Het gaat weer goed met mij, na de burn-out en depressie van begin dit jaar voel ik me nu bijna weer op mijn top. Tijdens een depressie is je geestelijke weerstand zo laag dat zelfs de kleinste dingen die je eigenlijk al lang achter je gelaten had, ineens weer levensgroot kunnen voelen. Tijdens een depressie ben je even jezelf niet meer omdat het brein uit voorzorg je eigen wil en wilskracht even uitzet. Dat heb ik gelukkig geleerd tijdens een eerdere depressie, je rotgevoel komt niet voort uit jezelf, het monster van de depressie is daar verantwoordelijk voor. Wanneer je weer uit een depressie omhoogklimt is het wel tijd om naar de dingen te kijken in je leven waar je niet gelukkig van wordt en je eens te bedenken of je daar geen afscheid van moet nemen.
Het is een uitgesproken kans om weer met een schone lei verder te gaan met je leven en je te realiseren dat het JOUW leven is en dat je jezelf niet moet laten beïnvloeden door vooroordelen en oordelen van anderen. Wanneer mensen jouw dingen kwalijk nemen waar je jezelf niet eens bewust van bent en die mensen er niet over willen praten, laat staan het uit willen praten, dan is het tijd om afscheid te nemen en ze achter je te laten. Dit is een bekende valkuil vanuit mijn autisme, ik hou niet van conflicten en zeker niet op onduidelijke conflicten, dan is verwarrend en ik wil graag alles netjes op een rij en eerlijk en oprecht hebben in mijn hoofd. Vaak blijf ik te lang aan dode paarden trekken in de hoop dat mensen ooit eens veranderen, maar sommige mensen blijven liever hangen in hun eigen gelijk en wereldbeeld, ook al is dat gebaseerd op verkeerde feiten.
Ik begin weer mijn hele sterke kanten te zien, ik ben heel goed in orde brengen in chaos en kan hele complexe structuren in beeld brengen en beschrijven en dat doe ik dan momenteel ook op mijn werk, tot groot genoegen van mijn teamchef en collega’s. Ik heb mijn aangesloten bij een paar “vintage computer clubs” en ben weer fijn aan het programmeren, iets dat ik mijn hele leven al met veel plezier doe en waarbij ik ook leuke dingen maak waar ik ook weer waardering voor ontvang. Ik ga er ook weer meer op uit, eventueel samen met mijn dochter, de wereld heeft nog genoeg dingen en plekken om te ontdekken en om van te genieten.
Ik heb mijn leven goed op orde, ik ben financieel onafhankelijk en kan me goed redden, ik heb een goed en betaalbaar huis met tuin en dieren, genoeg mensen waar ik een goede band mee heb en genoeg leuke dingen om te doen. (Om eerlijk te zijn soms meer dan genoeg dingen…) Ik ben voor mijn geluk niet afhankelijk van (de goedkeuring) van anderen en ik heb de mogelijkheid om al vrij vroeg met pensioen te gaan, als ik dat wil. Die vrijheid is voor mij heel belangrijk. Ik ben nu weer op het punt dat ik strijdbaar ben en kan zeggen, ik ben wie ik ben en als je dat niet bevalt dan is dat jouw probleem en zeker niet de mijne. Ik wil op mijn sterfbed zachtjes “Non, rien de rien, Non, je ne regrette rien” kunnen neuriën.
Tot schrijfs, Hein Pragt.
