Mild zijn

Wanneer je zo rustig op vakantie bent en aan het kamperen in een tent, dan maak je de wereld even kleiner en dan kun je even echt tot rust komen. Zo ook deze vakantie, en dan kun je even goed nadenken en alles weer binnen laten komen zonder de drukte die normaal je gedachten verstoren. Een van de dingen die me bij mijzelf opviel was dat ik de laatste tijd weer last van NIVEA (Niet Invullen Voor Een Ander) had en dat ik weer redelijk aan het oordelen was. En ik merk bij mijzelf dat ik daar niet altijd vrolijker van word, eerder cynischer en harder. En hard zijn past niet bij mij, het is een rol die ik soms aanneem om te kunnen overleven, maar ik ben altijd al iemand van mildheid, compassie en empathie geweest. Liever de optimist die af en toe ongelijk heeft dan de pessimist die weer met een smalende lach aangeeft dat hij weer gelijke heeft. Waarom val ik weer terug in deze val van oordelen en veroordelen? Ik weet het niet, ik merk het wel op tijd als het weer eens opkomt.

In net verleden heb ik toch redelijk vaak met mensen te maken gehad die bijna altijd depressief, altijd wel ergens een fout konden ontdekken en die telkens hun negatieve wereldbeeld maar bleven voeden met hun pessimistische gelijk. Dit bevestigde voor mij alleen maar dat ik zo niet wilde zijn en toch lieten deze mensen een spoor achter in mijn belevingswereld. Diep in mijn brein zit toch nog dat stemmetje van “zie je wel, ik had gelijk!”. De wereld is niet ideaal, integendeel, toch bepaald de wijze waarop we ernaar kijken veel over hoe we dit op onszelf laten inwerken. Een beschermingstactiek is inderdaad de cynische pessimist of realist, de andere is relativeren, de positieve verklaring van een feit voor laten gaan en jezelf proberen in te leven in de ander. Iemand die jarenlang iets probeert zonder veel succes, kun je zien als een zielenpiet die nooit iets lukt en nooit iets lukken gaat, of je kunt het zien als een doorzetter die ondanks de vele tegenslagen niet opgeeft. Op zijn minst zit het hier ergens tussenin. Zet het oordeel aan de kant en stel jezelf open voor de positieve verklaring en ga verbinding aan in plaats van de afstand van een oordeel.

De Engelsen hebben een mooie uitdrukking “two wrongs, dont make a right!” en dat is een bron van waarheid . Wanneer de wereld hard en oneerlijk is maak je deze wereld niet beter door ook hard en oneerlijk te zijn. Door geen verbinding aan te gaan en jezelf er snel af te maken met een (voor)oordeel maak je de wereld, en zeker je eigen wereld, niet mooier. Juist door de verbinding te zoeken, echt open te staan en dat oordeel uit te stellen, kunt u een mooiere positievere kijk op de wereld krijgen en ook innerlijke rust vinden. En het ego kan best tegen het af en toe even tegen een tik krijgen van het ongelijk en verkeerd ingeschat hebben, ervaar het en wees mild voor jezelf en anderen. Ik heb deze week weer een deze levenswijsheid toegepast en ik voel me daar vele malen beter door. Soms is het goed om even terug te gaan naar je eigen roots door even afstand en rust te nemen. Dit wilde ik toch even delen.

Tot schrijfs, Hein Pragt