Bij overbescherming moet ik vaak denken aan het bekende nummer “Mother” van Roger Waters van het bekende album “The wall” van de band “Pink Floyd”. Het hele album was een soort psychotherapie voor Roger Waters en sterk autobiografisch. Het lied gaat over de gevolgen van een overbezorgde alleenstaande moeder, die al haar angsten doorgeeft aan haar zoon, alles voor hem wil regelen en hem voor alles in het leven wil beschermen. Ook zelfs tegen de liefde van andere (vrouwen) meisjes omdat ze hem vast wil houden. In het lied vraagt het jongetje of hij een muur om zich heen moet bouwen en moeder wil hem daar met alle plezier mee helpen. Aan het einde komt dan de grote vraag: “Moeder moest de muur uiteindelijk echt zo hoog zijn?”.
Overbeschermd opgevoede kinderen ontwikkelen zich op langere termijn vaak in extreme richtingen, of ze geloven dat ze niets kunnen, of juist dat ze onoverwinnelijk zijn. Overbescherming gebeurt vaak vanuit grote liefde maar is een overmatige reactie van ouders op de gevaren die hun kinderen lopen wanneer ze de wereld leren ontdekken. In de meeste gevallen leren kinderen niet om echt zelfstandig te zijn en leren ze niet dat ze soms fouten mogen maken om ervan te leren. Dit komt in de kinderopvang soms heel duidelijk naar boven maar ouders vinden zichzelf dan eerder mondige ouders dan overbeschermend. Sommige ouders zien overal gevaar in zelfs in dingen die voor kinderen heel normaal zijn zoals klimmen, rennen en overal aan zitten maar ook ruzie maken. Veel overbeschermende ouders hebben dan ook problemen met het uit de hand geven van de opvoeding van hun kinderen, maar desondanks willen ze toch (beiden) werken.
In de puberteit houden overbeschermende ouders zich vaak te veel met de vriendschappen en prille relaties van hun kinderen bezig, in Amerika heten deze ouders dan ook helikopterouder omdat ze als het ware continue boven hun kinderen cirkelen om ze in de gaten te houden. Helaas pakt de opvoeding voor deze kinderen vaak niet goed uit omdat ze vaak niet de kans krijgen te ontdekken wat ze zelf kunnen. Om zich goed te kunnen ontwikkelen moeten ouders kinderen fysieke, emotionele, mentaal en sociaal de ruimte bieden maar tegelijkertijd ook grenzen stellen. Veel mensen die overbeschermd opgevoed zijn krijgen op latere leeftijd problemen met omgang met andere mensen en problemen in vriendschappen en vooral relaties.
Overbeschermende ouders geven hun kinderen de boodschap mee dat de wereld onveilig is en dat ze altijd op hun hoede moeten zijn. Vaak combineren ze dit met de boodschap dat ze hun vader of moeder altijd kunnen vertrouwen en dat hun vader en of moeder de veilige baken in de kwaadaardige wereld is. Helaas kan het gevolg van een overbeschermende ouder, net als in het lied van Roger Waters, het bouwen van een grote muur om zich heen tot gevolg hebben. Niemand komt echt binnen en de eigen gevoelens tonen ervaart men als extreem gevaarlijk. Beter lijkt het dus om een show op te voeren van de persoon die je zou willen zijn, zonder je kwetsbaarheden te tonen. Dan komt niemand ooit te dichtbij om echt binnenin te kijken. Net doen alsof je sterk bent, andere mensen buitensluiten en alles wat jezelf kwetsbaar maakt verbannen uit het leven. Helaas komen veel van deze kinderen als volwassenen in het hulpverleningscircuit terecht.
Veel overbeschermende ouders leggen hun gedrag uit als extreme liefde voor hun kinderen waardoor het voor kinderen nog extra moeilijk is om zich hier uit los te maken. Veel overbeschermende ouders zijn er niet van bewust dat zij hun kind daarmee tekort doen. Soms zijn ouders zo bang voor alles wat hun kind kan overkomen dat ze het kind hierdoor niet de kans geven om te leren zich daartegen te verweren. Het kan voor ouders soms heel moeilijk zijn om te zien dat hun kind pijn of verdriet heeft en zich desondanks te bedenken dat hun kind juist hierdoor kan groeien en zelfstandiger kan worden. De kunst is hierbij het kind los te laten zonder het echt in gevaar te brengen.