Mening uiten of echt wat doen?

Vandaag werd ik er een beetje moe van, iedereen heeft wel een mening over vluchtelingen, de aanslagen, wat er in Keulen gebeurd is, Europa en extremisme. Op facebook lees ik de meest trieste verhalen van vrouwen die door zowel allochtone als autochtone mannen betast, aangerand en uitgescholden worden. Iedereen moet de verschrikkelijke dingen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika delen waarop heel “politiek correct Nederland” zijn schande erover uitspreekt met likes en korte reacties. Op het nieuws lees ik de ene na de andere halve waarheid en hoe de politiek manipuleert om vooral het eigen beleid en belangen te verdedigen. Moe word ik ervan!

Waar ik vooral moe van word is die schijnbaar eindeloze groep mensen die deze berichten op social media, zoals facebook, plaatsen en delen om de misstanden aan de kaak te stellen. En iedereen weet niet hoe snel ze een like of een korte reactie moeten plaatsen. En dat is dan ook ALLES wat we doen. We zitten op onze luie reet in onze welvaart staat en vanuit onze luie stoel in onze warme kamer laten we even zien hoe sociaal betrokken we zijn en dat we er wel een mening over hebben. Ik krijg de neiging om onder deze berichten te reageren met, “wat verschrikkelijk, en wat ga JIJ nu echt doen om hier iets aan te veranderen?”. Nee, de enige inspanning die men wil doen is vanuit de luie stoel even snel een reactie geven of een bericht te delen. Ja, daar gaan we de problemen dus mee oplossen! Wanneer je echt verontwaardigd bent, ga je de straat op, ga je demonstreren, ga je collecteren, ga je als vrijwilliger meewerken om de misstanden de wereld uit te krijgen. Nee, we geven een like en daarmee hebben we “genoeg” gedaan.

En dan was er deze ochtend de aanklacht van een meisje dat betast, aangerand en uitgescholden was, dat alle mannen er ook niets aan deden omdat ze niet ingrepen. Ik kan je wel zeggen waarom, vele jaren geleden was ik in een club waar een handtastelijke jongen een vriendin van mij telkens lastigviel. Na dit een paar keer aangehoord te hebben zag ik het gebeuren en heb ik deze jongen even bij de revers van zijn jasje gepakt en hem even dicht naar mij toegetrokken en heb ik hem in duidelijke bewoordingen even duidelijk gemaakt dat hij zijn handen thuis moest houden. Twintig seconden later werd ik vriendelijk doch dringend door een uitsmijter verzocht om de club te verlaten. Op de weg naar de uitgang heb ik deze man nog duidelijk gemaakt dat ik opkwam voor een vriendin die aangerand werd maar dit werd vriendelijk weggewuifd. En uitgelachen door een jongen die weer stoer naar zijn vrienden liep werd ik netjes naar buiten gebracht. Wanneer me dit nog eens zou overkomen zal ik weer ingrijpen en deze keer even hem aan zijn kruis naar me toetrekken. Even zien of hij dat ook zo fijn vindt, en dan zal ik met alle plezier mijzelf weer laten uitlaten door een portier of uitsmijter. Dat is wat doen in plaats van een “mening” hebben. Maar de meeste mensen kijken helaas liever even de andere kant op.

Dingen waar ik niets aan kan veranderen wil ik me niet meer mee bezig houden, dingen waar ik wel wat aan kan doen, daar zet ik me ook echt voor in. Het liefst zo dicht mogelijk bij me in de buurt en soms met hele eenvoudige middelen. En als iedereen dat nu eens deed dan kunnen we de problemen van onze tijd echt oplossen, in plaats van een like uitdelen en weer onderuit zakken in de luie stoel. Geen woorden maar daden zoals we wel vaak zingen, maar zelden nog doen. Denk hier eens rustig over na!

Tot schrijfs Hein Pragt.