Wanneer ouders gaan scheiden of uit elkaar gaan heeft dit vaak ook grote invloed op kinderen, echter zijn beide (ex) partners vaak zo druk bezig met hun leven weer op orde krijgen en gaan ze gebukt onder vaak sterke emoties waardoor de belangen van de kinderen er vaak bij inschieten. Dit is niet altijd boze opzet maar komt meestal voor uit een onvermogen door alle beslommeringen en ellende die het uit elkaar gaan met zich meebrengt. Soms zullen kinderen ??n van beide ouders veel minder zien en moeten ze steeds weer afscheid nemen van een van de ouders. Maar soms worden sommige kinderen gedwongen te verhuizen en van school te veranderen. Er ontstaan voor de kinderen ineens twee werelden, de plek van papa en de plek van mama. Maar ook kinderen zijn vaak boos en verdrietig over wat hun is overkomen en sommige kinderen uiten zich agressief en onhandelbaar, anderen worden angstig en trekken zich terug. De onzekerheid dat beide ouders van ze blijven houden en dat ze van beide ouders mogen blijven houden kan voor een kind een heel groot probleem zijn. Voor volwassenen is er vaak wel steun tijdens de echtscheiding of het uit elkaar gaan maar vaak is dit er niet voor de kinderen, die proberen soms terug te vallen op vriendjes en vriendinnetjes of sluiten zich er zoveel mogelijk van af wat later vaak weer voor de nodige problemen kan zorgen. Maar er zijn naast alle emotionele problemen ook praktische zaken zoals de sportclub of de vereniging waar het kind lid van is, van verjaardagen en feestdagen. Ook voor kinderen is een echtscheiding of het uit elkaar gaan van hun ouders een vaak traumatische ervaring die men vaak erg onderschat.
De meeste kinderen gaan er van uit dat de ouders altijd bij elkaar blijven en dat ze in een veilig gezin en thuis kunnen opgroeien. Ieder kind wil graag dat zijn of haar ouders van elkaar houden en dat ze gelukkig zijn met elkaar. Soms vermoeden kinderen het al langere tijd en soms hebben de ouders het heel goed verborgen weten te houden, maar ook al weten kinderen het vaak al onbewust meestal willen ze het niet zien. Maar dan opeens vertellen de ouders dat ze uit elkaar gaan en dan is het werkelijkheid geworden. Voor kinderen is dit vaak een verwarrende tijd, wat gaat er nu gebeuren?, bij wie moet ik nu wonen?, vinden ze mij ook niet meer aardig, niet meer lief? Ook denken veel kinderen dat het aan hen ligt en proberen ze wanhopig om hun ouders toch weer bij elkaar te brengen. Voor kinderen is het belangrijk om bevestigd te krijgen dat het niet an hen ligt ook als zijn ze bijvoorbeeld een moeilijke puber, het ligt aan de ouders die niet meer samen verder kunnen.
Sommige ouders proberen als vrienden uit elkaar gaan, maar soms kunnen ze ook heel erg ruzie hebben. En zelfs al gaan ze als vrienden uit elkaar, er zullen zekere spanningen zijn en ouders zullen zich los moeten maken van elkaar en dat zal voor beiden moeilijk zijn. Wanneer ouders erg veel ruzie maken is dat als kind erg vervelend en is het belangrijk om de kinderen niet in de conflicten te betrekken en zeker niet over te laten halen om partij te kiezen. Het is het probleem van de ouders en die zullen het moeten oplossen en ze mogen de problemen niet bij de kinderen neerleggen. Wanneer een kind geen zin heeft om geconfronteerd te worden met verdriet of boosheid van een van beide ouders of beide ouders dan moeten de ouders dit respecteren. Kinderen moeten weten dat ze geen hulpverlener voor je ouders zijn en dat een jongen niet de rol van de vader of een meisje niet de rol van de moeder moet proberen over te nemen. De meeste kinderen hebben het al moeilijk genoeg mee en het is heel oneerlijk als ouders hun zorgen ook nog bij de kinderen neerleggen.
Wanneer je als kind even geen zin hebt in de ruzie van je ouders kun je bijvoorbeeld rust zoeken bij een vriendin, buren of familie. Het is belangrijk dat je als kind ook je grenzen aangeeft en zorgt dat je rust en afleiding krijgt wanneer je ouders gaan scheiden. Het zorgt voor veel spanning en onzekerheid en iedereen voelt zich anders als zijn of haar ouders gaan scheiden. De een voelt angst, de ander onzekerheid, boosheid of schuldgevoelens maar al deze gevoelens zijn normaal en je hoeft je er zeker niet voor te schamen.
Kinderen houden meestal van allebei je ouders en ze willen beiden geen verdriet doen en vaak willen ze (onbewust) het liefst dat hun ouders bij elkaar blijven of weer bij elkaar komen, maar dat kan meestal niet. Vaak gaan ouders op een ander adres wonen en zullen de kinderen bij de ene ouder gaan wonen en bijvoorbeeld in het weekend naar de andere ouder gaan, dit heet een omgangsregeling. Voor kinderen is het belangrijk om te weten dat het een regel is voor de ouders, als kind mag als jij dit wilt gewoon naar de ouder gaan waar jij op dat moment wil zijn, tenzij BEIDE ouders aangeven dat dit niet kan. Wanneer een kind officieel bij de moeder woont maar na schooltijd graag bij de vader langs wilt gaan dan is dit heel normaal en mag je jezelf als kind dit ook niet laten verbieden.
Een andere optie is dat een kind bij beide ouders blijft wonen en dat deze de tijd voor de zorg eerlijk verdelen. Dit noemen ze co-ouderschap en dit is tegenwoordig de regel bij een echtscheiding. Als kind woont dan bijvoorbeeld een week bij de ene ouder en de andere week bij de andere ouder of de helft van de week bij de ene en de andere helft bij de ander. Voorwaarde is meestal wel dat wanneer een kind naar de basisschool gaat dat beide ouders in dezelfde plaats blijven wonen. Maar ook als er sprake is van co-ouderschap is het goed dat de ouders begrijpen dat een kind, wanneer het daar behoefte aan heeft, de andere ouder mag bezoeken. Het is heel belangrijk om een kind nooit te laten kiezen tussen ouders. Stel je als ouders een voor dat je maar ??n kind kunt redden en het andere moet laten verongelukken, deze keuze is onmenselijk en net zo onmenselijk is een kind voor de keuze stellen om te kiezen voor ??n van beide ouders.
Ook worden kinderen geconfronteerd met verschillende huisregels bij beide ouders, niet alleen kinderen maar ook de andere ouder zal dit moeten leren accepteren. Natuurlijk is er overleg en inspraak mogelijk maar de ene ouder heeft niets te beslissen over de huisregels van de andere ouder. Als kind moet je jezelf ook niet laten overhalen door een van de ouders om ruzie te maken met de andere ouder. Het beste is om niet te veel te vertellen over de andere ouder en je niet te laten betrekken in problemen tussen beide ouders. Vaak is het zo dat gescheiden ouders problemen of woordenwisselingen die ze hebben met de andere ouder, gebruiken om kinderen te be?nvloeden. Laat je hier als kind niet voor gebruiken en praat er niet over met de andere ouder als dit soort dingen gebeuren. Het gebeurt helaas nog veel te vaak dat ouders via hun kinderen de andere ouder proberen te kwetsen. Maar ook als een van beide ouders kwaad spreekt over de ander in bijzijn van een kind moet je als kind kunnen aangeven dat je dit niet wilt en dat je jezelf daar erg onprettig bij voelt. Ouders moeten dit respecteren en als kind moet je aan kunnen geven dat je hier geen zin in hebt.
Co-ouderschap verbetert contact tussen vader en kind
Uit een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) blijkt dat er een stijgende lijn valt te ontdekken in goed contact tussen gescheiden vaders en de kinderen. De belangrijkste oorzaak die men hier voor kan aanwijzen is de stijgende populariteit van co-ouderschap waarbij beide ouders elk de helft van de tijd voor het kind zorgen. Dit zegt Jan Latten die naast CBS-onderzoeker ook hoogleraar demografie is aan de Universiteit van Amsterdam. De stijging begon in de jaren 60 en nam sterk toe in de jaren 70. Hij verwacht dat deze trend verder doorzet hoewel de moeder voor veel kinderen de belangrijkste persoon in hun leven blijft na een echtscheiding. In het verleden was er helaas vaak na een scheiding geen of slecht contact tussen de gescheiden vader en het kind, door het co-ouderschap blijft de vader intensief betrokken bij de opvoeding van het kind en die band blijft ook na de scheiding. Dit is niet alleen in het belang van de ouders maaer zeker in het belang van het kind die de mogelijkheid heeft om met beide ouders een liefdevolle band op te bouwen, contact te houden met familie van beide ouders. Ook geeft het beide ouders de kans om werk en zorg voor de kinderen op een eerlijke wijze te verdelen.