Het jaar is weer bijna voorbij en het ging weer snel dit jaar. Met het stijgen van de leeftijd en de drukte van het leven lijkt het soms of het jaar voorbij vliegt. Aan het einde vaneen jaar kijk ik altijd even achterom, om daarna weer met volle moed vooruit te kijken en te gaan in het nieuwe jaar. Tenslotte bepaald je verleden een stukje van je toekomst en kun je er van leren, en dat leren doe ik al mijn hele leven. En ondanks dat bepaalde levenslessen erg vervelend waren en grote impact gehad hebben, is het nog steeds zo dat ik mijn levensmotto van “leven zonder spijt” nog steeds zo ervaar. Ondanks genoeg commentaar, opmerkingen en kritiek, ben ik wei in ben en wil ik ook niet anders zijn of mij anders voordoen. Je maakt er niet veel vrienden mee, maar de paar die je hebt zijn dan ook goed. En ook op mijn werk bleek dit jaar weer dat mijn open en eerlijke houding door de meeste mensen wel gewaardeerd wordt. Het leven is niet altijd makkelijker maar wel een stuk overzichtelijker wanneer je weigert mee te doen aan politieke spelletjes en de rat race. Want het grote nadeel van het winnen van de rat race is dat je aan het einde nog steeds een rat bent.
Afgelopen maand was een drukke maar ook gezellige maand, Romy en ik hebben meegedaan aan een Judo marathon voor een goed doel en dat was, behalve heel gezellig, ook erg nuttig. Alleen zit me dan het gevoel dwars dat we in deze wereld waarin de overheid wil dat we maar voor onszelf moeten zorgen, dit op deze wijze moet. Door dat mensen afhankelijk worden van een actie die voor hen ondernomen wordt, is er een soort ongelijkheid, waarbij andere mensen die niet een netwerk hebben buiten de boot vallen. Voor mijn gevoel zijn we als maatschappij verantwoordelijk voor mensen in nood, maar ik zie tot mijn ongenoegen dat de solidariteit in Nederland sterk is afgenomen en dat de meeste mensen niet verder denken dan hun eigen portemonnee. En zolang jezelf gezond, jong en sterk bent dan wil je niet betalen voor de wereld om je heen. Dit jaar hoorde ik letterlijk een jonge collega zeggen dat hij de AOW onzin vond en dat hij “geen zin had om te betalen zodat die ouderen lekker op hun luie reet konden gaan zitten.”. Ik vroeg hem of zijn vader er ook zo over dacht en toen werd het even stil. Ik geloof nog steeds niet in de vrije markt maar ik geloof nog steeds dat solidariteit de kurk is waar we allemaal op drijven. Maar helaas lopen er genoeg mensen met oogkleppen op achter de vette worst aan de de liberalen voor hun neus houden, zodat ze de richting uitlopen die zij willen. En dit is in mijn visie de weg naar de afgrond. Desondanks zet ik me nog steeds met volle plezier en overtuiging in als er voor een echt goed doel iets moet gebeuren. Ik geloof namelijk ook niet dat ik passief achterover kan zitten en dat het, naast de overheid, ook een deel werk van gewone mensen zoals u en ik moet zijn. Het moet een samenwerking zijn die een beetje in evenwicht is.
Hier thuis hebben Romy en ik samen Sinterklaas gevierd, ik ben blij dat ik dit nog steeds kan doen en ook het huis weer in kerstsfeer brengen is elk jaar weer leuk. En natuurlijk liggen er weer kleine presentjes onder de boom. Vandaag en eerste kerstdag ben ik alleen thuis, dat is het nadeel van alleenstaand ouderschap, maar vanaf tweede kerstdag tot halverwege de eerste week van het nieuwe jaar heb ik mijn twee jongste kinderen thuis en gaat het weer gezellig druk worden. Ik vier dan ook oud en nieuw hier in mijn “thuis” met mijn twee kinderen. Ik hou van zorgen voor en om, of het nu mijn kinderen zijn of een liefdespartner en ik weet ook dat dit mijn grootste valkuil is. En ondanks dat ik wel mijn best gedaan heb, heb ik dit jaar nog steeds niet mijn naald in de liefdeshooiberg kunnen vinden, ik ben dan ook wel een beetje kieskeurig denk ik. 🙂 Desondanks heb ik een heel rijk en goed gevuld leven en tel ik regelmatig al mijn zegeningen.
De wereld zal volgend jaar weer erg veranderen (ook op mijn werk) en ik laveer mee in al deze veranderingen waarbij ik probeer mijn eigen koers zoveel mogelijk te blijven volgen. Dat is mij nog altijd gelukt en dat geeft me vertrouwen dat ik ook de veranderingen die nog op mij afkomen wel aan zal kunnen. De wetenschap dat ik mijzelf niet hoef te veranderen om dingen eens anders aan te pakken is een goede levensles. Mensen die mij kennen weten dat de laatste dag van het oude jaar altijd mijn ijkpunt voor het nieuwe jaar is, en deze gewoonte blijft, ik ben namelijk ook gek op tradities. Een van de voornemens voor volgend jaar is weer iets meer aandacht aan deze weblog te geven, in plaats van het populaire vluchtige Facebook en ook dat gaat het leven wat overzichtelijker maken.
Tot schrijfs, Hein
