Ik had als kind al een sterk rechtvaardigheidsgevoel en dat werd als kind al aardig op de proef gesteld. Ik woonde in een dorp waar de buurjongen een zoon van een zeer vooraanstaand man was en die jongen deed alles wat god verboden had maar werd er nooit op afgerekend omdat zijn vader hem altijd de hand boven het hoofd hield. Ik kan me nog herinneren dat deze jongen een kat gruwelijk mishandeld en vermoord had en dat hij dit naderhand in mijn schoenen schoof. Ik was een enorme dierenvriend en zou zoiets nooit doen, toch werd ik door het dorp maandenlang voor dierenbeul uitgemaakt en mocht ik niet in de buurt van dieren komen. Ik kon tot tranen toe beweren dat de buurjongen het gedaan had en niet ik, maar niemand geloofde mij. Dit laat een diepe indruk achter als kind. Naderhand zijn mij in dit dorp nog meermaals dingen in de schoenen geschoven die ik nooit gedaan had, waarvoor ik zelfs wel eens (door en soort volksgerecht) fysiek mishandeld ben. Dit was één van de redenen dat ik zo snel als ik kon van het dorp weg wilde.
Maar ook later in het leven ben ik aardig op de proef gesteld, ik ben altijd eerlijk, oprecht en integer geweest, heb nooit dingen uit puur eigenbelang gedaan, maar ben door roddel, manipulatie en wraak toch wel (in een bepaalde periode in mijn leven) neergezet als zeer slecht mens. En het erge is dat veel mensen die ik kende en zelfs mensen die mij zouden moeten kennen en die mij dierbaar waren (en vaak nog zijn), toch liever de leugens en roddels geloofden dan mij. Vaak wilde men mijn kant van het verhaal niet eens horen en werd ik zonder hoor en wederhoor veroordeeld en aan de kant gezet zelfs door mensen waarvan ik dit nooit gedacht had. Ook dit stelde mijn rechtvaardigheidsgevoel soms grondig op proef.
Toch heb ik geleerd om dit alles achter me te laten, los te laten en dit mijn leven en toekomst niet te laten bederven. Ik weet zelf dat ik alles in mijn leven oprecht en integer gedaan heb en zolang ik mijzelf recht in de ogen kan kijken is het goed. De ervaringen hebben nog steeds invloed op mijn huidige leven, dat kan ik niet veranderen, maar ik kan het wel loslaten. Dat wil niet zeggen dat het nooit pijn doet, maar dat hoort bij het leven, niemand komt ongeschonden het leven door, het gaat er om hoe je er mee omgaat. Ik heb geleerd dat je het verleden niet meer kunt veranderen en dat je leeft in het hier en nu en er nu iets van moet maken. Ik geniet oprecht van alles wat het leven mij wel geeft, van de paar mensen die ik oprecht vriend of vriendin mag noemen. Ik koester geen wraak of wrok, dat is aan mijn niet besteed, ik hou mijn hart en geweten liever schoon en mijn deur staat altijd open. En hoewel mijn moeder niet veel van spirituele verlichting wist, was haar levensmotto wel “het komt zoals het komt en het gaat zoals het gaat” je verzetten is alleen jezelf kwellen. Ik heb veel geleerd van mijn (best wel wijze) moeder, ik mis de lange gesprekken die we hadden nog regelmatig.
“You’ve got to take the good with the bad, smile when you’re sad, love what you’ve got and remember what you had. Always forgive, but never forget, learn form mistakes, but never regret.”
Tot schrijfs, Hein!
