De lente breekt weer aan en veel mensen laten zich weer verleiden om de goedkope zonnecel lampjes voor in de tuin te kopen. Ze zijn er in allerlei vormen en maten, hangende bolletjes, exemplaren die men in de grond kan steken en glaasjes voor op de tafel. Allemaal zien ze er van binnen hetzelfde uit, een klein zonnepaneeltje, een zonnepaneeltje, een chipje, een schakelaartje en een ledje. Het zit zo krakkemikkig in elkaar (dat kan ook niet anders voor dat geld) dat ze maximaal één jaar meegaan. Meestal zijn de draden van de ledjes dan al doorgeroest of is het schakelaartje dan totaal verroest.
De lampjes in mijn tuin gaan hun derde jaar weer in, maar niet na het vervangen van bijna alle ledjes en het overbruggen van de helft van de schakelaartjes met een soldeerbrugje. Hier ben ik vaak wel een avondje mee bezig, maar de voldoening dat ze het daarna allemaal weer doen is groot. Echter bij de meeste mensen verdwijnen ze binnen een jaar in de afvalbak. Dit is een enorme verspilling aan metaal en een behoorlijk milieuvervuiling door de (giftige) nikkel cadmium batterij die er in zit. Het zonnepaneel zelf is van silicium gemaakt en dat is vergelijkbaar met glas en zand.
Elk jaar weer belanden er duizenden van deze dingen in de afval container en kopen mensen elk jaar weer nieuwe, in de hoop dat die het iets langer volhouden. Toch is dit symbolisch voor bijna alle spullen die we kopen tegenwoordig, we gaan er gewoon niet meer van uit dat het lang meegaat en kopen maar het nieuwste van het nieuwste weer als de oude stuk is. Zo verspillen we echt veel geld, maar wat erger is, we verspillen enorm veel kostbare grondstoffen en we vervuilen onze aarde.
Duurzaamheid is een vreemd woord geworden, mijn ouders kochten nog een radio waar ze hun hele leven mee deden en huishoudelijke apparatuur ging ook soms levenslang mee. Maar ergens kwam er een omslag, waarbij goedkoop en snel vervangen voor de fabrikanten interessanter werd. Men wilde liever eens in de zoveel jaar een nieuw product verkopen, zo bleef de omzet maar groeien. En wij zijn er collectief ingestonken, mensen verwachten tegenwoordig al niet meer dat iets een redelijke tijd meegaat.
Vooral de goedkope elektronica is in dit opzicht berucht, ondanks dat er vaak op de verpakking staat dat het niet in de afvalbak mag, omdat er een batterij met giftige stoffen in zit, gooien veel mensen dit toch in de container. Veel van deze kleine elektronica is vaak best nog te repareren alleen is het kopen van een nieuwe vaak veel goedkoper. Ik repareer vaak voor vrienden en kennissen nog wel eens een partij van deze defecte zonnepaneel lampjes, een ledje kost een paar cent en een beetje tin al helemaal niets. Het is de tijd die ik er aan besteed die het meest kostbaar is, maar ik denk niet in tijd is geld gelukkig.
Het wordt tijd dat we eens gaan nadenken bij de aanschaf van deze zonnepaneel lampjes en waar we de nieuwe generatie mee opzadelen. En als u ze toch weg wilt gooien, gooi ze dan in de recycle bak van de bouwmarkt. Een kleine moeite voor een betere wereld voor onze kinderen.
Tot schrijfs, Hein Pragt.
