Ik geloof oprecht dat het leven iets is wat je overkomt terwijl je andere plannen had. We zijn een klein onderdeel van een groter geheel hoewel we vaak denken dat het leven maakbaar is en dat we vrije wil hebben. Denk dan maar eens echt goed na in hoeverre je invloed hebt op alles wat er in je hoofd opborrelt aan ideeën en plannen. De meeste mensen die een goed idee hadden kregen dit spontaan en op een moment dat ze dat zelf niet verwachtten. En wie heeft er soms niet vreemde gedachten of dromen die we liever niet uitspreken. Gelukkig hebben we wel een rem in de vorm van ons bewustzijn, die ons behoed voor al te gevaarlijke dingen zoals zonder parachute uit een vliegtuig springen. (tenzij deze nog op de grond staat) In mijn hoofd komen heel veel ideeën op waarvan ik de leuke zo min mogelijk onderdruk. Maar ik ervaar ook soms de nodige remmen.
Sommige remmen zijn gebaseerd op oude ervaringen en die werpen allerlei beperkingen op die gebaseerd kunnen zijn op allerlei conclusies die je ooit getrokken hebt, die niet perse hoeven te kloppen maar je wel beperkingen opleggen. Ik heb vele jaren geleden in cognitieve therapie gemerkt hoe dit werkt en hoe bevrijdend het is als je dingen kunt loslaten of omdenken. Soms is het heel goed om je “remmen” eens te onderzoeken en eens te kijken of ze wel kloppen en of ze niet op verkeerde aannames gebaseerd zijn en soms kom je tot de conclusie dat de “rem” wel heel goed werk doet. De combinatie psychologie en spirituele verlichting is wonderbaarlijk leuk.
Als voorbeeld zit ik weer erg na te denken op mijn “rem” op lange afstand liefdesrelaties. Hier heb ik er in het verleden wel een paar van gehad dus heb ik er wel ervaring mee. Dingen als uren in de auto of ov zitten, alles moeten plannen en weinig spontaan dingen kunnen doen, ver van elkaar vandaan zitten als je de ander eigenlijk even nodig hebt en je beiden door je werk of kinderen wel erg gebonden bent aan je eigen je eigen woonplaats enz. Toch zijn er soms schitterende vrouwen die mij ook leuk vinden die meer dan een uur rijden (soms overdrijf ik ook drie kwartier al) bij mij vandaan wonen en dan zegt mijn “rem” met klem “niet aan beginnen!” met een heel rijtje (historische) bezwaren die me toch weer overtuigen. Maar ja, dat kan ook wel weer onderdeel zijn van het totale meesterplan van alles.
Maar ook de “rem” om bijvoorbeeld van baan te veranderen die veroorzaakt wordt door toch een beetje opzien tegen te veel verandering en onzekerheid, je zit in je comfortzone en zolang de voordelen nog opwegen tegen de nadelen blijf je zitten waar je zit. Wat is dan die “rem” en hoe reëel is deze moet je jezelf dan eens afvragen. Gisteren zag ik weer een film van iemand die het leven (vrij losbandig) gewoon op zich af liet komen en gewoon genoot van alles wat er was en wat er ook gebeurde, het was goed zoals het was, zelfs toen hij dood ging. Dan denk ik ook even opstandig aan “weg met de remmen” maar dat werkt bij mij niet zo lang. Het verantwoordelijkheidsgevoel en de controle over mijzelf hebben en het te veel nadenken over mogelijke consequenties zit er te diep ingebakken bij mij. Hier heb ik nog steeds wat te leren 🙂
Tot schrijfs, Hein.
