Mijn hele leven ben ik al niet die geile woest aantrekkelijke foute man maar ben en was ik altijd de mister nice guy. Wanneer we als tiener gingen stappen dan kwam het vaak voor dar mijn vrienden druk bezig waren om te kijken hoe ver ze konden scoren die nacht en ik had weer eens een diep en goed gesprek en een bood een steunende schouder aan. Bij latere vrouwelijke vriendinnen herhaalde het spelletje zich maar al te vaak, ik was niet de vriend om het bed mee te delen, maar wel altijd de vriend die een schouder aanbood om op uit te huilen als een vreselijke lul waar ze nooit meer voor zouden vallen, ze weer eens had laten zitten. Helaas vielen de meesten gewoon weer voor de woest aantrekkelijke klootzak en bleef ik mijn schouders maar aanbieden. Dit wil niet zeggen dat niemand het bed met mij deelde, integendeel ik heb nooit het gevoel gehad dat ik te kort kwam.
Ik bleef altijd de mister nice guy, ook in relaties. Ook in de tijden dat ik single was, had ik best wel een aantal goede vriendinnen, een enkele keer ook met voordelen, maar dat was niet mijn intentie. Het ging zoals het ging en kwam zoals het kwam. Ik heb wel vaak gedacht en ook wel eens te horen gekregen dat ik wat harder moest zijn, wat stoerder en extraverter om te kunnen scoren. Ik heb daar wel eens goed over nagedacht, maar dat wil ik helemaal niet, ik ben zoals ik ben en ik wil iemand die houdt van wie ik ben en niet van iemand die ik speel of probeer te zijn. Ik wil geen voorstelling spelen of me anders moeten voordoen dan ik ben, dat lijkt me erg ongemakkelijk.
Ook nu ik veel ouder ben merk ik nog steeds dat veel vrouwen nog steeds vallen op die stoere (beetje) foute man en dat is niet perse verkeerd, een stoere foute man heeft ook zo zijn voordelen zolang het duurt. Ik ken een vrouw die bewust van foute man naar foute man vlindert omdat ze dat zelf wel fijn en spannend vindt. Ik probeer niemand te beoordelen of te veroordelen, mensen zijn zoals ze zijn en als ze gelukkig zijn met een andere levenswijze dan ik dan is dat ook goed.
Hoewel ik wel eens mistroostig gedacht heb “waarom nou” als ik weer eens alleen naar huis ging en ik dames weer zag vertrekken met de extraverte stoere mannen, heb ik me al lang neergelegd bij het feit dat ik ben wie ik ben en ik wil ook niet anders zijn. Ik heb brede schouders die ik nog steeds regelmatig aan kan bieden en een goed luisterend oor en een fijne massage, dit is mijn invulling van het leven, het is zoals het moest zijn. Hoewel ik mijzelf niet erg knap vind, val ik nog steeds wel op (voor mij) aantrekkelijke vrouwen, wat niet de niet de modepop types zijn, en hoewel dat aanbod na een bepaalde leeftijd wat afneemt, gaat mijn smaak ook niet meer veranderen. Ik denk dat er wel meer mister nice guys rondlopen en Acda en de Munnik hebben er zelfs eens een leuk liedje over geschreven, ik ben wie ik ben, ik schaam me er niet voor en ik ben tevreden met wie ik ben en dat zal waarschijnlijk ook nooit meer veranderen. Cest la vie en Carpe diem.
Tot schrijfs, Hein Pragt.
