Reminiscing

De Engelsen hebben een mooi woord “reminiscing” waar we in Nederland geen goed alternatief voor hebben. Het betekent zoiets als “mooie herinneringen ophalen” en het is me altijd bijgebleven door de mooie zin in het gelijknamige liedje van de Little River Band, “when we’re old we’ll go dancing in the dark, walking through the park and reminiscing.”. Hoewel mijn levensfilosofie is dat je altijd vooruit moet kijken naar je toekomst kan het soms ook fijn zijn om eens terug te denken aan mooie herinneringen uit het verleden. Natuurlijk zijn er ook minder leuke dingen gebeurd in je verleden maar wanneer je er van geleerd hebt en vergeven en vergeten hebt dan hoef je daar geen spijt van te hebben.

Een van de dingen die ik in dit leven geleerd heb is dat je het verleden achter je moet laten en niet je toekomst moet laten bederven. Wanneer je geen Boeddhist bent, heb je maar één leven en maar één kans om er iets moois van te maken waar je tevreden op terug kunt kijken wanneer je oud bent. Wanneer je leest waar de meest mensen spijt van hebben op hun sterfbed dan is dit dat ze de kansen en mogelijkheden die het leven hun gegeven heeft, niet benut hebben.

Als kind vond ik het Bijbelverhaal over de talenten erg mooi en mijn interpretatie was dat je bij je geboorte talenten meekrijgt en dat het juist een zonde is om deze talenten niet te gebruiken. Dat iets dan uiteindelijk niet lukt of dat je geen succes hebt is geen nederlaag, het nooit geprobeerd hebben is de echte nederlaag. In Nederland is een ondernemer die failliet gegaan is een slechte ondernemer en krijgt hij of zijn niet snel een tweede kans. In Amerika is het zo dat zelfs een aantal faillissementen niet aangerekend wordt en eigenlijk als een teken van doorzettingsvermogen en ervaring telt. En dit gaat voor veel dingen in het leven op, wanneer er iets mis gaat in je leven door oorzaak van jezelf of door anderen dan is dat een levensles en kun je daarna weer zonder spijt doorgaan en er nog wat van maken. Toch zijn er genoeg mensen die alle ervaringen in dit leven in een enorme rugzak meesjouwen de toekomst in.

Ik heb de (in mijn ogen) goede eigenschap om de vervelende dingen uit het verleden te vergeten en de mooie ervaringen en herinneringen te koesteren. Ik heb in mijn leven echt verschrikkelijke dingen meegemaakt maar deze dingen hebben me een les geleerd, ik heb ze daarna losgelaten en alleen op een positieve wijze mijn toekomst laten bepalen. Ik heb ze niet verdrongen (in een rugzakje gestopt) maar juist losgelaten. En mensen die mij soms verschrikkelijke dingen hebben aangedaan heb ik vergeven en soms zelfs opnieuw als vriend(in) of kennis in mijn leven toegelaten. Ik leef NU en wat geweest is dat is geweest en moet niet mijn toekomst op een negatieve wijze beïnvloeden. Ik concentreer me liever op een goede toekomst want daar ga ik de rest van mijn leven in doorbrengen.

Dit is een korte vertaling van een Engelstalige levensles: Het leven is te kort om met spijt op te staan, hou van de mensen die je goed behandelen en vergeet (vergeef) de mensen die dat niet doen en geloof dat alles een reden heeft. Wanneer je een kans krijgt neem het aan, wanneer het je leven veranderd, accepteer het. Het leven is niet altijd makkelijk maar zorg dat het aan het einde wel allemaal waard was. En dan kun je aan “reminiscing” gaan doen, mijmeren over al het goede dat je in het leven is toegekomen, de mooie ervaringen die je gehad hebt. Ook kun je dan met een glimlach naar alle minder goede herinneringen kijken die als levensles en dingen die geweest zijn geen pijn meer doen. Het leven is er om te leven, neem je kansen, accepteer missers, leer er van en zorg vooral dat je geen spijt hebt omdat je iets niet gedaan hebt.” En aangezien niets menselijk mij vreemd is moet ik mijzelf hier af en toe ook even aan herinneren.

Tot schrijfs, Hein Pragt.