Vandaag las ik een stukje over troostkopen, in deze coronatijd hebben webshops heel veel omzet gemaakt doordat mensen massaal dingen online kochten. Troostkopen is eigenlijk een leeg of ontevreden gevoel compenseren met he fijne gevoel van een goede aankoop of een geweldige aanbieding. Tijdelijk geeft het even een goed en fijn gevoel en tegenwoordig lijkt het er soms op dat sommige mensen hier helemaal aan verslaafd lijken geraakt. En winkeliers spelen goed in op deze troostkoop door mensen voor te spiegelen dat ze een geweldige aanbieding hebben gehad.
Wie kent niet het gevoel na een bezoek aan de Primark of Action dat men veel meer gekocht heeft dan men van plan was omdat het zo ontzettend goedkoop was dat men de aanbieding gewoonweg niet kon laten liggen. Ook ik heb in mijn kasten genoeg van deze geweldige aanbiedingen, die ik echt niet nodige had staan. Maar waarom kopen we dan wel deze blijkbaar overbodige spullen? Omdat we een shot van pretstofjes krijgen wanneer we het gevoel hebben dat we een geweldige goede aankoop gedaan hebben. En hoe leger en ongelukkiger we ons voelen, hoe meer we verlangen naar zo’n geluksmomentje.
Begin vorige eeuw waren de meeste Nederlanders nog gelovig en wendde men zich tot de kerk en het gebed wanneer men leegte en ontevredenheid ervaarde. Maar het geloof leerde ook het aanvaarden van minder leuke momenten omdat de mens zijn eigen lot niet in handen had maar alles de wil van God was en men zich er dus bij neer moest leggen. Verzet en niet aanvaarden van het lot was zondig dus de meeste mensen accepteerden de minderen momenten van het leven makkelijker. Dit probeert men tegenwoordig weer te leren door trainingen in “leren loslaten” en spirituele verlichting, de mens lijkt altijd op zoek naar een methode om het, soms wat harde leven, te verzachten. Onderzoek heeft trouwens wel aangetoond dat gelovig mensen over het algemeen gelukkiger zijn dan niet gelovige mensen en dat dit vooral het kunnen accepteren van het kot te maken had.
Ik doe ook aan troostkopen, maar meestal bewust, ik weet dat ik met een aankoop of een nieuwe hobby mijzelf probeer te troosten en dat werkt meestal goed. Afleiding is prima om niet in de put te raken wanneer het leven weer eens niet zo gaat als je zelf graag zou willen. Ik heb ooit een vriendin gehad die haar hele leven zocht naar een liefde voor het leven, maar telkens liep dit stuk. Bij elke verbroken relatie ging ze, leren motorrijden, een cursus duiken volgen en zelfs een keer grotten onderzoeken. Elke keer troostte ze zichzelf voor de leegte en uitzichtloosheid die achterbleef na een verbroken relatie. En op zich was dit niet goed of fout, het leven ging door en ze vond een weg om ook door te gaan in het leven en uiteindelijk de kans weer aan te gaan.
Troostkopen is in basis dus niet slecht, maar het is wel goed dat u uzelf er van bewust bent, dat u het gebruikt om een leegte, ongelukkig of moedeloos gevoel te compenseren. Het is helemaal niet slecht om uzelf te belonen wanneer u de uitdagingen van het leven weet te doorstaan. Maar de Action ontwijk ik tegenwoordig maar en wanneer ik dan toch ga voor die super goedkope inktcartidges dan bedenkt even heel goed de term troostkopen zodat ik gewaarschuwd en bewust de winkel instap. Bij elke aanbieding bedenk ik me echt eerst “heb ik dit wel echt nodig” en dat werkt vaak wel. En zelfs wanneer je het troostkopen mechanisme goed kent, het blijft een onbewuste verleiding.
Tot schrijfs, Hein Pragt.
