Mens, durf te leven

durf te leven We denken vaak dat we in deze moderne tijd nu pas echt vrij kunnen komen van conventies en het leven zoals anderen het voor ons bepaald hebben, maar meer dan een eeuw geleden dachten mensen hier ook al over na. Het bekende lied “Mens, durf te leven” stamt uit 1917 en werd geschreven door de Nederlands liedjesschrijver en zanger Dirk Hermanus Witte. (Zaandam, 29 juni 1885 – Diemen, 15 november 1932). Dit lied is later nog door veel artiesten omarmt als wijze levensles en werd het ook bekend door de uitvoering van Jean-Louis Pisuisse, Willy Alberti, Ramses Shaffy, The Amazing Stroopwafels en Wende Snijders. De tekst moedigt mensen aan om los te komen van oude conventies van “doe maar normaal dan doe je al gek genoeg” en “doe gewoon zoals het hoort en zoals we het altijd gedaan hebben”. Het lied is een zeer positieve aanwijzing om van het leven te genieten en er wat leuks van te maken, zonder je te laten belemmeren door de vaak ongeschreven regels die de maatschappij aan je probeert op te leggen. Lees hier één van mijn grote positieve levensmotto’s, met vriendelijke groet, Hein Pragt.

Mens, durf te leven!

Je leeft maar heel kort, maar een enkele keer
En als je straks anders wilt, kun je niet meer!
Mens, durf te leven!
Vraag niet elke dag van je korte bestaan:
Hoe hebben m’n pa en m’n grootpa gedaan?
Hoe doet er m’n neef en hoe doet er m’n vrind?
En wie weet, hoe of dat nou m’n buurman weer vindt
En wat heeft het fatsoen voorgeschreven!
Mens, durf te leven!

De mensen bepalen de kleur van je das
De vorm van je hoed, en de snit van je jas
En van je leven!
Ze wijzen de paadjes, waarlangs je mag gaan
En roepen “o foei!” als je even blijft staan
Ze kiezen je toekomst en kiezen je werk
Ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk
En wat je aan de armen moet geven
Mens, is dat leven?

De mensen ze schrijven je leefregels voor
Ze geven je raad en ze roepen in koor:
Zó moet je leven!
Met die mag je omgaan, maar die is te min
Met die moet je trouwen, al heb je geen zin
En daar moet je wonen, dat eist je fatsoen
En je wordt genegeerd als je het anders zou doen
Alsof je iets ergs had misdreven
Mens, is dat leven?

Het leven is heerlijk, het leven is mooi
Maar vlieg uit in de lucht en kruip niet in een kooi!
Mens, durf te leven!
Je kop in de hoogte, je neus in de wind
En lap aan je laars hoe een ander het vindt!
Hou een hart vol van warmte en van liefde in je borst
Maar wees op je vierkante meter een vorst!
Wat je zoekt kan geen ander je geven!
Mens, durf te leven!

Tekst en muziek: Dirk Witte (1885-1932)


Meer levensbeschouwing pagina’s

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *