Iedereen kent zo zijn ups en downs in het leven maar de last van het leven is niet altijd even eerlijk verdeeld. Daarnaast is de last die je er van hebt ook afhankelijk van je emotionele weerstand en ook die verschilt van mens tot mens. De één heeft een dikke huid en de ander is iets gevoeliger, hoe mensen omgaan met de minder leuke kanten van het leven tot ware rampspoed, verschilt van persoon tot persoon. De meeste mensen weten ook dat na regen vaak weer zonneschijn komt en als alles een beetje in balans blijft dan hobbelt men het leven zo door.
Maar wanneer de negatieve gedachten dwingend worden en langere tijd duren kunnen ze bijna verlammend gaan worden, dan is er vaak sprake van een depressie. Aangezien er nog steeds een taboe rust op depressie en mensen het vaak nog zien als een teken van zwakte en aanstellerij, schamen mensen zich vaak voor de depressieven gevoelens. Vaak gaan ze gewoon door en proberen ze optimistisch en positief te doen om het depressie monster te verbergen en te verjagen. Van de buitenkant mag er dan weinig te zien zijn, van binnen vreet het depressie monster door.
Depressie is een echte ziekte en het kan iedereen overkomen zoals de bekende psycholoog Jeffrey Wijnberg in zijn boek over zijn eigen depressie ook goed beschrijft. De één is er wel wat gevoeliger voor dan de ander, en het is een bekende valkuil van mensen met autisme. De wereld is soms moeilijk en complex, oneerlijk en manipulerend en wanneer je daar vanuit je autisme ook nog moeilijker mee om kunt gaan dan een neurotypisch persoon, dan ligt een depressie snel op de loer.
Nu is het ook zo dat met voldoende tegenslag, tegenwerking en manipulatie bijna ieder gezond mens in een depressie kan vallen. Meer dan twintig jaar geleden bezwoer iemand mij “kapot” te maken en met wat aanvullende omstandigheden is haar dat ook gelukt. Het resultaat was een tijdje op een paas afdeling opgenomen worden, maar ik ben daar zeker weer sterker dan ooit uitgekomen. Alleen jammer dat ze mijn autisme niet herkent hebben, maar dat heb ik ook zelf goed weten te verbergen.
Een paar jaar geleden sloeg de depressie opnieuw toe, als gevolg van een ernstige burn-out. Ook deze heb ik met medicatie en een goede hulpverlener weer kunnen overwinnen, maar het laat zo zijn sporen achter. Deze keer hebben we mijn hoogfucntionerend autisme wel kunnen onderkennen en mee kunnen nemen, maar als ik nu soms terugkijk op mijn leven had ik me met de kennis van nu (en mijn autisme) veel ellende kunnen besparen. Maar ik ben slim genoeg om te begrijpen dat het leven en de tijd maar één richting heeft en dat is naar de toekomst.
In deze herfstmaand met weinig licht, veel regen en een wereld die op zijn kop lijkt te staan van ellende en oorlogen is het vaak moeilijk om depressieve gevoelens te onderdrukken. Twee van mijn collega’s en leeftijdgenoten zijn recent door ernstige ziekten weggevallen en dat zet ook aan het denken. Ook valt me op dat momenteel mensen vaak korte lontjes hebben door alle tegenstelling en belangen verschillen, maar ook de kortzichtigheid, het snelle oordelen en de vooroordelen. Kortom het depressie monster zit zich weer vol te vreten en van binnen is er een groot gevecht gaande. Voorlopig blijf ik aan de winnende kant, maar fijn is het niet.
Ik wil alle mensen die net als ik vechten met het depressie monster een hart onder de riem steken, hou vol en laat het monster niet winnen. Blijf relativeren, verban de negativiteit en negatieve mensen zo veel mogelijk uit je leven en blijf de lichtpuntjes zoeken. Ontken en negeer het monster niet, maar probeer het stukje bij beetje aan te pakken en te bevechten en wees er eerlijk over. Je bent vaak sterker dan je denkt. En geloof me, je gaat je weer eens gelukkig voelen, blijf daar in geloven. En denk dan aan één van mijn citaten van lang geleden: “Er zijn meer eerlijke en betrouwbare mensen op deze wereld dan je soms zou denken, we vallen alleen minder op. (Hein Pragt)”.
Tot schijfs, Hein Pragt
