Levenslessen

Zoals mijn lezers wel weten heb ik een zeer ruime belangstelling voor wat mensen beweegt, oorzaken en gevolg en alle processen die er spelen tussen mensen. De mens is een zeer complex wezen met heel complexe hersenen waar miljoenen jaren aan evolutie allerlei mechanismen heeft opgebouwd die samen een groot complex geheel vormen. Niet alleen de mens is complex in lichaam en geest, ook de natuur, het heelal, alle wezens om ons heen en de maatschappij met al zijn geschreven en ongeschreven regels vanuit religie en vanuit de machtshiërarchie zijn ontzettend divers en vaak een complex geheel. Als puber dacht ik dat psychologie alle antwoorden had, toen kwam spiritualiteit erbij en filosofie en natuurlijk levenservaring door heel vaak op mijn smoel te gaan. Het grappige is dat hoe meer ik leerde ik ook steeds meer inzicht kreeg in de complexiteit van alles om ons heen. Vanuit de spiritualiteit en de filosofie leerde ik dat wanneer je alles probeert te doorgronden en denkt dat je invloed hebt op het grote geheel en dat je leven maakbaar is, je hard op weg bent om of mateloos teleurgesteld en ongelukkig te worden.

Het grappige is dat vanuit elke hoek wel een antwoord komt, veel mensen hebben een oplossing voor alle problemen, vanuit spirituele hoek, vanuit de politiek, vanuit de filosofie, er zijn zoveel wegen die zogenaamde de oplossing zijn voor alle problemen en evenveel aanhangers die elkaar te vuur en te zwaard te lijf gaan in eindeloze discussies. Ik zie ook vaak dat veel mensen kiezen voor een stroming die hun vanuit hun omstandigheden, achtergronden en toekomstplannen het beste past en die daar dan, zonder zich nog in andere standpunten te verdiepen, helemaal in opgaan. En ook weer veel van deze idealistische groepen kennen een machtsstructuur waarbij vaak het ego evenredig met de hoogte van de positie en vaak de macht binnen deze groep. Het superego staat dan vaak ergens hoog aan te top.

Toen ik mij verdiepte in non-dualisme en spirituele verlichting leerde ik als eerste dat het ego weg moest en tegelijkertijd zag ik weer dat zelfs hier een hiërarchie van hoog en laag, meer of minder verlicht, goeroe en leerling bestond en dat veel mensen die heel hard riepen dat ze geen ego hadden wanneer je er doorheen prikte juist een supergroot ego hadden. Spiritualiteit is “in” en veel mensen zoeken het op als universele oplossing van alle problemen. Ik zie vooral veel mensen die heel veel gelezen hebben, veel geleerd hebben, maar het niet begrepen hebben. Bij heel veel spirituele mensen, verlichte mensen en spirituele hulpverleners en alternatieve coaches zie ik oordelen , vooroordelen, tunnelvisie en enorme ego’s. Veel mensen willen zich toch bewust of onbewust beter voelen dan de ander, ik krijg ook altijd een beetje de kriebels van spirituele dominante mensen en ook dat zegt weer iets over mijzelf. Vandaag was er iemand die een oordeel uitsprak naar mij toe dat ze van gelijkwaardige communicatie hield en dat ze over mijn wijze van communiceren met haar wel de nodige op en aanmerkingen (oordelen) had. Dan denk is, dit is ook totaal niet gelijkwaardig, je stelt je ver boven mij dus eigenlijk zeg je dat je gelijkwaardige communicatie wil maar begin je met jezelf hoog en mij laag neer te zetten. De kunst is hier juist een wens uit te spreken zonder oordeel en ik geeft toe dat dit af en toe moeilijk is.

Ik las eens een parabel over de waarheid waarbij een goeroe zijn leerlingen mee in het bos nam en alle vier tegenover elkaar naar een dauwdruppel liet kijken. Hij vroeg ze alle vier de kleur van de druppel te beschrijven en alle vier kwamen ze met een andere beschrijving van de kleur. Uiteindelijk kregen ze bijna ruzie, tot de meester uitlegde dat ze allemaal naar dezelfde druppel keken maar dat kun positie en standpunt ten opzichte van de zon en de druppel, hun visie verkleurde. Ze hadden allemaal gelijk vanuit hun eigen standpunt, ze keken allemaal naar dezelfde dauwdruppel. Ooit vroeg men een spiritueel leider, er zijn zoveel verschillende religies op de wereld en ze zeggen allemaal dat zij de enige waarheid hebben, maar welke religie heeft dan de enige waarheid? Hierop antwoordde hij, “ze hebben allemaal gelijk, er bestaan meerdere versies van de waarheid”. En dit is een belangrijke les want wanneer je er goed over nadenkt zijn bestaan goed en kwaad niet maar zijn dit regels die de “dictatuur van de meerderheid” die we democratie noemen ons oplegt. Wie zijn wij om te oordelen over regels en wetten van andere culturen, wie zijn wij om “onze” versie van de waarheid op te dringen aan anderen.

Wanneer je voor jezelf een levensvisie wilt bepalen dan kun je, net als ik, het beste uit alle stromingen leren en tunnelvisie en groepsdrang vermijden. Vanuit elke stroming heb ik wel iets geleerd, ik heb een ego, gelukkig maar want dat ben ik, maar ik moet zorgen dat dit ego niet te groot en de overheersend gaat worden. Wanneer je jezelf bewust bent van het ego kun je het ook zien en corrigeren. Dus niet “weg met het ego” maar leer van je ego. Ik wil graag, net als de meeste mensen, gelukkig zijn en daar heb ik een bepaalde weg in gevonden. Een van de wijze lessen die ik geleerd heb is dat ik de wereld meestal niet veranderen kan, maar dat ik wel voor mijzelf kan veranderen hoe ik hiermee omga. Ook heb ik geleerd om de blik van buiten naar binnen te richten, dat alles waar je jezelf aan ergert, elk oordeel ook iets (of soms ook alles) over jezelf zegt. Dit deel ik met anderen, niet als universele waarheid maar als een aangeboden glas waarvan ik hoop dat het leegdronken zal worden. Maar ook als het blijft staan is het goed. Ik leer nog dagelijks van veel mensen om mij heen en ik probeer dit ook weer door te geven. Niet om het eigen ego te voeden, eigen gewin of om te laten zien hoe goed ik wel niet ben, maar vanuit oprecht weer doorgeven wat je zelf aangereikt hebt gekregen. Inzicht, geluk en liefde zijn de weinige dingen die vermeerderen wanneer je ze deelt.

Tot schrijfs, Hein.