Het CBS voorspelt in 2025 drie miljoen alleenstaanden. Nu kent Nederland 2,3 miljoen mensen die bewust of noodgedwongen alleen wonen. Die grote toename is vooral toe te schrijven aan de grotere zelfstandigheid van het individu, vooral van vrouwen. Die onafhankelijkheid, ook op financieel vlak, heeft ook gevolgen voor de houdbaarheidsdatum van relaties, omdat men een partner of een relatie niet meer nodig heeft voor het levensonderhoud. Hierdoor gaan mensen vaak ook hogere eisen stellen aan hun relatie, waardoor relaties helaas vaak sneller verbroken worden. De meeste alleenstaanden waren vroeger echt eenzaam, tegenwoordig is alleen wonen vaak een bewuste keuze en spreekt men van “happy singles”. Ook blijven veel mensen die een relatie hebben op zichzelf wonen in de vorm van een latrelatie, vaak omdat ze onafhankelijk willen zijn. Een goede term hiervoor is parttime singles. Alleen wonen is natuurlijk niet altijd een bewuste keuze, het komt ook vaak voor dat alleenstaanden zich wel eenzaam voelen, vooral na het verlies of het vertrek van hun partner. Onder jongeren is er ook een sterke groei van alleen wonen, dit komt vooral door de individualisering. Na het ouderlijk huis ga je eerst een tijdje alleen wonen, om te studeren of omdat je zelfstandig wilt zijn. Na misschien een aantal min of meer losse relaties bouw je een vaste band met iemand op, met wie je dan eventueel gaat samenwonen of trouwen. Na een echtscheiding gaat een aantal mensen vaak heel snel weer een nieuwe relatie aan waarmee ze dan weer gaan samenwonen of trouwen. Een groot aantal mensen blijft echter na een echtscheiding bewust of soms ongewild alleen wonen.
Een paar merkwaardige details zijn:
- Gescheiden vrouwen hertrouwen minder vaak dan gescheiden mannen.
- Het percentage alleenstaanden is het hoogst onder hoogopgeleiden.
- Ook is het aantal alleenstaanden onder de niet werkende mannen tweemaal zo hoog als dat van werkende mannen. Mogelijk zijn deze mannen minder aantrekkelijk als partner (en kostwinner) dan mannen met een baan. Dit zou echter een beetje in strijd zijn met de grotere onafhankelijkheid van vrouwen.
Momenteel bestaat één op de drie huishoudens uit slechts één persoon, hetgeen bijvoorbeeld grote invloed op de woningmarkt heeft. Ongeacht leeftijd vindt ongeveer een derde van alle alleenstaanden dat alleen wonen meer voor- dan nadelen heeft. Bijna de helft geeft de voorkeur aan samenwonen en de rest heeft geen duidelijke mening. De voorkeur om wel of niet samen te wonen is wel sterke afhankelijk van leeftijd. Zo geeft meer dan 90 procent van de alleenwonende twintigers aan dat ze wel willen samenwonen, maar is dat bij alleenwonende veertigers gedaald naar 40 procent. Soms hebben negatieve ervaringen hier mee te maken, of is men na langere tijd zo gewend geraakt aan de eigen leefstijl dat men er tegen op ziet om hun woning weer te delen.
Bewust alleen wonen en geen vaste relatie meer aangaan
Soms duurt het na een verbroken relatie jaren voordat de liefde weer op uw pad komt en soms staat de nieuwe minnaar of minnares als na een korte tijd op de stoep. Met het stijgen van de leeftijd en een aantal mislukte relaties neemt ook het aantal mensen toe dat voorlopig, of definitief geen vaste relatie meer wil. De volgende cijfers van het CBS uit 2003 geven de trend goed aan.
Bij het lezen van de cijfers van het CBS uit 2003 blijkt dat een aantal mensen voorlopig geen vaste relatie wil en dat ook een deel van de alleenstaanden aangeeft geen vast relatie meer te willen aangaan. Het aantal mensen dat geen relatie meer wil aangaan stijgt met de leeftijd en waarschijnlijk spelen slechte ervaringen hier duidelijk mee. Voor vrouwen zijn de cijfers maar een beetje verschillend dan die van de mannen maar ligt het aantal personen dat geen vaste relatie wil wel hoger dan bij mannen.
Bij vrouwen tussen de 35 en 44 jaar wil iets meer dan de helft (voorlopig) geen vaste relatie en c.a. 14 procent definitief geen vaste relatie. Bij vrouwen van 45 tot 62 wil bijna twee derde (voorlopig) geen vaste relatie en c.a. 30 procent definitief geen vaste relatie. Bij mannen tussen de 35 en 44 jaar wil c.a. een derde (voorlopig) geen vaste relatie en c.a. 8 procent definitief geen vaste relatie. Bij mannen van 45 tot 62 is het vrijwel gelijk aan dat van vrouwen en wil bijna twee derde (voorlopig) geen vaste relatie en c.a. 30 procent definitief geen vaste relatie. Van de vrouwen die definitief geen vaste relatie willen en in het verleden getrouwd zijn geweest, geeft ruim de helft aan dat een relatie veel problemen geeft en dat de slechte ervaringen uit vorige relaties een rol hebben gespeeld in de keuze om alleen te blijven. Iets minder dan de helft van deze vrouwen heeft geen hoge verwachtingen van relaties. Ruim acht op de tien vrouwen met {-kinderen} zeggen geen vaste relatie meer te willen hebben, zij blijven liever alleen met de {-kinderen}.
Natuurlijk spelen er naast slechte ervaringen ook andere aspecten mee, het heeft ook te maken met het feit dat men meer gehecht raakt aan de eigen vrijheid en onafhankelijkheid of men is zo druk met het verzorgen van de {-kinderen}, het werk en de huishouding en een beperkt sociaal leven, dat er gewoonweg amper tijd over is om in een relatie te investeren. Helaas zijn er nog wat andere relatie-angsten zoals: wantrouwen, jaloezie, claimgedrag, verlatingsangst en {-bindingsangst}. Ondanks dat het vaak mannen verweten wordt hebben vrouwen evenveel last van angst voor een langdurige relatie. Vaak is er een diep onderliggend probleem dat men zelf niet direct doorziet en dat is de onbewuste angst om weer verlaten te worden waardoor men bij voorbaat al niet begint aan een relatie. Wanneer men zich ooit met hart en ziel in een relatie gestort heeft en bedrogen of in de steek gelaten is, kan het aangaan van een nieuwe relatie soms een hele moeilijke stap zijn.
Ook is het bewezen dat hoe langer mensen alleen wonen, hoe moeilijker het is om weer een vaste relatie aan te gaan. Mensen die al langer alleen wonen wennen aan deze stijl van leven, ontwikkelen zo hun eigen gewoonten (die vaak in een relatie niet geaccepteerd worden). Ook raken ze vaak verknocht aan de eigen veilige plek en krijgen steeds meer moeite om dit te delen of een deel hiervan op te geven voor een relatie.