Ooit las ik een leuke spreuk die zei, “de beste wijze om gelukkig te worden is alles wat je ongelukkig maakt uit je leven te verbannen!”. Hier denk ik soms weer aan als ik ineens terugdenk aan mooie leuke herinnering. Dit is een mooie eigenschap van mijzelf waar ik ook wel blij mee ben, ik vergeet vaak de minder leuke dingen en denk vaker aan de leuke dingen die me overkomen zijn in dit leven.
De laatste tijd denk ik wel eens terug aan alle liefdespartners die ik gehad heb in mijn leven, ook die hebben grote hoogtepunten gegeven maar soms ook zeer grote dieptepunten. Toch denk ik meestal weer aan de hoogtepunten en het verlangen naar verlangen. Het is fijn om zo terug te kunnen kijken, het was niet voor niets, ook al is het tot een einde gekomen, het was ook eens heel fijn, intiem, spannend en mooi. Iedere liefdespartner was op haar eigen wijze bijzonder en was op dat moment precies wat ik nodig had en waarschijnlijk omgekeerd ook.
Wanneer ik mensen zie die na jaren nog afgeven op hun ex geliefden dan denk ik soms, ooit was je zo verliefd op iemand dat deze persoon de hele wereld voor je was. Ooit was je hemels gelukkig samen met iemand, is het dan zo moeilijk om deze herinneringen te koesteren en toe te staan de slechte herinneringen te overschaduwen? Of zit daar soms een gekwetst ego in de weg?
Ik geloof stellig dat er niet één enkele ware bestaat maar dat er meerdere ware liefdespartners zijn op deze wereld. Sommige mensen hebben het geluk dat ze samen met hun liefdespartner hun hele leven lang gelukkig kunnen zijn, sommige mensen hebben net als ik meerdere liefdesrelaties na elkaar. Sommige mensen hebben zelfs meerdere liefdesrelaties naast elkaar die elk een deel van de behoefte vervullen. Ook hier heb ik geen (voor)oordeel meer over. Wanneer je jezelf overgeeft aan de gedachte dat alles in dit leven gebeurt met een reden dan heeft ook elke liefde en geliefde een reden.
En ook al heb ik nu even geen liefdespartner, ik heb wel veel liefde om mij heen en een schat aan herinneringen om soms even op terug te kijken en te mijmeren. Mooie herinneringen die de minder mooie herinneringen al lang overschaduwd hebben.
Tot schrijfs, Hein Pragt
