De afgelopen week zag ik dat een Amerikaanse vriend van mij naar een TRS80 computer evenement ging. Voor de mensen die dit niet weten, dit was mijn eerste computer 40 jaar geleden en allerlei nostalgische gevoelens overmeesterden mij. Wat was dat een geweldige tijd, we speelden en programmeerden tot diep in de nacht in die tijd en spontaan keek ik of er nog eentje te koop was. Ik was zo enthousiast geworden dat ik op Internet naar een emulator ging zoeken en die was er, ik had het idee dat ik weer 18 was en achter het toetsenbord zat. Met gespannen verwachtingen zocht ik weer de commando’s op en dat viel niet mee. Ook bij het eerste spel wat ik weer speelde dacht ik even: “dat ik dit ooit leuk vond?”. Na een half uur was mijn hele droom in duigen, wat was het een primitief ding en wat had ik met dat ding zitten zwoegen en me zitten ergeren. De werkelijkheid was dus iets heel anders dan de nostalgische herinneringen.
Veel mensen hebben het vaak over “vroeger” toen alles nog veel beter was en veel mooier, dit is helemaal niet zo. Vaak verlangen we terug naar datgene wat we er geromantiseerd van gemaakt hebben omdat het leven nu niet zo perfect is. Maar wat we vergeten zijn is dat het toen ook niet perfect was. Toen ik een paar maanden geleden voor het eerst in de middelbare school van mijn dochter liep, kwamen ineens weer allerlei herinneringen naar boven van mijn middelbare schooltijd en ook weer een gevoel van nostalgie. In mijn gedachten was mijn middelbare schooltijd zo’n mooie tijd, maar achteraf dacht ik er aan dat ik toen een hele onzekere puber was, met ook best wat problemen die elke puber had.
Ik hoor ook wel eens mensen die terugverlangen naar een relatie die op niets is uitgelopen en die vaak nogal dramatisch is geëindigd waarbij mensen toch denken dat ze het een tweede keer beter kunnen doen en terugverlangen naar de partner die hen verlaten heeft. Ik heb ooit geleerd dat je oude koffie en oude liefde niet moet opwarmen en dat advies geef ik dan ook regelmatig. Ook hier gaat het op dat men de goede leuke is dat het achter me ligt en dat het geweest is, ik heb er geen last meer van, ik pik er soms de leuke dingen uit om te herinneren. Alle andere dingen zijn geweest, ik kan ze niet meer veranderen en er aan denken kan pijnlijk zijn maar ook erg zinloos. Wat er gaat komen is onzeker, dus ook dat heeft geen zin om je hersenen er mee te pijnigingen. Wat er wel is dat is het NU, en dat werkt heel goed wanneer je maar twee soorten gedachten toelaat in je hersenen. Leuke en prettige gedachten en nuttige gedachten. Veel mensen denken dan, “ja, dat is makkelijke gezegd dan gedaan” en daar hebben ze een beetje gelijk in, maar het kan en is niet onmogelijk. Wanneer ik denk, “had ik dit toen maar zo gedaan” dan is dit een vrij zinloze gedachte die alleen maar negatieve gevoelens oproept. De kracht is dan om “rot op” tegen je eigen brein te zeggen en je eigen brein te corrigeren met: “wat je nu doet is pijnlijk en zinloos, hou daarmee op!”.
En nog een les is dus dat u kunt genieten van alle nostalgische gevoelens maar dat u niet moet proberen ze in de praktijk terug te halen, dat is meestal een enorme teleurstelling. Dus wanneer u nog eens aan doe goede oude tijd denkt, geniet er dan stilletjes van maar blijf bedenken dat het leven NU is en dat de kansen op geluk ook NU zijn. En zo veranderen heel veel ervaringen in het NU in wijze en positieve levenslessen en die mogen blijven.
Tot schrijfs, Hein Pragt
