Alles over liefde en relaties

Wanneer ouders gaan scheiden of uit elkaar gaan heeft dit vaak ook grote invloed op kinderen, echter zijn beide (ex) partners vaak zo druk bezig met hun leven weer op orde krijgen en gaan ze gebukt onder vaak sterke emoties waardoor de belangen van de kinderen er vaak bij inschieten. Dit is niet altijd boze opzet maar komt meestal voor uit een onvermogen door alle beslommeringen en ellende die het uit elkaar gaan met zich meebrengt. Soms zullen kinderen één van beide ouders veel minder zien en moeten ze steeds weer afscheid nemen van een van de ouders. Maar soms worden sommige kinderen gedwongen te verhuizen en van school te veranderen. Er ontstaan voor de kinderen ineens twee werelden, de plek van papa en de plek van mama. Maar ook kinderen zijn vaak boos en verdrietig over wat hun is overkomen en sommige kinderen uiten zich agressief en onhandelbaar, anderen worden angstig en trekken zich terug. De onzekerheid dat beide ouders van ze blijven houden en dat ze van beide ouders mogen blijven houden kan voor een kind een heel groot probleem zijn. Voor volwassenen is er vaak wel steun tijdens de echtscheiding of het uit elkaar gaan maar vaak is dit er niet voor de kinderen, die proberen soms terug te vallen op vriendjes en vriendinnetjes of sluiten zich er zoveel mogelijk van af wat later vaak weer voor de nodige problemen kan zorgen. Maar er zijn naast alle emotionele problemen ook praktische zaken zoals de sportclub of de vereniging waar het kind lid van is, van verjaardagen en feestdagen. Ook voor kinderen is een echtscheiding of het uit elkaar gaan van hun ouders een vaak traumatische ervaring die men vaak erg onderschat.

De meeste kinderen gaan er van uit dat de ouders altijd bij elkaar blijven en dat ze in een veilig gezin en thuis kunnen opgroeien. Ieder kind wil graag dat zijn of haar ouders van elkaar houden en dat ze gelukkig zijn met elkaar. Soms vermoeden kinderen het al langere tijd en soms hebben de ouders het heel goed verborgen weten te houden, maar ook al weten kinderen het vaak al onbewust meestal willen ze het niet zien. Maar dan opeens vertellen de ouders dat ze uit elkaar gaan en dan is het werkelijkheid geworden. Voor kinderen is dit vaak een verwarrende tijd, wat gaat er nu gebeuren?, bij wie moet ik nu wonen?, vinden ze mij ook niet meer aardig, niet meer lief? Ook denken veel kinderen dat het aan hen ligt en proberen ze wanhopig om hun ouders toch weer bij elkaar te brengen. Voor kinderen is het belangrijk om bevestigd te krijgen dat het niet an hen ligt ook als zijn ze bijvoorbeeld een moeilijke puber, het ligt aan de ouders die niet meer samen verder kunnen.

Sommige ouders proberen als vrienden uit elkaar gaan, maar soms kunnen ze ook heel erg ruzie hebben. En zelfs al gaan ze als vrienden uit elkaar, er zullen zekere spanningen zijn en ouders zullen zich los moeten maken van elkaar en dat zal voor beiden moeilijk zijn. Wanneer ouders erg veel ruzie maken is dat als kind erg vervelend en is het belangrijk om de kinderen niet in de conflicten te betrekken en zeker niet over te laten halen om partij te kiezen. Het is het probleem van de ouders en die zullen het moeten oplossen en ze mogen de problemen niet bij de kinderen neerleggen. Wanneer een kind geen zin heeft om geconfronteerd te worden met verdriet of boosheid van een van beide ouders of beide ouders dan moeten de ouders dit respecteren. Kinderen moeten weten dat ze geen hulpverlener voor je ouders zijn en dat een jongen niet de rol van de vader of een meisje niet de rol van de moeder moet proberen over te nemen. De meeste kinderen hebben het al moeilijk genoeg mee en het is heel oneerlijk als ouders hun zorgen ook nog bij de kinderen neerleggen.

Wanneer je als kind even geen zin hebt in de ruzie van je ouders kun je bijvoorbeeld rust zoeken bij een vriendin, buren of familie. Het is belangrijk dat je als kind ook je grenzen aangeeft en zorgt dat je rust en afleiding krijgt wanneer je ouders gaan scheiden. Het zorgt voor veel spanning en onzekerheid en iedereen voelt zich anders als zijn of haar ouders gaan scheiden. De een voelt angst, de ander onzekerheid, boosheid of schuldgevoelens maar al deze gevoelens zijn normaal en je hoeft je er zeker niet voor te schamen.

Kinderen houden meestal van allebei je ouders en ze willen beiden geen verdriet doen en vaak willen ze (onbewust) het liefst dat hun ouders bij elkaar blijven of weer bij elkaar komen, maar dat kan meestal niet. Vaak gaan ouders op een ander adres wonen en zullen de kinderen bij de ene ouder gaan wonen en bijvoorbeeld in het weekend naar de andere ouder gaan, dit heet een omgangsregeling. Voor kinderen is het belangrijk om te weten dat het een regel is voor de ouders, als kind mag als jij dit wilt gewoon naar de ouder gaan waar jij op dat moment wil zijn, tenzij BEIDE ouders aangeven dat dit niet kan. Wanneer een kind officieel bij de moeder woont maar na schooltijd graag bij de vader langs wilt gaan dan is dit heel normaal en mag je jezelf als kind dit ook niet laten verbieden.

Een andere optie is dat een kind bij beide ouders blijft wonen en dat deze de tijd voor de zorg eerlijk verdelen. Dit noemen ze co-ouderschap en dit is tegenwoordig de regel bij een echtscheiding. Als kind woont dan bijvoorbeeld een week bij de ene ouder en de andere week bij de andere ouder of de helft van de week bij de ene en de andere helft bij de ander. Voorwaarde is meestal wel dat wanneer een kind naar de basisschool gaat dat beide ouders in dezelfde plaats blijven wonen. Maar ook als er sprake is van co-ouderschap is het goed dat de ouders begrijpen dat een kind, wanneer het daar behoefte aan heeft, de andere ouder mag bezoeken. Het is heel belangrijk om een kind nooit te laten kiezen tussen ouders. Stel je als ouders een voor dat je maar één kind kunt redden en het andere moet laten verongelukken, deze keuze is onmenselijk en net zo onmenselijk is een kind voor de keuze stellen om te kiezen voor één van beide ouders.

Ook worden kinderen geconfronteerd met verschillende huisregels bij beide ouders, niet alleen kinderen maar ook de andere ouder zal dit moeten leren accepteren. Natuurlijk is er overleg en inspraak mogelijk maar de ene ouder heeft niets te beslissen over de huisregels van de andere ouder. Als kind moet je jezelf ook niet laten overhalen door een van de ouders om ruzie te maken met de andere ouder. Het beste is om niet te veel te vertellen over de andere ouder en je niet te laten betrekken in problemen tussen beide ouders. Vaak is het zo dat gescheiden ouders problemen of woordenwisselingen die ze hebben met de andere ouder, gebruiken om kinderen te beïnvloeden. Laat je hier als kind niet voor gebruiken en praat er niet over met de andere ouder als dit soort dingen gebeuren. Het gebeurt helaas nog veel te vaak dat ouders via hun kinderen de andere ouder proberen te kwetsen. Maar ook als een van beide ouders kwaad spreekt over de ander in bijzijn van een kind moet je als kind kunnen aangeven dat je dit niet wilt en dat je jezelf daar erg onprettig bij voelt. Ouders moeten dit respecteren en als kind moet je aan kunnen geven dat je hier geen zin in hebt.

Co-ouderschap verbetert contact tussen vader en kind

Uit een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) blijkt dat er een stijgende lijn valt te ontdekken in goed contact tussen gescheiden vaders en de kinderen. De belangrijkste oorzaak die men hier voor kan aanwijzen is de stijgende populariteit van co-ouderschap waarbij beide ouders elk de helft van de tijd voor het kind zorgen. Dit zegt Jan Latten die naast CBS-onderzoeker ook hoogleraar demografie is aan de Universiteit van Amsterdam. De stijging begon in de jaren 60 en nam sterk toe in de jaren 70. Hij verwacht dat deze trend verder doorzet hoewel de moeder voor veel kinderen de belangrijkste persoon in hun leven blijft na een echtscheiding. In het verleden was er helaas vaak na een scheiding geen of slecht contact tussen de gescheiden vader en het kind, door het co-ouderschap blijft de vader intensief betrokken bij de opvoeding van het kind en die band blijft ook na de scheiding. Dit is niet alleen in het belang van de ouders maaer zeker in het belang van het kind die de mogelijkheid heeft om met beide ouders een liefdevolle band op te bouwen, contact te houden met familie van beide ouders. Ook geeft het beide ouders de kans om werk en zorg voor de kinderen op een eerlijke wijze te verdelen.

Serieel monogaam, nieuwe relatie

Seriële monogamie is niet typisch iets van deze tijd, in het verleden leefde men niet zo lang en overleden veel vrouwen nog in het kraambed waarna men om te kunnen overleven bijna verplicht was een nieuwe partner te zoeken. Het bekende kinderliedje "joepie joepie is gekomen, heeft mijn liefje weggehaald, maar ik zal er niet om treuren, gauw een ander weer gehaald." Hierbij is "joepie joepie" een verwijzing naar de dood, men moest niet te lang treuren en een nieuwe liefde zoeken.

Tegenwoordig is de houdbaarheid van relaties iets korter dan in de vorige eeuw waardoor statistisch gezien (CBS) een derde van de eerste huwelijken (en de helft van de tweede huwelijken) eindigt in een echtscheiding en hetzelfde gaat ongeveer op voor andere relatievormen. Het woord monogamie (monos = enkel, gamos = huwelijk) is het aangaan van een (huwelijks)relatie met één liefdespartner, we spreken van seriële monogamie wanneer men meerdere keren na elkaar slecht één liefdespartner tegelijk heeft. Wanneer we dit strikt bekijken is bijna iedereen serieel monogaam, tenzij men levenslang met de eerste liefde getrouwd is, wat ook in Nederland nog regelmatig voorkomt.

Veel mensen geloven nog in één ware liefde en in veel sprookjes (en liefdesromans) kijkt men elkaar in de ogen en leefde men nog lang en gelukkig samen. Toch is de realiteit tegenwoordig anders, hoewel de meeste mensen het bij een paar langdurige liefdesrelaties houden. Het hebben van een liefdesrelatie is in de meeste gevallen gezelliger en zelfs gezonder dan een leven alleen. Desondanks is het in deze tijd ook vrij gewoon om alleen te leven, zich als alleenstaande prima te redden en niet afhankelijk te zijn van een liefdespartner. Veel mensen die zich alleen prima kunnen redden noemen zichzelf dan ook een "happy single".

Seriële monogamie heeft soms ook een negatieve klank wanneer het om mannen en vrouwen gaat die moeite hebben om zich te binden. Vaak vallen deze mensen ook van de ene relatie in de ander en hebben ze vaak ook geen moeite om weer een nieuwe liefdesrelatie te vinden. Ook is het vaak zo dat deze mensen niet zonder liefdesrelatie kunnen leven, vaak zijn deze mensen niet in staat tot echte emotionele intimiteit en zijn ze meer uit op lichamelijke intimiteit. Mijns inziens is seriële monogamie hier een symptoom en niet een oorzaak van deze levensstijl.

Ik heb zelf een redelijk scala aan liefdesrelaties gehad in mijn leven, ik ben twee keer langere tijd getrouwd geweest, ik heb samengewoond en latrelaties gehad, van elke relatie heb ik veel geleerd en het heeft mij ook vijf kinderen geschonken. Ik weet als geen ander dat relaties niet altijd eenvoudig zijn en dat men zich erg gelukkig moet prijzen met een wederzijdse liefde voor het leven. De ene mens heeft nou eenmaal meer geluk in de liefde dan een ander. Toch is de gemiddelde mens weer in staat om opnieuw verliefd te worden en een nieuwe liefdesrelatie te beginnen.

Hoewel ik zelf merk dat dit met het stijgen van de leeftijd wel iets minder snel gaat. Het is zo dat de gemiddelde mens niet graag te dicht bij een andere mens in de buurt komt, we hebben zo onze ingebouwde veilige zone waarbinnen vreemden mogen naderen. De natuur heeft verliefdheid bedacht om deze natuurlijke barrière van beide kanten te doorbreken om zo geslachtsgemeenschap en voortplanting mogelijk te maken. De chemische stofjes die bij verliefdheid vrijkomen hebben dus de functie om de afweer tegen een ander omlaag te brengen en het lichaam in een dermate prettige toestand te brengen dat men niet meer echt nuchter nadenkt. Hierdoor kijkt men ook met een roze bril en ziet men vaak ook de gebreken en minder mooie kanten van de liefdespartner niet.

Met het stijgen van de leeftijd en de meerdere liefdes en relatie ervaringen maken de barrière voor een nieuwe liefdesrelatie hoger waardoor verliefdheid een steeds grotere barrière moet overwinnen. Verliefd worden is niet iets dat we bewust kunnen sturen en het lijkt er dan op dat men kieskeuriger is geworden, en in zekere zin is dit ook zo. Ook dit is m.i. een vrij natuurlijke overlevingsstrategie die in onze hersenen ingebakken zit, hoewel het verlangen naar een liefdespartner en de intimiteit van een liefdesrelatie hier soms aardig tegenop vechten. Mijns inziens is seriële monogamie dus wel moeilijker met het stijgen van de leeftijd.

De keuze voor relatievormen is zeer groot tegenwoordig en mensen maken allerlei afspraken m.b.t. tot relaties, of men monogaam of polygaam wil zijn, of men een zogenaamde vrije relatie wil, waarbij men afspreekt dat men een vaste relatie heeft waarbij men elkaar seksueel vrij laat, mensen die een vaste relatie hebben en soms een parenclub bezoeken, ik probeer hier geen oordeel meer over te hebben. Ik heb het binnen mijn kennissenkring allemaal gezien en wanneer mensen met hun wijze van leven gelukkig zijn en een fijne relatie kunnen onderhouden, ben ik de laatste om dit te veroordelen. Desondanks blijft mijn voorkeur bij seriële monogamie.

Soorten liefde

Naastenliefde is omkijken naar andere mensen en zich mede verantwoordelijk voelen voor het welzijn van je medemens, ongeacht religie, seksuele geaardheid, sekse of politieke voorkeur het is een mooi voorbeeld van altruïsme. Naastenliefde wordt door een aantal grote religies gepredikt als een hoog goed. Veel liefdadigheidsinstellingen zoals het Rode Kruis, de Rode Halve Maan en Artsen Zonder Grenzen zijn goede voorbeelden van naastenliefde.

Platonische liefde of een platonische relatie is een liefdesrelatie waar geen s&ksueel handelen of begeren aan te pas komt. Het begrip is afkomstig van de griekse filosoof Plato. Volgens Plato was de platonische liefde de hoogste trap van liefde, in tegenstelling tot lichamelijk begeren en s&smp;ks, die hij als een eerste trap beschouwde. Vandaar kon de mens een hogere trap bereiken door de liefde voor de juiste levensinstellingen, voor de wetenschap, en voor goede gedachten. De platonische liefde was de hoogste trap.

Narcisme is een term uit de psychologie. Het is vorm van gedrag die wordt gekenmerkt door een obsessie met zichzelf (vaak het uiterlijk), gebrek aan inlevingsvermogen, egoïsme, dominantie en ambitie. Op het eerste gezicht heeft een narcist een zeer sterk gevoel van eigenwaarde en straalt zelfvertrouwen uit, het tegendeel is echter het geval. Narcisten hebben, meestal onderbewust, juist weinig zelfwaarde en compenseren dit door zich als beter of belangrijker dan anderen te beschouwen. De term narcisme is afgeleid van de figuur Narcissus uit de Griekse mythologie. Narcissus wees volgens het verhaal alle romantische avances af en werd als straf verliefd op zijn eigen spiegelbeeld.

Liefde tussen familieleden zoals tussen ouders en kinderen, deze vorm van liefde is dus platonisch en meestal zeer onbaatzuchtig. Er bestaat een innige band tussen kinderen en hun ouders en vaak ook tussen broers en zussen.

Romantische en/of seksuele liefde, deze vorm van liefde begint vaak met verliefdheid. Na een tijd verliefd zijn, verdwijnt dit gevoel en komt er een ander gevoel namelijk liefde, voor in de plaats. Er worden minder verliefdheids hormonen aangemaakt, en hiervoor in de plaats komt een ander gevoel, het houden van. Soms gebeurt dit na een paar maanden, soms pas na jaren. Het kan natuurlijk nog steeds gebeuren dat na een paar jaar je hart nog steeds sneller gaat kloppen als je hem of haar ziet, want de verliefdheid zal nooit helemaal verdwijnen.

Wat is de seven year itch in een liefdesrelatie?

Een serieus bijgeloof dat zelfs wel eens onderzocht is, lijkt de zogenaamde "seven year itch". Dit zou de tijd zijn dat het gaat "jeuken" in een relatie. Meer serieus onderzoek is er gedaan dat volgende de evolutie een vrouw na vier jaar uitgekeken is op haar minnaar. Uit nieuw internationaal onderzoek blijkt dat er eerst die magische grens van zeven jaar bestond maar dat nu het geluk al ernstige deuken begint te krijgen na vijf jaar. Men kan verschillende redenen aanvoeren voor deze verschuiving, jongeren geloven niet meer in één relatie voor het leven en we zijn zo op jacht naar geluk dat mensen sneller van partner wisselen dan vroeger. Vrouwen maken een inhaalslag omdat ze minder afhankelijk en beter opgeleid zijn dan vroeger. Beide geslachten maken dus ook meer kans om iemand tegen te komen en de liefdes kansen te vergroten, ook wanneer men al een relatie heeft. Ook merk ik zelf dat het respect voor de relatie van een ander sterk is afgenomen en dat men eerder vreemdgaat en een gebonden persoon probeert te versieren, ook internet en alle persoonlijke communicatie middelen van tegenwoordig dragen hier aan bij. En hoe meer keus, hoe meer kansen, hoe meer twijfel en hoe sneller we denken dat het geluk ergens anders beter te vinden is. En een nieuwe relatie lijkt vaak leuk en spannend, maar wanneer men zo snel zijn relatie opgeeft voor iets nieuws loopt men het risico van relatie in relatie te blijven duiken omdat er telkens wel weer iets nieuws, moois en spannends voorbij komt. Ook is mijn ervaring uit mijn naaste omgeving dat relaties die beginnen met overspel ook vaak weer met overspel eindigen.

Slechts één gen is de oorzaak van monogamie

Monogamie heeft meerdere betekenissen maar vanuit het Grieks betekent het letterlijk één enkel huwelijk. Maar het begrip is ruimer want het gaat ook op voor mensen die meerdere keren met één persoon getrouwd zijn en mensen die maar één partner tegelijk hebben. In de dierenwereld komt nog een variant voor van dieren die maar één partner hebben per fokseizoen. De tegenhanger van monogamie is polygamie waarbij men een echtelijke verbintenis met meerdere personen gelijktijdig kan hebben. Als voorbeeld van monogamie in het dierenrijk gebruikt men vaak zwanen, zij blijven hun hele leven bij elkaar en zelfs als een van de twee overlijd is het zo dat de ander geen nieuwe partner zoekt. Ook dolfijnen zijn monogaam, iets minder dan de zwaan maar ook zij blijven samen leven zolang ze leven. De oorzaak van monogamie lijkt een verhoogde aanmaak van het hormoon ADH te zijn, de aanmaak van ADH is bij monogame diersoorten veel hoger dan bij soorten die polygaam of promiscue zijn. Om te achterhalen of ADH de enige bepalende factor is heeft men een experiment uitgevoerd waarbij door genetische manipulatie,de aanmaak van ADH in een Graslandwoelmuis verhoogd werd. Deze muis is van nature promiscue maar de gemanipuleerde muizen bleven trouw aan hun partner wat het bewijs is dat slechts één gen levenslange trouw aan één partner veroorzaakt. De menselijke soort lijkt ook van nature monogaam te zijn maar Charles Darwin sprak dit met klem tegen omdat polygamie beter zou zijn voor de ontwikkeling van de soort. Dan zouden we kunnen stellen dat monogamie bij de mens aangeleerd is en cultureel bepaald en dat het een tegennatuurlijk gedrag is. Feit is wel dat tegenwoordig de meerderheid van de partners al niet meer levenslang bij elkaar blijven maar is er vaak wel sprake van seriële monogamie, men is vaak wel trouw aan de huidige partner.

Wat is vrije liefde?

De term vrije liefde ontstond eind jaren zestig van de 20e eeuw als gevolg van de s&ksuele revolutie. Aanhangers van dit gedachtegoed vonden dat s&ksualiteit gewoon, lekker en leuk was en moest worden losgekoppeld van de menselijke voortplanting. Ook nu nog is er een opmars van de ideologie van vrije liefde, waarbij het ethisch verantwoord is meerdere inteme partners te hebben. Het ideaal van de vrije liefde was dat alle mensen van elkaar zouden moeten kunnen houden en dat je met iedereen waartoe je jezelf aangetrokken voelt de liefde zou moeten kunnen bedrijven zonder eventueel verliefd te moeten zijn. Dit principe gaat in deze tijd nog op maar is aangevuld met waarden als verantwoordelijkheid, gelijkwaardigheid en wederzijds respect. Vrije liefde is in veel gevallen echter alleen vrije s&ks en in de zestiger jaren ontstond, mede door de introductie van de anticonceptie pil en was de basis was voor de huidige swingers beweging. De opkomst van HIV en AIDS drukten deze vrijheid weer enigszins de kop in maar tegenwoordig zijn er nog steeds parenclubs en swingers websites voor mensen die met 'vrije liefde' willen experimenteren.

Voor veel mensen is het verliefd worden op een ander buiten de relatie een reden om te gaan nadenken over een open relatie of vrije liefde. Maar ook sleur en verveling, stille verlangens of het zoeken van een nieuwe uitdaging, kunnen een oorzaak zijn dat mensen gaan nadenken over vrije liefde. Maar voor men zich op het pad van vrije liefde begeeft is het belangrijk na te denken over de huidige relatie en vast te stellen hoe bestendig deze is. Wanneer de huidige relatie zowel geestelijk als lichamelijk goed en bestendig is, men open en eerlijk tegen elkaar is en er geen jaloezie is dan heeft het een kans van slagen, anders is het helaas vaak de ondergang van de relatie. Wanneer het goed gaat kan men zich eens verdiepen in het concept van polyamory. Wanneer men goede afspraken maakt en zich daaraan kan houden en men ook open en eerlijk blijft, lijkt het mogelijk te om met verschillende personen een liefdesrelatie te onderhouden.

Een van de argumenten voor vrije liefde is dat de mens van oudsher niet monogaam is, oorspronkelijk probeerden mannen hun zaad over zoveel mogelijk vrouwen te verspreiden om het overleven van de soort te waarborgen. Vrouwen waren op zoek naar de man die hen het sterkste nageslacht kon geven en een man de ze tijdens de zwangerschap en de eerste periode daarna het best kon beschermen en dit hoefde niet noodzakelijkerwijs dezelfde man te zijn. Tegenwoordig gaan de schattingen van kinderen waarvan de vader niet de biologische vader is in het ergste geval uit van één op de tien en wat meer conservatievere schattingen van één op de honderd. Toch heeft de psychoanalyticus Paul Verhaeghe zijn bedenkingen, natuurlijk heeft onderzoek uitgewezen dat we van oorsprong biologisch en genetisch gezien niet monogaam zijn, maar onze cultuur gaat daar wel tegenin. Zowel op religieus als economisch vlak is er al meer dan tweeduizend jaar een trend van monogamie en het gezin als hoeksteen van de samenleving en ook dit is er ondertussen ingesleten. Volgens deze psychoanalyticus is het goed mogelijk maar zijn mensen die meerdere partners tegelijkertijd hebben zelden gelukkig.

Partner bewaking

Ik heb zelf een paar parkietjes en veel mensen noemen deze vogeltjes "love birds" omdat ze de hele dag bij elkaar zitten, aan elkaar zitten te wriemelen, beetje snavelen en kirren. Maar achter deze schijnbare romantiek schuilt een minder romantische bedoeling en dat is "mate guarding" of in het Nederlands partner bewaking. Hoe voorkom je dat een ander met je geliefde aan de haal gaat of nog erger dat je de jongen van een ander verzorgt? Dat doe je door je partner goed in de gaten te houden zonder dat het onprettig overkomt. In het dierenrijk is dit een veel voorkomende strategie en niet voor niets want de meeste dieren zijn niet echt monogaam te noemen. Veel vogel mannetjes zijn niet echt monogaam te noemen en dit is een goede strategie om je genen door te geven, één nestje weet je zeker omdat je het bewaakt maar daarnaast een ander nestje op goed geluk is alleen maar extra. Maar ook bij mensen komt partner bewaking vaak heel subtiel en vermomd als romantiek voor. In het openbaar hand in hand lopen, elkaar in het openbaar knuffelen of zoenen, even een kort telefoontje overdag om te vragen hoe het gaat, foto's op social media zetten, tot dezelfde kleding dragen, het zijn allemaal signalen naar de buitenwereld "pas op deze is van MIJ!". Zolang deze partner bewaking nog leuk en subtiel is, vinden de meeste liefdespartners dit helemaal goed. Partner bewaking kan echter ook kwalijke kantjes krijgen die richting ziekelijke jaloezie kunnen gaan en dan vinden de meeste partners het meestal niet meer zo leuk. Dit is iets waar u nog eens over na kunt denken wanneer u weer eens naar twee "love birds" zit te kijken.

Nuttige boeken

Intimiteit geeft de lezer inzicht in hoe we onze relaties kunnen onderhouden, ze fris kunnen houden, en we onze partner kunnen accepteren en van hem houden zoals hij is. Thich Nhat Hanh geeft concreet advies over hoe je vol aandacht en voedend voor elkaar blijft te midden van onze vele verantwoordelijkheden en de drukte van het dagelijks leven. Leer open communicatie bevorderen, omgaan met woede en andere sterke emoties en dankbaarheid en waardering te voelen. Intimiteit is zowel geschreven voor koppels in een vaste relatie die de spirituele dimensie van hun leven samen willen verdiepen als voor hen die ontrouw of pijn hebben ervaren en behoefte hebben aan oefeningen om een nieuw web van liefde en begrip te weven. Intimiteit is de gids voor iedereen die op zoek is naar langdurige, bevredigende en evenwichtige intimiteit.

Grenzenloos verliefd. Dit boek staat vol met verhalen en portretten van dappere jonge vrouwen uit de serie Grenzeloos Verliefd. Zij laten alles achter om hun grote liefde te volgen die in een ver land woont. Het boek gaat verder waar de populaire tv-serie op Net5 ophoudt. Zestien vrouwen en hun partners vertellen over hun romantische avontuur, hoe ze elkaar hebben leren kennen, hoe het is om een relatie te hebben in het buitenland en hoe het nu met ze gaat. Want er is sinds hun vertrek heel wat gebeurd; er zijn huwelijken gesloten, kinderen geboren, bedrijven gestart, er hebben verhuizingen plaatsgevonden en heel veel meer.

Verliefdheid, de jacht op de ware, bindingsangst, verleiding, ruzie en liefdesverdriet: de liefde houdt ons allen bezig. In Liefde, lust en ellende presenteert Roos Vonk prikkelende inzichten en herkenbare observaties op basis van ervaring en wetenschappelijke kennis. Scherp, luchtig en onderhoudend ontkracht Roos Vonk valse wijsheden en clich�s over de liefde en geeft treffende eyeopeners. Ze biedt relativering - een knipoog, een ruimere blik, een andere wending - en geeft tips over bijvoorbeeld daten, man-vrouw verschillen, seks, trouw en schoonfamilie. Voor deze vernieuwde editie zijn nieuwe hoofdstukken en nuttige tips toegevoegd. Roos Vonk is hoogleraar sociale psychologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Ze heeft gewerkt als relatiecoach, geeft lezingen en heeft een vaste column in Psychologie Magazine. Op begrijpelijke en onderhoudende wijze maakt ze wetenschappelijke kennis toegankelijk voor een breed publiek.