Menswerk

Externaliseren

Door aan vrijdag, november 10, 2023

schuldigEen van de belangrijkste lessen die ik geleerd heb in dit leven is dat de grootste stap die men kan zetten in de persoonlijke ontwikkeling is: stoppen met het spelen van het slachtoffer en stoppen met anderen de schuld geven voor alles wat u is overkomen. Door het nemen van deze belangrijke stap neemt u de verantwoordelijkheid en controle over uw leven in eigen hand. Het is zo eenvoudig dat bijna iedereen het wel eens doet, de oorzaak en schuld bij iemand anders te leggen wanneer iets mis gaat. Maar ook is het makkelijker om de oorzaak en schuld bij iemand anders te leggen wanneer we een conflict met iemand anders hebben. Dit principe komt ook sterk terug in de boeken over omdenken, door niet de schuld en verantwoordelijkheid bij de ander te leggen maar goed naar uzelf en uw eigen gedrag te kijken, kunt u uw eigen sociale vaardigheden verbeteren en weer controle en verantwoordelijkheid nemen over uw eigen leven. Vriendelijke groet, Hein Pragt

Op de inhoud van deze pagina rust copyright © Hein Pragt.

De schuld of oorzaak externaliseren.

We geven vaak de schuld van alles wat er mis gaat aan onze werkgever, onze partner, onze ouders, de kinderen, de school, de regering, enz. maar niet aan onszelf. Wij zijn goed, de ander is fout, wij hoeven niet te veranderen of ons te verantwoorden want de ander is fout. Dit is zeer comfortabel voor het eigen ego, men hoeft zelf niets te doen of te veranderen en vaak wil men zelfs gecompenseerd worden voor het aangedane leed. In het ergste geval moet het aangedane leed zelfs gecompenseerd worden met wraak. Maar wanneer we anderen de schuld geven, leggen we ook ons lot en geluk in handen van de ander. Doordat we niet de verantwoordelijkheid en controle over ons leven in eigen hand nemen maken we ons eigen geluk dus afhankelijk van anderen. In een andere vorm zoeken mensen bij commentaar of kritiek snel naar een fout bij de ander, waarna ze de aandacht omleiden naar de fout van de ander. De boodschap is dan heel eenvoudig, wie is de ander om commentaar of kritiek te leveren als hij of zij zelf nog grotere fouten heeft. Ook dit is de kop in het zand steken voor de eigen fouten en tekortkomingen en het sparen en voeden van het eigen ego. Mensen die dit doen blijven hun hele leven steken in de slachtofferpositie waarbij ze hun eigen ego juist ten koste van alles beschermen. Ze kloppen zichzelf op de borst dat ze sterk zijn en weten te overleven in een wereld die alleen maar onaardig en onrechtvaardig is tegen hen, maar ze begrijpen niet dat ze architect zijn van hun eigen ongeluk en onvrede.

Wanneer u hier iets in herkent is het misschien tijd om eens na te denken over verandering, te stoppen met anderen de schuld te geven en de controle over uw eigen leven terug te nemen. In de sterkste vorm durft u de fout eerst bij uzelf te zoeken en te kijken wat uw aandeel was, waarna u kunt kijken hoe u dit in het vervolg anders kunt aanpakken. In een wat mildere vorm waarbij u het eigen ego nog wat wilt sparen kunt u de oorzaak en schuld in het midden leggen en daarmee de angel uit het conflict halen. Nadat u uw eigen ego gerust gesteld heeft dat het aan beide partijen ligt kunt u ook weer uw eigen aandeel analyseren en proberen persoonlijk te groeien door het eens anders aan te pakken. Wat vaak helpt is de situatie eens eerlijk te bekijken vanuit de positie van de ander, wat zou u doen of denken als u in de positie van de ander zat. Maar het vergt vooral eerlijk kijken naar uzelf en soms een knieval durven maken en “mea culpa” (ik beken schuld) durven zeggen. Over de eigen schaduw heen stappen kan niemand maar over het eigen ego heen stappen kan iedereen met een beetje goede wil.

Externaliseren naar de ex partner.

Binnen mijn vrienden en kennissenkring heb ik veel verbroken relaties meegemaakt en zelf heb ik ook een aantal relaties achter de rug. Vaak hoorde ik van deze ex partners verhalen over partners met een (vermeende) persoonlijkheidsstoornis of een bijzonder moeilijk karakter maar ook mensen die bijvoorbeeld in een eeuwige slachtofferrol zaten. Vaak gaven de ex partners de schuld aan het moeilijke karakter van de partner en werden alle problemen die er waren toegewezen aan de (vermeende) persoonlijkheidsstoornis of het moeilijke karakter van de ex partner. Ook ik moet bekennen dat deze valkuil van externaliseren ook mij wel eens is overkomen, ook ik heb wel eens de oorzaak helemaal bij de ander gezocht, terwijl ik later pas mijn eigen aandeel kon inzien. Vaak blijken deze zogenaamde moeilijke partners wel in staat te zijn tot een goede stabiele relatie met iemand anders en dit geeft toch wel te denken. Een voorbeeld is iemand die een zeer aantrekkelijke en uitdagende vriendin had die gediagnosticeerde adhd had samen met een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel en compassie. Achteraf gaf hij toe dat de aantrekkingskracht ook het meest lichamelijk was geweest en toen de relatie op een ellendige wijze verbroken werd, wees hij bijna alle problemen van deze relatie toe aan de ex partner en haar adhd en karakter. Hij was goed, zij was fout, de boodschap was zo simpel en spaarde zijn gekwetste ego. Maar de relatie die deze ex vriendin daarna kreeg met iemand anders bleek zeer langdurige te zijn, blijkbaar kon de nieuwe partner wel goed omgaan met zaken waar hij niet mee om kon gaan. Hier moest het gekwetste ego uiteindelijk wel even over nadenken.

Ik heb veel geleerd over psychologie, menselijk gedrag en het ego en de belangrijkste les is toch dat het falen van een relatie altijd aan twee mensen ligt, ongeacht of een van de partners een persoonlijkheidsstoornis heeft of een moeilijk karakter. Het bewijs voor deze stelling ligt in het feit dat deze mensen vaak met andere partners wel een goede langdurige relatie kunnen opbouwen. Die andere partners kunnen blijkbaar wel goed omgaan met het moeilijke karakter of de gedragsstoornissen, u blijkbaar dus niet. Dit is wel iets om eens goed over na te denken wanneer u weer eens de schuld voor alle problemen na een verbroken relatie bij de ex partner legt. Ik geef toe dat het veel eenvoudiger is om de schuld en fout bij de ander te leggen en weer door te gaan met het leven zonder zelf iets aan uzelf te doen. Veel mensen moeten eerst meerdere keren in dezelfde valkuil stappen om hun eigen aandeel te willen zien en door persoonlijke groei hun eigen vermogen tot een goede en gelukkige relatie te verbeteren. Helaas zijn er ook mensen die dit nooit zullen leren en die relatie na relatie blijven slijten waarbij het altijd aan de ander ligt en ze zichzelf hoogstens kwalijk nemen dat ze altijd de verkeerde partner kiezen. De grote vraag blijft, wilt u gelijk of geluk?

Boek over de sociale psychologie

sociale psychologiePsychologie Dit boek biedt een beknopte en heldere kennismaking met de stand van zaken in de hedendaagse psychologie. In twaalf hoofdstukken worden fundamentele begrippen uit de psychologie behandeld. Bovendien wordt ingegaan op het individu in zijn sociale omgeving, op de ontwikkeling, de persoonlijkheid en op gedragsstoornissen en psychotherapie. In het boek komt een aantal theorieën van vooraanstaande psychologen van vroeger en nu ter sprake. Speciale aandacht wordt geschonken aan de ontwikkeling op het terrein van het genetisch onderzoek. In deze vijfde, herziene druk zijn bovendien twee hoofdstukken toegevoegd over intelligentie en automatische processen.
kopen knop

Meer menswerk pagina’s

0
Gerelateerde berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *