Ik zeg wel eens dat mijn leven een hoog Pipi Langkous gehalte heeft en dat wil ik wel even uitleggen. Een van de uitspraken van Pipi waar ik me altijd aan opgetrokken heb is: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’. Het volwassen worden draagt in onze maatschappij verantwoordelijkheden met zich mee, bepaald gedrag kan niet meer omdat het als kinderachtig, te risicovol of onacceptabel wordt beschouwd. Sommige dingen kunnen ook echt niet, maar veel dingen zijn ook door de maatschappij of door onszelf opgelegde grenzen. Kortom, we leven vaak zoals “het hoort”.
Pipi Langkous staat een beetje voor: wars van sociale conventies, wars van wat zou moeten, de moed hebben om te doen wat jou energie geeft en durven dromen en fantaseren. Dit is wat ik mijn hele leven al gedaan, ik heb me soms willen houden aan conventies en degelijk sociaal passend gedrag, maar altijd kwam de opstandige Pipi Langkous in mij wel weer naar boven. Waarom zou ik dingen niet mogen of kunnen doen als ik er niemand kwaad mee berokken, omdat het ongewoon is of niet gepast? Omdat het niet bij mijn sociale status zou passen of bij mijn man zijn? Dit zijn allemaal dingen waar ik me altijd weinig aangetrokken heb, het maakt mij niet uit wat anderen voor oordeel of vooroordeel hebben, ik bewijs wel het tegendeel.
Ik voel mij op en top een heteroseksuele man, maar dat houdt toch niet in dat ik geen dingen mag doen die de meeste mensen als typisch vrouwelijk bestempelen. Dan loop je het risico dat er een vooroordeel ontstaat dat je misschien wel homoseksueel bent (wat mij echt wel eens is overkomen) en dat is voor veel mannen al een goede reden om sommige dingen niet te doen. Ik vind het heel normaal om homoseksuele vrienden op de wang te kussen bij een begroeting, net als ik zou doen bij vrouwelijke vriendinnen. Ik heb mijn hele leven al de typisch man en vrouw zaken genegeerd, ik geloof dat iedereen gewoon moet doen wat zijn gevoel en interesses ingeeft en daarbij niet over sekse specifieke dingen moet hoeven nadenken. Ik vind vrouwen prachtige wezens en geloof ook heilig in verschillen tussen geslachten die ik vaak ook erg prettig vind, maar ik bestrijd dat mogelijkheden en kansen verschillend mogen of moeten zijn.
Ja, ik ben vaak wars van sociale conventies, maar ik heb ook een aantal uitvindingen op mijn naam staan die voortkomen uit dit wars zijn en anders denken. Ik heb heel vaak meegewerkt aan nieuwe technische ontwikkelingen, juist omdat ik anders dacht. Ik heb een groot aantal schitterende verhalen van dingen die ik meegemaakt heb in mijn leven, meestal omdat ik open stond voor dingen en omdat ik de stijfkoppigheid had om iets anders te doen. En ja, veel keurig nette mensen hebben daar wel een oordeel over, maar ik leef niet voor hen, ik leef mijn leven voor mijzelf. Natuurlijk wil je niet een sociale outcast zijn, ook ik pas me wel een beetje aan, ik vind dat ik een goede baan nodig heb om mijn leven en al mijn hobby’s en belangstellingen te bekostigen. Maar ik werk wel om te leven en leeft niet om te werken.
Ik wil op mijn sterfbed terug kunnen kijken op een rijk leven en vooral geen spijt willen hebben van dingen die ik NIET gedaan heb. Op deze wijze leven is niet altijd de gemakkelijkste wijze van leven, soms sta je alleen en ben je alleen wanneer je je eigen eigenwijze weg gaat, maar ook dat hoort er soms bij. Maar de grens tussen compleet je eigen ding doen en je wens om ook sociale contacten te hebben en een sociaal leven is iets wat je zelf altijd kunt bepalen en bijstellen. Maar zo gauw je er teveel over gaat nadenken leg je jezelf al weer beperkingen op, het blijft een gulden middenweg waarbij je jezelf het gelukkigst voelt en vaak sluit het ene het andere helemaal niet uit. Mijn enige advies aan anderen is dan ook: “leef je leven, geniet er van en denk soms even als Pipi”. Capre diem, C’est la vie en La dolce vita.
Tot schrijfs, Hein Pragt.
