Op deze pagina beschrijf ik de werking van verschillende soorten digitale camera’s die tegenwoordig verkrijgbaar zijn en de overeenkomsten en verschillen met de traditionele fotocamera.

Hoe werkt een digitale camera.

Camera obscura.

De werking van een moderne digitale fotocamera is in principe gelijk aan de werking van de eerste fotocamera de camera obscura. De camera obscura (Latijn voor donkere kamer) is een verduisterde ruimte waarbij in een van de wanden een klein gaatje zit. Het hierdoor invallende licht projecteert een afbeelding van de buitenaf op de tegenoverliggende wand op de kop. Wanneer de achterwand doorzichtig werd gemaakt door bijvoorbeeld matglas te gebruiken kon men de afbeelding van buitenaf zien. In de moderne fotocamera is de kamer met het gaatje vervangen door een camerahuis, ook wel de body genoemd, waar licht binnenvalt door een of meerdere lenzen ook wel het objectief genoemd. Het licht valt op de beelddrager (de film) waar het door een chemisch proces door invloed van het opvallende licht vastgelegd wordt. Door middel van de lezen kan men een scherper beeld krijgen en opname’s maken van onderwerpen die verder van de fotocamera verwijderd zijn. Elke lens heeft een brandpunt afstand en het is de bedoeling dat de samengestelde lenzen een scherp beeld projecteren op de beelddrager (film of ccd).

De werking van een digitale spiegelreflex camera.

Een digitale spiegelreflexcamera ook wel SLR (Single Lens Reflex) genoemd werkt als volgt. Het licht wordt door de lens gebundeld en via de spiegel en een pentaprisma naar de zoeker geleid. De fotograaf ziet het onderwerp dus door de lens en het beeld in de zoeker komt dus precies overeen met wat er straks op de sensor zal verschijnen. Wanneer de ontspanner ingedrukt wordt klapt de spiegel omhoog en zal de sluiter (kort) opengaan, zodat het beeld op de ccd zal vallen. In dit opzicht werkt een digitale reflexcamera hetzelfde als een analoge fotocamera, het enige versschil is dat een sensor het filmrolletje heeft vervangen. Het op de ccd geprojecteerde beeld zal uitgelezen worden en via een complexe ingebouwde computer chip omgezet worden in een digitale foto. Wanneer u de foto in het RAW formaat opslaat zal de fotocamera bijna geen bewerkingen uitvoeren op de foto, wanneer u kiest voor bijvoorbeeld jpeg zal de fotocamera zelf de kleuren berekenen (color management). Dit proces is behoorlijk verschillend voor elk merk digitale camera, het is wel belangrijk om hier op te letten wanneer u in jpeg wilt fotograferen. De instellingen zoals diafragma, gevoeligheid (iso waarde) en sluitertijd komen vrijwel overeen met analoge fotocamera’s waardoor de normale regels voor het instellen van de fotocamera en ook bestaande belichtingmeters e.d. gewoon werken voor zowel digitale als analoge fotocamera’s.

De werking van een semi digitale spiegelreflex camera.

Een tussenvorm tussen de compact camera en de digitale spiegelreflexcamera is ook vrij populair en deze werken bijna hetzelfde als de digitale spiegelreflex camera en geven ook het gevoel alsof u met een digitale spiegelreflex camera werkt. De Fujifilm s7000 is een goed voorbeeld en deze fotocamera’s worden ook wel eens de prosumer (profesional consumer) klasse genoemd. Het licht wordt door de lens gebundeld en valt direct op de ccd doordat de sluiter permanent openstaat. De fotograaf ziet het onderwerp dus ook door de lens en het beeld in de zoeker komt dus ook precies overeen met wat er straks op de sensor zal verschijnen. Echter het beeld op de zoeker zal door een klein lcd scherm zichtbaar gemaakt worden. Wanneer de ontspanner ingedrukt wordt zal de sluiter dichtgaan om de ccd even blanco te laten zijn om dan precies de sluitertijd lang even open te gaan. Het op de ccd geprojecteerde beeld zal uitgelezen worden en via een complexe ingebouwde computer chip omgezet worden in een digitale foto. Wanneer u de foto in het RAW formaat opslaat zal de fotocamera bijna geen bewerkingen uitvoeren op de foto, wanneer u kiest voor bijvoorbeeld jpeg zal de fotocamera zelf de kleuren berekenen (color management). Dit proces is behoorlijk verschillend voor elk merk fotocamera, het is wel belangrijk om hier op te letten wanneer u in jpeg wilt fotograferen. De instellingen zoals diafragma, gevoeligheid (iso waarde) en sluitertijd komen vrijwel overeen met analoge fotocamera’s waardoor de normale regels voor het instellen van de fotocamera en ook bestaande belichtingmeters e.d. gewoon werken voor zowel digitale als analoge camera’s.

De werking van een digitale compact camera.

Een digitale compact camera heeft meestal een doorkijk (optische) zoeker. Het licht wordt door de lens gebundeld en valt op de gesloten sluiter en niet op de ccd. De fotograaf ziet het onderwerp dus niet door de lens maar zeker op enige afstand zal het vrijwel overeenkomen met wat er straks op de sensor zal verschijnen. Wanneer de ontspanner ingedrukt wordt zal de sluiter even open te gaan, wanneer de sluiter weer gesloten is zal de ccd uitgelezen worden en via een complexe ingebouwde computer chip omgezet worden in een digitale foto. Deze fotocamera’s ondersteunen meestal geen RAW formaat, de fotocamera zelf de kleuren berekenen (color management) en de foto opslaan in het jpeg, tiff of zelfs gif formaat. Dit proces is behoorlijk verschillend voor elk merk fotocamera, het is wel belangrijk om hier op te letten. De instellingen zoals diafragma, gevoeligheid (iso waarde) en sluitertijd komen vrijwel overeen met analoge camera’s waardoor de normale regels voor het instellen van de fotocamera en ook bestaande belichtingmeters e.d. gewoon werken voor zowel digitale als analoge fotocamera’s. Vaak hebben deze camera’s een vaste lens die scherp is vanaf c.a. 1 ½ meter tot oneindig zodat men niet hoeft scherp te stellen en de foto’s altijd scherp zullen zijn. Deze fotocamera is ideaal voor mensen die geen poespas willen en gewoon op eenvoudige wijze snel foto’s willen maken.

Beeldsensor (ccd).

De beeldsensor of ccd van de digitale camera is een chip die bestaat uit miljoenen lichtgevoelige fotocellen die elk één pixel vormen. Elke cel registreert het invallende licht en zet deze om in een elektrisch signaal. Dit signaal wordt daarna omgezet in een digitale waarde. In digitale camera’s worden twee types gebruikt namelijk de CCD (charge-coupled device) en de CMOS (complementary metal oxide semiconductor). De CCD heeft een betere kwaliteit maar is ook duurder, de CMOS heeft als duidelijk nadeel dat deze meer last heeft van ruis.

Brandpuntsafstand.

Dit is de afstand tussen het middelpunt van de lens en de beeldsensor. Hoe langer de brandpuntsafstand, hoe kleiner de beeldhoek. Omdat de beeldsensor van een digitale camera relatief klein is geeft men meestal ter vergelijking de overeenkomstige brandpuntsafstand van een 35-mm formaat fotocamera op.

Diafragma

Een maat voor de opening achter de lens waarlangs licht binnenvalt. Hoe groter de diafragmaopening, hoe meer licht er op de beeldsensor valt. Diafragma wordt uitgedrukt in breukgetallen zoals f/2,8 en f/4, waarbij een groter getal voor een kleinere diafragmawaarde staat. Het diafragma is ook van invloed op de scherptediepte, bij een grotere opening zal het onderwerp scherp zijn en de achtergrond onscherp.

Geheugenkaarten voor de digitale camera

Digitale camera’s schrijven de foto’s weg naar een geheugenkaart. Sommige camera’s hebben een intern (vast) geheugen, anderen een extern (verwisselbaar) geheugenkaartje. Er zijn verschillende type geheugen kaarten maar de Compact Flash kaart lijkt de standaard te worden. De prijzen zijn het laatste jaar enorm gedaald en de capaciteit is enorm toegenomen. Dit moet ook wel omdat de camera steeds meer pixels bevat en het opslaan van een foto ook steeds meer geheugen verbruikt.

Gevoeligheid (ISO-waarde).

In analoge fotografie drukt men de gevoeligheid van een film uit in een ISO waarde. Hoe hoger de waarde hoe hoger ook de gevoeligheid en bij een hoge gevoeligheid is er minder licht nodig voor een goede opname. De standaardgevoeligheid van de meeste digitale camera’s ligt rond de 100 ISO maar vaak is dit op elk moment aan te passen. Let er wel op dat bij een hoge ISO waarde u sneller last heeft van ruis. De kwaliteit van de digitale camera zal ook in belangrijke mate de hoeveelheid ruis bepalen, dit is dus een punt van aandacht bij de aanschaf.

Welke digitale camera past bij u?

De mogelijkheden en prijzen van digitale camera’s is zeer groot. Ook is de voorkeur van een camera vaak persoonsgebonden, ik ben zelf bijvoorbeeld een grote fan van Fujifilm camera’s maar op mijn fotoclub zijn er ook een aantal fanatieke Canon fan’s. Elke camera is gewoon goed maar heeft een paar voordelen of pluspunten die deze persoon gewoon aanspreken. In dat opzicht is het kiezen van een digitale camera niet veel anders dan de keuze van een auto. Voordat u een digitale camera koopt, moet u zich eerst eens afvragen waar u de digitale camera voor gaat gebruiken. Bent u een gelegenheidsfotograaf dan is een digitale compactcamera misschien de beste keuze. Wanneer u iets meer mogelijkheden wenst kunt u kiezen voor een digitale spiegelreflexcamera’s waarbij u meer handmatige instelmogelijkheden heeft. Dit vereist wel weer enige kennis van fotografie.

De compactcamera is geschikt voor mensen die gemak willen en geen behoefte hebben om hun camera in te stellen en die snel mooie en altijd scherpe foto’s willen maken. Compactcamera’s zijn tegenwoordig ook uitgerust met een groot arsenaal aan technische snufjes om de kwaliteit van de foto’s te verbeteren, zoals beeldstabilisatie en zelfs de mogelijkheid om korte filmpjes te maken. Voor de serieuze hobbyist is er de digitale SLR (Single Lens Reflex) de vroegere spiegelreflexcamera. Digitale spiegelreflexcamera’s hebben vaak een grotere sensor dan digitale compactcamera’s waardoor de camera iets meer detail kan vastleggen, deze vaak iets beter werkt bij weinig licht en beter bewegende beelden kunnen vastleggen.

Een digitale camera werkt met een geheugen kaart en soms ook met intern geheugen. De meegeleverde kaarten zijn, om de prijs te drukken, meestal niet zo groot. Het is dan ook aan te bevelen om bij de aanschaf van de camera een grote geheugenkaart aan te schaffen. Hoe groter het geheugen, hoe meer foto’s u kunt opslaan en hoe hoger de resolutie (beeldpuntjes dichtheid) kan zijn. Let ook op het type geheugenkaart, sommige merken gebruik een eigen soort kaart dat vele malen duurder is dan de (bijna) standaard SD kaart. Bijvoorbeeld Olympus en Fuji Film hebben samen de relatief nieuwe xD Picture card ontwikkeld. De xD geheugenkaart is zeer klein en op de grootste xD geheugenkaarten past maar liefst 32 Gigabyte aan data.

Wilt u beelden in de verte fotograferen, dan is optische zoom een belangrijk detail om naar te kijken. Optische zoom werkt door middel van de lens van de digitale camera, in tegenstelling met de digitale zoom die eigenlijk helemaal geen zoom is. Bij digitale zoom zal een kleiner stukje van de optische chip uitgelezen worden en overige beeldpunten zelf berekend worden waardoor het beeld minder gedetailleerd zal worden. De kwaliteit van een digitale camera is maar voor een klein deel afhankelijk van het aantal pixels, een goede lens en het formaat van de beeldsensor zijn minstens zo belangrijk. Een camara vanaf 4 megapixel is al goed, 7 tot 8 megapixels zijn tegenwoordig erg gangbaar. Mijn advies is altijd wel om een camera van een bekend camera merk te kopen want naast de elektronica zijn de lenzen en de mechanische constructie van de camera ook erg belangrijk en daarover hebben traditionele camera fabrikanten meer kennis en ervaring in huis.

Is veel megapixels beter?

De CCD-chip (Charge Coupled Device = ladingsgekoppeld element) is een lichtgevoelig halfgeleiderelement dat is opgebouwd uit een groot aantal siliciumdioden. Valt er licht op de CCD-sensor, dan wordt elke pixel afzonderlijk opgeladen. Deze ladingen worden uitgelezen in de vorm van elektrische impulsen. Deze worden dan omgezet in digitale helderheidswaarden. Omdat de CCD onmogelijk alle in het beeld besloten informatie kan registreren, worden met software de waarden voor de ontbrekende pixels berekend. Het digitale beeld wordt vervolgens opgeslagen in het geheugen van de fotocamera.

Bij de digitale camera vervangt de combinatie van CCD-chip, software en geheugen de film van de analoge fotocamera. De resolutie van de CCD van de fotocamera geeft met weer in megapixels. Mega staat voor 1 miljoen dus een 2 megapixel camera heeft c.a. 2 miljoen beeldpunten. Dit klinkt erg veel maar voor een goede afdruk zijn er 300 pixels per inch nodig. Vooral de verkopers van digitale fotocamera’s zullen beweren dat meer pixels altijd beter is, dit is helaas niet altijd waar. Het aantal megapixels is afhankelijk van de toepassing van de fotocamera. Als u een fotocamera wilt aanschaffen dan is het ook belangrijk om net als bij de analoge fotografie op de kwaliteit van de lens te letten. Een 2 megapixel fotocamera met goede lens kan betere resultaten opleveren dan een 4 megapixel camera met een slechte lens.

1 megapixel camera’s zijn vooral geschikt als webcams waarmee ook foto’s gemaakt kunnen worden, fotocamera’s vanaf 2 megapixels zijn heel geschikt voor het maken van duidelijke scherpe foto’s. Hier onder kunt u een tabel vinden waar het aantal pixels en het maximale afdruk formaat staan. Als u niet groter afdrukt dan 20 x 25 cm, is een 2 megapixel camera al voldoende. Let er op dat bij foto’s met meer pixels ook het aantal foto’s dat u kunt opslaan snel afneemt.

Resolutie van de fotocamera	De grootst mogelijke afdruk (cm)	Aantal pixels
320 x 240	6 x 8	76.800
640 x 480	10 x 15	307.200
1024 x 768	20 x 25	786.432
1280 x 960	20 x 25	1 megapixel
1600 x 1200	27,5 x 35	2 megapixel
2048 x 1536	52 x 39	3 megapixel
2272 x 1704	58 x 43	4 megapixel
2560 x 1920	65 x 49	5 megapixel
3072 x 2048	78 x 52	6 megapixel

Meer pagina’s over fotografie

• Werking digitale camera
• Macrofotografie
• Kunstzinnig naaktfotografie
• Fotografie
• Basiskennis fotografie

Een vorm van fotografie die ik erg mooi vind en die ik ook een tijd actief uitgevoerd heb, is kunstzinnig naaktfotografie waarbij het menselijk lichaam (vaak bloot of weinig bedekt) als onderwerp gebruik wordt. Naast kunstzinnige naaktfotografie noemt ment dit ook wel artistiek naakt of in het Engels artistic nude art. Deze foto’s zijn over het algemeen artistieke foto’s en ze zijn over het algemeen niet bedoeld om opgewonden van te raken, maar er mag wel een zekere spanning inzitten. Ik houd persoonlijk niet zo van foto’s waarop geslachtsdelen zichtbaar zijn maar meer van zachte of extra harde (kleurtoon) foto’s waar veel met licht en een bijzondere omgeving of compositie gewerkt is. Naaktfotografie en fotografie van delen van het menselijke lichamen leent zich ook perfect voor zwart wit fotografie. Het menselijk lichaam is al vanaf de oertijd een geliefd onderwerp in de beeldende kunst, de eerste naakten zijn te vinden in beelden uit hele oude culturen. Het menselijk lichaam is door de eeuwen heen een belangrijke inspiratiebron voor de kunstenaars gebleven. Een mooie foto maken met een naakt menselijk lichaam als onderwerp is een grote uitdaging en vergt best een grote creativiteit en kunde van de fotograaf en het model. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Op de inhoud van deze pagina rust copyright © Hein Pragt.

Inleiding naaktfotografie

Vanaf het begin van de fotografie heeft het menselijk lichaam fotografen geïnspireerd en uitgedaagd. Het menselijk lichaam kan mooi en sensueel zijn, met zachte rondingen, schaduwrijke holtes en zachte structuur maar ook hard en koud worden neergezet. Voor een mooie kunstzinnige naaktfoto hoeft het model niet altijd volledig bloot te zijn en wanneer u veel van deze foto’s bekijkt zal het u opvallen dat modellen vaak een houding aannemen waarbij hun geslachtsdelen niet zichtbaar zijn. Ook is er een abstracte aanpak die maar een beperkt deel van het lichaam toont, zoals borsten, billen, benen of de welving van de rug. Door middel van zorgvuldige belichting en een goede compositie kunt u prachtige artistieke resultaten krijgen. Door iets aan de verbeelding over te laten kunt u ook een sterk suggestief resultaat bereiken. Een mooie artistiek naaktfoto hoeft niet altijd mooi of lief te zijn maar mag soms ook wat wringen en hard zijn.

Toen ik zelf met naaktfotografie begon was het nog niet zo populair als nu. Ik noem mijzelf een serieuze amateurfotograaf die ook studie doet naar het vak fotografie. Helaas moet ik constateren dat momenteel veel mensen voor een paar honderd euro een goede camera kopen en zichzelf maar fotograaf noemen. Op het Internet kom ik soms foto’s tegen van onwetende modellen die in zee gegaan zijn met een zogenaamde fotograaf waarbij ik mijzelf erg voor deze foto’s zou schamen. Maar blijkbaar zijn er een groep mannen die een camera kopen, een boekje lezen en dan proberen zoveel mogelijk meisjes of vrouwen naakt voor de camera te krijgen. In het slechtste geval proberen ze zelfs verder te gaan dan fotograferen. Ik heb dit soort mannen meegemaakt op fotosessies waar vooraf afgesproken was om geen “tussen de benen” foto’s te maken, waarbij ik een paar van deze zogenaamde fotografen wanhopige pogingen zag doen om dit (stiekem) toch te doen als het model even niet oplette.

Vooral de echte amateurfotografen maken soms een potje van de belichting (ook omdat ze wel een goede camera hebben maar geen verdere apparatuur en ervaring) en er zijn er zelfs bij die een camera flits durven te gebruiken waardoor er wel erg hard licht ontstaat wat het model meestal niet ten goede komt en vaak ook erg harde ongewenste schaduwen geeft. Kortom een goede foto maken is nog steeds een vak waarvoor men een behoorlijke studie moet doen om het echt te beheersen. Ik ben zelf geen professioneel fotograaf maar ik ben wel serieus met mijn hobby bezig. Hiernaast ziet u één van mijn eigen foto’s waar ik erg trots op ben, deze foto heeft wel eens een kleine rel veroorzaakt! Tijdens een expositie op het gemeentehuis hier in Veenendaal is deze foto op last van enkel raadsleden door de bode verwijderd, omdat de foto aanstootgevend zou zijn. Dit veroorzaakte wel dat de foto extra aandacht kreeg op de volgende expositie hier in Veenendaal. Na het verlaten van de fotoclub heb ik niet meer aan een expositie deelgenomen.

Aangezien naakt in de schilderkunst al eeuwen een verworven goed is kijk ik hier ook vaak naar om ideeën en inspiratie op te doen. Wat mijn belangstelling heeft is het spel van vormen en lijnen, van lichten en schaduwen en de diverse fotografie technieken. Naakt hoeft niet per definitie erotisch of aanstootgevend te zijn maar kan ook zeer vertederend werken, bijvoorbeeld wanneer jonge ouders een naaktportret maken van zichzelf met de baby of het jonge kind. Met een beetje fraaie sfeervolle belichting kan dit een hele tedere foto opleveren. Een foto van een stoere man met een kleine baby op zijn arm kan door de enorme tegenstelling erg mooi zijn.

In Nederland is er een wettelijk leeftijdgrens voor modellen voor het maken van naaktfoto’s en deze lag in de jaren 80 nog op 16 jaar maar nu ook in Nederland op 18 jaar. Het maken van naaktfoto’s van modellen beneden de 18 jaar is strafbaar en het is dus belangrijk om de leeftijd van het model duidelijk vast te stellen. Zelfs een naaktfoto van ouder en kind kan als strafbaar uitgelegd worden en om op zeker te gaan kunt u dit soort foto’s het beste vermijden. Ook is het verstandig een modellencontract af te sluiten waarbij het model duidelijk aangeeft 18 jaar of ouder te zijn en geen bezwaar te hebben tegen publicatie van de foto’s. Dit om achteraf problemen te vermijden, het komt nogal eens voor dat een nieuw vriendje van het model niet zo blij is met de foto’s en dat het model het recht op publicatie intrekt. Met een modellencontract bent u daartegen ingedekt zodat niet alle moeite die u in een foto gestoken heeft ineens voor niets was. Dit probleem heeft u met modellen die iets ouder zijn meestal niet, maar ook hier is een modellencontract geen overbodige luxe.

Verschillende stijlen naaktfotografie.

Er zijn verschillende stijlen te onderscheiden in de naaktfotografie die uiteenlopen van sterk erotisch tot zeer kunstzinnig. De vorm van fotograferen waarbij de geslachtsdelen openlijk getoond worden en soms en de foto’s die alleen maar bedoeld zijn om op te winden trekken mij helemaal niet. Dit is het soort foto’s dat u op de bovenste plank bij de boekhandel of de benzinepomp kunt vinden en fototechnisch gezien zijn deze foto’s vaak niet zo interessant. Ik probeer zelf in mijn eigen foto’s meestal de geslachtsdelen op een geraffineerde wijze buiten beeld te houden. Mijn voorkeur gaat uit naar artistiek naakt, een vorm van fotografie waarbij het model op een kunstzinnig wijze gefotografeerd is. Het kan hierbij om een lichaam in zijn geheel gaan maar soms ook om een deel van het lichaam zichtbaar waarbij de fotograaf speelt met de vormen in combinatie met licht. Mijn persoonlijke voorkeur gaat heel erg uit naar foto’s met mooie of bijzondere belichting. Voor een mooie foto hoeft het hele lichaam niet zichtbaar te zijn, het is soms bijzonder fraai als maar een beperkt deel zichtbaar is. Het afdekken van het lichaam kan met kleding maar ook met vitrage, doeken of lakens gebeuren.

Ook heb ik een voorkeur voor glamourfotografie waarbij de foto’s vaak technisch gezien erg ingenieus in elkaar zitten met perfecte belichting en mooie poses en achtergronden. Een glamourfoto is een foto die het model van zijn of haar voordeligste kant laat zien en ondanks dat er tijdens het maken van de foto erg veel techniek komt kijken worden de meeste glamourfoto’s nog nabewerkt met een pakket zoals Photoshop om de laatste oneffenheden nog weg te poetsen. Ik heb wel eens een half uur gefascineerd zitten kijken naar een buiten foto in de Penthouse omdat ik maar niet kon begrijpen hoe de fotograaf het model in die situatie zo perfect had kunnen uitlichten.

Maar kunstzinnig foto’s hoeven niet altijd mooi of romantisch te zijn, dit bewijst de fotograaf Roy Stuart bijvoorbeeld die met deze vorm van fotografie een soort van cult status heeft bereikt. Zijn foto’s zijn soms voyeuristisch, soms verhalend en met een ontwapenende expliciet en zeker niet traditioneel. Soms veroorzaken zijn foto’s zelfs een shockeffect, maar zelfs in de meest harde foto is ook iets ontwapenends te ontdekken.

Een goede fotograaf kan ook een prachtige foto maken van menselijke lichamen die niet perfect zijn of van oude rimpelige mensen. Ik heb eens een prachtige foto gezien van een vrouw die door ziekte de borsten moest missen waarbij de fotograaf een werkelijk prachtige ontwapenende foto gemaakt had. Wanneer de fotograaf met respect omgaat met het model en kennis heeft en gebruik maakt van techniek en ervaring kunnen ook foto’s van mensen met een niet perfect lichaam heel mooi en soms heel ontwapenend zijn. Ook grote tegenstellingen als een sterke stoere man met tatoeages die teder een klein kind op de arm heeft kan een prachtige foto zijn. Het gaat hierbij om de fantasie van de fotograaf in combinatie met techniek van fotograferen en het omgaan met modellen. Fotograferen van het (naakte) menselijke lichaam is een kunst waarbij veel kennis en ervaring komt kijken maar wat goed uitgevoerd ook schitterende resultaten kan geven.

Ook in de reclame gebruikt men vaak het naakte menselijk lichaam en maakt men van de kijker een soort van voyeur. Het is een interessant werkterrein voor de reclamemaker, maar het is ook een riskant middel want de consument heeft een hekel aan ordinair en die grens is soms erg subtiel. Een foto van een fraai en luchtig gekleed fotomodel roept bij zowel mannen als vrouwen reacties op. Vrouwen zijn over het algemeen iets gevoeliger voor suggestieve reclame, terwijl mannen gevoeliger zijn voor meer explicite illustraties. Sommige mooie reclame foto’s zijn in mijn ogen zeker kunst te noemen.

Compositie naaktfotografie.

Het fotograferen van het naakte menselijke lichaam heeft onnoemelijk veel mogelijkheden voor allerlei composities. Vaak is het wel belangrijk om voor een rustige achtergrond te zorgen want een drukke achtergrond zal de aandacht van het onderwerp (model) afleiden. Een kale muur waar licht op valt is een heel goede achtergrond maar ook kan de structuur van afbladderend behang of afbrokkelend pleisterwerk in oude gebouwen een prachtige achtergrond vormen. Een stuk zwart fluweel is een heel mooie achtergrond om alleen het lichaam van uw onderwerp zichtbaar te maken. Donker (lowkey) kan een mooie sfeer geven die meestal wat melancholisch heeft, wit of lichte kleuren zullen een wat meer romantische, dromerige zachtere sfeer geven. Voor een mooie achtergrond werkt stof erg goed omdat de zachte plooien kunnen bijdragen aan de sfeer van de foto. Ook zijn er heel mooie opnames in de natuur mogelijk bijvoorbeeld in of bij het het water of in het bos maar ook oude gebouwen lenen zich ook heel goed als decor. Wanneer u het model naakt wilt fotograferen moet u wel heel discreet te werk gaan.

Wanneer u inspiratie zoek voor een mooie compositie voor een mooie naaktfoto kunt u ook gaan kijken naar het werk van bekende schilders. Ik ben zelf een groot bewonderaar van de bekende kunstschilder Nico Vrielink omdat hij een bijzonder sfeer in zijn schilderijden legt en hij een groot kunstenaar is met het spelen met licht. Ik heb zelf een aantal reproducties van het werk van Nico Vrielink aan de muur hangen en ik vind ze erg mooi, qua compositie en het spelen met licht, zijn model is meestal zijn eigen vrouw. Zie voor meer informatie verderop deze pagina.

Spelen met licht op het menselijk lichaam.

De kwaliteit en richting van het licht zijn bij het fotograferen van blote menselijke lichamen van het allergrootste belang. Stel vast welke functie het licht in de foto moet vervullen, u kunt bijvoorbeeld weinig licht met een donkere achtergrond gebruiken om een lowkey effect te bereiken en een element van geheimzinnigheid of melancholie. Door belichting van beide zijden te gebruikt kunt u de vorm, de structuur en de rondingen goed te laten uitkomen. Diffuus daglicht door een raam kan ook een heel mooi effect geven. Over het algemeen kunt u er van uitgaan dat wanneer u warm, zacht en eenvoudig licht gebruikte er niet zoveel fout kan gaan. Binnen kunt u bijvoorbeeld mooie resultaten krijgen met alleen maar het licht dat door een raam naar binnen valt waarbij het diffuse licht de zachte rondingen van het lichaam kan accentueren.

Het is heel belangrijk om op de schaduwen te letten, dit kan een heel mooi maar ook een erg lelijk effect geven. Wanneer het licht te hard is kunt u het door middel van vitrage of en reflectiescherm of een softbox verzachten. Wanneer u zelf geen studio tot uw beschikking heeft is er de mogelijkheid om buiten te fotograferen, maar dan bent u afhankelijk van de natuur voor goed licht. Ook dient u heel discreet te werk gaan, door het fotograferen van een model in het volle zicht van het publiek kunt u in de problemen komen. U kunt dit voorkomen door locaties te kiezen waar u waarschijnlijk niet gestoord zult worden, zoals een prive tuin, een bos of een open veld. Het zachte licht van een licht bewolkte dag is ideaal voor portretten en naaktstudies. Gebruik nooit het licht van de volle zon, het enige tijdstip waarop helder zonlicht misschien kan worden gebruikt is vroeg of laat op de dag. Gebruik nooit een flitser van de camera voor het fotograferen van het menselijk lichaam, dit geeft bijna altijd een harde foto met veel harde schaduwen en een fletse grauwe kleur van het naakte lichaam.

Het menselijke lichaam leent zich ook heel goed voor high-key en low-key fotografie. Aangezien ik zelf graag mag spelen met licht experimenteer ik hier regelmatig mee. Wel heb ik wisselend succes want het is niet eenvoudig omdat u niet met de automaat van de camera kunt fotograferen en u zelf de instellingen moeten berekenen of experimenteel moeten vaststellen door bijvoorbeeld een paar proef foto’s te maken en het histogram te bekijken. Het effect is ook te photoshoppen maar ik vind het persoonlijk een grotere uitdaging om de effecten met traditionele fotografische technieken te bereiken. Een high-key foto bestaat hoofdzakelijk uit wit en lichtgrijze schakeringen, terwijl een low-key foto voornamelijk uit zwart en donkere tinten is opgebouwd waarbij een high-key foto meestal wat luchtig van karakter is en een low-key foto vaak iets geheimzinniger en ietwat dramatisch. Het licht en belichting voor low-key foto moet heel bewust worden georganiseerd, gebruik donkere kleding, een donkere achtergrond en één lichtbron om een klein gedeelten van het onderwerp te belichten. Ook dient u de camera zo in te stellen dat deze wat gaat onderbelichten. U moet het diafragma redelijk groot houden (lage F waarde) en met de sluitertijd een beetje spelen. Aangezien de sluitertijd redelijk lang kan worden is het gebruik van een statief aan te bevelen en u dient goed scherp te stellen op de belichte delen. Het is wel de bedoeling dat de de delen waar het licht wel op valt er ook uitspringen, de foto moet dus een groot contrast tussen de donkere en de lichtere delen hebben. Soms zijn alleen de contouren van het lichaam zichtbaar en dat vind ik persoonlijk zeer mooie foto’s, maar deze zijn best moeilijk om goed te maken.

De technieken voor high-key foto is veel, vol en zacht licht met lichte achtergrond die u ook volledig moet uitlichten. Het is niet de bedoeling dat de high-key foto er grijs uitziet, het onderwerp moet nog wel enigszins contrast hebben. High-key foto’s zijn dus expres een beetje overbelicht wat vaak een romantische en sprookjesachtige sfeer geeft. Een high-key foto heeft bijna altijd twee kenmerken, de achtergrond geheel wit en het onderwerp van de foto is op een zachte manier gefotografeerd met weinig contrast. Hierdoor zijn er bijna geen schaduwen aanwezig, dit effect kunt u met minimaal twee studioflitsers goed creëren. Hoe meer studioflitsers u gebruikt hoe meer invloed u op de belichting heeft. U gebruikt de flitsers om zowel de voor- als de achtergrond te belichten. De eerste lichtbron zet u achter het model voor het belichten van de achtergrond en de tweede lichtbron zet u voor het model zodat de flitser ongeveer met een hoek van 45 graden op het model gericht is. Met drie flitsers gebruikt u nog steeds één voor de achtergrond en de twee andere plaats u aan beide kanten van het model met verschillende sterktes, want ander is het contrast helemaal weg. Het licht dient nog wel enige schaduwen te veroorzaken. Zorg voor voldoende afstand tussen het model en de achtergrond om toch schaduwen te voorkomen en te voorkomen dat u toch nog structuur van de achtergrond ziet. U kunt dit natuurlijk altijd nog met Photoshop na bewerken.

Vinden van een fotograaf voor een mooie naaktfoto.

Er is een trend om zichzelf te laten fotograferen in een sensuele of glamourachtige naaktfoto als cadeau voor de partner of voor zichzelf. Aangezien iedereen met een beetje camera zichzelf fotograaf noemt en sommige mannen het wel spannend vinden om een vrouw naakt voor de camera te hebben, zijn er veel mensen die zichzelf fotograaf noemen en die zich aanbieden voor een fotosessie. Wanneer ik soms de resultaten zie (die de vrouwelijke modellen trots op facebook zetten) dan springen me de tranen in de ogen. Lelijke compositie, geen fraaie poses is tot daar aan toe maar verkeerd en hard licht, ongewenste schaduwen, slechte achtergronden zijn helemaal erg. Dit is basiskennis van een fotograaf en als zelfs dat ontbreekt, mag deze persoon zich geen fotograaf noemen. Laatst zag ik een sessie waarbij de fotograaf met de camera flits gewerkt had en er gewoon harde schaduwen naast het model op het achterdoek stonden. Dit is erg amateuristisch en het levert ook geen fraaie foto’s op. Het is dus heel belangrijk om een goed en professionele fotograaf te zoeken, dit hoeft niet perse een vak fotograaf te zijn maar wel iemand met voldoende ervaring en fotografische kennis zodat u zichzelf achteraf niet hoeft te schamen voor uw foto’s.

Tips voor modellen bij naaktfotografie

Wel doen:

• Leg samen met de fotograaf vast op papier waar je foto’s voor worden gebruikt en door wie.
• Probeer er plezier in hebben, het ideale model heeft een beetje lef, enthousiasme, inzet en vooral plezier als ze voor de camera staat.
• Neem voorbeelden mee uit tijdschriften die je aanspreken naar de fotoshoot.
• Zorg ervoor dat je haar goed zit en dat je recent naar de kapper bent geweest.
• Zorg er ook voor dat je nagels (zowel handen als voeten) er verzorgd uitzien.
• Wanneer je naakt of bijna naakt gaat poseren neem dan altijd een badjas mee voor tussen de shoots.
• Besef dat je als model ook rechten hebt en maak daar altijd gebruik van, zodat er geen “slechte” naaktfoto van je gebruikt wordt en je zelf de foto’s ook mag gebruiken.
• In veel studio’s is er gelegenheid voor het draaien van muziek, neem je eigen muziek mee, zodat je tijdens de shoot jouw muziek kunnen horen en je daardoor beter kunt ontspannen.
• Neem naast wat leuke kleding oog wat leuke accessoires mee zoals kettinkjes, oorbellen, hoofddoekjes, hoeden of mutsen, haarstukjes, haarbanden, zonnebrillen enz.

Niet doen:

• Ga nooit een dag voor een blote shoot onder de zonnebank.
• Gebruik een dag voor de shoot ook geen ontharingsmiddelen in verband met uitslag.
• Doe op de dag van de shoot geen strakke kleding aan dit kan striemen en rode vlekken veroorzaken die heel ontsierend zijn.
• Ga voor de eerste keer nooit alleen naar een fotoshoot neem een begeleider mee.
• Pas op voor zogenaamde modellen-scouts op Internet en ga nooit in op jezelf tonen via de webcam.
• Pas op voor nep fotografen, zoek bijvoorbeeld eerst referenties via Internet.

Nep modellen bureaus

Pas op voor Fake en nep modellen en castingbureaus die geld vragen om je profiel te plaatsen. Deze (vaak Internet) modellen community’s zijn uit op het geld, ze beloven vaak veel en doen bijna niets. Ga altijd uit van goede referentie en dan niet van een ingehuurd model dat reclame maakt maar meerdere modellen met goede ervaringen.

Verschillen tussen mannelijke en vrouwelijk fotografen.

Laatst kreeg ik de vraag van een meisje van begin 20 die belangstelling toonde voor een licht erotische naaktfoto serie bij een erkende fotograaf. Ze gaf ook aan dat ze liever een vrouwelijke fotograaf wilde omdat ze anders wat schroom zou hebben om zichzelf bloot te geven. Dit zette mij aan het denken, fotograferen vrouwelijke fotografen naakten nu anders dan mannelijke fotografen. Ik heb hier ook over gesproken met bevriende fotografen en deze vraag op een forum geplaatst.

Eerste heb ik mijn eigen collectie eens bekeken en daarna ben ik op zoek gegaan naar vrouwelijke fotografen die ook naaktfotografie doen. Dit is al vrij moeilijk, het lijkt er op dat er veel mannelijk fotografen zijn maar erg weinig vrouwelijke fotografen. Ik heb er echter een paar gevonden en hun portfolio bekeken. Hier kan ik toch een paar conclusies uit trekken die ik hier weer wil geven. Eerst wil ik een duidelijk verschil maken tussen model fotografie in opdracht in de studio en zogenaamd vrij werk. Bij studio foto’s in opdracht hebben de modellen vaak duidelijk wensen en zullen de foto’s vaak naar de wensen van het model in samenwerking met de ervaring van de fotograaf gemaakt worden. Bij vrij werk is het vaak de smaak en visie van de fotograaf zelf.

Bij foto’s in opdracht zie ik weinig verschil tussen mannelijke en vrouwelijke fotografen, beiden proberen het model zo goed mogelijk te presenteren. Vrouwelijke fotografen maken niet mooiere of zachtere foto’s en de verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke fotografen in werk in opdracht lijken minimaal te zijn. Bij vrij werk zie ik wel een duidelijk verschil wat ik eigenlijk niet verwacht had. Vrouwelijke fotografen fotograferen duidelijk harder dan mannelijk fotografen. Vrouwelijke fotografen lijken meer te laten zien hoe de vrouwen werkelijk uitzien, niets meer niets minder. Mannelijke fotografen maken foto’s waarbij de vrouwen er toch mooier uitzien in toch fraaiere poses. Vrouwelijke fotografen lijken vrouwen ook in minder charmante poses te fotograferen terwijl mannen dit minder lijken te doen. Vrouwen lijken naaktheid als iets natuurlijks te fotograferen, terwijl mannen meer de schone schijn willen vastleggen. Mannelijke fotografen lijken meer te fotograferen met als uitgangspunt een mooie prikkelende foto te maken en vrouwelijke fotografen lijken een lichaam meer als kunst te zien.

Ik kan mij de gevoelens van schroom van een beginnend model goed voorstellen en ik denk dat daar duidelijk een markt voor vrouwelijke fotografen ligt. Wanneer een model wat meer ervaren is zal ze deze schroom denk ik iets minder hebben en aangezien toch het grootste deel van de fotografen die naakten fotograferen mannelijk is zullen ze zeker bij de mannelijke fotografen terechtkomen. Een goede fotograaf zal ook een professionele houding hebben richting model en een erkende of bekende fotograaf zal zeker een vertrouwd gevoel geven aan het model en zich zeer correct gedragen richting het model. De slechte ervaringen die ik wel eens van modellen hoor of lees op Internet komen ook meestal voor bij de hobby (zolderkamer) fotografen die zich op Internet met grote getale aanbieden. Let altijd goed op en ga zeker bij een onbekende fotograaf nooit alleen naar een opname sessie. Natuurlijk zijn er ook veel goede amateur fotografen die schitterende artistieke naaktfoto’s maken, maar omdat professionele fotografen meer ervaring hebben en zich negatieve reacties minder kunnen veroorloven, is het verstandig om een “gevoelige” fotosessie bij een erkende fotograaf te laten maken. Bovendien heeft u niets aan een matige of slechte portfolio.

Meer pagina’s over fotografie

• Werking digitale camera
• Macrofotografie
• Kunstzinnig naaktfotografie
• Fotografie
• Basiskennis fotografie

Nog een vorm van fotografie die ik al vanaf mijn jonge jaren leuk vond was macrofotografie. Macrofotografie maakt kleine dingen erg groot, bloemen waarvan u de stampers in detail kunt zien, insecten waarvan u de haren kunt tellen, het zijn vaak schitterende en fascinerende foto’s. Op deze pagina ga ik in op macrofotografie, welke lens heeft u nodig, welke instellingen moet u gebruiken en waar precies moet u op scherpstellen? Op deze pagina laat ik laat ook zien dat U niet extreem dure apparatuur nodig heeft om aan macrofotografie te doen en dat Photoshop uw beste vriend en doka is voor nabewerkingen. Ik ben geen professioneel fotograaf maar een enthousiaste hobbyfotograaf. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Inleiding macrofotografie

Bij macrofotografie fotograferen we kleine voorwerpen of bijvoorbeeld insecten op ware grootte of groter. Officieel is macrofotografie het onderwerp op ware grootte op het negatief of beeldsensor opnemen, wanneer het kleiner is dan dit dan spreken we eerder over close-up opname. Maar vaak (en dat is het leukste) kunnen we het onderwerp nog vele malen groter maken dan het in werkelijkheid is en is het zelfs mogelijk om een klein onderwerp of klein detail enorm op te blazen. Wanneer u er dan ook nog een 30 x 40 afdruk van maakt kunt u een imposant effect bereiken. Veel moderne digitale camera’s hebben tegenwoordig een macrofotografie stand waarmee de meeste instellingen voor u al gedaan zijn. Dit kan mooie resultaten geven maar in de praktijk is het macro bereik, het scherpstellen, de scherptediepte niet voldoende om echt mooie macrofoto’s te kunnen maken. Maar ook met de standaard instellingen van veel digitale camera’s kunt u al heel ver komen. Ik heb goede ervaringen met de macro stand van mijn Fujifilm S700 camera. Maar voor het echte werk heeft u iets meer nodig.

Voorzetlenzen

Een van de goedkoopste opties die toch hele goede resultaten geeft zijn de voorzet lenzen in de vorm van een opschroefbaar filter op het bestaande objectief. In feite zet u een extra lens op de camera met verschillende sterktes, van +1 tot +10. Deze worden vaak in een setje verkocht en ik heb zelf een setje van vier van +1 tot +10 die ook nog gecombineerd kunnen worden. U schroeft ze gewoon op het bestaande objectief net als elk ander filter. U kunt hiermee makkelijker kleinere voorwerpen fotograferen met goed resultaat. Maar let wel op ze doen maar één ding, namelijk de minimale scherpstelafstand van je lens inkorten, u kunt alleen maar scherpstellen op iets dat heel dicht bij de camera staat. Andere nadelen van deze goedkope oplossing zijn: de scherpte aan de randen kan verlopen en de foto kan aan de randen wat vervorming geven, u kunt niet met een heel open diafragma werken en vaak werkt de ingebouwde autofocus niet meer zo goed dus moet u meestal met de hand scherpstellen. Ook is het moeilijk bewegende objecten te fotograferen omdat het scherpstellen best moeilijk is en het op een klein gebied scherp is, waardoor de scherpstelling snel weg is als het onderwerp of de camera maar iets beweegt. Let wel op deze lens filters komen in zeer verschillende kwaliteit en erg goedkoop is vaak ook matige kwaliteit, let ook goed op de maat van de voorkant van het objectief voor u deze filters aanschaft. Met een goedkoop close-upfilter op de voorkant van uw camera kunt u leuke foto’s van bijvoorbeeld bloemen en stillevens maken, maar deze oplossing zal zeker niet de verbazingwekkende optische eigenschappen van een echte macrolens evenaren. Toch zijn er best leuke foto’s en leuke effecten mee te bereiken, dus voor het geld leveren ze leuke opties.

Macro objectief

Een veel betere oplossing is een speciaal macro objectief, dit is wel een veel duurdere oplossing die u enkele honderden euro’s zal gaan kosten. Maar met een speciaal macro objectief krijgt u wel betere resultaten in scherpte en contrast. Deze objectieven zijn gemaakt voor de beste beeldkwaliteit in het dichtbij gebied. Macro objectieven zijn er in verschillende brandpuntsafstanden, hoe groter de brandpuntafstand hoe verder u van het voorwerp dat u wilt fotograferen verwijderd kunt zijn. Bij een 50 mm brandpuntafstand kunt u prima planten fotograferen maar dan moet u wel erg dicht op het te fotograferen object kruipen. Een brandpuntafstand van 100 mm is beter zeker wanneer u ook een mooie onscherpe achtergrond wilt hebben. Maar echte macrofotografie word leuk vanaf een brandpuntafstand van 200 tot 300 mm. Hiermee kunt u op redelijke afstand fotograferen zodat het onderwerp niet wegvlucht of gevaarlijk kan zijn voor uzelf en u kunt door de geringe scherptediepte het onderwerp mooi scherp tegen een mooie onscherpe achtergrond fotograferen. Nadeel is wel dat u een heel vaste hand moet hebben, de camera ergens op moet laten rusten of een statief moet gebruiken.

Tussenringen en omgekeerde lens

Nog een oplossing is een tussenring (of meerdere tussenringen) die u tussen de body en het objectief in schroeft, dit is een holle buis. Met tussenringen van uw eigen cameramerk kunt u gewoon de autofocus en automatische instellingen blijven gebruiken. Ik heb dit zelf nooit gebruikt. Nog een goedkope optie is een omkeerring waarmee u uw objectief omgekeerd op de camera body zet en u dus heel dichtbij kunt fotograferen. Om eerlijk te zijn vind ik het er een beetje armoedig en vreemd uitzien en heeft u veel kans op stof in het objectief omdat er aan de achterkant geen beschermende lens zit en er gemakkelijk stof en vuil in het objectief kan waaien.

Diafragma, sluitertijd en ISO waarde

Bij macrofotografie is het diafragma en de sluitertijd erg belangrijk, maar ook de ISO waarde speelt een rol. Bij een kleine diafragmawaarde heeft u een kleiner gebied waar de camera scherp is en u dus op een klein detail kunt scherpstellen. U kunt bij een insect bijvoorbeeld scherpstellen op een facetoog, terwijl de rest van het insect onscherp is. Dit is wel erg extreem maar kan een mooi effect geven. Wanneer u een hogere diafragmawaarde kiest zal het gebied waarbinnen het object scherp is toenemen, maar door de kleine lensopening zal er minder licht op de sensor vallen waardoor u een langere sluitertijd nodig heeft. Dit kan weer lastig zijn bij snel bewegende onderwerpen die hierdoor bewegingsonscherpte kunnen krijgen. U kunt dan de ISO waarde wat ophogen, maar dan neemt ook de ruis op de foto toe en dat valt bij macrofotografie extra op. Dus het blijft een compromis tussen diafragma (scherptediepte) en sluitertijd. Om hier ervaring mee te krijgen moet u veel oefenen en ik maak vaak meerdere foto’s met verschillende instellingen. Dit is toch het voordeel van digitale fotografie.

Scherpstellen bij macrofotografie

Meestal zal de autofocus niet erg goed werken bij macrofotografie, vaak is het dus beter om met de hand scherp te stellen. Vaak kunt u dan door de camera een klein stukje naar voren of naar achter te bewegen nog fijner scherpstellen. Bij onderwerpen die niet bewegen kan de autofocus soms wel goed werken, maar dan zou ik de camera wel vast zetten omdat de kleinste beweging (zoals het indrukken van de ontspanknop) als onscherpte kan veroorzaken. Mijn ervaring is dat wanneer u een insect wilt fotograferen, u meestal niet zoveel tijd heeft om de camera in te stellen, het beestje is vaak snel weer weg of zit niet meer op de goede plaats. Ik zet de camera vaak al op de meest gebuikte instelling en in aanslag zodat ik snel kan scherpstellen.

Compositie bij macrofotografie

Bij macrofotografie gelden bijna dezelfde regels als bij alle soorten fotografie en in het bijzonder portretfotografie. Ook hier gaat de compositieregel van derden op, u verdeelt het beeld in negen gelijke delen met twee verticale en twee horizontale lijnen en u plaatst het hoofdonderwerp op één van de vier snijpunten van deze lijnen. Veel moderne camera’s hebben de mogelijkheid deze lijnen in de zoeker te tonen. Bij insecten is het meestal mooier om het beestje wat ruimte te geven in de richting van waar het staat of kijkt. Zet het onderwerp niet precies in het midden, dit levert meestal vrij saaie foto’s op. Let ook goed op de achtergrond, deze moet het onderwerp ondersteunen maar niet afleiden van het onderwerp. Soms is het mooier een stukje van de omgeving van het object mee te fotograferen, vaak ik het ook mooi om de achtergrond mooi onscherp te hebben. Let wel op dat er geen storende lijnen in de achtergrond zitten die de aandacht van het onderwerp afleiden of het onderwerp ineens rare uitsteeksels geven. Soms is het goed om even een paar verschillende standpunten uit te proberen.

Meer pagina’s over fotografie

• Werking digitale camera
• Macrofotografie
• Kunstzinnig naaktfotografie
• Fotografie
• Basiskennis fotografie

De naam fotografie is afgeleid van de Griekse woorden voor ‘licht’ (photos) en ‘schrijven’ (graphein), het was Sir John Herschel die de term fotografie voor het eerst gebruikte in 1839, het jaar waarin de fotografische procedés van Daguerre en van Talbot openbaar gemaakt werden. De camera obscura of donkere kamer is reeds minstens 400 jaar bekend. In 1519 beschrijft Leonardo da Vinci hoe een camera obscura kan gebruikt worden voor het waarnemen van zonsverduisteringen.

Bij de eerste foto’s kwam er heel wat meer kijken dan alleen maar even lachen en klik. Het duurde in 1826 bijvoorbeeld 8 uur om een foto te maken. Gelukkig maar dat die fotograaf het uitzicht op zijn tuin fotografeerde. Het was in de begintijd niet zo eenvoudig om te fotograferen, de camera’s waren groot en zeer onhandig. Er waren geen winkels waar je een film kon kopen en rolfilms bestonden ook nog niet. Voor de eerste foto’s gebruikten men metalen platen die een afbeelding opleverden. In die tijd werd er dan ook alleen gefotografeerd door beroepsfotografen en een klein aantal vrijetijdsfotografen. De beroepsfotografen maakt niet alleen studio foto’s, bij elk bekende toeristenplaats stond namelijk wel een fotograaf die een keurige foto wilde maken.

In 1888 kwam George Eastman, (de oprichter van kodak) met een slim idee, hij maakte een eenvoudige camera waar al een rolletje in zat, als het rolletje vol was, stuurde je de hele camera naar de fabriek. Daar werden de foto’s ontwikkeld en afgedrukt. Vervolgens stuurden ze de foto’s en camera met een nieuw rolletje terug. Motto van de fabriek was “u maakt de foto en wij doen de rest”. Een mooi historisch overzicht kunt u vinden op: Geschiedenis van de fotografie.

Spelen met scherptediepte.

Fotografie en scherptediepte.

Soms ziet u een foto waarbij het onderwerp haarscherp in beeld is gebracht en de achtergrond onscherp is. Hierdoor gaat alle aandacht naar het onderwerp waardoor dit een heel fraai effect kan zijn. Hoe u dit effect kunt bereiken zal ik hier in het kort proberen uit te leggen. Scherptediepte is de aanduiding van het gebied voor de camera waarin de onderwerpen scherp worden weergegeven. Dit gebied kan vrij klein zijn waardoor de voorgrond en de achtergrond onscherp zijn maar het kan ook (bijna) oneindig zijn waardoor we alles op de foto scherp kunnen waarnemen. De scherptediepte is afhankelijk van het diafragma (de lensopening) en van de brandpuntsafstand. Korte lenzen hebben een grotere scherptediepte dan lang lenzen.

Diafragma.

Een kleine lensopening zoals f/8 geeft meer scherptediepte dan grotere lensopening zoals f/2.8 en f/4. Wanneer u de lensopening vergroot (door een kleiner f/nummer in te stellen) zal de scherptediepte afnemen.

Brandpuntsafstand.

Hoe verder het instelpunt zich van de camera bevindt, hoe groter de scherptediepte zal zijn. Dus een 50 mm lens zal meer scherptediepte geven als hij is scherp gesteld op een punt dat zich op 10 m afstand bevindt, dan wanneer hij is scherp gesteld op een punt dat zich op 1 m afstand bevindt. De meeste moderne digitale camera’s hebben een A (Aperture = diafragma) voorkeur instelling waarna de camera automatisch de belichtingstijd aanpast. Door hiermee te leren spelen kunt u ook mooie foto’s maken met een onscherpe achtergrond.

In het volgende schema staat het gebied wat scherp zal worden weergegeven (rood) bij verschillende diafragma instellingen.

In dit diagram staat het gebied wat scherp zal worden weergegeven (rood) bij verschillende brandpunt afstanden.

Als voorbeeld heb ik in de tuin een opname gemaakt van een fles wijn op de tafel.

In het eerste geval met een diafragma van F/8 en een sluitertijd 1/340 Sec. U ziet de achtergrond nog redelijk scherp in beeld.

In het tweede geval heb ik het diafragma op F/3.1 gezet en een sluitertijd van 1/1000 Sec. Hier is de achtergrond onscherp geworden.

Statief gebruiken.

Wanneer u een kleinere lensopening gebruikt zal de hoeveelheid licht op de CCD sterk afnemen waardoor de sluitertijd veel langer moet zijn. Hierdoor is het soms moeilijk deze foto’s op de hand te maken omdat elke kleine beweging van de camera het beeld onscherp zal maken. Dit is ook het geval wanneer u foto’s maakt op iets grotere afstand. In dit geval is het verstandig om de camera op een vast punt te zetten of een statief te gebruiken.

Compositieregel van derden.

Regel van derden in de fotografie

De regel van derden is een eeuwenoude compositietruc die werd ontwikkeld door schilders, maar net zo goed kan worden toegepast door fotografen. Het zeker bijdragen aan een interessantere foto. Wanneer u een moderne digitale camera heeft, dan heeft deze vaak een knop of instelling om automatisch de lijnen van de regel van derden te tonen in uw zoeker. Anders hoeft alleen maar in de zoeker van uw camera twee denkbeeldige horizontale en verticale lijnen te zetten, zodat er een raster wordt gevormd. Dit raster gebruikt u als hulpmiddel om balans in de compositie te krijgen, door het hoofdonderwerp of de blikvanger van de foto op één van de vier kruisingen van het raster te plaatsen. Dan is het nog zo dat de twee punten aan de rechterkant van de foto een meer evenwichtige compositie opleveren dan die aan de linkerkant, omdat de mensen de neiging heeft om een foto van links naar rechts te bekijken.

Een foto waarop de regel van derden is toegepast zal meestal als meer esthetisch meer aangenaam en professioneler ervaren worden. Ook is het belangrijk bij een landschapsfoto’s om de verhouding tussen lucht en land een derde om twee derde te maken. Veel fotografen hebben de neiging om de horizon precies in het midden te zetten maar dat geeft meestal een saaie foto behalve als men bijvoorbeeld een spiegeling van de lucht in water wil vastleggen. Aangezien de moderne camera meestal scherpstellen zal op het midden van het beeld en ook de belichting e.d. zal berekenen voor het midden van het beeld, is het handig om wel scherp te stellen met het onderwerp in het midden, om dan de ontspanknop half in te drukken en de instellingen te bevriezen waarna u de camera kunt bewegen om de goede compositie te maken. Hierna drukt u door op de ontspanknop waardoor u de foto maakt.

Spelen met de sluitertijd.

De meeste camera’s zullen de sluitertijd automatisch bepalen in combinatie met het diafragma om een zo goed mogelijke belichting te krijgen. Er zijn echter momenten dat u zelf de sluitertijd wilt bepalen omdat de sluitertijd niet alleen medeverantwoordelijk is voor de belichting van de foto maar ook voor bewegingsonscherpte. Bij een langere sluitertijd is de kans namelijk groter dat een bewegend onderwerp wazig op de foto verschijnt en ook wanneer u geen statief gebruikt kan een kleine beweging van de hand onscherpte veroorzaken. Voor bewegende onderwerpen zoals sportfoto’s, kinderen en dieren, zal daarom een kortere sluitertijd gekozen moeten worden. Als u uit de hand foto’s maakt moet u zeker met een zo kort mogelijk sluitertijd werken.

De sluitertijd is de tijd waarin de ccd wordt blootgesteld aan licht en net als het diafragma is ook de sluitertijd instelbaar in stops waarbij elke stop tweemaal zoveel licht doorlaat. De meeste camera’s hebben een vaste reeks sluitertijden van: 8, 4, 2, 1, 1/2, 1/4, 1/8, 1/15, 1/30, 1/60, 1/125, 1/250, 1/500. Is de sluitertijd te lang dan zal de foto overbelicht raken en wanneer de sluitertijd te kort dan zal de foto onderbelicht zijn. De correcte belichting wordt dus bepaald door de combinatie van sluitertijd en diafragma, bij een kleiner diafragma hoort een langere sluitertijd en omgekeerd. De meeste moderne digitale camera’s hebben de mogelijkheid om de sluitertijd in te stellen waarna de camera hier automatisch het goede diafragma bij zoekt. Toch moet u met de instellingen niet buiten het mogelijke bereik gaan want dan kan de camera er ook niets meer mee.

Een langere sluitertijd is niet alleen noodzakelijk wanneer er weinig licht is maar het kan ook voor mooie creatieve effecten zorgen. Bij het fotograferen van een weg kan een lange sluitertijd een mooi lichtspoor van autolampen opleveren of water een fraai sluiereffect geven. Soms kan bewegingsonscherpte een prachtig effect geven, bijvoorbeeld bij het fotografen van balletdansers. Een andere foto techniek is het meevolgen van het onderwerp door het meebewegen van de camera. Dit vergt wel enige oefening en een stabiele hand, maar het effect kan zeer fraai zijn. Wanneer u bijvoorbeeld een fietser wilt fotograferen en de illusie van snelheid wilt vangen, dan kunt u met een langere sluitertijd uw camera meebewegen met het onderwerp en dan afdrukken. Het effect zal zijn dat het onderwerp vrij scherp is en de omgeving een onscherpte heeft wat de snelheid benadrukt. Wanneer u niet zo’n stabiele hand heeft kunt u de camera ook meebewegen op een statief waardoor deze horizontaal wel dezelfde hoogte blijft.

Landschapfotografie.

Mooie beekjes, golvende weiden, imposante bergketens, tropische eilanden of de veluwe, de natuur is een geweldig onderwerp om te fotograferen. Maar het resultaat is vaak niet dat wat u in gedachte had en vaak is het resultaat gelijk aan de eerste de beste ansichtkaart. Met een paar eenvoudige trucjes en een beetje nadenken kunt u schitterende landschapsfoto’s maken. Een mooie foto is voor 80% een kwestie van goed kijken en 20% van techniek. Er zijn veel boeken die u leren de techniek van het fotograferen onder de knie te krijgen de rest hangt van de creativiteit van de fotograaf af.

Landschapfotografie compositie.

Probeer in de foto lijnen op te nemen die de blik naar of langs het onderwerp leiden. Deze lijnen kunnen bestaan uit wegen of paden, een rij bomen, een sloot of rivier, een stoeprand of een brug. Probeer niet te veel op één foto te krijgen, hoe meer u op een foto probeert te krijgen, hoe kleiner alles erop staat. Kies iets bijzonders uit het landschap en kruip daar zo dicht mogelijk bovenop. Probeer ook een of meerdere objecten dichtbij op de foto te krijgen, bijvoorbeeld een wegwijzer of een boomtak. Zo krijgt u wat meer dieptewerking in de foto. Let goed op wat er bijzonder is aan de omgeving, wat maakt dit uitzicht anders dan alle andere probeer juist het karakteristieke van de omgeving op de foto te zetten.

Landschapsfotografie en licht.

Een van onderdelen van goede fotografie is de lichtval, vooral schaduwen zorgen voor extra contrast in het landschap. Het beste tijdstip om een landschap te fotograferen is dan ook ’s ochtends vroeg of ’s avond voor zonsondergang. De natuur heeft dan de mooiste lichtval.

Landschaapfotografie en horizon.

Op veel landschapsfoto’s is de horizon zichtbaar, over of deze nu precies recht moet zijn of juist schuin verschillen de meningen. Maak een duidelijke keuze recht of schuin maar niet iets er tussen in. Een horizon die niet iets scheef loopt is erg storend. Ook zetten mensen de horizon vaak precies in het midden, dus evenveel lucht als land. Soms is die keuze goed maar meestal is een verhouding van 1/3 op 2/3 mooier. Het maakt dan niet uit of de lucht of het land 2/3 groot is. Dit is helemaal afhankelijk van de scene.

Camera-instellingen.

Gebruik voor landschappen een kleine diafragmaopening zodat zowel de voorgrond tot de achtergrond scherp blijft. Kies als het even kan altijd de laagste gevoeligheid, hierdoor worden de kleuren helderder en worden de foto’s minder korrelig.

De natuur is ook een heel geduldig model dat meestal ook beschikbaar is. Als we even gaan wandelen of ergens naar toe gaan, neem ik meestal de camera mee. Ook ga ik wel eens op een zondag ochtend vroeg op pad met de camera om een paar mooie opnames te maken wanneer de zon net opkomt.

Zomerfotografie en strandfotografie

Hoewel in de zomer de meeste (vakantie) foto’s gemaakt worden zijn de weersomstandigheden in de zomer eigenlijk erg slecht voor het maken van een goede foto. Dit komt vooral omdat het licht meestal vrij vlak is en de zon vaak aan een heldere lucht staat, waardoor het licht heel intens en hard is. Om nog een beetje te kunnen profiteren van goed licht in de zomer moet u heel vroeg aanwezig zijn op de locatie of bereid zijn om tot heel laat buiten te blijven zodat u kunt profiteren van het licht aan het begin en einde van de dag. Midden op de dag kunt u bijna geen goede foto’s maken omdat de zon bijna recht boven u staat en het licht erg fel en hard is. Ook vallen er vaak heel harde schaduwen op gezichten wat u nog enigszins kunt compenseren door een invulflits te gebruiken. Ook hebben mensen vaak dichtgeknepen ogen op strandfoto’s dit kunt u oplossen door te vragen op de tel van drie met open ogen in de camera te kijken of door een tegenlicht foto, met invulflits te maken. Het uur voor zonsondergang staat in de fotografie bekend als het ‘gouden uur’. Dit komt door het warme zonlicht op dat moment van de dag. U krijgt een prachtige diepblauwe lucht en levendige kleuren wanneer u fotografeert met de zon in uw rug en portretten zijn zeer fraai, aangezien het zachte licht rimpels verdoezelt en gezichten een mooie glans geeft.

Zand en zee reflecteren veel licht, hierdoor laat het meetsysteem van de camera zich nog wel eens misleiden en opnames kunnen hierdoor soms worden onderbelicht. Wanneer u een persoon fotografeert, probeer dan dicht bij het model te komen en zo de huidtinten te meten en niet de omgeving. Zorg er daarbij wel voor dat u uw eigen schaduw buiten beeld blijft.

Het strand is eigenlijk een natuurlijke vijand van uw camera, eigenlijk is de compact camera het meest geschikt voor het strand. Weinig bewegende delen en een gesloten behuizing en ook wanneer er iets mis gaat is het verlies van een (relatief goedkope) compact camera minder erg dan het verlies van uw peperdure spiegelreflex camera. Bovendien is de kwaliteit van de compact camera meer dan voldoende voor snapshot foto’s aan het strand. Verwissel nooit een objectief op het strand, dit is zelfmoord voor uw camera. Wanneer u een dure spiegelreflex camera mee wilt nemen naar het strand, zet er dan thuis een universeel objectief op en laat deze zitten tot u weer thuis bent en plaats thuis al een UV of polarisatie filter op de lens.

Gevaren voor uw camera op het strand

Dit zijn de meest voorkomende gevaren voor uw camera aan het strand:

Zonnebrandcreme

Hoewel zonnebrandcrème u zelf goed beschermt en erg nuttig is, bevat het vaak een olieachtige basis en bevat het chemische stoffen waardoor het als een natuurlijke vijand van uw camera gezien mag worden. Veel mensen nemen slechts één tas mee naar het strand waarin ze behalve eten en drinken ook de zonnebrandcrème en de fotocamera meenemen. Neem de camera altijd in een eigen tas mee en doe deze nooit in dezelfde tas als de zonnebrandcrème op risico dat een lekkende fles uw camera kan vernielen. Wanneer u toch maar een zak wilt meenemen sluit dan de crèmes e.d. af in een gesloten zak.

Zon

De CCD sensor in uw digitale camera is ook gevoelig en kan beschadigd raken door zeer felle lichtbronnen. Voorkom dat het CCD element van de camera aan direct zonlicht wordt blootgesteld. Dit kan tot permanente beschadiging van afzonderlijke beeldopnemers leiden. Pas dus op met het maken van een foto tegen de zon in waarbij de zon rechtstreeks in de lens van uw camera schijnt.

Zand

Zand kan funest zijn voor uw fotoapparatuur, wanneer u een cameratas van canvas meeneemt naar het strand, vraagt u om moeilijkheden omdat zand altijd zelfs door de kleinste opening zijn weg zal vinden. Wanneer er zand op of in uw fotoapparatuur komt wacht dan met schoonmaken tot u het strand verlaten heeft en probeer het er niet af te wrijven want zand werkt als schuurpapier op uw dure fotoapparatuur. Probeer zand weg te blazen met uw eigen adem, met een spuitbus met samengeperste lucht of een balgje. De beste methode om uw kostbare apparatuur te beschermen is het in een plastic zak te stoppen die u goed kunt afsluiten. Zorg dat op alle lenzen filters zitten en wrijf eerst uw handen schoon voordat u apparatuur uit uw tas haalt. Verwissel nooit een objectief op het strand, dit is zelfmoord voor uw camera. Wanneer u een dure spiegelreflex camera mee wilt nemen naar het strand, zet er dan thuis een universeel objectief op en laat deze zitten tot u weer thuis bent.

Vocht en zeewater

Water en zout zeewater in het bijzonder zijn killers voor uw fotocamera. Elk jaar overlijden weer fotocamera’s omdat ze in zee gevallen zijn of omdat er een plens water tegenaan gespat is. Polsbandjes en nekbandjes kunnen de camera redden maar het best is toch de situatie goed inschatten en onnodig risico voorkomen. Vocht kan zich ook nog op een andere wijze manifesteren in de vorm van condens water. Sommige mensen hebben daarom ook speciale vochtvreter zakjes in de cameratas.

Zout

Het zout dat uit het zeewater komt kan neerslaan op uw camera en lenzen. Het beste is ook om na een dag aan het strand, thuis uw camera en lezen met een speciaal doekje schoon te maken. Probeer ook het openen van de camera voor het verwisselen van batterijen en geheugenkaartjes tot een minimum te beperken om te voorkomen dat zout neerslaat in en op uw camera.

Diefstal

Elk jaar worden weer veel dure camera’s op het strand gestolen. Wanneer u de camera meeneemt naar het strand houdt deze dan in het zicht en gebruik de camera niet te opvallend. Het beste kunt u geen dure camera meenemen naar het strand maar een kleine compact camera die makkelijker bij u te houden is of op te bergen en niet zo opvalt.

Ongewenst fotograferen

Dit is een bijzonder geval waarbij u zelf en uw camera het risico loopt om te beschadigen. Niet iedereen op het strand is er van gediend om gefotografeerd te worden. Wanneer u een foto maakt van uw kinderen of familie of vrienden, pas dan altijd op wie u “per ongeluk” mee fotografeert. Doordat er in het verleden met regelmaat misbruik is gemaakt van stiekeme foto’s op het strand kan de persoon in kwestie of de ouders van andere kinderen hier niet van gediend zijn en dit ook aan u kenbaar maken. Dit kenbaar maken kan ook met enig verbaal en of lichamelijk geweld gepaard gaan. Pas dus op wat u fotografeert en vraag desnoods eerst toestemming of ga dicht genoeg bij het onderwerp staan zodat duidelijk is wat u wel en niet fotografeert.

Een polarisatiefilter gebruiken

In de zomer ziet u vaak hele mooie blauwe luchten maar vaak komen deze op een zomerfoto grijs en flets over. Met een polarisatiefilter kunt u dit voorkomen. Ook zal het polarisatiefilter de kleur van de zee verbeteren en een grotere reeks tinten zichtbaar maken en ongewenste reflecties wegwerken. Al met al een reden om zomers altijd een polarisatiefilter bij u te hebben. Door het filteren van gepolariseerd licht kunnen luchten donkerder worden. Ook komen wolken beter uit omdat ze witter lijken. Het effect van een polarisatiefilter is afhankelijk van de kleur van de lucht, een polarisatiefilter kan een grijze lucht niet blauw maken maar de al aanwezige blauwe kleur van de lucht wel versterken. Ook is het effect afhankelijk van de positie van de camera ten opzichte van de zon. In zeker opzicht werkt een polarisatiefilter net als een polaroid zonnebril. U kunt met een polarisatiefilter ook schitteringen wegnemen van water, maar ook de glans en reflecties op andere niet-metalen oppervlakken. Bedenk wel goed dat niet alle materialen het licht polariseren, metalen oppervlakken reflecteren geen gepolariseerd licht. Schroef het filter op het objectief en kijk door de zoeker, het beeld zal nu al iets donkerder zijn. Door het filter te verdraaien zal het beeld veranderen, de lucht zal lichter of donkerder worden, reflecties worden weggenomen en kleuren worden intenser. Draai het filter tot u het door u gewenste effect bereikt heeft.

Sfeerfoto bij zonsondergang in de zomer

Deze foto is genomen op het strand in Zeeland op een nazomer avond. Het was de bedoeling om een lieve sfeerfoto te maken met de ondergaande zon op de achtergrond. Het liefste had ik de beide gezichten in de ondergaande zon gezet, maar helaas de zon was al onder. Wel was er een zeer fraaie lucht en ik besloot toch een foto te maken. Omdat het al behoorlijk donker was moest ik een lange sluitertijd gebruiken. Mijn hand is vrij stabiel maar met een lange sluitertijd een foto uit de losse hand maken gaat helaas niet. Ik ben toen op mijn billen in het zand gaan zitten waardoor ik ook een ander perspectief kreeg en heb mijn knie als statief gebruikt. Het resultaat is werkelijk erg mooi op een 30 x 40 afdruk en hangt nu bij het paar in de kamer. Het was een creatief idee dat achteraf bijzonder goed uitgepakt heeft.

Algemene tips voor zomerfotografie en vakantiefoto’s

Natuurlijk wilt u de onvergetelijke vakantie in foto’s vastleggen, maar hoe maakt u mooie vakantiefoto’s. Voor vakantiefoto’s gelden zeker de regels van het maken van zomer en strandfoto’s die u ook op deze pagina kunt vinden. In dit digitale tijdperk lijkt het maken van een foto zo eenvoudig, even kijken een druk op de knop en de camera doet alles automatisch. Hier volgen een paar handige tips voor het maken van mooie en interessante vakantiefoto’s.

• Let goed op dat de camera niet met zand of water in aanraking komt en zorg voor een goed beschermende cameratas;
• Wanneer u een strand fotografeert kunt u saaie resultaten vermijden door een hoog of laag standpunt op te zoeken en er voor te zorgen dat er op de voorgrond iets interessants staat zoals een bootje, een rotspartij, een boom of een persoon;
• Zorg dat u een derde of twee derde lucht of zeer op de foto zet, de scheiding tussen lucht en land of zee en lucht niet in het midden zetten. Zorg ook bij het fotograferen van de zonsondergangen dat de horizon niet in het midden van het beeld komt;
• Wanneer u op het strand fotografeert, let dan goed op de lijnen. Een foto recht in de richting van de zee met enkel horizontale lijnen is meestal saai. Een foto langs de kustlijn geeft meer een dieptegevoel;
• Over het algemeen zal laag licht de rimpelingen goed laten uitkomen, volle zon in de middag uren is het minst geschikt om foto’s te maken. Ook speelt hierbij mee dat er weinig schaduwen zijn waardoor foto’s effen en vlak worden;
• Probeer mensen ongemerkt te fotograferen dit geeft de stemming en sfeer veel beter weer dan geposeerde foto’s;
• Wanneer u op het strand portretfoto’s wilt maken, overweeg dan de flitser van je camera te gebruiken. Zonlicht kan harde schaduwen op het gezicht veroorzaken en de ‘invulflits’ helpt dit effect te voorkomen;
• Stel de camera in op 100 Asa/Iso, net zoals u vroeger voor de zomer 100 Asa film kocht;
• Waneer uw camera een voorkeur instelling heeft voor zomer of strand fotografie selecteer deze dan vooraf;
• Gebruik een polarisatiefilter om de kleuren zo goed mogelijk te vangen.

Meer pagina’s over fotografie

• Werking digitale camera
• Macrofotografie
• Kunstzinnig naaktfotografie
• Fotografie
• Basiskennis fotografie

Een van mijn vele hobby’s is fotograferen, als tiener was ik al lid van een fotoclub. Deze fotoclub had een eigen doka, camera’s en een echt beroepsfotograaf als leraar. We konden alleen zwart foto’s ontwikkelen maar leerden wel alle kneepjes van het vak en heel veel doka technieken. Helaas viel de club wegens geldgebrek uit elkaar maar ik heb wel vele uren in de doka doorgebracht en veel geleerd over de techniek van fotografie. In 2001 kocht ik mijn eerste (Minolta) digitale camera en toen werden de mogelijkheden weer wat groter. Langzamerhand ging ik weer meer fotograferen en ook weer meer op de techniek en compositie letten. Mijn doka is nu al vele jaren photoshop Elements en bezit ik ook een mooie Fujifilm S7000 digitale camera. Tegenwoordig fotografeer ik met een Nikon D3200 spiegelreflex camera en heb ik een leuke set objectieven en filters. Tevens fotografeer ik voor de afbeeldingen op mijn eigen sites. Op deze pagina’s probeer ik wat meer informatie te geven over fotografie in het algemeen. Ik vind fotograferen erg leuk, ik lees er veel over en probeer telkens weer nieuwe dingen te leren en te proberen. Ik ben en blijf mijzelf echter zien als een amateur fotograaf en ik geloof dat echt goed fotograferen een echt vak is waarvoor een goede opleidingen nodig is. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Tot het jaar 2000 fotografeerde ik altijd analoog en eind 1999 ging mijn toestel stuk en wilde ik een nieuwe camera kopen. In de winkel zag ik de eerste betaalbare digitale camera (Minolta) en ik zag onmiddellijk het voordeel, ook omdat ik al jaren websites bouwde en mijn eigen website onderhield. Ik heb erg veel foto’s gemaakt met deze camera ondanks dat de specificaties erg laag waren vergeleken met de huidige camera’s en het een gewone compact camera was. In 2002 kocht ik mijn eerste goede 12 megapixel camera, de Fujifilm S7000, geen spiegelreflex maar wel een camera met zeer goede specificaties en een hele goede kwaliteit foto’s. Deze begon na 18 jaar trouwe dienst een beetje onbetrouwbaar te worden en raakte het regelmatig de instellingen kwijt. Toen was het tijd voor een echte spiegelreflex en kocht ik een tweedehands Nikkon D3200 camera met een mooi objectief. Niet super professioneel, maar ik ben ook een redelijk goede amateur fotograaf, en voor wat ik doe is deze camera prima. Natuurlijk moet je geen slecht materiaal hebben, maar een goede foto hangt meer af van fotografie kennis en ervaring dan van het materiaal. Ik heb genoeg matige amateur fotografen meegemaakt die meer met hun dure spullen bezig waren dan met echt fotograferen.

Nikkon D3200 camera

Omdat ik nieuwe digitale camera’s best wel erg duur vind ga ik liever voor een betrouwbare tweedehands camera. Ik weet dat het een risico is omdat je vaak niet weet of er verborgen problemen zijn, maar wanneer je de geschiedenis en de eigenaar een beetje weet dan is de aanschaf van een tweedehands camera best betrouwbaar en voordelig. De doelgroep voor de Nikon D3200 is niet de professionele fotograaf maar de amateurfotograaf die toch een camera met goede specificaties zoekt. De camera is traditioneel van opbouw, heeft de meest belangrijke functies beschikbaar onder knoppen op de body en heeft beste leuke extra mogelijkheden en snufjes. De beeldkwaliteit is erg goed te noemen en komt ook goed uit de tests naar voren. De Nikon D3200 is een relatief kleine camera met een laag gewicht met wel een fijne brede handgreep die met rubber bekleed is, waardoor de Nikon D3200 lekker in de hand ligt.

De camera heeft een heel uitgebreid menu met heel veel opties en de bediening heeft de volledig automatische modes, de automatische programma modes, een uitgebreide guide mode voor de echt beginnen en een aantal half automatische standen voor de wat meer geavanceerde fotograaf die zelf controle over de sluitertijd of het diafragma wil houden. Het objectief zat bij de camera en dit was ??n van de redenen dat ik deze camera gekocht heb. Het is een mooi universeel objectief dat onder de meeste omstandigheden zijn werk goed doet zodat je niet telkens het objectief aan het verwisselen bent. De autofocus is wat traag maar ook snel met ??n knop op handmatig te zetten. Ik heb er permanent een UV filter en een kap op zitten ter bescherming. Ik ben zeer tevreden over deze camera in combinatie met dit objectief.

Nikkon D3200 camera specificaties:

Type	Digitale spiegelreflexcamera
Objectiefvatting	Nikon F-vatting (met AF-contacten)
Effectieve beeldhoek	Circa 1,5x brandpuntsafstand van het objectief (kleinbeeldequivalent; Nikon DX-formaat)
Effectieve pixels	24,2 miljoen
Beeldsensor	CMOS-sensor van 23,2 x 15,4 mm
Beeldformaat (pixels)	6016 x 4000 (Groot), 4512 x 3000 (Middel), 3008 x 2000 (Klein)
Opslag – Bestandsindeling	NEF (RAW): 12 bits, gecomprimeerde JPEG: JPEG-Baseline compatibel met de compressie Fijn (circa 1 : 4), Normaal (circa 1 : 8) of Basis (circa 1 : 16), NEF (RAW)+JPEG: de foto wordt ??n keer opgeslagen als NEF (RAW)-bestand en ??n keer als JPEG-bestand
Picture Control-systeem	Keuze uit Standaard, Neutraal, Levendig, Monochroom, Portret, Landschap; geselecteerde Picture Control kan worden gewijzigd
Opslag – Media	SD- (Secure Digital) en UHS-I-compatibele SDHC- en SDXC-geheugenkaarten
Zoeker	Spiegelreflexzoeker met pentaspiegel op ooghoogte
Reflexspiegel	Snel terugkerend
Sluitertijd	1/4000 tot 30 sec. in stappen van 1/3 LW, bulb, tijd (vereist optionele afstandsbediening ML-L3)
Flitssynchronisatiesnelheid	X=1/200 sec.; synchroniseert bij sluitertijden van 1/200 sec. of langer
Ontspanstand	Enkel beeld, Continu, Zelfontspanner, Vertraagd op afstand, Direct op afstand, Stil ontspannen
Beeldsnelheid	Tot 4 bps (handmatige scherpstelling, stand M of S, sluitertijd van 1/250 sec. of korter; standaardwaarden voor alle andere instellingen)
Lichtmeetstand	DDL-lichtmeting met RGB-sensor met 420 pixels
Belichtingscorrectie	-5 tot +5 LW in stappen van 1/3 LW
ISO-gevoeligheid	ISO 100 tot 6400 in stappen van 1 LW; kan ook worden ingesteld op circa 1 LW boven ISO 6400 (equivalent met ISO 12800); automatische instelling van de ISO-gevoeligheid beschikbaar
Autofocus	Nikon Multi-CAM 1000-autofocussensormodule met DDL-fasedetectie, 11 scherpstelpunten (waaronder ??n kruissensor) en AF-hulpverlichting (bereik van circa 0,5 – 3 m)
Ingebouwde flitser	Automatisch, Portret, Kinderen, Close-up, Nachtportret: automatisch flitsen met automatisch opklappen; P, S, A, M: handmatig opklappen via drukknop
Richtgetal	Circa 12, 13 bij handmatig flitsen (m, ISO 100, 20 ?C)
Accessoireschoen	ISO 518-flitsschoen met synchronisatie- en gegevenscontacten en vergrendeling
Witbalans	Automatisch, gloeilamplicht, tl-licht (7 soorten), direct zonlicht, flitslicht, bewolkt, schaduw, handmatige voorinstelling; alle met fijnafstelling, behalve handmatige voorinstelling
Scherm	TFT-lcd-monitor 7,5 cm/3 inch met circa 921.000 beeldpunten (VGA), kijkhoek van 160 ?, beelddekking van circa 100% en instelbare helderheid
USB	Hi-Speed USB
Video-uitgang	NTSC, PAL
HDMI-uitgang	C-type HDMI-mini-aansluiting
Audio-ingang	Stereo-mini-aansluiting (diameter van 3,5 mm)
Accu	E?n oplaadbare Li-ionbatterij EN-EL14
Statiefaansluiting	1/4 inch (ISO 1222)
Afmetingen (B x H x D )	Circa 125 x 96 x 76,5 mm
Gewicht	Circa 505 gram met batterij en geheugenkaart, maar zonder bodydop; circa 455 gram (alleen camerabody)

AF-S DX NIKKOR 18-105mm f/3.5-5.6G ED VR

Brandpuntsafstand	18-105 mm
Maximaal diafragma	f/3.5-5.6
Minimaal diafragma	f/22-38
Objectiefconstructie	15 elementen in 11 groepen
Beeldhoek	76? – 15?
Kortste scherpstelafstand	0,45 m (over het gehele zoombereik)
Autofocus	Auto / Manual
Autofocus motor	In objectief
Maximale reproductieverhouding	1/5
Aantal diafragmalamellen	7 (afgerond)
Maat voor filters/voorzetlenzen	67 mm
Diameter x lengte (vanaf objectiefvatting)	Circa 76 x 89 mm
Gewicht	Circa 420 gram

Tamron 70-300mm f/4-5.6 Di LD Macro

Brandpuntsafstand	70-300 mm
Maximaal diafragma	f/4-5.6
Minimaal diafragma	f/32
Objectiefconstructie	13 elementen in 9 groepen
Beeldhoek	34? to 8??
Kortste scherpstelafstand	1,5 m
Autofocus	Auto / Manual
Autofocus motor	In objectief
Maximale reproductieverhouding	1:2
Aantal diafragmalamellen	9
Maat voor filters/voorzetlenzen	62 mm
Gewicht	Circa 435 gram

Yongnuo YN 50mm f/1.8 Nikon F-mount

Brandpuntsafstand	50 mm (prime)
Maximaal diafragma	f/1,8
Minimaal diafragma	f/22
Objectiefconstructie	6 elementen in 5 groepen
Beeldhoek	46?
Kortste scherpstelafstand	0.45 m
Autofocus	Auto / Manual
Autofocus motor	In objectief
Vergotingsfactor	0.15x
Aantal diafragmalamellen	7
Maat voor filters/voorzetlenzen	52 mm
Gewicht	Circa 203 gram

Accessoires

Statief

Een goed statief is erg belangrijk vooral wanneer u lange sluitertijden wilt gebruiken, het beste is een redelijk zwaar statief omdat deze erg stabiel zijn. Ik had thuis altijd een vrij zwaar en stevig statief, tegenwoordig gebruik ik echter meestal een zeer licht statief dat makkelijker mee te nemen is bij het fotograferen buitenshuis. Maar het is handig om beide versie’s te hebben en de prijzen liggen tegenwoordig niet meer zo hoog.

Voor de Fujifilm S7000 camera heb ik een adapter ring gekocht waarmee filters op de camara gezet kunnen worden, dit omdat op de voorkant van het objectief zelf geen filters geplaatst kunnen worden en het objectief bij het zoomen in en uit schuift, Deze ring is ook een goede bescherming voor de lens zelf. Ik heb een Soligor versie gekocht omdat deze veel goedkoper is dan de originele Fujifilm versie. Dit gaat baker op voor camera accessoires.

Hoewel veel mensen zeggen dat je bij digitale camera’s geen filter hoeft te gebruiken omdat je na de tijd dit ook met photoshop kunt bewerken, ben ik het daar niet helemaal mee eens. Met Photoshop kunt u een foto goed oppoetsen en de kleuren bijstellen, maar wat er niet in zit kunt u er ook niet bijmaken. Een goede basis is erg belangrijk. Een goed filter zal al bij de opname voor een beter resultaat zorgen. Een uv filter zal ultraviolette straling tegenhouden die voor het menselijke oog onzichtbaar is. UV filters komen vooral in de bergen en aan zee goed van pas, omdat daar de UV-straling het hoogst is. Met het gebruik van UV-filters voorkom je een blauwzweem, die anders door de straling veroorzaakt wordt. Een andere werking van UV-filters is dat ze voor een betere kleurenweergave en hoger contrast zorgen. En niet in de laatste plaats dient het filter als bescherming voor de lens. Veel fotografen laten dit filter dus ook permanent op het objectief zitten.

Voor mijn betoog voor het gebruik van filter op digitale camera’s kunt u het bovenstaande stuk bij uv filters lezen. Met een polarisatiefilter voor een cameralens worden alleen lichtstralen vanuit ??n richting doorgelaten. U draait het filter totdat u geen ongewenste reflecties op glasvlakken, wateroppervlakken of metalen oppervlakken meer ziet. Met dit filter haalt u het beste resultaat wanneer het licht onder een hoek van ongeveer 35 graden invalt. Hoeveel licht tegengehouden wordt, hangt af van de positie van het polarisatiefilter. Bij erg zonnig weer zet u de camara als het ware een zonnebril op waardoor een groter diafragma of een langere sluitertijd kunt gebruiken.

Vor de Nikon D3200 heb ik een Walimex Macro lens Filter Set, voorzet lenzen in de vorm van een opschroefbaar filter op het bestaande objectief. In feite zet u een extra lens op de camera met verschillende sterktes, van +1 tot +10. Dit is een setje van vier van +1 tot +10 die ook nog gecombineerd kunnen worden. U schroeft ze gewoon op het bestaande objectief net als elk ander filter. U kunt nu van veel grotere afstand hele kleine voorwerpen fotograferen met goed resultaat. Vaak werkt de ingebouwde autofocus niet meer zo goed dus moet u met de hand scherpstellen.

Wat is kalibratie van uw beeldscherm?

De meeste beeldschermen en zeker de schermen van een laptop geven de kleuren niet goed weer, maar daar kunt u zelf dus iets aan doen. Met veel apparatuur, hoge kosten en diepgaande kennis aan het werk gaan om grip op kleuren te krijgen is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd en dit is ook lang niet voor iedereen noodzakelijk. Met een goede instelling van de beeldscherm, kan iedereen op gemakkelijke wijze grip op de kleuren krijgen. Met een goed gekalibreerde beeldscherm is de ergernis over afdrukken die niet op kleur of helderheid zijn in ieder geval verleden tijd.

Kalibreren van uw beeldscherm is het instellen van helderheid, contrast en kleurdiepte (kleurtemperatuur) waardoor kleuren nauwkeuriger op uw beeldscherm weergegeven worden en de kleuren van uw scherm aan de standaard norm voldoen. Hierdoor zullen de kleuren op een anders toestel zoals bijvoorbeeld een printer (of een afdrukcentrale) die ook goed gekalibreerd is, precies dezelfde kleuren opleveren als op uw beeldscherm. In Windows kunt u Schermkleurkalibratie gebruiken om uw beeldscherm te kalibreren. Met Schermkleurkalibratie wordt de kleur van uw beeldscherm verbeterd doordat u verschillende kleurinstellingen kunt wijzigen. Als u de verschillende kleurinstellingen hebt aangepast met Schermkleurkalibratie, hebt u een nieuwe kleurprofiel die uw nieuwe kleurinstellingen bevat. Het nieuwe kleurprofiel wordt aan uw schermweergave gekoppeld en door kleurbeheerprogramma’s gebruikt.

Wanneer het u ook regelmatig overkomt dat de afgedrukte foto’s een andere kleur of helderheid hebben dat op uw scherm, moet u eens na gaan denken over het kalibreren van uw beeldscherm. Voor het kalibreren van uw beeldscherm heeft u verschillende mogelijkheden tot uw beschikking. De meest eenvoudige optie is het handmatig kalibreren met behulp van een programma als Adobe Gamma, dat meegeleverd wordt met Photoshop en Photoshop Elements. Voor het visueel afstellen van het beeldscherm kunt u ook de Fujifilm Visuele Test Set gebruiken die maar een paar euro kost. Wanneer u echt grondig te werk wil gaan kunt u een hardwarematige kleurmeter met een software pakket aanschaffen. De prijzen variëren van net onder de honderd euro tot enkele honderden euro’s.

Meer pagina’s over fotografie

• Werking digitale camera
• Macrofotografie
• Kunstzinnig naaktfotografie
• Fotografie
• Basiskennis fotografie