De titel klinkt nogal grof en toch is dat de bedoeling. Als er één ding is geweest dat ik geleerd heb in mijn leven is dit “zachte heelmeesters maken stinkende wonden”. Ik ben een zeer empathisch persoon en dat betekent dat ik mij de gevoelens van andere mensen heel goed kan invoelen. Ook behandel ik anderen mensen graag zoals ik zelf ook graag behandeld zou willen worden en dat is meestal met vriendelijkheid, eerlijkheid, liefde en respect en daar zit ook mijn grootste valkuil. Ik heb in mijn leven veel mensen mijn grenzen laten overschrijden doordat ze handig gebruik konden maken van mijn drang om andere mensen gelukkig en blij te maken en het goede te willen doen.
In eerste instantie bevredigde dit ook mijn gevoel van gewaardeerd te worden (ego) en het goede gevoel dat ik kreeg als ik iemand blij of gelukkig kon maken. Dit ging meestal goed tot het punt waarop het wederkerig zou moeten worden en ook ik eens wanneer een relatie (in de breedste zin) absoluut niet wederkerig bleek te zijn en ik merkte dat ik (emotioneel) gemanipuleerd werd bleef ik er maar al te vaak intrappen. Wanneer iets in je karakter zit krijg je het er maar moeilijk uit. Tot een cognitief therapeut mij eens duidelijk maakte dat de schuld niet alleen bij de mensen lag die handig gebruik van mij gemaakt hadden, maar dat ik dit ook had toegelaten en dus ook mede schuldig was. Het probleem was dat op een bepaald moment de kruik barstte en ik doorkreeg dat de ander (vaak te lang) handig misbruik van mij gemaakt had, waarna ik ook dat nog eens dat probeerde te redden in een poging dit terug te draaien.
Dat de ander vanuit een lange bevoordeelde positie daar geen zin in had maakte de zaak natuurlijk alleen maar gecompliceerder. Pas later begreep ik de associatie met “zachte heelmeester en stinkende wonden”. Het was Madonna die zong “learn to say goodby” en dat had ik vaak veel eerder moeten doen en niet op het moment dat het al veel te ver was gegaan. Wanneer iemand je niet goed behandeld, emotioneel manipuleert of emotioneel chanteert, dan zou je genoeg zelfrespect moeten hebben om te zeggen: “f#ck you, ik pik het niet langer meer”. En ik weet hoe moeilijk dit is wanneer de ander je al in een afhankelijke positie gemanoeuvreerd heeft. Je waardigheid en reputatie, je kinderen, je baan, je huis en je behoefte aan liefde en intimiteit zijn gevaarlijke wapens in de handen van iemand die wil manipuleren. En een gezicht met tranen van een ander hebben me vaak mijn eigen grenzen laten verleggen. Daar komt nog bij dat voor mij een belofte heel veel waard is en ik mij vaak te lang aan mijn belofte heb laten houden ondanks dat de ander zich totaal niet aan de wederzijdse belofte hield. Ik heb geleerd dat dit niet alleen de schuld van de ander is, maar ook mijn schuld omdat ik het heb toegestaan.
Een zorgzaam karakter verander je niet zomaar even, maar je kunt de levenslessen wel proberen toe te passen. Niet door overal gevaar te zien en niemand meer te vertrouwen, want dan creëer je een eenzame zekerheid. Het is de kunst nog steeds open te staan en goed en behulpzaam te zijn, maar wel op te letten op je eigen gevoelens en behoeftes. Ik heb geleerd dat “nee” ook een goed antwoord is en dat ik mijzelf waardevol genoeg vindt om met eerlijkheid en respect behandeld te willen worden. Ik hoef mijn karakter niet te veranderen wanneer ik eens anders met een situatie leer omgaan. Het is vooral belangrijk om “nee” te leren zeggen en om soms even “f#ck you, ik pik het niet meer” te zeggen wanneer duidelijk is dat de ander je (mis-) gebruikt. Dit leren voor jezelf op te komen en toch vriendelijk en liefdevol te blijven, is een enorme uitdaging, er zijn genoeg mensen die in verbittering hard en gesloten zijn geworden.
Ik zal nog regelmatig in mijn valkuilen vallen, maar niet meer zo vaak en niet meer zo diep als in het verleden. Dit heeft mij ook in relaties en mensen om mij heen kieskeuriger gemaakt, wederkerigheid en gelijkwaardigheid zijn voor mij heel belangrijk geworden. Ik ben nog steeds zorgzaam, behulpzaam, vriendelijk en integer, vrolijk, open en avontuurlijk en voor de mensen die een plekje in mijn hart hebben ga ik door het vuur, alleen is het moeilijker geworden om zo’n plekje te bemachtigen. Wederkerigheid is een mooi begrip en om het te beschermen is het belangrijk om “nee”, “tot hier en niet verder” of “tot ziens” te leren zeggen en jezelf daar dan ook aan te houden. En het moderne krachtige begrip hiervoor is vaak: “f#ck you”. Het mooiste is wanneer dit nooit van toepassing zou zijn in een relatie en dat een relatie van nature wederkerig is en ik weet dat dit geen uitzondering is. Ook hier gaat op, er zijn meer goede en harmonieuze relaties dan we vaak denken, ze vallen alleen minder op.
Tot schrijfs, Hein.
Reacties
Beste Hein ik lees zo je blog en denk verrek dat overkomt mij nou ook altijd. Ik lijd aan het moeder Theresa syndroom . Kan niet is geen optie is mijn mantra maar misschien moet die worden bijgesteld in nee zeggen is ook een optie. Droevig genoeg zijn personen die een slechte daad hebben gedaan zich daarmee zeker hebben gesteld als eerbied waardig persoon.