Even weer eens tijd voor een blogje, gisteren heb ik met wat aangeef en vasthoudhulp van Romy een mooie nieuwe ruime ren gemaakt voor de kippen en de konijnen en vandaag ben ik gezellig met Romy en een vriendinnetje van Romy naar de piramide van Australisch geweest. Deze week is herfstvakantie en ik heb maandag tot en met woensdag vrij genomen om gezellig vakantie te vieren. Woensdag ga ik samen met Romy en een vriendinnetje van Romy naar het Universiteitsmuseum in Utrecht en donderdag en vrijdag werk ik weer en neemt haar moeder het weer over tot zaterdag. Romy was dit weekend extra bij mij omdat haar moeder erg ziek was en dan gooi ik de plannen wel om. Ik heb altijd met veel liefde voor mijn kinderen willen zorgen ook al is me dat niet altijd gegund geweest.
Ik ben over het algemeen heel gelukkig maar soms komen allerlei gevoelens even voorbij en dan gaan ze ook weer, net als een wolkje dat even voorbij komt en weer gaat, zo heb ik ook dat soort gevoelens en emoties leren bekijken. Zo heb ik soms even een wolkje van een opstandig gevoel, dat gaat ook weer snel over maar ik wil het ook even hier delen. Een paar weken geleden sprak ik iemand die de wijze waarop ik omging met de ex partners en kinderen maar vreemd vond en ik vroeg haar waarom. Zij vond dat we nog veel de close waren en dat vond ze ongezond. Toen vroeg ik hoe het bij haar ging, kwam het er op neer dat ze gewoon een hekel aan elkaar hadden en na zoveel jaar nog steeds ruzie konden maken om elke kleinigheid. Wat ik verder uit het gesprek kon opmaken nam ze hem nog steeds kwalijk dat hij was weggegaan en bijna al haar ellende was voor een groot deel te wijten aan haar ex, die nu lekker gelukkig liep te zijn met een ander. Ik vroeg zo terloops hoe het met de kinderen ging, nou dat ging niet zo goed, ze hadden de nodige problemen maar dat lag vooral aan hun vader die wel geld had om zijn kinderen dure telefoons te geven maar geen geld om haar wat meer alimentatie te betalen.
Ik dacht toen met een zucht dat het na veel echtscheiding zo gaat dat het dus al bijna lijkt dat dit de norm is. Mensen die gewoon verstandige ouders blijven en omwille van de kinderen gewoon normaal tegen elkaar doen en samen wel ouders blijven zou dus “ongezond” of abnormaal zijn. Dit is mijns inziens niet het geval, wanneer mensen uit elkaar gaan en een beetje verstandig zijn dan houden ze op om als kleine kinderen ruzie te maken of het (vaak beschuldigende) slachtoffer uit te hangen en dan gunnen ze elkaar gewoon weer een goed leven en nemen ze beiden de zorg voor hun eigen leven en het welzijn van de kinderen op zich. Kinderen willen niet tussen de twee mensen waar ze van houden geplaatst worden en wanneer exen een klein beetje gezond verstand hebben en zich niet als een verwend kind dat iets afgepakt is gedragen dan praat men niet slecht over de ex partner en laat men het ook niet toe dat in het bijzijn van de kinderen slecht over hun vader of moeder gesproken wordt. De meeste mensen die dit wel doen hou ik een spiegel voor, hoe zou je het vinden als iemand anders zo slecht over jouw ouders zou praten, dat zou je ook niet accepteren. Maar helaas zie ik zo vaak dat kinderen psychisch in de problemen raken door psychisch gemanipuleer van hun eigen ouders.
En dit kan heel subtiel gaan, waarbij de subtiel beschuldigende ouder zichzelf als opofferend en oprecht en eerlijk neerzet ten koste van de ander. Kind bij thuiskomst van papa: “papa had dit weekend niet zoveel tijd voor mij!”. Mama: “ja zo is papa nou eenmaal, maar wees blij dat je weer thuis bent!”. Heel subtiel de ander even omlaag halen en jezelf even ophemelen en even aangeven dat dit het thuis van de kinderen is en niet dat bij de ander. Veel mensen zijn bijna expert in dit soort manipulatie waarbij ze zichzelf als de beste, opofferende en meest betrokken ouder neerzetten ten koste van de ander. Maar het manipuleren van de kinderen kan ook heel subtiel door veel te huilen en verdriet te tonen en aan te geven dat de ex partner dit allemaal veroorzaakt, terwijl de ex partner het zo goed heeft met zijn of haar nieuwe liefde. De ex partner is gelukkig ten koste van het ongeluk en ellende van hen, en dat leggen ze dan even subtiel bij de kinderen neer. En dan hebben ze als ouder het voor elkaar dat de kinderen niet meer naar de andere ouder willen en hebben ze de kinderen lekker voor zichzelf en kunnen ze met de kinderen naar de psychiater om alle problemen op te lossen, die natuurlijk allemaal door de ex veroorzaakt zijn. Wraak over de ruggen van de kinderen, ik kan dit soort mensen niet begrijpen, dit heeft niets met liefde en verantwoordelijkheid richting je kinderen te maken maar alleen maar met terugpakken en het eigen gekwetste ego.
Ik voelde me enigszins opstandig na dit gesprek en moest thuis even het nummer: “get over it” van de Eagles luisteren. Een paar zinnen zing ik dan even weer hard mee en de boodschap is weer duidelijk, hou eens op met klagen en zeuren, word eens volwassen en kom er eens overheen. Mijn moeder zei vroeger: “kan niet ligt op het kerkhof en wil niet ligt er naast”. Dit klinkt hard maar is wel erg waar. Tegenwoordig lijkt het er soms op dat het zielig doen model, de problemen breed uithangen en in de zwakheid blijven hangen heel gewoon is en zelfs genoeg oplevert. Je eigen broek ophouden en wat van je leven maken door gewoon te werken aan jezelf te werken en jezelf een schop onder de kont te geven, dat leren we niet meer. Misschien moeten sommige hulpverleners ook eens zeggen: “kan niet ligt op het kerkhof en wil niet ligt er naast!” en “Get over it”.
Vroeger wilde ik graag dat iedereen mij aardig vond en daar deed ik ook erg mijn best voor, tegenwoordig hoef ik niet meer aardig gevonden te worden door iedereen en kan ik zelf mensen die mij zelfs onaardig vinden of vervelend tegen me doen loslaten. Ik heb een paar mensen om mij heen waar ik een hele goede band mee heb en daar concentreer ik me op, al die anderen wens is succes met hun leven en soms zelfs: “get over it”. Ik probeer andermans problemen niet meer mijn problemen te maken, en neemt men mij dat kwalijk, dan ben ik voor hen maar niet aardig. Voor echte vrienden en en mensen die ik lief heb ben ik er altijd. John Lennon zei het al eens: “Being honest may not get you a lot of friends but it’ll always get you the right ones” . En zo is het!
En nu weer genieten van een paar mooie dagen, het wolkje is al weer voorbij.
Vriendelijke groet, Hein Pragt
