Vrij recent hebben we zelf helaas nog mee moeten maken dat een van onze ouders, dus een van de grootouders van onze kinderen kwam te overlijden. Aangezien we kinderen in vrijwel elke leeftijdscategorie hebben moesten wel bij de diverse kinderen ook op verschillende wijze hier mee om gaan. Ook zagen we heel verschillende reacties bij onze kinderen. U hoeft uw eigen verdriet niet te verbergen voor kinderen, deze begrijpen vaak heel goed dat u verdrietig bent, maar daarnaast heeft u richting uw kinderen ook een taak als ouder om hen te helpen bij het verwerken van het verdriet.
Niet alleen het overlijden van grootouders, maar ook ouders, ooms en tantes, vriendjes of vriendinnetjes en zelfs huisdieren zal aanleiding zijn om hier op gepaste wijze met het kind over te praten en het kind te helpen bij de rouw en de verliesverwerking. Vertel uw kind vooral de waarheid maar wel in een bewoording die het kind op zijn leeftijd kan begrijpen. Het kan voorkomen dat het kind een schijnbaar emotieloze reactie geeft, dit kan betekenen dat het kind niet de emotionele gereedschappen heeft om met deze emoties om te gaan, probeer dit dan ook niet te forceren. Wacht tot het kind zelf er over wil praten maar bied wel de opening aan. Probeer de emoties van het kind te begrijpen en biedt troost.
Laat wel heel duidelijk het verschil blijken tussen slapen en dood zijn, het kind kan anders erg bang worden om te gaan slapen. Bij het verlies van een dierbare willen ouders vaak een kind de pijn besparen die ze zelf voelen maar deze vorm van bescherming tegen de realiteit kan bij een kind juist fantasieën en angsten aanwakkeren.
Het kan lijken dat het kind snel weer tot de orde van de dag overgaat en weer gaan spelen, dit betekent echter niet dat ze niet meer verdrietig zijn of rouwen. Dot gedrag is te vergelijken met een volwassene die om zijn emoties te onderdrukken afleiding zoekt in het werk of het huishouden.
Tot ongeveer 3 jaar hebben kinderen nog geen tot weinig besef van de dood, hoewel ze wel kunnen rouwen om verlies, zijn ze vaak te jong om dood te kunnen begrijpen. Kinderen van 3 tot 6 jaar weten vaak wel het verschil tussen levend en dood hoewel ze niet het definitieve karakter van dood zien en denken dat iemand toch weer opstaat. Het is belangrijk om op een kinderlijk niveau duidelijk te maken dat dood niet hetzelfde als slapen is en dat de overledene nooit meer kan bewegen, niet meer horen of zien en dat hij niets meer voelt. Er zijn diverse boekjes die op het niveau van het kind kunnen helpen bij het begrip dood.
Kinderen van 6 tot 9 jaar beseffen vaak dat de dood iets definitiefs is wat soms beangstigend of verwarrend kan zijn voor het kind. Op deze leeftijd hebben ze vaak sterke belangstelling voor alles rond de dood zoals de begrafenis en het kerkhof. Kinderen van 9 tot 12 jaar begrijpen het fenomeen dood meestal heel goed en kunnen er heel volwassen over praten, echter dient ondanks dat ze op hun eigen wijze vaak het verdriet willen verwerken wel extra aandacht aan deze kinderen te geven.