De webslog van Hein Pragt.

blog

Vrije wil?

Door Hein Pragt aan donderdag, december 22, 2022

Ik heb mij al lang geleden verdiept in het non dualisme en één van de dingen waar ik me bij spirituele verlichting niet zo mee kon verenigen was het afwezig zijn van vrije wil. Voor iemand zoals ik waarbij logica belangrijk is en alles moet kloppen in zijn hoofd, was er enige weerstand tegen dit concept. Maar aangezien ik ook heel geïnteresseerd ben in onze hersenen en alles wat zich daarin afspeelt, lees ik ook veel van prof. Swaab, de bekende arts, neurobioloog en hersenonderzoeker, die ook meer en meer de overtuiging heeft dat vrije wil niet bestaat. Niet vanuit spirituele grondslag, maar als hersenonderzoeker. Sindsdien ben ik ook over in het kamp van “vrije wil bestaat niet”.

Vanuit mijn werk is het grappig dat wanneer hiervoor wetenschappelijk bewijs zou komen, ons hele wetboek van strafrecht herschreven zou moeten worden, omdat deze nog steeds uitgaat van of opzettelijk of niet toerekeningsvatbaar. Wanneer niemand vrije wil zou hebben, dan zou iedereen niet toerekeningsvatbaar zijn. Er zijn nog wel een aantal andere leuke zaken te bedenken die qua rechtssysteem ineens heel anders komen te liggen. Ik mag deze graag wel eens voorleggen aan mensen die discussiëren over wel of niet vrije wil.

Deze week nog had ik met mijn puberdochter een gesprek over vrije wil of niet en zij kon het niet geloven en zat onmiddellijk in de weerstand. Het heerlijke argument van “dan kan ik dus achterover gaan zitten en niks meer doen” kwam weer voorbij, wat ik bij iedereen hoor die in de weerstand zit. “ja, dat zou je kunnen doen als je onderbewustzijn dat zou willen, maar ik denk dat er vanzelf weer nieuwe dingen op zouden poppen uit je onderbewustzijn die je weer iets zouden laten doen!”, zei ik.

Mijn moeder, die inmiddels al vele jaren overleden is, zei altijd tegen mij: “het komt zoals het komt en het gaat zoals het gaat”, en dat was eigenlijk de hele essentie van verlichting. Accepteren dat alles gebeurt zoals het zou moeten gebeuren en dat je denkt dat je invloed kunt uitoefenen (omdat je ego dat denkt) maar dat alles eigenlijk gewoon gaat zoals het komt. Ons grootste lijden komt door verzet, het niet kunnen of willen accepteren dat het leven gewoon gaat zoals het gaat. Wanneer ik wel eens weerstand voel dan probeer ik te ontdekken waar dit verzet nou vandaan komt.

Het leven is een stuk eenvoudiger wanneer je het verzet los kunt laten en kunt genieten van wat er wel is. Onze invloed op de wereld om ons heen is niet erg groot, maar wanneer je goed doet, komt dit ook vaak wel weer naar je terug. Een paar maanden geleden werd mijn buurman en goede vriend ongeneselijk ziek en in de laatste weken van zijn leven hebben we elke dag nog even gepraat met elkaar. Hij zei “ik heb een goed leven gehad en neem met een gerust hart afscheid van dit leven.”. Het was vaak niet gegaan zoals hij bedacht had, maar het was altijd wel weer goed gekomen.

Wanneer het mijn tijd is wil ik ook graag zo gaan, tot die tijd wil ik van het leven genieten in alle facetten die voor mij open staan. Ik realiseer me dat ik dat niet kan afdwingen, dat ik niets te willen heb, maar dat ik alles wat er nog komt moet omarmen. En soms dan duikt het gevoel van verzet nog wel eens op, maar dat gaat ook vanzelf weer over. “Het komt zoals het komt en het gaat zoals het gaat”, bedankt mam.

Tot schrijfs, Hein Pragt.

Verder lezen

blog

Love is love

Door Hein Pragt aan maandag, november 21, 2022

Deze blog gaat over LHBTIQAPC een hele reeks afkortingen die voor allerlei vormen van liefde en seksualiteit staan. (Lesbisch, Homoseksueel, Biseksueel, Transgender, Intersekse, Queer, Aseksueel, Panseksueel, Cisgender). Vanuit de wijze waarop mijn autistische brein werkt was ik altijd al geïnteresseerd in hoe anderen mensen dachten en voelden en was ik ook altijd zeer onbevooroordeeld en open, met oprechte belangstelling voor anderen. Zo ook voor mensen die qua seksuele geaardheid anders dan ik in elkaar zaten. Aangezien ik mijzelf ook vaak als “niet helemaal normaal” zag had ik ook geen enkele moeite men mensen die ook niet helemaal conventioneel waren.

Ik heb goede vrienden gehad die homoseksueel waren of biseksueel, ik heb goede collega’s en vriendinnen gehad die lesbisch waren, ik heb een hele avond gepraat men iemand die transgender was, ik heb mensen goed gekend die aan SM deden en een hele kamer hiervoor ingericht hadden, maar ik heb ook veel gesprekken gehad met een vriendin die in haar jeugd ernstig misbruikt was. Omdat ik onbevangen was en open oprechte belangstelling toonde zonder oordelen, heb ik heel veel geleerd. En ondanks dat ik zelf alleen maar heteroseksuele gevoelens heb, kon ik me (altijd wel logische, want zo werkt mijn brein) inleven in de gevoelens van anderen. Dit heeft altijd wederzijds respect tot gevolg gehad en ik kan prima omgaan met mensen uit het hele LHBTIQ+ spectrum.

Alleen met verkrachters en pedoseksuelen kan (en wil) ik niet omgaan omdat elke vorm van eigen lust waarbij men de ander beschadigd voor mij niet te bevatten is en niet acceptabel is. Voor mij moet er altijd een vorm van gelijkwaardigheid en wederzijdse instemming zijn. Waar ik ook moeite mee heb is mensen die een uitgesproken oordeel of vooroordeel hebben over mensen die anders zijn dan “normaal” heteroseksueel. Ik heb wat moeite met mensen die andere mensen niet in hun waarde laten omdat ze toevallig iets anders geboren zijn. En ja, ik geloof oprecht dat mensen niet op latere leeftijd een andere seksuele geaardheid krijgen of dat iemand homoseksueel gemaakt kan worden. Door het te verzwijgen en in een doofpot te stoppen maak je mensen die “anders” geboren zijn alleen maar doodongelukkig. Maar soms lijkt de familie-eer belangrijker dan het geluk van een van de kinderen.

Liefde is liefde, laten we elkaar gewoon accepteren zoals we zijn, wederzijds, het maakt toch niet uit HOE je elkaar liefhebt. Het feit dat ik als heteroseksuele man geboren ben wil toch niet zeggen dat ik mensen die ook goede en oprechte mensen zijn, die toevallig met een andere geaardheid geboren zijn, mag veroordelen. En om nog een vooroordeel weg te nemen, het omgaan met homoseksuele vrienden heeft mij nog nooit in verleiding gebracht om het ook eens te proberen. Je bent gewoon wie je bent en je geaardheid is gewoon waarmee je geboren bent.

Ik denk dat we nog steeds een schone taak hebben om de angst van sommige mensen voor andere geaardheden weg te nemen door goede voorlichting te geven en ook deze mensen niet te provoceren. Met dwang kun je iemand niet overtuigen, met voorzichtige goede voorlichting misschien wel. Ik weet zelf wat het is om te leven met oordelen, vooroordelen en onbegrip, misschien juist daarom probeer ik zelf zo weinig mogelijk te oordelen en andere mensen te begrijpen. Laten we gewoon eens wat meer MET elkaar praten dan OVER elkaar te praten.

Tot schrijfs, Hein Pragt.

Verder lezen

blog

De drie zeven

Door Hein Pragt aan zondag, oktober 30, 2022

Mijn hele leven heb ik moeite met leugens, kwaadsprekerij en roddels, dit heeft ook met mijn oprechte gevoel voor eerlijkheid te maken. Bovendien mis ik door mijn autisme het vermogen om hier op “terug op de manipuleren” en weet ik dat je bijna niet kunt bewijzen dat je iets “niet gedaan hebt!”. Toch lijkt het in de mens ingebakken te zijn, de meeste mensen smullen van een lekkere roddel. Vaak heb ik het idee dat het horen van iets slechts over een ander hen het geruststellende idee geeft dat ze zelf nog wel meevallen. Het horen van iets slechts over de ander is dus goed voor hun eigen eigenwaarde. Maar er zijn ook mensen die door middel van leugens en kwaadsprekerij hun eigen straatje schoon proberen te vegen. Er zijn ook genoeg leugens over mij verteld en het verbaasde mij ook altijd hoeveel mensen dit zonder wederhoor zomaar voor waar aannamen. Het erge hieraan is dat het mij beschadigd heeft maar ook het leven van andere mensen. Ik probeer me altijd verre te houden van roddels en denk vaak aan het oude verhaal van Socrates.

Een man kwam bij de Griekse wijsgeer Socrates en zei “Socrates, ik moet je iets vertellen over je vriend die…”. “Stop..”, onderbrak Socrates hem, “voordat je verder gaat, heb je het verhaal dat je mij wilt vertellen gezeefd door de drie zeven?”. “De drie zeven?”, vraagt de man verbaasd. “Laten we het proberen”, stelde Socrates voor. “De eerste zeef is de zeef van de waarheid, heb je onderzocht of het waar is wat je mij vertellen wilt?”. “Nee”, zei de man, “ik hoorde het zojuist vertellen en…”. “Ah juist!”, zei Socrates, “dan is het toch zeker wel door de tweede zeef gegaan, de zeef van het goede?”. “Is het iets goeds wat je over mijn vriend wilt vertellen?”. Aarzelend antwoordt de man: “Eeeh nee, niet echt…”. “Hm”, zei Socrates, “Laten we dan de derde zeef gebruiken, is het noodzakelijk om mij te vertellen wat jou zo opwindt?”. “Nee, niet direct noodzakelijk”, antwoordde de man. Waarop Socrates zei: “Als het verhaal dat je vertellen wilt, waarschijnlijk niet waar is, niet goed is en niet noodzakelijk is, val mij er dan niet mee lastig.”.

Ik zou graag gewild hebben dat in mijn leven een aantal mensen dit meer gedaan hadden. Ik kan er nu ik ouder ben geworden makkelijker mee omgaan, mensen die zo makkelijk kwade onwaarheden over mij willen geloven zijn ook niet de mensen waar ik mee om wil gaan. Ik heb liever een select groepje mensen waar ik echt van op aan kan. Een Haagse makker van mij zei altijd tegen mij: “Hein, ze kenne beter over je fiets lulle, dan over je lul fietse” en ondanks dat hij en ik erg verschillend waren, deelden we de oprechte eerlijkheid. Ik mis zijn Haagse advies soms nog wel. In deze tijd waarin zelfs overheden manipuleren en complotdenken hoogtij viert, merk je dat het vertrouwen van mensen, in elkaar maar ook in anderen, erg is afgenomen. Terwijl dat vertrouwen in elkaar en op elkaar aan kunnen en geloven in het goede van de ander, juist de kurk is waar onze samenleving op drijft. Misschien moeten we allemaal eens meer de drie zeven van Socrates toepassen.

Tot schrijfs, Hein Pragt

Verder lezen

blog

Herinnering aan mijn moeder

Door Hein Pragt aan zondag, oktober 16, 2022

Vandaag is het precies 14 jaar geleden dat mijn moeder overleed, na een jarenlang gevecht tegen de engste ziekte die ik ken. Mijn moeder was een bijzondere vrouw, altijd eerlijk, iemand die niet hield van oordelen en vooroordelen maar ook bijzonder positief, eigenzinnig en recht door zee. Ze was de enige die altijd in mij bleef geloven en die altijd aan hoor en wederhoor deed, maar ook haar mening niet onder stoelen of banken stopte. Ook naar mij toe was ze altijd eerlijk zonder oordelen en dat heb ik altijd heel erg in haar kunnen waarderen. Ze was een van de enigen die tegen mijn eerste ex partner durfde te zeggen: “ik kan me niet voorstellen dat alles de schuld van Hein is geweest!” en dat is haar niet in dank afgenomen. Ook als ze weer iets hoorde over mij dan was zij de persoon die mij oprecht vroeg wat daar waar van was en bij haar voelde ik me altijd gehoord, ook als ik echt iets fout gedaan had.

De eerste jaren na haar overlijden miste ik de lange telefoongesprekken die we hadden als mijn vader op zondagavond naar studio sport keek, we hadden het letterlijk over alles, ook over het leven en alles wat we meemaakten. Ook in de avonden dat ze in het ziekenhuis lag, belden we met elkaar, ik las een gedicht voor, we spraken over leven en dood, over mijn en haar leven. Zij was ook in haar jeugd haar eigen weg gegaan en zich niet zoveel aangetrokken wat de wereld dacht dat haar rol was. En ook haar was dat niet altijd in dank afgenomen, ik kon met haar ook echt overal over praten en dat maakte onze band ook bijzonder.

Haar foto hangt nog altijd in mijn woonkamer en ik denk nog regelmatig aan haar en op 16 oktober altijd even extra, in sommige opzichten lijk ik ook meer op mijn moeder dan mijn vader. In de laatste maanden voor haar dood, zat ik naast haar bed als iedereen weer in de kamer zat en hield ik haar hand vast. Dan zei ze altijd: “je hebt zulke lekker warme handen”. Als we dan naar huis gingen gaf ik haar een knuffel en zei: “ik hou van je” en dan keek ze me altijd aan en zei: “ach dat weet ik toch wel”. Ik ben blij dat ik dat toch steeds weer gedaan heb.

Vandaag denk ik met hele fijne warme gedachten aan mijn moeder.

Tot schrijfs, Hein Pragt

Verder lezen

blog

Ik wil geen boomer zijn!

Door Hein Pragt aan zaterdag, september 24, 2022

Gisteravond gingen we naar een voorstelling hier in het theater en de artieste had het een tijdje over boomers. Naderhand vroeg mijn dochter waarom ik mijn hand niet opgestoken had bij de vraag wie zich een boomer voelde en ik zei dat ik mij helemaal geen boomer voelde, daar was ze het niet helemaal mee eens. Het is goed dat het woord boomer nu in het woordenboek staat dan hebben we een goede definitie: “persoon, m.n. van gevorderde leeftijd, met ouderwetse denkbeelden of conservatieve opvattingen, synoniem fossiel”. Deze veelal door millennials geuite kreet ‘OK Boomer!’ is een effectieve manier gebleken om de generatie babyboomers (geboren tussen 1946 en 1960) de mond te snoeren. Nu ben ik 1959 geboren en zou ik dus technisch gezien nog een babyboomer zijn. Maar ook jongeren gebruiken onderling het woord boomer maar dan meer in de betekenis van “sukkel”. Dit maakt voor mij dat het woord boomer en erg negatieve betekenis heeft gekregen.

Mocht ik technisch gezien nog net in de leeftijdsgroep vallen, aan de andere definities wil ik niet voldoen. Ik vind niet dat ik er ouderwetse denkbeelden op na houd of dat ik conservatieve opvattingen heb, dit is ook iets waar ik mij helemaal niet in kan vinden. Ik probeer juist altijd open te staan voor alle nieuwe ontwikkelingen op technisch maar ook op sociaal gebied. Ik hou juist niet van conservatieve standpunten, ik geloof nog steeds in de toekomst en de ontwikkeling. Vroeger was niet alles beter, integendeel. En ja, ik weiger aan mijn leeftijd te voldoen, in mijn hoofd ben ik nog steeds een jongeman met veel ideeën en veel levenslust. Het enige wat me soms een beetje remt is mijn licht vorm van autisme.

“Hoe type jij een berichtje op de telefoon?” zei mijn dochter, en ik liet zien hoe ik met mijn wijsvinger een berichtje type. Zij deed het even voor met beide duimen en zei: “zie je wel boomer!”. De term boomer is dus wel echt een uitdagende en licht beledigende term richting oudere mensen, net zo als “ouwe” en “bejaarde”, dit zijn ook termen die ik niet graag hoor. Deze nacht droomde ik dat ik op een nachtelijk feest ergens buitenaf was met veel mensen en dat ik op een snelle motor richting huis ging, toen ik wakker werd moest ik er smakelijk om lachen. Ook mijn brein wil zich bewijzen als geen boomer.

Ik ben wie ik ben, ik ben een jonge oudere man met een open geest die een poging doet om de moderne wereld nog een beetje bij te houden. Ik Google wel even als ik weer een letter bij LHBTIQ+ aangeplakt zie, want blijkbaar wil elke groep toch een erkenning van een eigen naam. Ik sta al sinds mijn jonge jaren open voor alle mensen met elke voorkeur (behalve pedofielen, daar heb ik wel moeite mee) en ik probeer de nieuwe namen en termen (en de mensen er achter) ook te begrijpen. Ik ga altijd respectvol om met iedereen en als ik een foutje maak in bijvoorbeeld een aanspreekvorm dan verontschuldig ik mij en pas mij aan. Ik voel me wel een beetje verkeerd bejegend als men mij boomer noemt, maar ik probeer het niet te persoonlijk op te vatten of juist extra te bewijzen dat ik geen boomer ben. Het is trouwens grappig dat de generatie die niet in hokjes wil denken en mensen juist niet in hokjes wil plaatsen, zo ontzettend veel hokjes bedacht heeft. 😊

Tot schrijfs, Hein Pragt.

Verder lezen

blog

Leef je leven

Door Hein Pragt aan zondag, september 11, 2022

Deze week was een bewogen week, vier weken geleden dronk ik nog een biertje met mijn buurman en vriend in zijn tuin onder de boom en we moesten lachen omdat een duif op mijn hoofd scheet. Drie weken geleden bracht ik hem even voor een onderzoek naar het ziekenhuis en twee dagen later lag hij in de hospice. De laatste drie weken ben ik elk avond bij hem geweest en hebben we gepraat over het leven, zijn leven en lol gehad en samen nog veel gelachen. Hij was nog steeds opgewekt en had vrede met zijn lot, hij zei dat hij een goed leven had gehad en dat het zijn tijd was. Zijn optimisme en realisme hebben me altijd goed gedaan, ook in deze laatste weken. Het zet je ook even aan het denken over je eigen leven en het feit dat het leven kwetsbaar is en dat je gewoon van het leven moet proberen te genieten.

Het leven is niet altijd lol, het is niet altijd onbezorgd zijn, het leven heeft zijn mooie dagen en ook minder mooie dagen. Een half jaar geleden zag ik ook niet meer de mooie kanten van het leven omdat mijn brein even in een depressie zat na een burn-out, iets waar mensen met goede wil wel vaker last van kunnen hebben. Maar ik heb altijd een positieve levensinstelling gehad en heb altijd hard gewerkt om iets van mijn leven te maken. Ik heb geleerd om de minder leuke kanten van mijn leven niet in wraakzucht en beschuldigingen naar anderen om te zetten, maar te kijken wat ik zelf kon doen om dit te overwinnen en het negatieve achter me te laten. Ik heb geleerd dat de beste reactie op wraakzucht en mensen die je leven omlaag willen halen, gewoon gelukkig verder te leven en je er niets van aan te trekken is. Het is jouw leven en als iemand teert op negativiteit, verwijten en wraakzucht dan moet je berusten in de gedachte dat ook deze persoon zelf verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen leven. Laat het vooral niet jouw leven aantasten en blijf vriendelijk tegen deze mensen, ze hebben het ook niet makkelijk.

Koester de mensen in je leven die iets waardevols toevoegen, familie, vrienden en vriendinnen, collega’s en kennissen die je accepteren en zelfs waarderen om wie je bent en voor wie ook jij een steun kunt zijn in dit leven. Ik geloof in karma, al het goede wat je doet zal ook bij je terugkeren, ik geloof dat mijn karma schaal naar de positieve kant uitwijkt. Een nadeel van ouder worden is dat je uiteindelijk veel van je vrienden en vriendinnen gaat overleven, je moet afscheid nemen. Maar ik heb tot nu toe altijd afscheid kunnen nemen met een toast op het leven, de boodschap om vooral iets van je leven te maken en het positieve op te zoeken in je leven. Ik realiseer me dat de meeste vrienden en vriendinnen die ik heb juist een hele positieve levensinstelling hebben (of hadden). Ook ik wil uiteindelijk graag gaan met een laatste toast op het leven, samen met de mensen die me echt lief zijn.

De belangrijkste boodschap is geniet van je leven maak jezelf en de mensen om je heen gelukkiger en ban negativiteit uit en je leven. Doe je best om ruzie, conflicten en misverstanden zo positief mogelijk op te lossen en samen weer positief door te gaan in het leven en wees niet bang om afscheid te nemen van mensen die blijven hangen in verwijten en negativiteit. Probeer gewoon een goed en positief mens te zijn!

Tot schrijfs, Hein

Verder lezen

blog

Lone wolf

Door Hein Pragt aan maandag, augustus 29, 2022

Ik heb begin dit jaar helaas weer even een ernstige dip door moeten maken als gevolg van een burn-out en dat zet uiteindelijk wel weer alles in perspectief. Ik ben in mijn leven vaak alleen geweest, zelfs in relaties en ik kan u zeggen dat eenzaam zijn in een relatie vele malen erger is dan gewoon alleen zijn. Ik heb ook de natuurlijk neiging om vervelende dingen te vergeten (verdringen) en de positieve dingen te koesteren. Zo kan ik nog steeds genieten van alle positieve dingen en bijzondere ervaringen die de menige liefdesrelatie in mijn leven gebracht hebben en is het van sommige ook een goed gevoel dat ze voorbij zijn. Desondanks is voor mij wel een belangrijke les dat ik blijkbaar niet zo geschikt ben voor een liefdesrelatie, dit heeft zeker ook te maken met mijn autisme in combinatie met de eigenschappen van sommige vrouwen.

Ik ben nogal geneigd om iemand te accepteren met alle kleine gebreken en minder leuke kanten, ik leg niet graag zout op slakken en heb meestal liever geluk dan gelijk. Helaas was dat vaak niet wederzijds en probeerden diverse dames mij aan te passen aan hun visie van een ideale man. Soms mocht ik ineens niet meer met de knieën over elkaar zitten, omdat dat niet “mannelijk” was en werden mij diverse vrouwelijk eigenschappen toegekend die ik maar snel moest afleren. Het vervelende was dat ik vaak in het begin nog wel meegaand was om de ander te plezieren, maar als ze te ver gingen, en dat gebeurde meestal, dan begon ik tegen te sputteren. De eindeloze zeurende gesprekken die ik dan had met irrationele argumenten en gevoelens, die keer op keer herhaald werden zodat ze op het laatst zo irriterend werden dat ik er maar een ruzie voor over had. Om eerlijk te zijn ben ik heel allergisch geworden voor emotionele manipulatie en drama.

Ik heb een aantal vriendinnen waar ik prima mee op kan schieten en waarvoor ik ook goed een luisterend oor kan zijn en ik sta altijd klaar om iemand te helpen. Maar uiteindelijk ben ik ook weer blij wanneer ik dan weer alleen thuis ben en mijn eigen ding kan doen. Ik denk dat het irrationele van veel vrouwen een beetje botst met mijn autistische brein, ik kan er tot op zekere hoogte in meegaan omdat ik mijzelf dat aangeleerd heb, maar wel tot een bepaalde hoogte want dan slaat mijn brein letterlijk op tilt.

Ik ben meestal erg gelukkig als alleenstaande man, ik geniet van mijn vrijheid, van mijn zelfstandigheid en van een leven dat lekker op orde is. Ik ben financieel onafhankelijk, heb vele hobby’s waar ik alle tijd voor heb en de inrichting van mijn huis is praktisch en voor mij gezellig. Ik vind het niet erg om alleen te zijn, ik heb altijd wel iets te doen en soms geniet ik ook gewoon van de rust en de kleine dingen zoals de vogeltjes in mijn tuin. Ik denk vaak oprecht dat ik beter af ben als alleenstaande en dat het verstandiger is om niet weer aan een liefdesrelatie te beginnen. En als ik zo om mij heen kijk dan geloof ik ook dat de kans dat ik nog eens zo verliefd ga worden dat ik er anders over ga denken heel klein is. Helaas trekken de meeste dames van mijn leeftijd mij niet meer zo aan en bovendien heb ik niets met honden, golfclubs, sportwagens en wereldreizen.

Het leven is goed en ik wil er nog een tijdje fijn van genieten op mijn eigen eigenwijze wijze. En ja, ik ben een beetje een lone wolf, maar niet ongelukkig maar een soort van oude wijze wolf. “Laat mij, laat mij, laat mij mijn eigen gang maar gaan”, zong Ramses Shaffy en die woorden spelen vaak in mijn hoofd. Ik heb tot nu toe een behoorlijk bijzonder en goed leven gehad en veel meegemaakt waar anderen van kunnen dromen en ik hoop het nog een tijdje vol te houden, maar wel graag op mijn eigen eigenwijze wijze. Carpe Diem.

Tot schrijfs, Hein Pragt.

Verder lezen

blog

Terug naar de top

Door Hein Pragt aan zaterdag, augustus 13, 2022

Het gaat weer goed met mij, na de burn-out en depressie van begin dit jaar voel ik me nu bijna weer op mijn top. Tijdens een depressie is je geestelijke weerstand zo laag dat zelfs de kleinste dingen die je eigenlijk al lang achter je gelaten had, ineens weer levensgroot kunnen voelen. Tijdens een depressie ben je even jezelf niet meer omdat het brein uit voorzorg je eigen wil en wilskracht even uitzet. Dat heb ik gelukkig geleerd tijdens een eerdere depressie, je rotgevoel komt niet voort uit jezelf, het monster van de depressie is daar verantwoordelijk voor. Wanneer je weer uit een depressie omhoogklimt is het wel tijd om naar de dingen te kijken in je leven waar je niet gelukkig van wordt en je eens te bedenken of je daar geen afscheid van moet nemen.

Het is een uitgesproken kans om weer met een schone lei verder te gaan met je leven en je te realiseren dat het JOUW leven is en dat je jezelf niet moet laten beïnvloeden door vooroordelen en oordelen van anderen. Wanneer mensen jouw dingen kwalijk nemen waar je jezelf niet eens bewust van bent en die mensen er niet over willen praten, laat staan het uit willen praten, dan is het tijd om afscheid te nemen en ze achter je te laten. Dit is een bekende valkuil vanuit mijn autisme, ik hou niet van conflicten en zeker niet op onduidelijke conflicten, dan is verwarrend en ik wil graag alles netjes op een rij en eerlijk en oprecht hebben in mijn hoofd. Vaak blijf ik te lang aan dode paarden trekken in de hoop dat mensen ooit eens veranderen, maar sommige mensen blijven liever hangen in hun eigen gelijk en wereldbeeld, ook al is dat gebaseerd op verkeerde feiten.

Ik begin weer mijn hele sterke kanten te zien, ik ben heel goed in orde brengen in chaos en kan hele complexe structuren in beeld brengen en beschrijven en dat doe ik dan momenteel ook op mijn werk, tot groot genoegen van mijn teamchef en collega’s. Ik heb mijn aangesloten bij een paar “vintage computer clubs” en ben weer fijn aan het programmeren, iets dat ik mijn hele leven al met veel plezier doe en waarbij ik ook leuke dingen maak waar ik ook weer waardering voor ontvang. Ik ga er ook weer meer op uit, eventueel samen met mijn dochter, de wereld heeft nog genoeg dingen en plekken om te ontdekken en om van te genieten.

Ik heb mijn leven goed op orde, ik ben financieel onafhankelijk en kan me goed redden, ik heb een goed en betaalbaar huis met tuin en dieren, genoeg mensen waar ik een goede band mee heb en genoeg leuke dingen om te doen. (Om eerlijk te zijn soms meer dan genoeg dingen…) Ik ben voor mijn geluk niet afhankelijk van (de goedkeuring) van anderen en ik heb de mogelijkheid om al vrij vroeg met pensioen te gaan, als ik dat wil. Die vrijheid is voor mij heel belangrijk. Ik ben nu weer op het punt dat ik strijdbaar ben en kan zeggen, ik ben wie ik ben en als je dat niet bevalt dan is dat jouw probleem en zeker niet de mijne. Ik wil op mijn sterfbed zachtjes “Non, rien de rien, Non, je ne regrette rien” kunnen neuriën.

Tot schrijfs, Hein Pragt.

Verder lezen

blog

Schoon schip maken.

Door Hein Pragt aan zaterdag, juli 23, 2022

Wanneer je door een burn-out in een depressie raakt dan komt oud zeer ineens weer naar boven als je weerstand even weg is. Uiteindelijk voel je het oude zeer nog een keer en kom je het weer te boven en kom je er vaak weer sterker uit dan daarvoor en kun je even schoon schip maken. Ik ben zelf altijd eerlijk en ik kan heel slecht tegen onrechtvaardigheid, of het nu tegen mij gericht is of tegen een ander, het raakt me diep. Het waren vooral weer de keren in mijn leven dat ik onrechtvaardig behandeld werd en dat mensen mij, zonder wederhoor in de steek lieten, mensen die me dierbaar waren. Het is vrijwel onmogelijk om te bewijzen dat je iets NIET gedaan hebt en wanneer iemand heel bedreven is in emotionele manipulatie en keihard liegen, die je zwakke plekken precies kent, dan leg je het af.

Ik ben verder gegaan met mijn leven met de gedacht dat wanneer je mij niet geloven wilt, ik het moet loslaten, maar desondanks probeerde ik het telkens wel weer, in de hoop dat mensen eens wijs zouden worden en de leugens zouden doorzien. Het is een bekende fout van mij dat ik te lang aan dode paarden blijf trekken en mijzelf telkens weer laat kwetsen. Maar als je iemand op de man (of vrouw) af vraagt waarom ze zo doen en het antwoord is “om alles wat er gebeurd is” dan is mijn vraag “wat is dat dan?” Een antwoord als “daar wil ik het niet over hebben” of “dat weet je zelf wel” daar heb ik niets aan, als ik het wist dan zou ik er niet om vragen. Mensen die je duidelijk iets kwalijk nemen en er niet over willen praten, daar kan ik niets mee en dat is heel onbevredigend.

Tijdens mijn therapie heb ik ook gesproken over het feit dat ik me heel vaak in de steek gelaten heb gevoeld bij bepaalde mensen en dat ik desondanks telkens weer probeerde om een vertrouwensband op te bouwen, met vele teleurstellingen tot gevolg. Ik wilde zo graag de leugens en onrechtvaardigheden recht zetten, maar soms kun je beter accepteren dat sommige mensen liever in hun eigen waarheid geloven. Dan is het tijd om schoon schip te maken en jezelf te bevrijden van deze last, ik ben blij dat ik na de goede therapie gesprekken eindelijk de kracht weer heb om het ook echt te doen. Mensen die eigenlijk niets positief aan je leven toevoegen kun je beter achter je laten, de extra energie kun je beter steken in de mensen waar je een goede band mee hebt.

Eigenlijk leer je de mensen waarmee je een goede band hebt, die je echt kennen en die je kunt vertrouwen weer meer te waarderen. Gelukkig zijn dat er ook genoeg, en dat zijn de mensen waarmee ik met veel plezier om wil blijven gaan. Ik had eerder selectiever moeten zijn, maar de wijsheid achteraf moet je niet als falen zien maar een wijze les voor de toekomst. Momenteel voel ik mij een gelukkig mens, ik heb fouten gemaakt in mijn leven, net als iedereen, maar geen opzettelijke fouten en geen gemene fouten. Ik ben altijd eerlijk en integer geweest en heb om eerlijk te zijn, als ik terugkijk op mijn leven, geen spijt. De vertaling van Non, Je ne regrette rien van Edith Piaf hangt op mijn wc om me te herinneren. Even stilstaan, schoon schip maken en je bevrijden van een last, en weer verder met het leven, en eerlijk duurt nog altijd het langst en ik geloof in karma.

Tot schrijfs, Hein.

Verder lezen

blog

Terugkijken op het verleden.

Door Hein Pragt aan zaterdag, juli 16, 2022

Een bekende dooddoener is dat je niet naar het verleden moet kijken maar naar de toekomst. Laat het verleden rusten je kunt er toch niets meer aan veranderen zeggen ze dan. Ik heb er ook een tijdje in geloofd, het verleden verdrongen, er niet aan willen denken of er mee bezig zijn, maar het brein doet wat het wil. Wanneer het overdag zijn ei niet kwijt kan, dan doet het dit wel tijdens de slaap in de vorm van dromen. Ondertussen ben ik het verleden steeds vaker aan het analyseren en ik merk dat dit juist goed is. Wie niet naar het verleden kijkt, mist een belangrijke kans om iets te leren en niet meer in dezelfde valkuilen te stappen. Alles uit het verleden heeft bepaald waar je nu staat en het verleden negeren lijkt me nu een gevaarlijke actie.

Wanneer ik mijn verleden opnieuw bekijk vanuit mijn autisme dan vallen veel dingen op hun plek en dat is soms een opluchting en soms een eyeopener. Mijn levensloop is op zijn zachts gezegd niet conventioneel gelopen, al vanaf mijn vroege jeugd merkte ik dat ik erg anders was dan iedereen om mij heen. Ik probeerde de wereld te begrijpen, met ook in eerste instantie het Katholieke geloof als leidraad, maar zag steeds meer inconsequent gedrag. Ik begreep de wereld niet echt maar ook de wereld begreep mij niet echt en zo was ik een beetje de “dorpsgek”, want dat gebeurde vroeger met mensen die afwijkend gedrag vertoonden. Mijn muziek gaf me een kans om te ontsnappen en ik had het gevoel dat ik hierin, met al mijn afwijkingen, wel geaccepteerd en gewaardeerd werd. Desondanks was ik nog steeds autistisch, slim en integer, maar ook erg naïef en nog steeds begreep ik de wereld niet echt, maar ik leerde er steeds beter mee om te gaan. Dat is het hoofdkenmerk ven hoogfunctioneren autisme, door de redelijk hoge intelligentie leren we om ons sociaal gepast te gedragen, hoewel dat wel een lang leerproces is.

Ondanks dat we ons leren aanpassen, blijft het brein wel autistisch en draait het overuren om sociaal gepast gedrag te vertonen. Toch lukt dat niet helemaal, smalltalk gaat ons niet zo makkelijk af, lichaamstaal en sarcasme blijft een probleem, en niet iedereen kan omgaan met de extreem eerlijkheid van mensen met autisme. Ook op het eerlijk zijn (maar ook het rechtvaardigheidsgevoel) zit niet een sociale rem, waardoor veel mensen met autisme zich toch vaal onbegrepen voelen. Maar de mateloze interesse, het makkelijk kunnen leren vooral door te visualiseren, het kunnen bevatten van hele complexe (maar logische) systemen, heeft er voor gezorgd dat ik een bloeiende ICT carrière heb gehad, en nog steeds heb ik dat.

Ik denk niet dat ik mijn fouten in mijn leven NIET gemaakt had wanneer ik geweten zou hebben van mijn hoogfunctioneren autisme, ik denk zelf met een glimlach op mijn gezicht dat ik dan ANDERE fouten had gemaakt. Mijn leven heeft enorme hoogtepunten en een paar hele diepe dieptepunten gekend en vooral deze dieptepunten hebben wel een oorzaak in het autisme. Iemand met autisme is ontzettend loyaal en hoop ook op dezelfde loyaliteit van anderen, en daar zit vaak een enorme teleurstelling. Ik heb mijn met regelmaat erg in de steek gelaten gevoeld, vooral omdat ik mensen niet doorzag en mensen teveel vertrouwde. Dit is het naïeve van iemand met autisme en dit is heel lastig om af te leren. Maar ik ben nu 63 jaar en heb een enorme berg aan levenservaringen waardoor ik steeds beter kan functioneren. Het verleden is een, niet altijd even prettige, leermeester geweest.

Ik ben blij men de persoon die ik ben, ik ben mijn hele leven al extreem eerlijk, integer en van goede wil, en kan mijzelf elke ochtend zonder gewetensbezwaren in de spiegel aankijken. Mijn kwetsbaarheid is wel dat deze eerlijkheid en integriteit door sommige mensen met leugens en roddels in twijfel getrokken zijn en dat ik daar met mijn beperkte sociale vaardigheden geen goed antwoord op heb gehad. Ook nu nog niet, het enige wat ik kan doen ik elke dag maar laten zien wie ik echt ben en hopen dat mensen de leugens en roddels kunnen doorzien. Maar ik heb mij ook meer en meer neergelegd bij het feit dat niet iedereen hier open voor staat en dat het voor veel mensen makkelijker is om zich er met een vooroordeel van af te maken, dan de moeite te nemen om te kijken hoe het werkelijk zit. En ik heb geleerd dat wanneer het om de “waarheid” gaat, mensen nog wel eens tegengestelde of eigen belangen hebben.

Ik kijk met regelmaat terug op mijn leven en met de kennis van nu vallen veel dingen op hun plek. Ook leer ik nog elke dag en probeer ik elke dag weer een betere versie van mijzelf te zijn. Mijn levensvisie is dat je moet leren van het verleden, moet hopen op een toekomst maar moet leven in het NU.

Tot schrijfs, Hein Pragt.

Verder lezen