Ik ben al mijn hele leven met muziek bezig en op deze pagina staat een overzicht van alle bands waar ik ooit in gespeeld heb en alle muziek activiteiten waar ik ooit aan deelgenomen heb. Ook staan er een paar korte MP3 fragmenten van muziek van een aantal van deze bands. Vriendelijke groet, Hein Pragt.
1967 – Beginnen met klassiek les op een Philicorda orgel.
Toen ik 8 jaar oud was kon ik heel erg genieten van het orgel in de kerk. Mijn grootste wens was het dan ook om kerkorganist te worden. Aangezien een orgel duur was moest ik eerst bewijzen dat ik muzikaal was door op school op blokfluit les te gaan. Dit heb ik gedaan en toen men aangaf dat ik wel gevoel voor muziek had huurde mijn vader bij muziekzaak Tonica in Emmen een 4 octaafs philicorda orgel en werd een privé leraar gezocht. Het was een oudere, zeer strenge man die me zeer strak les gaf. Improviseren mocht niet, strikt van muziek lezen en wanneer ik een stuk kon spelen moest ik het uit mijn hoofd leren transponeren. Ik heb wel eens zitten huilen achter de toetsen maar ik heb een muzikale basis voor het leven geleerd. Op het kerkorgel mocht ik helaas niet spelen aangezien de dirigent van het koor in Bargercompas zeer strikt was wie er op het orgel mocht spelen. Zijn zoons deden dit en concurrentie was niet mogelijk. Toen ik in Emmercompas naar de Mavo ging mocht ik na schooltijd eindelijk op een kerkorgel spelen (op voorspraak van mijn tante Wilhado die daar in het klooster zat) maar tijdens een mis heb ik nooit mogen spelen. Wel speelde ik op het elektronische orgel voor het jongerenkoor in Emmercompas. Ook dit was een hele mooie ervaring. Ik begon steeds meer te improviseren en speelde bijna alle liedjes uit mijn hoofd. Toen ik 14 jaar oud was en mijn haar ruimschoots op mijn schouders hing begon ik steeds meer belangstelling voor popmuziek te krijgen.
1973 – Buurtbandje de Easy Riders
Toen ik 14 jaar oud was speelde ik in mijn eerste buurtbandje de Easy Riders samen met een buurjongen en een vriend en we traden eens op in de jongeren soos meer voor de drank en de meiden en het stelde muzikaal niet erg veel voor. Bij mijn ouders in de voorkamer repeteerden we en mijn allereerste popnummer dat ik speelde was “the house of the rising sun”. Ook nummer van de Beatles en Creedence Clearwater zaten in ons repetoire. Wel hebben we met de meiden uit Klazinaveen een hele leuke tijd beleefd, want daar deden we het toch voor op die leeftijd. Daarnaast speelde ik toen ook nog steeds orgel voor het jongerenkoor in de Katholieke kerk in Emmercompas naast mijn school en mocht ik in Emmercompas wel op het kerkorgel spelen omdat mijn tante Wilhado daar in het klooster zat en zij een goed woordje voor me gedaan had. Aangezien ik er redelijk oud voor mijn leeftijd uitzag kon ik op zaterdagavond binnenkomen in de plaatselijke dancing waar af en toe een band optrad. Wanneer de band Blacklake optrad zat ik steevast aan de zijkant de toetsenist Henk Benboom te bekijken en alles van hem af te kijken. Dit wilde ik ook graag gaan doen, maar ik was nog lang niet goed genoeg.
1975 – Black Boys
De Black Boys was mijn eerste dans en stemming orkestje, de gitarist Hammie was een oom van de gitarist van mijn eerste bandje en op aanraden van hem ging ik daar eens langs. Het was een trio (orgel, gitaar en drums) en we speelden vooral op bruiloften en feesten, vooral Nederlandstalig werk. Ik heb nog oude cassette bandjes van opnames die we tijdens repetities maakten. Guus kom naar huus en veel nummers van George Baker. We repeteerden in de werkplaats van mijn ouders tot groot ongenoegen van de buren, maar tot 10 uur mocht het nog. Van het verdiende geld kocht ik nieuwe instrumenten, ik had toen een Farfisa orgel en een Solton leslie. In deze tijd heb ik veel ervaring opgedaan op gebied van improviseren en nummers op gehoor uitzoeken. Ook heb ik mijn podium angst overwonnen, zeker de eerste keren was is bijzonder zenuwachtig maar na een paar optredens kon ik genieten van het podium. Een groot voordeel was dat ik als zestienjarige al een leuke bijverdienste had.
1976 – De band Shamrock uit Emmen
Ik was aan het repeteren met een nieuwe band samen met Klaas Levinga en Henry Langen toen ik door Shamrock gebeld werd. Ze hadden met spoed een toetsenist nodig maar ik gaf aan dat ik al met een nieuwe band bezig was. Echter een paar weken later viel mijn band uit elkaar en Klaas zette me af bij de drummer van Shamrock met de boodschap, ik zou het maar doen als ik jou was. Ze hadden nog geen nieuwe toetsenman en ik kon beginnen. De oude toetsenman was nogal vrij met de vrouwelijke fans en in de tijd dat ik ingewerkt werd ging ik al mee met optredens om te kijken. Die avond in dorpshuis Cultura in Haarle, had hij dook de bus in met de mededeling, ach Hein kent voldoende repertoire laat hem maar een set spelen. Dit was mijn eerste vuurdoop en ik weet nog goed dat “you can go your own way” van Fleetwood mac het allereerste nummer was dat ik met Shamrock speelde. Daarna heb ik nog vele keren (jaren) in dorpshuis Cultura in Haarle gespeeld. Ook zaten we vaak in de Leeren lampe in Raalte, dancing de Kul in Denekamp, de Wippert in Laren en dancing de Bron in Haaksbergen. Ook zaten we regelmatig op woensdagavond in dancing Bon Vivant in Emmen (waar dan alle andere muzikanten uit Emmen kwamen kijken) en was de Boogy bar in Bargeroosterveld voor mij altijd een thuiswedstrijd.
Shamrock was een semi-beroeps band en toen ik begon zat ik nog op school. Uiteindelijk moest ik kiezen tussen school en muziek waarna ik maar beroeps musicus geworden ben, een beslissing waar ik nooit spijt van heb gehad. Ook ben ik in deze tijd in Emmen gaan wonen op een kamer in Emmermeer. De band trad 3 a 4 keer per week op en we repeteerden 2 dagen per week, hier leerde ik voor het eerst goed piano spelen en eigen arrangementen maken. Ik speelde toen op een Farfisa orgel, Hohner pianet, Solina string en een Minikorg synthesiser. Shamrock was ook een begeleidingsband van een aantal artiesten waaronder Albert West waar ik niet zo goed mee op kon schieten. Ik heb in deze tijd veel artiesten meegemaakt waaronder Herman Brood en Patricia Paay met zeer wisselende ervaringen maar wel goed voor een paar smakelijke verhalen. Ik was altijd vrijgezel en had mijn vriendinnen onderweg, ik was zeer eigenwijs (wat binnen de band wel eens spanningen gaf) en kon helemaal niet met geld omgaan. In de zomermaanden moest ik dan ook om maar te kunnen eten, als barpianist in cafeetjes werken voor gratis drinken en een maaltijd. Uiteindelijk groeide de band uit tot een echte beroeps band. We hebben samen wel heel veel leuke en soms iets minder leuke dingen meegemaakt, lange ritten samen in de bus van de band, hard werken, veel lol, veel fans ik denk er met heel veel plezier aan terug.
Koen van Krimpen’s – Dossier Popmuziek Drenthe
Shamrock
Popband met leden uit Emmen en Assen. Bestond van 1973 tot begin 1983.
Jan Groenink krijgt later de bijnaam van “drumdoctor”Henk Roelofs zien we later als directeur van het Artiesten bureau Henk Roelofs in Emmen
Bezetting:
Henk Roelofs – zang (ex Group du Nord)
Cor Többen -gitaar (ex Marvins; Samson’s Power; Harley Jay naar Frontpage; Toermalijn
Jan Groenink – drums (ex Human Orchestra; later naar Muskee; Hans Dulfer)
Klaas Stühlen – bas
Dick Joustra – hammondorgel, zang (ex Dick & the Vecona’s; Hartung Sounds; Zingara, naar Dingo; Black Lake)Cor Többen verlaat in 1973 de band en voor hem komt terug gitarist George Kleefman.
In 1976 verlaat Dick Joustra de band naar Dingo en kwam Hein Pragt (ex Black Boys) op toetsen.
In 1978 verlaat Hein Pragt de band en gaat spelen in het Groningse Timbre en later in het Emmense Dessa.
In 1982 komt Pragt (nu ex Timbre en Dessa) echter weer terug. Na een half jaar valt de band echter uit elkaar.Discografie:
1973 7″ Single: Send me the pillow/Crossing ways (Polydor 2050282)
1974 7″ Single: Bird dog/Some things that I need (Polydor 2050318)
1977 – Solo optreden in kroegjes
Toen ik c.a. 19 jaar oud was woonde ik op mijzelf maar kon ik niet zo goed met geld omgaan. Ik hield geen rekening met zomervakanties wanneer de band een paar weken stil lag en ik dus geen inkomsten had. De enige oplossing in die tijd was datgene doen waar ik goed is was en dat was muziek maken. In ruil voor een maaltijd en gratis drinken speelde ik in de vakantie periode in kroegjes om niet compleet te verhongeren. Ook ben ik een tijdje op pad geweest met een Iers duo Don en John waarbij we na het optreden bijvoorbeeld in een café in de stad Groningen, na het optreden vroegen of we ergens konden blijven slapen. En meestal lukte dat wel ergens op een zolder in een studentenhuis, waar je de volgende ochtend niet onder de douche durfde omdat het te smerig was. Ik moet zeggen dat ik in die periode van mijn leven soms iets te avontuurlijk was, maar het zijn hele leuke herinneringen. Ik was ook af en toe iets te naiëf en heb ook geleerd dat mensen soms behoorlijk gebruik van je kunnen maken en ik heb geleerd wat “overkill” betekende.
1978 – De band Timbre uit Groningen
Samen met de saxofonist Willem Roeterink die ook in Shamrock speelde ben ik toen naar de stad Groningen vertrokken om een nieuwe band te beginnen. Het werd de band Timbre, een jazzy nachtclub en dans band. Ik kocht mijn eerste echt Hammond toonwielorgel en verder speelde ik op mijn Yamaha Elektrische Piano, Solina string en mijn trouwe Minikorg Synthesiser. We traden op in nachtclubs (vooral de weekenden in de nachtclub Cachet in Groningen waren geweldig leuk), bruiloften, feesten en dancings. Ik heb hier vooral jazzy leren spelen en leren improviseren, ik woonde toen in de stad Groningen in een kamer in een heel oud pand aan de Noorderbuitensingel en was nog steeds beroeps musicus. Mijn woonsituatie was niet zo geweldig, in de winter was er geen verwarming en de man waar ik bij inwoonde had een nogal “bijzondere” levensstijl had. Ik heb zeer goede herinneringen aan de drummer Eddy en zijn vriendin, waar ik toch regelmatig kwam en mocht mee eten en ook heb ik zeer goede herinneringen hun buurvrouw Hilka waar ik menig nacht heb doorgebracht. Uiteindelijk begon het leven in de stad me tegen te staan, kwam mijn woonruimte ook onder druk te staan en viel de band door onderlinge ruzie tussen andere leden uit elkaar. Ik besloot toen om maar weer terug te gaan naar Emmen.
1980 – De band Dessa uit Emmen
Eenmaal terug in Emmen kwam ik al snel in de band Dessa, weer een pure Top 100 band uit Emmen die veel in dancings door heel Nederland speelde. Ik speelde toen op een Hammond orgel, Yamaha Piano, Solina string en natuurlijk de Minikorg Synthesiser. Dessa was ook een beroeps band ik woonde tijdelijk (illegaal) in de flat van de bassist die was gaan samenwonen met zijn vriendin (waar ik daarna ook snel uit gedonderd werd toen we een beetje meningsverschi kregen) en daarna heb ik nog een tijdje in de repetitieruimte geslapen bij gebrek aan woonruimte. Het was alleen lastig dat ik de kamer moest leegruimen elke keer als er een repetitie was. Maar ach, ik was nog steeds vrijgezel en woonde samen met mijn twee Siamese katten. Ik moest vooral wennen aan een vaste zangeres omdat dit ook wel een hele grote stempel op het repertoire drukt. We reden meestal samen met de drummer Meinderd, de gitarist Willem en de geluidsman Ricky naar de optredens in een hele oude sunbeam die bijna van ellende uit elkaar viel. Soms blokkeerde het stuur en daarvoor stak er een klein knuppeltje in de bekleding boven de bestuurder waarmee onder het rijden een klap op het stuur gegeven kon worden. Dat we levend aankwamen was vaak een wonder als ik er nu aan terugdenk. Samen met veel andere muzikanten uit Emmen waaronder Alides en Guus (nu timebandits) zaten we regelmatig in onze stamkroeg de Engelenbak en waren we alleen maar met muziek bezig.
1982 – Nog een keer de band Shamrock uit Emmen
Na wat experimenteren met een nieuwe band samen met Guus Strijbosch waarbij we repeteerden in de schuur achter zijn huis, kwam het verzoek van Shamrock of ik terug wilde komen. Ik werkte in die tijd al in een winkel en verkocht computers maar wilde nog steeds graag weer de muziek in. De huidige toetsenist van Shamrock was ziek en voor zover ik toen begreep zou hij ook niet meer terug komen. Ik nam ontslag en kocht nieuwe toetsen, waaronder een Korg Polysix en ging weer druk aan de slag. Het was wel even wennen want de band was erg veranderd en ik moest weer erg wennen aan de nieuwe band en de nieuwe bandleden. Vanaf het begin liep het niet zo goed tussen de bandleden, we hebben nog een nacht in de studio doorgebracht om een single op te nemen maar helaas viel de band na een half jaar later uit elkaar en stond ik met de nodige schulden weer op straat. Mijn beste vriend Piebe die muziekleraar was had het wel zien aankomen en die heeft me er een beetje doorheen getrokken en kort daarna ik besloot nooit meer beroeps musicus te worden, en in de automatisering (computers waren al jaren mijn hobby) werk te gaan zoeken, ik heb toen mijn technische opleiding met veel succes hervat. Ik woonde in een kelder flatje aan de Varenkamp in Emmen, hier maakte ik ook mijn eerste opnames op de bandrecorder, deze zijn helaas allemaal bij een verhuizing verloren gegaan.
1983 (24 jaar) Gestopt als beroepsmusicus
Vanaf die tijd speelde ik alleen nog maar thuis en zocht muziek uit die ik leuk vond om te spelen. Ik trouwde en kreeg kinderen en de drang om op het podium te staan was er niet. Maar mijn toetsen begonnen oud te worden, en langzaam begon het spelen in een band weer te trekken. Ik woonde inmiddels in de stad Lochem die een behoorlijk grote popmuziek historie had en vrij snel leerde ik ook hier weer muzikanten kennen.
1986 – De band Boys to bounce (& girls to chat) uit Lochem
Nadat ik een optreden tijdens de Keidagen had gezien kwam ik in de band, boys to bounce & girls to chat terecht. Dit was een pure hobby band die eens per week repeteerde, eigen nummers schreef of covers op een eigen wijze speelde. Het was een hele gezellige band, maar de band trad heel weinig op. Ik heb dan ook nog een opname van een avond in de steile trap te Deventer. Het mooiste nummer is nog steeds “sudden stop” van Barrelhouse dat heel erg mooi door de Zangeres Elly Jansen werd gezongen. Bij dit nummer kreeg ik altijd kippenvel wanneer ik het speelde. Mede door gebrek aan optredens viel de band uit elkaar. Ook speelde ik in deze periode altijd in de gelegenheid band voor de Keidagen in Lochem in de grote feesttent op zaterdagavond. Het was altijd erg leuk om voor duizend Lochemers te spelen in de tent en het was dan meestal ook een feestje waarbij iedereen elkaar ook kende. De organisatie wist dat ze de muzikanten amper consumptiebonnen moest geven want meestal hadden we tegen elf uur al iets teveel drank op waardoor de kwaliteit van de muziek best achteruit ging maar het wel heel gezellig werd.
1989 – De band Dont think twice uit Lochem
Hierna kwam ik in een hobby cover band Dont think twice te spelen met vooral stevige muziek. Ook met deze band traden we niet veel op maar speelden elke week in het repetitie hok (wat ook tevens de opnamestudio van de bassist was) en maakten opnames. Ik speelde op de Yamaha piano, CTS-2000, Korg Poly-800 en de Minikorg. Ik herinner me nog wel heel leuke optredens in jeugdsoos flophouse te Toldijk. Mijn toetsen begonnen te verouderen en soms keek ik met een zekere afgunst naar collega toetsenisten die wel mooie nieuw synths hadden. Aangezien ik mijn hobby nooit ten koste van het gezin wilde laten gaan kon ik met het beperkte aantal optredens (waar soms geld bij moest) mijzelf geen nieuwe toetsen veroorloven. De drang om weer wat geld met de muziek te verdienen kwam terug. Ook in deze periode speelde ik in de gelegenheid band voor de Keidagen in Lochem.
1990 – Spelen op het Keigala in Lochem
Tijdens de Keidagen in Lochem stond er altijd een grote feesttent waar zeker 2000 man in konden op de markt waar grote artiesten optraden. De Zaterdagavond was traditioneel voor de Lochemse bands. Het popcollectief in Lochem (waar ik regelmatig lichte aanvaringen mee had) organiseerde deze avond met een grote band bestaande uit alle muzikanten uit Lochem die mee wilden doen. In de maanden voor de Keidagen was het vaak druk repeteren met meerdere bezettingen om een avondvullend programma te kunnen maken. Maar na al die moeite was het op zaterdagavond een fantastisch optreden voor eigen publiek in een uitverkochte tent. Het waren heerlijke optredens waar ik nog diverse cassette bandjes met geluidsopnames en een videoband van een optreden in 1989. Wanneer ik zie hoe ik op de gehuurde vleugel nummers van Herman Brood zit te spelen dan begint mijn bloed aan alle kanten te kriebelen.
1992 – Melody band
Bij toeval liep ik tegen een advertentie van dans en stemming orkest de Melody Band aan. De kans om weer nieuw apparatuur te kunnen kopen was mijn belangrijkste drijfveer om weer voor geld muziek te gaan maken. Het was totaal mijn muziek voorkeur niet maar het was wel heel gezellig en ik kon mij weer nieuwe toetsen aanschaffen, waaronder de Roland JV-30. Ik heb hier veel ervaring opgedaan op het gebied van bruiloften en kermissen in de achterhoek en we hebben een aantal bezetting wisselingen gehad voordat ik er ook uitstapte. We speelden vooral bruiloften en feesten, dansavonden en kermissen. Kenmerk van de band waren wel de hele foute groene jasjes die we aanhadden, wanneer ik naar de foto kijk schaam ik me een heel klein beetje.
1994 – De Trainband
Via een advertentie in de krant kwam ik voor auditie bij de Trainband. Dit was weer een semi beroeps Top 100 band die heel veel werk had en een zeer professionele geluid- en lichtinstallatie had. Het was weer geweldig om in discotheken op te treden en het mooiste optreden was voor cafe de Stoof in Nijmegen tijdens de vierdaagse. Dit was mijn eerste optreden voor c.a. 10000 mensen en voor het eerst in jaren was ik weer eens zenuwachtig. Ik bezit nog steeds een videoband van een optreden in dancing Quatrebras te Noordbergum met een hele avond optreden. Afgezien van enkele foutjes stond de band als een huis. Ook waren de optredens in City Lido te Groenlo, de Radstake in Varseveld en de kermis in Rietmolen absolute hoogtepunten. De band speelde echt veel en het was steeds moeilijker met mijn werk te combineren. Na de maand September met c.a. 22 optredens naast mijn gewone werk waarbij ik in een maand 10 kilo afgevallen ben, hield ik het voor gezien. Mijn vertrek heeft mij wel een behoorlijke ruzie met het artiestenbureau opgeleverd waardoor ik in de jaren daarna nooit meer een boeking via dit bureau gehad heb. Kortom, ze gaven me bij het afscheid de garantie dat ik nooit meer als beroepsmuzikant zou optreden 🙂
1995 – Duo Neon
De trainband had geen roadies dus we moesten alles zelf opbouwen en afbreken. Vaak zagen we toen duo’s die ook optraden in dezelfde locatie die een uur na ons binnen kwamen en ruim een uur voor ons weer vetrokken waren. Ook verdienden deze duo’s bijna het dubbele en ik dacht oen al na over mijn eigen duo. Na een tijdje nadenken over een goed concept en een pakkende naam zocht ik een drummer (de oude drummer van de melody band) en begon ik met duo Neon. Ik kocht alle apparatuur waaronder de geluid en lichtapparatuur en een aanhangwagen. Neon was binnen een jaar een heel groot succes, en is dit ook jaren gebleven. De stijl was zeer eigenzinnig, we speelden alles life en we konden vooral heel goed feest maken. Na twee jaar moest de drummer Johan er door omstandigheden mee stoppen en kwam Bren (een oud collega van Dont think twice) in de band. Ik deed alle boekingen zelf en we hadden redelijk veel werk. Ook begon ik alleen op te treden met een begeleiding automaat als drummer. Na nog weer twee jaar besloot ook Bren iets anders te gaan doen en kwam een oud collega Walter als drummer in de band. Ik begon te merken dat het werken in de muziek me steeds zwaarder viel en dat het plezier begon af te nemen. Het begon steeds meer werk te worden en na 6 jaar ben ik met Neon gestopt. Na 27 jaar op het podium gestaan te hebben was de koek op en de drang om op te treden was geheel verdwenen. Het was een bijzondere en kleurrijke tijd met veel ups en downs heel veel lol maar ook serieuze momenten zoals twee optredens waarbij iemand in het publiek overleed. Ik weet nog goed dat tijdens een groot feest in een tent een jongen van 26 jaar plotseling in elkaar zakte. Als je dan een tent met 1000 mensen moet toespreken dat het feest niet meer doorgaat omdat er iemand overleden is dan slaap je een paar nachten heel slecht. Daar staat tegenover dat er ook een groot aantal mensen geluk gevonden hebben op de avonden dat wij muziek gemaakt hebben.
2001 (42 jaar)
Vanaf deze tijd maakte ik weer lekker thuis muziek en trad ik incidenteel nog op met een gelegenheid band of sessie bijvoorbeeld de Keidagen in Lochem 2001. Dit was mijn laatste grote optreden voor c.a. 1000 mensen in de feesttent in Lochem. In 2004 en 2005 heb ik bijna alle apparatuur verkocht en heb ik alleen nog mijn gitaren en een paar keyboards staan. Aan deze instrumenten zitten zoveel herinneringen dat ik het niet over mijn hart kan krijgen ze weg te doen. Heel af en toe speel ik nog op mijn toetsen, meestal pak ik tegenwoordig even de akoestische gitaar. Ik zing nog graag af en toe maar meestal is dat een solo optreden voor mijn jongste dochter. Verder heb ik een schat aan herinneringen aan hele fantastische, gekke, leuke en soms minden leuke tijd, het was in ieder geval een heel kleurrijk deel van mijn leven. Gek genoeg mis ik het optreden niet meer, soms als ik een hele goede band life zie spelen heb ik nog de kriebel dat ik weer op het podium wil staan maar de dag daarna is de drang volledig verdwenen. Wel kijk ik af en toe met trots nog naar video opnames van optredens of luister ik nog even naar oude geluidsopnames, dan komen er geweldige herinneringen terug.
Keidagen 2001
Editie Zutphen van 28-05-2001 Volle bak bij popavond in Lochem Door Fiona de Heus
Niet alleen de muzikanten, maar vooral ook het publiek had kennelijk behoefte aan een ouderwetse Lochemse popavond. De grote feesttent naast de kerk was zaterdagavond namelijk bomvol. Het was ook de enige avond van de Keidagen dat de tent vooraf was uitverkocht. In 1996 hield Stichting Popcollectief Lochem voor de laatste maal een popavond tijdens de Keidagen. Na tien jaar was de nieuwigheid er af en iedereen wilde eens wat anders. Maar nu, vijf jaar later, bleek dat er toch weer een behoefte leeft. Toetsenist Hein Pragt kwam met het idee om opnieuw een Lochemse popavond te regelen en hij wist daarmee veel anderen te motiveren. Uiteindelijk stonden veertien musici op het podium in de tent. “In het verleden stonden we wel eens met 42 muzikanten. Dat hebben we nu willen beperken”, vertelt zanger en presentator Herman Priester. Speciaal voor dit eenmalige optreden hebben zij zichzelf de naam Poco Loco, ‘een beetje gek’, gegeven. De muzikanten zijn leden van de Lochemse bands De Hemel en Vunzing en het dans- en showorkest Neon, aangevuld met de zangeressen Marjolein Selles van popkoor Popcorn en Elly Janssen. Herman Priester: “Het instuderen van de nummers was echt last minute werk. Acht weken geleden zijn we begonnen met repeteren. We spelen een stevig top-40 repertoire en dat is voor ons allemaal anders dan ons eigen repertoire.” Maar het resultaat mocht er zijn. Poco Loco speelde een kleine veertig bekende nummers. De groep moest vroeg in de avond beginnen om het hele programma te kunnen afwerken. In het begin was de tent stil, maar tegen tien uur was iedereen binnen. In totaal waren duizend kaarten verkocht. De nummers, van onder andere Cher, Brian Adams, Blues Brothers en Bløf waren voor iedereen bekende kost en vooral bij het Nederlandse blok kon er volop worden meegezongen. Poco Loco kwam eenmalig bij elkaar, maar misschien krijgt het een vervolg met de Keidagen van 2002.
2008 – Op het kinderdagverblijf van mijn dochtertje Romy
In 2008 heb ik nog een keer opgetreden op het kinderdagverblijf van mijn dochtertje Romy. Voor mijn kinderen in Lochem heb ik hetzelfde gedaan op de basisschool en muziek maken voor kinderen blijft het leukste wat er is. De juffen van het kinderdagverblijf hadden al een paar keer zitten polsen of ik niet eens gitaar wilde spelen voor de kinderen en de afspraak was snel gemaakt toen ik eens een paar dagen vrij kon krijgen op mijn werk. Thuis speel ik al veel kinderliedjes voor Romy en ik heb een redelijk repertoire aan kinderliedjes. De kinderen zaten in een grote groep, ze mochten de gitaar bekijken en even aan de snaren plukken en daarna gingen we met zijn allen zingen. “In de maneschijn”, “op een klein stationnetje” het was heel gezellig. Dit is echt leuk om nog te doen!
Mijn muziek op youtube
Sinds een aantal jaren heb ik een youtube kanaal waar ik nieuwe opnames die ik thuis maak neerzet, maar waar ik ook een aantal oude opnames van mijn vroegere bands geplaast heb.
Klik hier om naar mijn youtube kanaal te gaan!