Levensbeschouwing

Onbevangenheid en spontaniteit

Door aan zaterdag, november 11, 2023

De betekenis van het woord onbevangen is: zonder vooroordeel, onpartijdig, vrijmoedig, geen schroom hebben. De betekenis van het woord spontaan is: zonder dwang, uit eigen beweging, niet van tevoren bedacht, geneigd zijn opwellingen direct te uiten, vanzelf optredend. Wanneer we deze betekenissen naast elkaar leggen zien we onmiddellijk dat ze met elkaar te maken hebben. Kinderen zijn meestal vrij onbevangen, nog niet bezoedeld met allerlei oordelen en vooroordelen, kinderen zijn nog vrij spontaan en zien nog niet overal gevaar en regels van normen en waarden. Dit geeft kinderen ook de mogelijkheid om nog spontaan en speels te zijn, om onbevangen te kunnen genieten. In een van mijn favoriete nummers “Goodby to a river” zit de volgende tekst die ik hier vrij vertaald heb: “We leven ons leven zo goed en kwaad als het is, en verliezen beetje bij beetje onze verwondering en onbevangenheid. We leggen ons er bij neer en uiteindelijk verliezen we onze bezieling.”. Dit klinkt nogal zwaarmoedig maar ik heb het zelf ervaren en zie het vaker om mij heen dan mij lief is. Deze pagina gaat over onbevangenheid en spontaniteit. Vriendelijke groet, Hein Pragt

Op de inhoud van deze pagina rust copyright © Hein Pragt.

Onbevangenheid

onbevangen en spontaan Als kind worden we meestal onbevangen, naïef en spontaan geboren en de eerste levensjaren vinden we dit meestal lief en schattig. Maar dan begint toch de opvoeding en leert het kind wat mag en niet mag, maar vaak ook de normen en waarden en levenslessen van de ouders en de omgeving. Maar ook is het met regelmaat zo dat de impulsiviteit en spontaniteit van kinderen afgeleerd wordt door ouders die na een drukke werkdag ook graag rust en orde willen. Hoe dan ook, we leren kinderen, met vaak de beste bedoelingen, graag het onbevangen en spontaan zijn af. In de puberteit zien we vaak een opleving van de onbevangenheid en spontaniteit, tot grote zorgen en ergernis van de meeste ouders, omdat het deel van de hersenen dat impulsen onderdrukt in deze levensfase niet goed werkt. Maar de meeste mensen laten zich uiteindelijk toch temmen en worden verantwoordelijke volwassenen met een baan, een huis, een relatie en kinderen. Alles goed gepland en volgens de regels die men denk dat “normale” maatschappij ze oplegt. Men geniet nog wel eens en doet ook nog wel eens iets bijzonders maar dan meestal goed vooraf gepland, zoals geplande feestjes, vakanties, nieuwe kleren, nieuwe spullen e.d. Niet voor niets vragen veel mensen zich dan na een paar jaar af: “is dit alles?”.

Na een paar jaar hebben veel mensen het gevoel: “ik heb alles al eens meegemaakt” en slaat de verveling toe. Wanneer ik zie hoeveel mensen alcohol en drugs gebruiken om even te ontsnappen aan deze wereld, denk ik vaak: “dit zegt ook iets over onze wereld!”. Het feit dat zoveel mensen vinden dat ze even moeten ontsnappen geeft volgens mij aan dat we doorgeslagen zijn met regeltjes en beteugelen van ongewenst gedrag zoals impulsiviteit, spontaniteit en speelsheid. Vroeger kenden we alleen de bekende midlifecrisis waarbij men zich vragen ging stellen zoals “is dit alles?” en men zich realiseerde dat men het spontaan en speels genieten helemaal kwijt was. Tegenwoordig kennen we zelfs een quarterlifecrisis. De vraag is eigenlijk, is een wereld met alleen maar getemde, keurig nette, verantwoordelijke, zelfbewust en assertieve volwassenen die zich keurig aan alle geschreven en ongeschreven regels houdt en elkaar er ook op afrekent met alle oordelen en veroordelen, wel echt zo gezellig?

Als ik terugkijk naar mijn puberteit en mijn jong volwassen leven, was liefde en seksualiteit een spannend en van beide kanten speelse zaak waarbij alles nog open stond en er weinig belemmeringen waren. Ook ging we wel eens iets mis, maar voor het gevoel hoorde dat er ook bij. Ik was zelf in die tijd erg onbevangen en kon vrij onbevangen genieten van alles wat op mijn pad kwam. Ik heb in deze periode met een redelijk aantal meisjes en vrouwen het bed gedeeld en veel van de dingen die op de gemiddelde bucket-list staat gedaan. Maar gaandeweg het leven raken we vaak deze spontaniteit kwijt en ook het vermogen om nog echt te genieten. Vaak zie je mensen dan de “standaard” geplande oplossingen proberen om er toch nog iets van spanning en opwinding in te brengen, maar als de oprechte onbevangenheid en speelsheid weg is, kun je dit vaak niet acteren. Ik denk persoonlijk ook dat veel mannen en vrouwen belangstelling hebben voor jonge minnaars omdat ze onbewust terugverlangen naar een tijd die meer onbevangen en spontaan was.

De hele “meetoo” beweging heeft ook de spontaniteit behoorlijk de kop in gedrukt. Even voor de goede orde voor mij moeten alle verhoudingen tussen mannen en vrouwen gelijkwaardig en wederkerig zijn en moet seks en intimiteit niets met macht of ongelijkwaardigheid te maken hebben. Maar wanneer ik een onschuldige maar ondeugende opmerking maak naar een vrouwelijk collega die ik al jaren ken en waarvan ik weet dat deze dat wel kan waarderen en een azijnpisser die dit hoort gelijk begint met “melding maken van seksueel ongepast gedrag op de werkvloer”, dan vind ik dat we doorslaan. Dan krijgen de keurig nette azijnpissers een mogelijkheid om klappen uit te delen aan alle mensen die wel wat ongedwongen, onbevangen en spontaan met elkaar om willen gaan. Maar ook bij het uitgaan en daten speelt dit mee, ondanks dat we zo geëmancipeerd zijn verwachten de meeste vrouwen toch nog dat de man initiatief neemt. Maar dat kan voor een man ook steeds gevaarlijker worden en ook dit drukt de onbevangenheid en spontaniteit aardig de kop in. Bovendien merk ik dat met het stijgen van de leeftijd, de partnerkeuze ook steeds rationeler gebeurd, wat ook de speelsheid en spontaniteit niet echt ten goede komt.

Toch vinden de meeste mensen onbevangenheid, spontaniteit en speelsheid nog steeds leuk en bewonderen ze mensen als acteurs, kunstenaars, cabaretiers en artiesten die een soort surrogaat leven lijden voor hun bewonderaars. Wat lezen mensen graag en roddelblad om te lezen wat andere mensen nou weer doen, dingen die ze vaak zelf niet meer durven of nooit gedurfd hebben. Er zijn ook genoeg mensen die ik soms azijnpissers noem, die er niet echt gelukkig uitzien en vaak alleen nog plezier halen uit het oordelen, veroordelen en aanspreken van anderen die wat losser leven. Vroeger trok ik me dit vaak aan, tegenwoordig voel ik meestal alleen maar medelijden met deze mensen, ook zij hebben het niet makkelijk.

Een van mijn favoriete spreuken is: “We stoppen niet met spelen omdat we oud worden, we worden oud omdat ze stoppen met spelen!”. Ik heb mijn hele leven moeite gehad met regeltjes en gezag, macht en machtsmisbruik en emotionele manipulatie om mij te laten doen wat de ander goed en leuk vindt. Ik heb in mijn leven de nodige klappen gehad, ben meer dan eens bijna alles kwijt geweest maar op momenten dat ik alles kwijt was, was ik ook vrij. “Freedom is just another word for nothing left to lose” is ook erg waar. Hoe meer spullen men heeft, hoe meer men te verliezen heeft, hoe minder vrij men is. Dit heeft mij veel geleerd, maar ook he lezen over onze hersenen en de discussie of vrije wil bestaat, ideeën over spirituele verlichting en nondualiteit hebben mij overtuigd dat de maatschappij die wij gemaakt hebben eigenlijk een grote grap is, waarbij de grootste grap is dat veel mensen zeer serieus denken dat alles klopt zoals het hoort.

Ik bepaal steeds meer wat ik wel en niet accepteer, ik doe mee met dingen waar ik geen kwaad voor mijzelf in zie of die goed zijn voor mij en probeer weg te blijven van dingen die beklemmen en stress veroorzaken. Ik wil geen beklemmende of beperkend relaties meer, ik wil dingen die mijn leven leuker maken en mijn leven verrijken. Ik leef geen bandeloos leven, maar ik bepaal zelf wel aan welke regels ik mij wil houden en vooral aan welke niet. Hoewel ik genoeg tegenslagen en klappen in dit leven gehad heb, probeer ik dit niet mijn leven te laten belemmeren en probeer ik onbevangen te zijn zonder oordelen en vooroordelen en zoek ik ook onbevangenheid, spontaniteit en speelsheid in de mensen waarmee ik omga. Nog een mooie zin in het nummer “The rose” is: “het is het hart dat bang is om te sterven, dat nooit leert om echt te leven!”.

Meer levensbeschouwing pagina’s

0
Gerelateerde berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *