Ik ben in mijn leven regelmatig verliefd geweest op een vrouw die ADD of ADHD had en daar heb ik uiteindelijk ook wel een goede verklaring voor gevonden. Ik heb ook een aantal relaties gehad met vrouwen die ADD of ADHD hadden en al deze relaties zijn uiteindelijk niet goed afgelopen. Desondanks merk ik nog steeds dat ik het type ADD of ADHD vrouw vaak nog steeds erg aantrekkelijk vind en dat ik met de kennis van nu misschien wel een langdurige relatie zou kunnen opbouwen met een liefdespartner met ADD of ADHD.
Waarom voel ik mij dan zo aangetrokken tot vrouwen die ADD of ADHD hebben? Dit heeft vooral te maken met het feit dat deze vrouwen vaak wat minder conventioneel en nog wat spontaan, onbevangen, speels en avontuurlijk zijn. Ik weet uit ervaring dat dit speelse, onbevangen en avontuurlijk ook zeker voor de liefde en intimiteit opgaat wat bijzonder prettige en aangenaam kan zijn. Qua lichamelijk intimiteit waren mijn beste en meest avontuurlijk ervaringen met partners die ADD of ADHD hadden. In een relatie met een ADD of ADHD vrouw had ik vaak het gevoel dat ik weer achttien jaar oud was en dat alles aan nieuwe ervaringen en mogelijkheden nog open lag.
Waarom kon ik dan op de duur niet omgaan met ADD of ADHD gedrag? Dit heeft ook te maken met mijn hoogfunctionerend autisme. Van één kant vind ik het heerlijk dat ik iemand heb die mij af en toe uit mijn comfortzone trekt en mij het avontuur intrekt, maar als autist heb je ook behoefte aan een gezonde basis van vertrouwen en zekerheden. De vrouwen met ADD en ADHD waar ik mee samen geweest ben hadden geleerd om hun soms wat onverantwoordelijke gedrag te maskeren, dingen verborgen te houden en zonder blikken of blozen te kunnen liegen alsof het gedrukt stond. Dit triggerde al mijn autistische onzekerheden. Dit zorgde weer voor afstand in de relatie waardoor mijn autistische behoefte aan vertrouwen en eerlijkheid uiteindelijk beklemmend werd voor mijn ADD of ADHD partner. Vaak eindigden deze relaties in overspel van mijn partner waarna voor mij de kous af was.
Met de kennis van nu over mijn hoogfunctionerd autisme en mijn opgedane kennis van ADD en ADHD zou een relatie heel anders gelopen zijn. Ik heb geleerd om op een betere wijze voor mijzelf op te komen en ik ben makkelijker geworden in het loslaten van zaken. Vroeger was wederkerigheid dat ik eigenlijk van de ander hetzelfde terug verwachtte wat ik zelf gaf, tegenwoordig geef ik in dezelfde mate als ik krijg. Ik heb genoeg eigenwaarde om iemand redelijk vrij te kunnen laten, maar dezelfde vrijheid eigen ik ook mijzelf toe. Ik zal mijzelf nooit meer in een afhankelijke positie plaatsen want ik weet wat er dan allemaal mis kan gaan, ik geniet van de mooie dingen en geef terug naarmate ik ook zelf krijg. Ik heb geleerd dat dit niet egoïstisch is maar een vorm van gezonde eigenwaarde.
Ik geniet van het leven en ben een beetje wars van conventies en “zo hoort het”, mijn beperking is mijn autisme maar na zoveel jaren kan ik daar steeds beter mee omgaan en ook steeds beter mijn grenzen bepalen en aangeven. Ik hou nog steeds van mensen die speels en onbevangen zijn en ik laat me ook nog steeds met alle plezier meenemen om te verdwalen. Met de kennis van nu neem ik niemand uit mij relatieverleden iets kwalijk, het ging zoals het ging met de kennis van toen. Ik zou alleen sneller een einde gemaakt hebben aan een paar relaties of de zaak wat losser gehouden hebben, maar daar ben ik nu veel makkelijker in geworden omdat ik dit geleerd heb.
Terugkijkend heb ik met ADD en ADHD vrouwen enorme hoogtepunten gekend maar ook soms enorme dieptepunten, maar één ding was zeker, het was nooit saai.
Tot schrijfs, Hein Pragt
