Mijn dochter moet vaak lachen als ik (pakweg eens per jaar) in een meer naïeve zorgeloosheid weer denk dat online dating misschien een goed idee is. Meestal duurt het geen maand voor ik weer volledig afgeknapt ben en ik weer weet dat de mismatch tussen wat ik leuk en aantrekkelijk vind en wat mij leuk vindt iets te groot is. Ik neem het tegenwoordig wel met een korreltje zout. Maar ik zie wel vaak jarenlang dezelfde gezichten opduiken en denk dan dat ik niet de enige ben die kieskeurig geworden is.
De tijd heeft ook mij niet altijd goed gedaan maar de dames ook niet, vaak had het “goede leven” ook voor hen wel zijn prijs. Maar een van de leukste spelletjes die ik voor mijzelf speel tijdens het “swipen” door de profielen is: “zoek de hond”. Ik ben geen fan van honden en dat geef ik in mijn profiel ook aan. Best veel vrouwen die wat ouder zijn hebben toch vaak een hond (of soms zelfs meerdere honden) als trouwe metgezel genomen en staan daar dan ook mee op de foto. Soms zie ik een voor mij aantrekkelijk vrouw en al “swipend” door de foto’s kom ik vaak een foto samen met een hond (of meerdere honden) tegen. Dan zeg ik lachen: “en ja…. daar is de hond!”.
En ik kan gelukkig goed om mijzelf lachen en accepteer dat ik eens in de zoveel tijd weer denk dat er ergens nog een leuke slanke, vrolijke, vriendelijke, levenslustige en optimistische dame rondloopt die mij ook erg leuk vindt. Dat laatste is ook erg belangrijk, ik weiger een relatie aan te gaan met iemand die mij “wel oke” of “kan er wel mee door” vindt, ik wens wederzijdse vlinders. Door mijn lichte vorm van autisme was ik vroeger soms wat naïef en te optimistisch bij het aangaan van relaties, het leven heeft mij van de nodige liefdespartners voorzien en door schade en schande heb ik veel geleerd.
Ik zou graag zeggen dat ik mijn rugzakje leeg had maar dat is zeker niet het geval, ik heb alleen geen enkele moeite om het te dragen. Er zit het nodige in maar het is niet te zwaar. Net zo goed als ik geen compromis als partner wil zijn, wil ik het zelf ook niet zo ervaren. Ik heb een bijzonder goed leven en ik zoek een leuke aanvulling, niet een nieuwe invulling. Ik heb regelmatig een luisterend oor en als ik soms de relatieperikelen van anderen hoor, voel ik me als alleenstaande erg bevoorrecht. Ook even letten op de “winkelende stelletjes” bij de AH zet mijn vaak wel even weer met beide voeten op de grond.
Zoals u waarschijnlijk al begrijpt zit ik weer eens in de “naïeve” maand en probeer ik deze weer met de nodige zelfspot door te komen. Vaak weet je de uitslag al wel onbewust maar denk je toch weer “niet geschoten is altijd mis!”. Deze maand besteed ik er weer even wat geld aan, volgende maand besteed ik het weer lekker aan mijzelf. En zo gaat de optocht door de tijd gewoon verder, het leven kan een leuk feestje zijn, maar je moet inderdaad zelf de slingers ophangen!
Tot schrijfs, Hein.
