Je houdt nooit rekening met mijn gevoelens

Bij deze pakkende titel hoort een waargebeurd verhaal. Een tijd geleden hoorde ik twee mensen kibbelen bij de camper, zij klonk wat verontwaardig en hij probeerde telkens de zaak te sussen. Opeens liep de vrouw bijna huilend en boos het huis in om even later naar buiten te komen en helemaal emotioneel te roepen, “je houdt nooit rekening met mijn gevoelens!”. Ik luisterde met verbazing hoe hij weer rustig probeerde uit te leggen dat het wel goed was en uiteindelijk hoorde ik dat de hele discussie ging om het feit dat hij 5 pakken koffie mee wilde nemen op vakantie en zij vier wel genoeg vond. Het hele drama ging dus om één pak koffie. Op dat moment bezwoer ik mijzelf weer even om geen relatie meer aan te gaan.

Deze avond was ik alleen in de sauna hier in Veenendaal en zag ik weer veel stelletjes van mijn leeftijd en het stel tegenover mij bij de open haard was het soort waarbij de vrouw de man als een groot kind behandelde, wat hij licht geïrriteerd maar accepteerde. Hij moest zijn badjas netjes doen en niet zo onderuit hangen en toen hij drinken wilde bestellen corrigeerde zij zijn bestelling even. “Run Forrest run..” komt er dan weer in mij op. De tweede keer dat ik bij de open haard zat met een verse muntthee zat er een heel rustig maar innig stel tegenover mij, ook duidelijk in de vijftig, dat lekker met de benen tegen elkaar aan zat en liefdevolle blikken uitwisselde. Ze aten en dronken samen wat en je zag dat ze zichtbaar samen genoten. Dat is de andere kant, er zijn mensen die wel een liefdevolle, gelijkwaardige, innige relatie hebben en die gewoon genieten van het leven en van elkaar.

Starend in het vuur voelde ik weer het verlangen naar zo’n relatie, elkaar waarderen, samen intiem zijn, de ander goed vinden zoals hij of zij is, je samen gelukkig voelen, samen genieten van alles wat je hebt en samen genieten van elkaar. Ik realiseerde me dat het toverwoord hier “samen” is en dat dit mijn hele leven al mijn verlangen is. Helaas heb ik me in relaties vaak vele malen eenzamer gevoeld dan nu ik alleen ben. Ik realiseerde me zo starend in het vuur dat ik de hoop op zo’n relatie opgegeven heb en dat ik juist afstand bewaar en voor mijzelf kies omdat ik juist de slechte voorbeelden iedere keer weer als oud zeer voel. Zo ben ik mijn afstand houden aan het voeden en dit is een stukje zelfbescherming van het onderbewustzijn, dat realiseer ik me ook terdege. Desondanks heb ik vanavond heerlijk in mijn eentje genoten van de sauna’s, de verse muntthee en staren de open haard.

Voorlopig is het goed zo, ik ben baas in en over mijn eigen leven en voel me gelukkig. Wat de toekomst nog voor mij in petto heeft weet ik niet. Het enig wat ik wel weet is dat ik er zelf verantwoordelijk voor ben en dat ik mijn geluk niet afhankelijk moet maken van onbereikbare idealen. Ik zit nu in de kamer te tikken, een North Sea Jazz CD op de achtergrond, lekkere koffie in mijn eigen gezellig thuis met een poes aan mijn voeten. Ook dit is geluk en vanavond is mij, starend in het vuur weer iets duidelijk geworden over mijzelf, en dat is altijd weer een goed gevoel. En zo ga ik straks lekker alleen en tevreden slapen en morgen haal ik Romy weer op en gaan we lekker samen zwemmen. En de magische woorden voor mij zijn: “samen leuke dingen doen!”.

Tot schrijfs, Hein