De laatste maand was een koude kille maand en ook van binnen moest ik de nodige moeite doen om een warm gevoel te houden. Ik maak het in huis maar gezellig en zoek de warmte maar op zoals in de sauna Op dating gebied gaat het ook niet zo geweldig en soms schrik ik ook van de hoeveelheid drama die sommige mensen met zich meedragen en uitstralen. Maar ik realiseer me terdege dat ik ook een grote wensenlijst heb en dat ik de lat ook wel hoog leg. Maar ik heb geleerd dat in liefde “genoegen nemen met” zich na een tijdje vaak wreekt. Ik ben dan toch liever alleen dan dat ik in een “moeilijke” relatie zit. Ik neem het de wereld en de vrouwen om mij heen niet kwalijk, ik heb alleen de absurd hoge eis dat ik weer helemaal verliefd wil zijn en dat alles weer helemaal goed moet voelen. En één van de dingen waar ik totaal op afknap (ik heb dit al genoeg meegemaakt) is partners die overal een drama van maken en het drama in hun leven zelfs aantrekken. Ik heb daar ondertussen wel een paar psychologische verklaringen voor maar ik heb geen zin meer in extra drama. Het leven is soms al zwaar genoeg, waarom zou je dan in vredesnaam je best doen om het nog zwaarder te maken.
Drama in je leven trekken is niet zo moeilijk, trek alle ellende om je heen naar je toe, lees vooral alles over alle ellende, ziekten, allergieën, psychische afwijkingen, vooral alle niet reguliere verklaringen, zoek naar andere mensen die hun ellende ook ruim uitstallen, sta open voor alle problemen om je heen, leg alles wat er om je heen gezegd en geschreven wordt negatief of anders uit dan het bedoeld is en vooral etaleer jezelf met al je problemen en zoek bevestiging dat je het zwaar hebt en zoek bewondering voor je kracht om dit allemaal te dragen en te doorstaan. Op Internet stoort me vaak de bewondering en bevestiging die deze drama koninginnen en koningen krijgen. Dit is vaak weer de voedingsbodem om nog dieper te gaan en nog meer bevestiging, bewondering en aandacht te oogsten. En wanneer ze maar ver genoeg doorgaan en vooral zelf in alles gaan geloven is het echt instorten en een depressie niet ver weg. Soms verbaas ik me welke kromme wegen mensen bewandelen om aandacht en bevestiging te krijgen.
Er zijn ook mensen die echt wat meegemaakt hebben en waarvoor het leven echt niet aardig is, of geweest is. Maar opvallend genoeg zijn deze mensen vaak geen drama koninginnen en koningen. Met deze mensen heb ik vaak zeer goede gesprekken gehad, je merkt vanzelf of iets echt is of gewoon opgeklopt drama. Voor deze mensen is mijn luisterend oor nooit moe, hoewel ik wel tot een bepaalde hoogte aankan en ik ook mijn eigen grenzen in de gaten moet blijven houden. Zo heb ik ooit eens een jaar lang veel heel open en soms erg getailleerde gesprekken gehad met een vriendin die incestslachtoffer was, die me soms heel heftig raakten. Ik heb voor haar ook nog een gedicht geschreven. Toen ze een jaar later een relatie kreeg heb ik me teruggetrokken en het losgelaten met de wetenschap dat ik iets in iemand leven betekend had. Niet om mijzelf op te hemelen maar in de hoop dat er ook iemand voor mij klaarstaat wanneer ik iemand nodig heb. Het nadeel van Internet is dat deze mensen met echte problemen en verschrikkelijke ervaringen ondersneeuwen bij alle drama koningen en koninginnen die aandacht en bevestiging zoeken op het Internet. Ik ben dan ook blij dat ik op mijn site een gemodereerd forum heb dat niet zo’n aantrekkingskracht heeft op drama koningen en koninginnen omdat alles wat ze schrijven gecontroleerd wordt.
Vanuit mijn jeugd ben ik Katholiek opgegroeid met de tien geboden en ik heb ook heel lang in deze idealen van zorgen voor elkaar en elkaar helpen en deze wereld mooier en beter maken geloofd. Tot ik in, en na mijn puberteit de wereld echt leerde kennen en zag dat er een groot verschil was tussen de leer en de werkelijkheid en ik ook leerde wat dubbele moraal betekende. Toch herinnering ik me nog heel goed het warme gevoel van de illusie van zo’n ideale wereld en dat alles goed is en goed komt. Ondanks de confrontatie met het harde leven (die ik soms ook zelf opgezocht heb) heb ik ook geleerd om mijn eigen invulling te geven aan een goed leven. Alleen kwam nu de bron niet alleen uit één geloof (wel veel uit het boeddhisme) maar ook uit filosofie, oosterse wijsheden en sociale psychologie.
“Het leven is een feestje maar je moet zelf de slingers ophangen” hoorde ik ook eens een eenvoudige marktkoopman zeggen en dit is een enorme levenswijsheid. Help mensen die het echt nodig hebben, zorg goed voor de mensen die je liefhebt, inclusief jezelf (heb jezelf ook lief) en maak wat leuks van je leven voor jezelf en de mensen om je heen, want je bent altijd een onderdeel van het grote geheel. En als enige gelukkig zijn in een ongelukkige wereld is erg moeilijk. Ik las ooit dat ieder mens om echt gelukkig te zijn naast een groot deel positieve ervaringen ook een klein deel negatieve ervaringen nog heeft. Als voorbeeld stelde men dat er mensen zijn die een afwijking hebben waardoor ze bijna permanent het gevoel van een orgasme hebben en voor deze mensen is dit een drama. Terwijl de meeste mensen met een regelmatig orgasme heel blij zijn. Teveel van het goede is dus ook niet goed, een gezonde balans is belangrijk en zo is het met bijna alles in ons leven.
Om de balans voor mijzelf goed te houden heb wel geleerd om een stille helpende hand te zijn voor mensen om mij heen zonder dat gelijk aan de grote klok te hangen en dat ik mij niet in opgeklopt drama mee moet laten trekken. Soms even denken “dit is niet mijn probleem en dat wil ik graag zou houden” en vooral leren loslaten en je niet mee laten trekken is goed om te leren. En blijven denken dat het leven soms al moeilijk genoeg is zonder al dat extra drama. Je hebt de kans om van dat prachtige geschenk wat jouw leven is iets moois te maken, neem je kansen, gebruik je talenten, val af en toe eens op je muil, leer van de momenten wanneer het eens mis gaat en leer dat nooit geschoten altijd mis is. Maar vooral geniet van het mooie geschenk van je leven en laat de mensen die van opgeklopt drama houden, dit vooral in hun eigen tijd en leven doen. “Not my circus, not my monkeys” zoals ze in Engeland zeggen.
Tot schrijfs Hein Pragt
