Vraag en antwoord overzicht.

Ik heb een vriendin, de enige echte die ik ontmoet heb op mijn werk zo'n 20 jaar geleden. Het was een mooie meid maar ondanks mijn slechte ervaringen met mooie meiden, ik ben een vrouw, bleek zij zich daar totaal niet van bewust te zijn en was sociaal, loyaal, gezellig en altijd zichzelf. Ze werd een fijne collega maar naderhand ook mijn hartsvriendin. Er is er maar eén die ik alles kan vertellen en dat is zij. Ze heeft meerdere keren in het buitenland gewoond maar afstand heeft ons nooit gescheiden, eerder dichter bij elkaar gebracht. Ziekte, liefde, avontuur, we hebben samen alles wel een keertje meegemaakt. Mijn vriendin en ik zien elkaar soms maanden niet maar het contact is altijd goed en onze communicatie vanzelfsprekend. Zij is mijn vriendin, voor altijd.
Wie herkent dit?

Beste ik ben heel verdrietig ik had tot gisteren nog een Bff een meisje en ik ben een jongen en we vertrouwde elkaar heel erg goed maar nu vertrouwt ze mij nimeer hoe kan ik haar vertrouwen terug winnen graag enkele tips ben kapot va verdriet ben 19jaar maar ik ween als een 6jarige voor onze vriendschap ze betekent heel veel voor mij!!

Hey ik heb een vriendin en we houden van elkaar alleen we zitten met een ding we hebben nog geen verkering alleen omdat we zoveel van elkaar houden zoenen we wel met elkaar alleen soms gaan we dan verder door bepaalde lichaamsdelen van elkaar aan te raken is dat gezond en als jet niet hoort hoe kun je het dan voorkomen of afspraken maken over wat wel of niet mag?

Ik heb een goede vriend 'Jan' waar ik al sinds de basisschool mee om ga. Tijdens de periode van de middelbare school is er een vriendengroep ontstaan, waaronder 'Jan' en ik bij zaten. Nu, naar 8 jaar wordt 'Jan' opeens buitengesloten, omdat hij niet veel aanwezig is. Deze afwezigheid heeft te maken door zijn studie in Enschede en hij daar is gehuisvest. Door zijn afwezigheid willen mijn andere vrienden niet meer met hem op vakantie en is er ondertussen een andere Whatsapp groep aangemaakt.
Ik vind dit erg vervelend en ik weet echt niet wat ik moet doen. Graag zal ik hier advies willen krijgen, over hoe ik dit moet oplossen. Het probleem is als ik in het proces ga bemoeien, dat ik of mijn vriendengroep kwijtraak of mijn beste kameraad.

Heeft er iemand advies of dit zelfde meegemaakt?

Ik hoor het graag!

Groeten Kevin

Ik ben opzoek mnaar mijn vroegere hartsvriendin Alsagonda Schollema maar kan haar met geen enkele mogelijkheid bereiken kunnen jullie mij misschien helpen. Groet Tamara Pico

Een paar jaar kom ik nu als klant bij een bedrijf. Het bedrijf is te vergelijken met een fietsenmaker. Daar kom je ook voor je onderhoud en reparatie. De eigenaar vind ik een leuke man: ik zou er graag een platonische vriendschap mee willen. Maar hoe pak ik dat nou aan?
Als ik (alleen) kom dan biedt hij me tegenwoordig koffie aan, neemt pauze en we praten wat. Hij vertelt over zijn hobbies, familie en ook soms over zijn vorige relaties die hij heeft gehad (wel summier). Hij vraagt mij ook weleens wat. Nog wel sumier. Verder is het altijd lachen en de tijd vliegt voorbij. Al is het maar een kwartier, dan gaat hij weer aan het werk. Ik wordt nagenoeg altijd uitgezwaaid, hij loopt dan nog even mee en kan ook hulpvaardig zijn. Het is in de jaren zo gegroeid, dat ik nu in de werkplaats zit i.p.v. in de "winkel". Als ik echter met mijn man erbij kom, dan biedt hij wel koffie aan maar we praten niet of niet op de manier zoals wanneer ik alleen kom.
Hij heeft gezegd dat ik altijd welkom ben voor een praatje, er hoeft niet per se iets met "mijn fiets" aan de hand te zijn.
Het liefste zou ik graag er vaker heen gaan, want ik vind het zo gezellig en het voelt als een klik. Ik heb dit weleens met iemand anders besproken, maar daar werd ik onzeker van. Ik denk dat er een wederzijdse klik is of is hij alleen maar charmant cq een goede verkoper? Dat is namelijk wat ik als reactie terugkreeg toen ik het er met iemand over had, dat ik dat zakelijke contact best graag zou willen omzetten naar vriendschap maar niet weet hoe ik dat het beste kan aanpakken? Ik zou ook best na werktijd wat leuks willen ondernemen, maar dan gewoon als platonische vriend en vriendin. De manier van communiceren met een man is gewoon zo fijn direct en hij heeft interessante interesses / hobbies.

hey, ik ben een jonge van 15 jaar en heb meerdere vrienden gehad maar ik ben alleen gebruikt voor geld / spullen en ga zo door. ik heb wel vrienden maar ik heb 1 vriend die ik echt een vriend noem ik ken hem nu ongeveer een jaar en we kunnen altijd gezellig lachen klooien en als er iets is delen we t ook met mekaar deze gene die wilt ook als ie bij me komt met iemand anders tegelrijk afspreken en ik ben bang dat t zo zit dat ook hij het alleen doet om bij die ander te kunnen zijn en me dan laat barsten en hem kwijt ben. hierdoor vind ik het soms allemaal wel best moeilijk nog hoe kan ik nou erkennen dat hij met mij bevriend is om wie ik ben en niet om er alleen maar beter van te worden? (dit is niet eerlijk tegen over hem dat ik dit af en toe denk daarom vraag ik jullie advies dit advies)
ik hoor het graag terug als jullie een antwoord typen kunnen jullie dit dan ook na jop_1000@hotmail.nl kunnen sturen dat is mijn email adres namelijk.
alvast bedankt
mvg, j

Ik heb een paar weken een collega leren kennen die in een andere stad woont. Voor mij was het liefde op het eerste gezicht maar hij is getrouwd. Ik ben single. Na 3 weken kreeg ik een mailtje van hem omdat hij een klik voelde tussen ons. We zijn inmiddels een paar weken verder en we mailen nog steeds. Zijn vrouw is een week op vakantie geweest en we hebben gebeld en gemaild. We zijn zelfs via de What's app "intiem" geweest en hebben fantasieën uitgewisseld. Nu geeft hij aan dat we te dicht naar elkaar toe gegroeit zijn en hij even een stap terug wil doen. Ik heb aangeboden om afstand te nemen maar dat wil hij niet om dat hij om mij geeft en mij belangrijk vind. Hij wil gewoon weten hoe het met mijn kinderen gaat en met mijzelf. Hij weet van mijn gevoelens naar hem maar hij zegt dat er van zijn kant alleen maar vriendschap is. Doe je dit soort dingen in een vriendschap of zit er meer en wil hij het zichzelf nog niet toegeven.

getrouwde man heeft kennis aan gescheiden vrouw ,helpt haar bij problemen maar als hij zijn hond uitlaat gaat zij mee en lopen ze hand in hand en geven elkaar een zoen bij het afscheid. Ze geven elkaar ook een zoen als hij bij haar thuis komt en weggaat. Is dit normaal bij VRIENDSCHAP? Ze hebben een poosje een verhouding gehad,maar die gevoelens zijn er niet meer zeggen ze.

Hoihoi, ik ben een man, 44, al 18 jaar getrouwd en we hebben 2 kinderen. Ik ben denk ik niet de doorsnee man, ben gevoelig en emotioneel en trek me veel aan van anderen. en vrienden weten me te vinden als ze iets dwars zit of ze willen hun hart luchten of gewoon iets vertellen. Nu is het zo dat bij ons bedrijf veel gewerkt wordt met mensen die een tijdelijk contract hebben. En over een van deze mensen gaat mijn probleem. De persoon in kwestie is een jonge vrouw van 21 en haar dienstverband loopt volgende maand af. Sinds afgelopen november is mijn collegiale band met haar gegroeid. Op een gegeven moment is onze band verder gegroeid dan "collega", ik wil het omschrijven als vriendschap en vertrouwensrelatie. Ik wil echt duidelijk stellen dat er niets van verliefdheid oid is. Ze vertelde me bv vrij diepgaande en intieme verhalen uit haar. Ook de problemen waar ze prive me te kampen heeft. Ik kan die hier niet vertellen maar het zijn de normale "problemen" waar een meisje van rond de 20 mee zit, maar ook enkele ergere items. Half december was ze anders, vrij stil. Toen ik ernaar vroeg wat er speelde vertelde ze in diep vertrouwen dat ze heftig verliefd was op een collega. Ik schrok me rot want ik dacht (omdat ze wat stiller was) dat het om mij ging! Gelukkig bleek het een andere collega te zijn, een jongen van 26. Maar omdat ik veel met die jongen te maken heb vertrouwde ze mij dit toe. Nadat ze me dit vertelde heb ik haar gezegd dat ik echt oprecht blij voor haar ben en als ik de mogelijkheid heb dat ik haar zou helpen om een afspraakje met deze jongen te krijgen. Dat is ook gelukt en de twee zijn gaan daten. Ze was me zo dankbaar voor het feit dat ze met mij kon praten over haar gevoelens. Ook werd ik bijna dagelijks via sms berichtjes, ook als ik of zij een vrije dag had. Echter vlak voor Kerst heeft die jongen tegen haar gezegd dat hij het niet zag zitten. Ik had toen al Kerstverlof en ik wist dat niet. Echter, ze smsde me direct nadat die jongen dat gezegd had. Ze smsde dat het over was en dat ze zich heel erg rot voelde. Ik heb haar toen gebeld en geprobeerd te troosten. Dat kan natuurlijk niet maar ze gaf aan dat ze het heel fijn vond dat ze op mij kon rekenen. Vanaf dat moment hebben we dagelijks berichtjes naar mekaar gestuurd. Die gingen over vanalles, hobbies, huisdieren eerdere vriendjes van haar etc. Echt heel leuk en ze gaf aan dat ze echt superblij was dat ze mij heeft leren kennen en dat ze mij als een echte goede vriend beschouwd. Ik heb datzelfde over haar. Ik voel me erg vereerd dat ze zo openhartig is en mij vertrouwd. Met de jaarwisseling kreeg ik 2 minuten over twaalf een berichtje met gelukkig nieuwjaar. Ik dacht toen nog bij mezelf: van iedereen die je kent, ben ik dan de eerste waaraan je denkt om een smsje te sturen met de jaarwisseling? Maar toen ik weer terug van verlof was en weer aan het werk ging is er iets veranderd. Ze vertelt niet meer zoveel, ze zoekt me ook bijna niet meer op, op het werk, stuurt bijna geen berichtjes meer en als ik dan een keer een berichtje stuur dan krijg ik een heel kort antwoord terug, terwijl de berichtjes voorheen veel uitgebreider waren. Ook verbaasd het me enorm dat ik tijdens koffiebreaks verhalen hoor over haar van andere collegas dat ze allerlei dingen verteld die ze mij ook openhartig heeft toevertrouwd?? Hoezo vertrouwenspersoon denk ik dan? Natuurlijk weet ik ook wel dat zij mag vertellen wat ze wil aan wie ze wil, maar het voelt toch als een soort verraad. Er iets niets exclusiefsmeer aan onze vriendschap....
Er is ook niets voorgevallen tussen mij en haar. Een paar dagen geleden hadden we toevallig wel even contact op het werk en ik vroeg haar heel direct of er iets aan de hand was? Kortweg een "nee" was alles wat ze zei en liep weg. Ik weet me dus geen raad hiermee. Ikzelf luister altijd naar anderen en neem me de tijd daarvoor maar ikzelf kan mijn verhaal niet kwijt bij anderen vandaar dit stukje op deze site. Wat moet ik hier nu mee? Ik voel me zo in de steek gelaten en uitgerangeerd door haar. En dat bedoel ik dan puur als vriendschap want nogmaals, er spelen geen zaken als verliefdheid oid. Ik snap niet waarom ze kortaf is en mij bijna niets meer verteld of opzoekt. Ik wist niet dat een (verbroken?) vriendschap net zo rot zou voelen als een relatiebreuk.....

ik zit met een probleem, jarelang bevriend zijn ik en mijn beste vriendin, alleen nu we op een andere school zitten zie ik haar nog maar weinig. ze is heel anders geworden heeft een grotere mond gekregen enzo. En ik wil steeds met haar afspreken logeren maar het lijkt of zei dat allemaal niet wil. ze heeft nooit meer tijd voor me en als beste vriendin maak je daar toch tijd voor ofniet, alleen dan ook nog bv, op hyves ze heeft meerdere bffs als ik dan en lieve krabbel stuur waar blijkt dat ik echt om haar geef antwoord ze niks terug. en dan zie ik later dat ze naar een ander persoon stuur waar zei in verklaart wat hun vriendschap is. en dan denk ik nog ben ik nog wel speciaal voor jou. ik heb 1x gezegd dat ik geen beste vriendin meer wil zijn maar daar kreeg ik al vlug spijt van. dus heb ik het weer goedgemaakt. kan iemand me helpen hoe het beter tussen ons kan gaan?
want ik mis haar zo.

ik ging naar een ander land voor een jaar om te studeren maar elke keer als ik op facebook ga zie ik nieuwe foto's van haar en haar nieuwe vriendinnen en leuke reacties en elke keer als ik met haar chat is het alsof ze met iemand anders wilt chatte ik heb haar vriendinnen toegevoegd op FB en als ze online zijn zegt ze sorry ik moet weg! maar ik zie haar nog de hele dag online ik ben bang om haar te verliezen ik ben jaloers ik weet niet wat ik moet doen is ze mij vergeten?

Mijn vriendin gaat alleen nu maar met jongens om, ze vergeet mij helemaal. we lopen nu alleen nog maar naar school en ga bijna nooit meer met har om. ik wil onze vriendschap weer wat closer maken!! maar hoe?

Mijn vriendin en ik gaan super vaak met elkaar om. Alleen mijn andere vriendin trekt dat niet, en wil mijn vriendin afpakken. om te laten zien hoe dat voelt om als 2de te staan. help mij! hoe kan ik dit overwinnen!??

Een paar maanden gelden heb ik mega ruzie gehad met mijn beste vriend. Hij loog alles aan elkaar en gaf mij daar de schuld van. Dit is allemaal op gelost maar nu doet hij zo anders hij vraagt dingen over naveltruitjes en over of ik daar een foto van heb hij doet echt raar wat moet ik doen?

Heb al jaren een goede vriend, maakt niks uit dat ik een vrouw en hij een man is, hebben we nooit problemen mee gehad. We konden over alles praten en er waren ook geen gevoelens bij, echt pure vriendschap. De laatste 6 maanden komt van zijn kant echter niks meer, ik regel de afspraken, ik ben degene die mailt en sms-st, met moeite krijg ik een antwoord terug of niks, als ik niet af en toe bel hoor ik nooit wat van hem. Ook is het zo dat hij voor niks meer de verantwoordelijkheid neemt, alles waar ik op reageer, zegt hij dat ik hem dingen in de mond wil leggen of dat het allemaal iets van mij is. Hij is heel erg verandert, hij is lastiger waardoor ik natuurlijk ook anders reageer op hem, maar dat is natuurlijk ook allemaal mijn fout dan dat hij lastig doet.
Deze vriendschap is me heel veel waard, wat stom is als ik andere dit zeg, maar ik zou graag ronduit willen vragen aan hem of hij eigenlijk nog wel contact wil hebben met me? Maar eerlijk gezegd ben ik bang voor het antwoord en of dat hij weer alles bij mij legt. Wie kan me helpen zodat ik de juiste vraag stel, niks doen, daar ga ik kapot aan op dit moment.

ik heb 2 maanden verkering gehad met een jongen, daarna is het uitgegaan, vervolgens kwam hij 2 maanden later weer terug bij me, we hielde allebei nog van elkaar, we hebben een probleem met onze ouders, we mogen allebei geen verkering, hij niet voor zijn 16e ik niet voor mijn 15e, daarom hebben we vanaf die tijd geen verkering meer genomen, maar wel vaak afgesproken met elkaar, ik zie hem nu niet heel vaak, er zijn veel momenten geweest dat het slecht ging en we elkaar soms meer dan 2 weken uit de weg liepen en ontweken, nu gaat het al een tijdje beter maar nog is het niet als vroeger, ik heb nu een andere jongen leren kennen, waar ik veel om ben gaan geven, hij is verliefd op mij, ik niet op hem omdat ik nog steeds op die andere jongen ben, toch voel ik iets voor deze jongen, zelf zie ik hem als mijn broertje omdat ik hem alles vertel altijd bij hem terecht kan en hij heeft altijd een luisterend oor, maar.. tijdens de les spreek ik hem vaak, ik ga ook vaak de les uit, en als ik uit school kom geef ik hem een knuffel en ga naar huis. veel mensen zien ons vaak samen, ik hoor nu regelmatig mensen over ons roddelen, en dan vooral dat wij samen iets zouden hebben, dat vind ik echt niet leuk, en ik voel me ook gelijk een beetje schuldig, ben bang dat als het geroddel nog erger word, dat de jongen waarop ik echt verliefd ben, dat ook hoort en dat het verkeerd loopt of dat hij gaat denken dat ik hem bedrieg, of in de maling neem. of dat hij een keer ziet dat ik die ander jongen een knuffel geef ofzo.. ik wil graag dat het geroddel stopt.. dat alle mensen weten en geloven dat ik niets met deze jongen heb dat hij voor mij een goede vriend is en verder niets... maar hoe moet ik dat doen? want ik wil deze jongen niet laten stikken, ook al ben ik niet verliefd op hem, ik ben degene die hij het meest vertrouwd, en dat wil ik hem vooral niet afnemen, wat moet ik doen?

Ik ken dus nu al 3 jaar een kei leuke meid, en jah in begin konden we totaal niet met elkaar opschieten maar dat beterde eigenlijk vrij snel. We zaten in zelfde klas enzo maar er was altijd het probleem dat ze nooit tijd voor me had buiten school. Op school waren we onafscheidelijk en m'n mama dacht dus dat het aan de mama van die vriendin lag dat we bijna nooit afspraken. Ik ben een persoon die graag afspreekt ook buiten school en nrml heb ik daar nooit probleme mee met andere, dus kvond het wel erg. Ze had dan twee andere héél goede vriendinnen waar ik niet goed mee overweg kon, maar jah dat waren haar vriendinnen dus allejah kvond vrij logisch da ze daar ook mee omging (niet jaloers fzo) ma die andere vreindinnen wel jaloers op mij. Ze mocht dus van die twee ook niet afspreken met mij en ging dus altijd met hhun wél weg. Kvond da vrij raar, en kheb altijd achter haar gestaan en haar gesteund enzo. Dan jaar verder zaten we nog in zelfde klas en er was dan een vriendin naar een andere school gegaan en die andere zat in andere klas, dus toen ging het echt kei goed tussen ons (wel nog niet afspreke mja kwas al gewoon) ma toen gingen mijn ouders uit elkaar en khad iemand nodig en toen ging ze naar een andere vriendin terwijl ze wist da ik ze nodig had, ze was er op moeilijke momenten nooit voor mij. Nu zit ze op andere school en ze zegt dat ze me kei hard mist enzo en ik blijf maar aan haar denken, maar min mama zegt da ik beter gwn kan accepteren dat ze mij niet waard is en da ik verder moet gaan. Ik denk elke dag nog aan onze leuke tijden enzo en als ze dan zo van die smse stuurt dat ze niet zonder mij kan dan jah.. Mja dat laat ze altijd zien via sms, dat ze me graag heeft enzo mja moet ik contact met haar houden en is ze wel een echte vriendin? mss stomme vraag, ma kzit er echt mee in..

Mijn vriendin was mijn beste maatje,
Totdat zij veranderde ze is nu heel arrogant geworden.
Ze was zo lief, vriendelijk en vrolijk
en nu doet ze ineens alsof ze me niet ziet staan
ze had laatst hele erge ruzie met iemand en ineens is dat weer goed
we hebben veel over haar geroddeld en ik weet niet hoe het nu verder moet
ik denk dat ze al haar roddels op mij schuift en dat ik dan beschuldigt wordt
want dat zit wel in haar aard
de vriendin die ze vroeger was is uit haar verdwenen en van de hele aardbodem afgegaan
ik weet niet meer wat ik moet doen en wat ik moet doen om dit te voorkomen
en nu ziet zij me al niet meer staan
het wordt al steeds erger ook in de klas
dus al iemand mij kan helpen dan graag
en als iemand dit ook heeft gehad wil ik graag weten hoe dat was
en hoe je dat hebt opgelost
dus ALSJEBLIEFT HELP MIJ

Hallo,
Hoe pak je dat nu eigenlijk aan, als je als vrouw zijnde een man leuk vindt en waar je graag als gewone vrienden mee om zou willen gaan. Ik heb daar namelijk totaal geen kaas van gegeten en ben daarom bang dat ik de verkeerde indruk wek en mezelf voor schut zet o.i.d.. Er is namelijk iemand die ik ontzettend gezellig vind en als we praten gaat dat heel spontaan en zonder stiltes o.i.d. maar waar ik niets mee wil, aangezien ik hartstikke getrouwd ben en monogaam plus er zijn geen gevoelens behalve die zoals in een vriendschap.

Hai ik zit al geruime tijd met dit probleem. De vader van mij zoontje geeft het eerlijk toe dat hij van mijn bestie houdt en ook van mij. Hij ziet zichzelf eerder naar de maan gaan dan ons tweetjes als vrouwen...........Hij wilt me aan de andere kant ook niet kwijt en doet nog altijd alles voor me,alleen hebben we voorlopig geen relatie. Omdat hij volgens hem in de war is..........Naar zijn mening wacht hij op et moment 1 van ons door zal gaan met ons leven met een andere partner. Hij houdt mij niet tegen iemand anders te nemen in mijn leven maar zal et wel erg vinden. Ik snap hem niet helemaal.....ik mis hem zo in mijn leven en houdt zielsveel van hem, meer ook omdat we een kindje samen hebben en ik hem altijd zal blijven zien.

Ik heb nu iets langer dan een jaar een relatie met een pracht van een kerel en het gaat echt heel goed met hem, zijn kids, ons leven in het algemeen.
Alleen heeft hij een "beste vriendin" die hem wel door een hele moeilijke periode heen geholpen heeft lang voor mijn tijd maar die zodra ze een vriend had veel minder contact met hem had.
In dat jaar heeft ze mijn vriend nog wel regelmatig gesproken, voor mij was dat toen geen probleem maar hij heeft mij nietsvermoedend een aantal quotes van haar verteld die mij duidelijk maken dat ze zeker niet het beste met me voorheeft.
De eerste keer dat ik haar ontmoette was ze bijzonder bot tegen me, waar zelfs mijn vriend van schrok want zo kende hij haar echt niet. Nadien heeft ze hem 2 keer iets gezegd dat in mijn ogen maar 1 doel had, hem aan het twijfelen zetten.
Hij zegt dat er van een relatie tussen hen totaal geen sprake kan zijn omdat hij nooit ofte nimmer met haar zou kunnen samenleven, maar anderzijds springt hij wel als mevrouw weer eens dringend nood heeft aan een gesprek met hem onder 4 ogen.
Tot nu toe kon me dat niet veel schelen want meestal ging het over de telefoon of gingen ze in het openbaar iets drinken en het was maar heel sporadisch want ze had natuurlijk wel een vriend en daar kroop wel wat meer tijd in.
Nu is haar relatie stukgelopen en de afgelopen maand "moest" ze hem al 2 keer zien. De laatste keer was het bij haar thuis, heeft hij mee haar dochtertje ondergestopt en dan tot bijna middernacht gezellig met een glaasje wijn naar haar verhaal zitten luisteren.
Ze heeft hem al meer willen opeisen en als ik me niet had gemoeid hadden ze al zeker 4 keer afgesproken in de afgelopen maand.
Toen ik dit probeerde aan te kaarten bij mijn vriend is dat op een gigantische ruzie uitgedraaid die bijna op een breuk uitdraaide.
Mijn vriend had in het begin een probleem met mijn mannelijke vrienden, meestal ex-en waardoor ik tov veel meer afstand heb genomen, maar nu hij er moet zijn voor zijn vriendin die pas single is geworden, heeft hij beslist dat we mekaar maar wat meer moeten vertrouwen en kan ik mijn vrienden weer naar hartenlust zien.
Mijn gezond verstand zegt me dat dit niet goed is, zelfs als hij hondstrouw is vind ik het geen goed idee om de afstand met mijn eigen mannelijke vrienden te verkleinen. Hoe lang gaat het namelijk duren voor ik misschien verliefd word op iemand die er wel voor me is en wel goed naar me luistert?
Is onze relatie in gevaar?

Ik ga weleens met een man om, het is in mijn ogen een 'gewone kennis'. Hij heeft een vriendin, ik ben single. Ik ging weleens onverwachts bij hem langs toen zijn vriendin er was...veel gestress...ik werd niet binnengelaten. Nu heb ik laatst van hem te horen gekregen dat hij compleet zwijgt tegenover zijn partner over mij(n bezoekjes), omdat hij denkt dat ze jaloers wordt. Hij zegt ook regelmatig tegen mij 'geen zin meer te hebben in een relatie'.
Is dit normaal...wat kan dit zijn?

Mijn beste vriendin haar relatie is sinds een aantal maanden uit. Nu heeft ze buiten mij om nog maar weinig sociale contacten. Ze is sindsdien ook bij mij in de straat komen wonen en het is logisch dat we nu meer tijd samen door brengen. Naar mijn idee wel wat veel maar dat is ook logisch. Ik wil er ook wel graag voor haar zijn.
Ze is ook al druk bezig met nieuwe vriendinnen zoeken zodat ze ook met anderen af en toe wat kan gaan ondernemen. Dit vind ik hartstikke goed van haar en wil haar hier ook in steunen. Maar het probleem is dat ze al haar nieuwe vriendinnen zoekt binnen mijn vriendengroep. Als ze dan toevallig een andere vriendin van mij treft dan stuurt ze die achteraf berichtjes via facebook gaat met haar afspreken en dat mond uiteindelijk uit in een vriendschap. Dan zie ik haar ineens op facebook op een foto staan met mijn vriendinnen. Ik vind dit niet leuk. Zo heeft ze al een groot deel van mijn vriendenkring de hare gemaakt. Daar heb ik eens wat van gezegd en toen was ze zwaar beledigd. Maar ze gaat gewoon door. Ik vind het ook heel vervelend dat ik haar nu op feestjes van mijn vrienden ook tegenkom. Ze is ineens overal!!!! Bovendien heeft ze het dan met mijn vriendinnen vaak leuker dan met mij en zit ik er maar een beetje bij. En ik zou het ook fijn vinden om naast haar vriendschappen te onderhouden waar zij geen deel van uitmaakt. Ik gun haar lieve vriendschappen en ik hoef echt niet het alleenrecht op haar maar zou graag willen dat ze die vriendschappen op andere plekken zou zoeken. Hoe pak ik dit aan?

Wie heeft er tips voor mij? Omdat ik in het verleden veel heb meegemaakt, en veel mensen mij hebben laten vallen, ben ik nu erg onzeker over vriendschap. Ik heb iemand waar ik veel mee mail, maar ik durf er nooit voor honderd procent op te vertrouwen dat het een echte vriendschap word, omdat ik dan zo bang ben voor een nieuwe tegenslag als het niks word... Hoe kan ik over die onzekerheid heen komen, en hoe kom ik erachter of iemand een echte vriendin is?

Wat moet ik doen? Ik ben verliefd op mijn beste vriend, maar voor hem is het gewoon just like 9 years best friend.

Ik heb bindingsangst. Tot voor kort vond ik dat zelf geen probleem omdat ik altijd blokkeerde voor er iets gebeurde. Maar nu heb ik gekust met de jongen waarvoor ik iets voelde en zijn we samen, maar ongeveer een week nadat we samen zijn ben ik terug geblokkeerd en heb ik dus geen gevoelens meer voor hem. Ik wil hem echt niet kwetsen door het uit te maken, want dat verdient hij echt niet.
Ik denk dat ik wel samen met hem zou kunnen blijven en hopen dat hij het uitmaakt, maar dan vind ik het ook oneerlijk t.o.v. hem dat ik niks voor hem voel en toch met hem samen blijf. Langs de andere kant denk ik ook dat het beter is voor hem als ik het zou uitmaken, omdat hij veel beter verdient dan mij of deze situatie!
wat moet ik doen?

De titel zegt het al: ik haat de vriendin van mijn beste vriend. Ze hadden eerst al wat, maar toen dumpte ze hem. En nu zijn ze weer samen. ik weet niet wat ik nu voel, maar heb een grote haat aan die meid gekregen. terwijl ik haar niet eens goed ken. Hoe kan ik hier mee omgaan? heeft iemand tips?

Ik heb ruzie met mijn beste vriend omdat een meisje via mijn msn zei dat die hele familie liegt ensoow. Dat meisje zei dat zij het was en mijn vriend wilt het niet eens geloven. Maar hij kan ook niet boos zijn en het enige wat hij kan is negeren. En normaal zou hij schelden als hij ruzie met iemand heeft wat moet ik nou doen

Ik heb een vraag: Ik ken iemand die 10 jaar ouder is als mij. Ik heb diegene leren kennen op mijn werkplek. Nu moet ik daar weg, maar wil aan diegene graag een goede vriendin over houden. Waar je af en toe eens een gezellig filmpje mee kunt kijken, of kunt gaan shoppen etc. We mailen al wel een tijdje. Maar hoe weet ik nu of zij ook vriendinnen met mij wil worden? Maakt tien jaar leeftijdsverschil tussen twee vriendinnen ook wat uit? Hoe moet ik dit aanpakken? Anders heb ik over een tijdje helemaal geen contact meer met haar. Hoe zouden jullie dit aanpakken? Ik spreek haar nu nog, straks niet meer. Zouden jullie gewoon vragen om een keer iets leuks te gaan doen? Ik hoop dat jullie wat goede tips voor mij hebben! Hoe weet ik of zij ook vriendinnen wil worden?

ik zat vroeger op een andere school en ik was heel hecht met mijn vriendinnen daar( nu nog steeds) mijn nieuwe vriendinnen zijn niet echt vriendinnen te noemen. Eentje beledigt me steeds( echt altijd ik) en dan zegt ze grapje ik meen het niet. En dan zegt ze even later... in elke grap zit de kern van de waarheid.
met de ander kan ik mijn vriendschap niet plaatsen. We waren begin van schooljaar heel close. Maar toen ik een voldoende haalde en zijn een onvoldoende werd ze opeens heel boos op mij. Toen werd ze opeens beste vriendinnen met de meisje die mij steeds beledigt terwijl ik degene was die zei dat ze bij ons mocht zitten( meisje die mij steeds beledigt) terwijl de andere niets met haar te maken wouden hebben. De andere vriendin is denk ik heel jaloers. Toen ik heel close werd met een andere vriendin werd ze weer boos op mij omdat ze vond dat ik niet gezellig deed bij haar maar wel bij dat andere meisje. Nu zijn we weer soort van close, maar mijn vraag is: heeft deze vriendschap wel echt een toekomst? Ze laten me altijd slecht voelen terwijl ik me bij andere mensen echt fantastisch voel. We zitten volgend jaar in een nieuwe klas met veel nieuwe gezichten dus misschien vind ik daar wel een goede vriendin, maar heeft deze vriendschap toekomst of niet?

Hallo,

Een aantal jaren geleden moest ik stage lopen van mijn school bij een kledingwinkel in A'dam. Een jongen moest mij begeleiden en als ik bij hem in de buurt was dan werd hij vaak rood. Na mijn stage ging ik werken bij een kledingwinkel. Helaas is een tijd terug deze winkel failliet gegaan.
Ik ging solliciteren bij kledingwinkels en werd aangenomen bij de kledingwinkel waar ik destijds stage heb gelopen.Zo kwam ik ongeveer 2 maanden geleden weer in contact met deze jongen. Heel sporadisch werken wij samen en alleen met elkaar. Als wij alleen zijn in de winkel dan vraagt hij mij persoonlijke dingen. Zoals hoe het gaat tussen mij en mijn vriend. Hoeveel relaties ik heb gehad etc. Dan komt hij ook moeilijk uit zijn woorden. Hijzelf heeft ook een relatie. Maar soms heb ik het gevoel dat hij meer voelt. Een keer bij sluitingstijd gaf hij ook een keer aan dat hij het leuk vindt als ik wat met hem ergens ga drinken.
Ik kan moeilijk omgaan met lastige klanten. Hij helpt mij altijd graag in zulke situaties. En als ze weg zijn dan geeft hij mij altijd een schouderklopje en complimenten. Maar uit zichzelf vertelt hij nooit echt veel over zijn vriendin.
En als ik hem sms met "Liefs, Maaike" dan krijg ik een sms terug met "Je ziet mij vanavond weer bij het werk, Groeten!"" En als we elkaar zien dan geeft hij mij altijd 3 kussen. Maar dat doet hij ook bij mijn andere vrouwelijke collega.
Ik vraag mij nu dus af voelt hij wat voor mij? Durf het niet te vragen.

Ik heb een beste vrienden. zo noem ik haar en zij mij. ze liegt alleen heel vaak over alles. ze laat gewone vriendinnen boven mij staan. ze leent vaak geld en sigaretten van me enzo en ik vind het niet erg, als ik er ooit iets voor terug zou krijgen. en laatst hadden we ruzie en hadden we afgeproken om afgelopen zaterdag het goed te maken. op msn hadden we een plaats en tijd afgesproken en ik heb dat gesprek voor bewijs opgeslagen. ik heb een uur op dat bankje op haar lopen wachten en om 6uur savonds kreeg ik een fb bericht met: waar was je? x. ik ben er kapot van hoe ze doet en reageert op me. ze zit op een andere school sinds kort en al haar tijd en aandacht gaat naar iedereen behalve mij. ik ben constant verdrietig ik ben ongezellig en down. ik heb haar op msn, hyves en facebook al verwijderd maar ik zou graag willen weten: hoe moet ik verder met dit? ik wil haar vergeten en mijn leven voortzetten met me andere vrienden. hoe moet ik verder? zonder pijn het liefst...

Hallo, mijn vriendin is nu zo´n 12 jaar geleden verhuist naar een dorp 25 km verder. In het begin gingen we nog met elkaar om zoals voorheen, samen op vakantie, nu zijn er kinderen en heeft zij door school, veel contacten gekregen in haar woonplaats. Mijn kinderen en ikzelf maken minder snel contact, of blijven meer bij het vertrouwde. Nu met een verjaardag van mijn zoon weet ze ook niet of de kinderen meegaan, terwijl ik juist vind dat dat moet, ook voor de contacten onderling. Ik merk dat haar contacten in haar woonplaats belangrijker worden en dat doet pijn, hoe kan ik hier het beste mee omgaan.

Ik ben een man van 51 en heb tot nu toe nooit ook maar 1 vriendschap gehad. Ik ken veel mensen vanuit mijn werk, maar ik durf niemand het etiket vriend te geven. Bewust hou ik afstand en als iemand probeert dichterbij te komen, dan kap ik het contact af. Ben single, niet lid van een verenging of zoiets en breng mijn tijd, vakanties e.d. alleen door. Her breekt me wel eens op. Valt zoiets nou nog te veranderen na zoveel jaren?

Mijn beste vriendin en ik hadden een oude vriendin waar we door omstandigheden een kruis doorheen hebben gezet! Sinds ik geopereerd ben en niet naar haar toe kan...is er bijna geen contact meer..ze is me pas naar drie weken na de operatie gaan opzoeken! Toen kwam ik erachter dat ze weer contact heeft met die oude vriendin...ben achter nog meer leugens gekomen....ik vind het erg dat ze wel naar andere vriendinnen (waar ze nooit heenging en slecht over praat) kan gaan om een filmpje te kijken en naar mij kan ze niet komen! Terwijl ik wel voor haar klaarstond toen zij in het ziekenhuis lag...

Ik heb met haar een gesprek gehad; dat ik me in de steek gelaten voel door haar en waarom ze niet langskomt...haar antwoord; ze voelde zich ook schuldig hierover en vond het ook erg dat ze niet vaak langs is geweest....
dan denk je oke...nu gaat er verandering in komen en heb je er vertrouwen in, maar is het weer hetzelfde en gaat ze naar andere vriendinnen en mij laat ze vallen (zo voelt het)! ik zit hele dagen thuis en zij ook (ze werkt niet)!

Wat moet ik doen? Is dit wel een vriendin?? Het gesprek met haar heeft gewoon niet geholpen, want ze zegt dat ze eraan gaat werken maar dan gebeurt er niks!
HELP me alsjeblieft!

hallo, ik ben een meisje van 15 jaar en ik heb een heel goeie vriendin gehad waar ik ontzettend mooie tijden heb met gehad. We waren onafscheidelijk en deelden onze diepste geheimen met elkaar, elk moment dat we vrij hadden zaten we bij elkaar, behalve als 1 iemand van de 2 een vriendje had, toch hadden we tijd zat voor elkaar. We werden elkaar alles behalve beu gezien. Ik heb zoveel 'first times' met haar mogen mee maken. Maar op de duur werden we enorm jaloers.. Dat werd erger en erger. Maar we bleven elkaar dood graag zien. Het ging nooit kapot gaan en voor altijd blijven duren, dat zei ze, en ik dacht dat. We zitten in dezelfde klas dus zien we elkaar veel. Ik zat al heel vaak te denken van als we niet meer met elkaar in klas zitten, ofdat alles dan zou kapot gaan. Ze zei dat ik me geen zorgen moest maken, dat onze vriendschap nooit stuk gaat, ik geloofde haar. Ze was alles voor me, en ze blijft dat ook. Als we ruzie hadden was dat nooit langer dan een dag. We belden dan en alles was in orde. Tot 20 september 2010, we hadden ruzie... Plots zei ze, Ik denk dat het beter is als we geen allerbeste vriendinnen (abv's) meer zijn. Mijn wereld stortte in. Ik heb vaak gedacht aan zelfmoord maar kwam gelukkig tot het besef dat dat niet de juiste oplossing was. nu kan ik haar nog steeds niet uit mijn hoofd zetten, ik wil wel, maar het lukt niet, na al die tijd, we zijn nu wel terug vrienden, maar ik wil het terug zoals vroeger. Het is zo moeilijk. Ik zou echt alles doen voor haar. ik huil nog steeds elke avond.. ik hoop dat iemand me kan helpen met tips ofzo om haar uit mijn hoofd te kunnen zetten. Ik ben er zeker van dat niemand haar kan vervangen. veel liefs, een meisje dat het noorden kwijt is

Ik heb een 'beste vriendin', ik ben al 4 jaar vriendinnen met haar. alleen ik merk dat ze heel vaak liegt. soms zeg ik het wel eens op een vriendelijke manier maar ze ontkent echt alles altijd. ik kan me heel erg ergeren aan haar.. ook best vaak. ook is vaak asociaal, brutaal, onbeschoft en super eigenwijs. het klinkt nu echt alsof ik overdrijf ofzo maar dat is niet zo! soms denk ik wel eens om geen vriendinnen meer te zijn, maar dat kan ik gewoon niet. hoe moet ik er voor zorgen dat ze niet meer liegt en niet zo onbeschoft enzo is??

wat zijn vrienden eigenlijk? want ik doe mijn spreekbeurt er over maar juist dit weet ik niet.

Ik heb een hele leuke vriendin die ik super graag mag maar we zitten niet op dezelfde hoogte. Ze beschouwt mij precies niet zo als haar beste vriendin terwijl ik haar wel zie als een super goeie vriendin. Ik moet er mee leren leven dat zij mij gewoon ziet als een gewone vriendin, maar ik kan het niet laten om haar steeds te sturen. Ze antwoordt vaak niet en dan word ik kwaad en denk ik vaak dat ze mijn vriendschap niet waart is. Ik denk eraan om de vriendschap wat te verbreken en kennissen te worden aangezien we elkaar toch nog zullen zien door gemeenschappelijke vrienden. Want enkel gewone vrienden wil ik precies niet. Ik heb haar daar veel te graag voor. Tis missch heel raar wat ik hier vertel maar ik kan er niet goed mee om. Wat moet ik doen? Is dit normaal hoe ik mij voel? hebben er nog mensen zoiets meegemaakt ? dat jullie bevriend willen zijn met iemand die dat precies niet met u wilt?

Sinds een jaar of 3 ben ik verhuisd en dacht hier een hele goede vriendin te hebben.
Nu ben ik er achter gekomen dat ze meerdere malen heeft gelogen.
Ik durf het haar niet te zeggen.
Wat moet/kan ik het beste doen?

Ik heb nu een goeie vrienden maar daar is een andere vrienden van mij en zy is nu de bff vn mn goeie vrienden en ik ben nu heel erg jaloers ik ben bang da ze me in de steek laat en nix meer met me wilt wat moet ik doen

Ik heb 2 beste vrienden maar ze maken altijd ruzie met elkaar.1tje is heel lief en is erg grappig ma ze heeft me al eens gebruikt en ze zegt dat ze verandert is 2de is ook heel lief en grappig ma is altijd jaloers als ik bij iemand anders ben.men hart zegt dat k voor de eerste moet gaan omdat ze geeft me ht gevoel dat ze echt is verandert.Ik wil graag u raad meneer wilt u me helpen
alvast bedankt

Hyee
Het zit zo in elkaar: Ik had mijn beste vriendin uitgenodigt op een feestje en zij heeft een andere meisje uitgenogigt.Toen liep zij altijd met die andere meisje.En zo hadden we altijd ruzie omdat ik gehoort heb dat de meisje dat zij uitgenodigt had dat haar familie racist was (kan daar niet tegen)en toen gaf de moeder van mijn beste vriendin gelijk en nu loop ze altijd bij die andere we praten niet meer tegen elkaar ik heb andere vriendin maar ik weet niet diep van binnen voel ik me zo rot en verdrietig ik voel me in de steek gelaten door mijn beste vriendin ze is zo verandert!
Wat moet ik doen? Heeft zij gelijk? Is ze wel nog een goede vriendin?
Moet ik haar vergeten?

sinds de zomervakantie van 2010 ben ik wat voor een goeie vriend van mij gaan voelen, gelukkig was dit gevoel wederzijds, er zijn telkens wat probleempjes tussen ons waardoor ik me dan telkens kut voel, we voelen al een half jaar wat voor elkaar en nu het eindelijk eens echt goed gaat denken we er over om een relatie te beginnen, maar als er wat is dan vertel ik dat allemaal aan mijn 2 beste vriendinnen, maar die zeggen nu dat ik teveel over die jongen praat en dat ze zich aan mij irriteren en dat ik anders ben geworden, we negeren elkaar al bijna 2 weken en heel veel mensen om me heen zeggen dat ik voor me vriendinnen moet kiezen, maar ik wil niet kiezen, dat is iets wat ik echt niet kan want ik hou ontzettend veel van me vriendje maar ook van mijn vriendinnen, alleen ik weet niet meer wat ik moet doen.. dit is al de 3e ruzie tussen mij en mijn vriendinnen om hem en ik ben bang dat ik hun kwijt raak, en dat wil ik niet. ik weet ook niet hoe ik dit tegen mijn vriendje moet zeggen, heeft iemand tips voor mij? want ik weet niet meer wat ik met deze situatie aan moet..

een meisje van 15.

ik heb een beste vriendin, maar echt een geweldig meisje. we zijn al beste vriendinnen voor 2 jaar, en ik zou me geen leven zonder haar kunne of willen inbeelden. vorig jaar zaten we in dezelfde klas, maar sinds dit jaar zitten we niet meer samen. geen enkel probleem voor mij, en voorhaar ook niet. maar nu, we zijn allebei 16 geworden, dus gaan we wel eens feesten, en op zo'n feestje worden er wel eens jongens gekust. In het begin vond ik dat niet erg, ik deed het zelf ook, maar nu heb ik bijna een vriend, en ik denk niet dat mijn beste vriendin dat accepteert. ze denkt dat ik te veel ga veranderen, maar zij is diegene dat superhard verandert is. elke dag hebbe we wel ergens een discussie over, of heb ik iets fout gedaan. als er iets slechts gebeurt reageert ze dat altijdop mij af. in het begin snapte ik het wel, maar nu vind ik dathelemaal niet meer leuk. gisteren waren we gaan feesten, en ik moest vroeger door omdat ik ergens anders heenging, en ik wou dag zeggen, haar eenkus geven, en ze zei 'ga weg, ga dan weg? ' zo weer een typisch voorbeeld dat dagelijks gebeurt.. soms is het sarcastisch maar ik weet dat ze dit meende.. is dit nog wel een beste vriendin? :s

Hee, op het gegeven moment raak ik al mijn vriendin kwijt. En later komen ze weer bij me terug. Wat moet ik deon? Ik wil ze niet kwijtraken!!! Ik hou van ze! Help!!

Mijn beste vriend praat alleen maar over zichzelf en houdt geen rekening met mijn gevoelens.Ik luister altijd naar hem omdat ik geen keuze heb,hij is tenslotte mijn beste vriend en ik wil hem niet kwijtraken,want ondanks dat hij een egotripper is in zijn verhalen is hij toch een goede vriend op sommige gebieden,En als ik iets aan hem vertel interesseert het hem eigenlijk niet echt,hij denkt dat ik het niet zie maar ik ben wel slimmer dan dat,hoe vertel ik hem dat ik het beu ben zonder hem te kwetsen ???????? HELP ME AJB

ik kan totaal niet goed overweg met de vrienden van mijn vriend. maar omdat ik wel van mijn vriend hou, wil ik proberen toch zo goed mogelijk met zijn vrienden om te gaan, zodat ik mijn vriend niet beperk of in de weg zit. ik kan ze alleen echt niet uitstaan, het zijn gewoon mijn mensen niet. wat moet ik doen, zodat ik mn vriend niet te veel beperk. ik snap dat ik geen beste vrienden met ze hoef te worden, maar ik stoor me nu gewoon veel te veel aan ze, en dat doet onze relatie zeker geen goed.

Ik ben al mijn hele leven goede vriendinnen met een meisje, maar het was een knipperlicht vriendschap. Nu ben ik het zat om zomaar aan de kant te worden gezet. Ik kan haar beste vriendin niet meer zijn want zij heeft nog 1 andere beste vriendin naast mij. Ik heb het zeg maar 'uitgemaakt'. Maar ik mis haar en wil haar terug. Maar ik heb geen zin om elke keer weer aan de kant te worden gezet want dan ben ik er kapot van. Maar ik wil haar beste vriendin wel weer zijn. Kunnen jullie me helpen asjeblieft?!

Hallo,

Een paar dagen geleden heb ik iemand ontmoet op een feestje. We hebben wat gepraat en gelachen en elkaars gsm-nr uitgewisseld. Veel gestuurd is er nog niet. Een paar keer ben ik beginnen sturen. We hebben ook al afgesproken om eens naar de cinema te gaan binnenkort (als eerste afspraakje dan). Het klinkt mss stom om over na te denken. maar ik heb al een dag niet gestuurd en ontvang geen bericht van haar. Is dat een teken dat ze niet echt wil praten met mij? Of afwacht? of... Someone has advice?

ik zal maar meteen met de deur in huis vallen:
ik heb de 1ste en 2de klas bij hem in de klas gezeten, het 3de jaar zaten we in verschillende klassen; ik heb eind 2de zijn emailadres weten te achterhalen. Sinds toen praten we bijna dagelijks op msn met elkaar!
helaas heb ik de school waar mn hart naar uitgaat moeten verlaten-> ik heb net de eerste periode op mijn nieuwe school gehad (het bevalt me totaal niet), maar ik ben bang dat we stees minder gaan praten en dat het stopt!!
ik heb hem nu al een week niet gesproken (we hebben het allebei erg druk met werken) maar het voelt rot: helemaal omdat we de vorige keer een meningsverschil hadden....
Door die nieuwe school ben ik heel veel (mensen waarvan ik dacht dat het) vrienden waren verloren. ik ga nu nog maar met 1 vriendin en met hem om...

daarnaast heb ik het idee dat ik verliefd op hem ben!!

ik word er gek van! wat moet ik doen??????

Ik heb een vriendin, hele aardige meid daar niet van, maar het probleem is dat zij mij steeds verteld hoe ik mijn leven moet leiden. Ik heb op dit moment geen werk en zij zit eigenlijk de hele dag ook thuis. Hierdoor meent zij te kunnen stellen dat ik altijd tijd en zin heb om bij haar te komen en op haar kinderen te passen. Op het moment dat ik hier 'nee' tegen zeg moet ik altijd verantwoording afleggen naar haar toe. Ik heb hier geen zin in omdat als ik zeg dat ik er een keer geen zin in heb, zij dat dan af doet als smoesjes en daar allemaal dingen achter zoekt. Op het moment dat ik wel werk heb, of andere verplichtingen die wat meer tijd in beslag nemen is zij beledigd dat ik niet constant bij haar ben en dit niet met haar deel.
Ik wil haar in principe niet kwijt als vriendin maar ik begin haar gedrag nu min of meer zat te worden.

Ik ben een meisje en heb een zeer goede vriendin , maar het probleem is we hebben altijd ruzie omdat ik haar niet geloof, ik weet niet of ik haar kan en mag geloven.

op vakantie was er een jongen die ik heel leuk vind. ik heb later tegen hem gezegd dat ik hem leuk vond en toen zei hij tegen mij dat hij mij ook leuk leuk vond alleen durfde hij mij niet te vragen. nu is het alweer een jaar geleden...zou die mij nog steeds leuk vinden en hoe moet ik met hem afspreken??

ik ben een jongen van 16 en mijn beste vriendin heeft sinds een tijdje eeen relatie met iemand die ouders is dn haar, maar ik ben een beetje jaloers want ik ben ook verliefd op haar maar dat weet ze niet.. Ik weet niet hoe ik me moet gedragen, ik probeer mezelf te zijn en dat lukte redelijk goed, ik steun haar in wat ze doet maar toch geeft het een raar gevoel.. We sturen eig bijna de hele dag en zijn tammelijk close. Ik weet niet goed wat ik moet dn :s

greetz N.

Hallo iedereen. Ik ben een jongen van 22jaar en zou graag iets vertellen over die ene vriendschap...het mysterieuze gevoel dat ik er aan heb overgehouden.

Twee jaar terug leerde ik een meisje kennen...Het klikte direct...We spraken enorm veel met elkaar. stuurden elke dag veel berichten naar elkaar. We voelden ons als soulmates. Het was precies alsof we elkaar al heel lang kenden. We waren precies vrienden die uit dezelfde buik waren gekropen...Vrienden die precies al veel avonturen hadden meegemaakt met elkaar. Het was een heel leuk gevoel. Maar dan dook de liefde op. (maar ik kwam plots te weten dat zij dat zij een vriend had) en ik was verliefd op haar. Zij vertelde me altijd van niet. Door omstandigheden had ik besloten om niet meer te praten tegen haar opdat mijn verliefdheid zou weggaan. Ik heb het zo iets van 2-3maand volgehouden, terwijl zij bleef sms naar mij....ik had niet echt door dat ik haar kwetste. na die tijd nam ik weer contact op met haar...het verliep redelijk moeizaam...maar uiteindelijk viel alles terug in de goeie plooi. Ik was niet meer verliefd op haar...en wou gwn die vriendschap terug ervaren. Dan dook het volgende probleem op. haar vriend verbiedde haar om mij te zien. en ze respecteerde dat. vanaf dan begon alles slecht te gaan. zij sprak voor paar maand niet meer tegen mij. Dan plots belde ze mij midden in de nacht. ze weende...ze vertelde dat ze het allemaal wil goed maken en dat ze fout was enzo...zelfs dat ze iets voor me voelde (in de beginperiode) Ze vroeg om terug af te spreken. Maar ng geen dag later hoorde ik niets meer van haar...Ik snapte er echt niets van (nu ook ng niet) Van toen was het slechts om de 4-5 maand dat we ng iets hoorden van elkaar. We zagen elkaar een paar keer per toeval... maar door omstandigheden konden we niet lang praten. Het is zooo raar allemaal. We zijn uit elkaars leven maar toch hoor ik haar soms ng via telefoon (als ze zich niet goed voelt fzo)...hetzelfde geld voor mij. Als ik me niet goed voel bel ik haar op. Het is de enigste persoon waar ik aan denk dan. Vinden jullie dit geen bizarre situatie. Ik be er zeker van dat we elkaar zullen blijven bellen (ookal is het maar om de paar maand) maar het is precies alsof we ergens verbonden zijn nog. Ik heb zelfs gedroomd over haar. Het is allemaal zo vreemd. Ik durf bijna zeggen dat we zoizo ooit weer vrienden worden. is het nu niet dan over een aantal jaar. Ik heb me gewoon nog nooit zo geamuseerd met iemand...die iemand die je soulmate is...die verbonden is met jou. Hebben jullie enige raad voor mij? want ik denk er echt veel aan na al die tijd al. Sommigen die er over kunnen meespreken?

Groeten

Sinds drie jaar heb ik een fantastische man leren kennen, aanvankelijk was onze relatie zakelijk, tot hij op een dag een kerstkaartje stuurde met enkele lieve woorden. Nu sinds twee jaar trekken we regelmatig met elkaar op als vrienden. Ik merk dat wanneer ik bij hem in de zaak kom hij zich gedraagt als iemand die verliefd is.... Hij probeert mij te behagen, en zijn ogen spreken boekdelen....doch wanneer ik zelf toenadering zoek door eens lief een hand te strelen, bevriest hij !
Als we samen zijn genieten we vollop van elkaars gezelschap, we babbelen honderduit en genieten van ieder moment....doch een knuffel zit er al helemaal niet in....hij staat daar helemaal bevroren.... als ik er hem over aan spreek dan zegt hij:" ik hou zielsveel van je maar...."
Hoe ga ik daar mee op ? Moet ik een stap terug zetten en hem loslaten, of gewoon mijn persoonlijke gevoelens voor hem opzij zetten ? Heeft iemand daar ervaring mee ? Soms heb ik zin om gewoon de deur dicht te klappen...

hee, mijn beste vriendin zei op msn dat ze niet kon afspreken omdat ze al zo vaak weg was dat ze dus een dag moest thuis blijven van haar moeder..
dus ik zei : is goed hoor , gaan we wel en andere keer, dus nu had mijn beste vriendin een krabbel op hyves gestuurd naar haar vriendin ; hee , hoe laat gaan we morgen naar ....? Wat vinden jullie, is dit en goeie vriendin of niet? Als je snel met iemand anders gaat afspreken..

wie kan mij helpen voor vriendschap, ik vind het moeilijk om een vrienden kring op te bouwen. Ik ben soms bang dat ik af gewezen te worden als ik contact heb dan is het maar voor korte duur. Wie kan mij helpen?

wat kun je het beste doen als je je aller beste vriendin niet meer kunt zien omdat elkaar ouders ruzie met elkaar hebben en elkaar niet meer willen zien of spreken
ma jij en je beste vriendin willen elkaar wel zien ma het kan niet, omdat door je ouders en je woont te ver weg wat moet je doen?

kuss, lisanne

2 van mijn beste vrienden zijn een koppel en hebben een knipperlicht relatie, ze maken bijna constant ruzie en liegen bijna heel de tijd over hoe het nu gaat tussen hen twee, op zich allemaal niet zo erg, maar kan een vriendschap wel leven als de ene heel de tijd leugens tegen jou zit te vertellen. Zij heeft die vriend van mij ondertussen ook al kei vaak gekwetst door hem jaloers te maken en samen te gaan met andere jongens. Onlangs kreeg ik ook nog te horen dat ze naar bed is geweest met de jongen waar ik verliefd op ben, terwijl ze samen was met die vriend. Het is voor mij echt moeilijk om nu niet boos te zijn op haar, maar die vriend vraagt of ik haar niets wil zeggen, omdat hij dan nog meer ruzie zou krijgen met haar. Wat moet ik doen?

Ik heb een vriendin die denkt dat ze mijn beste vriendin is. Maar ik weet helemaal niet of ik dat wel wil, niet dat ik haar niet aardig vind, het is alleen ze is te gewoon voor me, het is gewoon een te korte tijd dat ik haar ken. Ik heb soms het idee dat ze het opdringt om mijn beste vriendin te zijn, en ook om dingen te doen die ik niet altijd wil doen. Wat moet Ik doen?

Mijn vriend heeft het uitgemaakt na 3 maand relatie. Het ging heel goed tussen ons...
Alles klikte gewoon... Maar hij begon te twijfelen en nu is hij tot het besluit gekomen dat hij blijkbaar niet klaar is voor een nieuwe relatie...
Maar hij wil wel vrienden blijven en ik wil hem ook niet volledig kwijt want ik mis hem heel erg en zie die ook nog altijd heel erg graag...
Weet alleen niet hoe ik die vriendschap moet aanpakken...
Is niet makkelijk als je nog zoveel gevoelens voor die hebt en hem eigenlijk terug wil...

Als je vriendin erachter komt dat iemand slechte intenties heeft met jou, maar ze niet ten uitvoer komen, moet ik dan bevriend blijven met die persoon?

We hebben in het verleden veel meegemaakt samen, wat een band heeft gecrëeerd. Tevens is haar zoon, bevriend met mijn zoon, wat een beslissing voor mijzelf moeilijk maakt.

hallo, sinds vorig jaar heb ik iemand leren kennen waarmee het enorm klikt, 1 blik zegt meer dan 1000 woorden en we vulde elkaar aan en we begrepen elkaar door 1 woord te zeggen, hij heeft een vriendin en ik ben vrijgezel, als we elkaar zien is er een vonk die telkens overspringt ons gesprekken gaan over onze interesses die we beide hetzelfde hebben, hij vraagt veel aan mij wat ik leuk vind , ik kom er vaak nauwelijks tussen,als ik bij hem ben negeert hij de hele omgeving .. en ik vroeg aan hem 1x voor de grap een knuffel maar die knuffel duurde langer als 3 min.. en laast deed hij of hij pijn had en ik keek even erna omdat ik fysiotherapeut ben van beroep, en hij vertelde mij dat hij even niet mocht belasten maar de volgende dag gebruikte hij het gewoon of het nooit is gezegt dat hij het niet mocht belasten , is dit gewoon omdat hij door mij aangeraakt wilde worden?
ik weet niet meer wat ik hiermee moet.. ik vind hem stiekem enorm leuk en geef veel om hem. kan iemand mij hiermee helpen?

hallo, ik ben in het verleden door zowat al me vrienden/kennisen verlaten door dat er wat in me priveleven gebeurde(iets wat me partner toen had gedaan, niet vreemd gaan was dat)waardoor ik ook erg veranderde. op een gegeven moment kreeg ik in de gaten dat ze niet meer met me om wouden gaan, dus ik stelde de vraag aan hun dan werd er gezegd, nee het heb niks met jou te maken, en ik negeer je toch niet ik zeg je nog gedag.waardoor ik me steeds afstandelijker ging gedragen, spraak zelfs een keer af met een van hun en hij loop zo me huis voorbij stapte in zijn auto en reed weg.toen dacht ik oke dan maar zo, maar ik zit er nog steeds mee dat het zo gegaan is en het preciese antwoord heb ik nooit gehad.ik wil dit afsluiten maar dan wil ik wel graag weten wat er nou precies was.ik ben trouwens nog wel steeds bij die partner en haar verwijt ik het ook nog weleens dat het haar schuld is dat er niemand meer langs komt.en sinds dien maak ik ook niet meer zo makkelijk vrienden, omdat er toch wat wantrouwen op de een of andere manier is ontstaan naar mensen toe.zeg er wel bij dat ik toen der tijd niemand van die mensen ook maar iets gedaan heeft,mocht dat dan toch zo zijn hadden dan echte vrienden niet kunnen praten er over zij wisten toch wat er aan de hand was. tenminste als erbij hun wat was ging ik wel naar ze toe om bij te staan.

ik heb altijd vrienden gehad die er altijd waren als er wat te halen viel nu heb ik 1 echte vriend en weet niet goed hoe ik daar mee om moet gaan omdat ik nooit echte vrienden heb gehad. Ik ben erg bang om het verkeerd te doen en dat persoon weg te douwen bij me
wie kan me helpen ??

ik ben een meisje en heb een zeer goede vriendin , maar we hebben bijna elke dag ruzie , omdat ik haar niet geloof... ik weet niet of ik haar kan en mag geloven en of ze de waarheid spreekt tegen mij... ik wil haar wel geloven maar het lukt me niet?

Ik heb het volgende dilemma:

Ik heb een stiefbroer, die ook mijn beste vriend was, met wie ik al 30 jaar zeer close omging . Meestal in zijn sociale kringen, waarin hij mij introduceerde. In deze kringen stond hij nogal hoog in de 'pikorde'. Dit heb ik altijd gerespecteerd en nooit iets ondernomen om die pikorde ten voordele van mijzelf pogen te veranderen. Ik wist dat hij met een aantal mensen uit die kring een bijzondere band had. Het was niet gewenst dat ik mij op dat zelfde niveau bij die betreffende personen moest proberen te komen. De duidelijke signalen heb ik gerespecteerd.

Echter, na verloop van tijd verdwenen deze sociale kringen en introduceerde ik hem in mijn sociale kring, waar ik ook een bepaalde status had. Tot mijn verbazing bleek na lange tijd dat deze vriend wel actief werkte aan een verandering en daar op slinkse wijze in slaagde. Al snel ondernam hij activiteiten met mijn goede vrienden uit deze kring zonder mij daarin te betrekken of kennis daarvan te geven. Ik voelde mij beroofd en verraden.

Ben ik gek? Is dit normaal? Wil iemand aub hier op reageren. Deze vriend blijft zich 'onnozel' houden als ik hem hiermee confronteer, waardoor ik erg aan mijzelf ben gaan twijfelen.

Ik ben een vrouw van 43, en heel gelukkig met mijn man en onze dochter. Kort geleden heb ik een man leren kennen die mij inmiddels heel dierbaar is geworden, maar op wie ik niet verliefd ben. Ik zou voor hem nooit mijn gelukkige huwelijk willen/kunnen opgeven. Ik weet ook bijna zeker dat dat zijn bedoeling niet is. Maar toch geeft hij mij op een bepaalde manier vlinders in mijn buik! Mijn vraag: kun je vlinders in je buik krijgen van iemand waar je geen liefdes-relatie mee aan gaat? Ik ben geneigd om me schuldig te voelen tegenover mijn man, die mijn schuldgevoel uit mijn hoofd probeert te praten, want ook mijn man vindt dat ik gewoon van die vlinders, voor die dierbare vriend, moet genieten. afz. M.C.

Ik had een keer ruzie met mijn vriendin en toen ging ze de hele tijd met iemand anders om, alleen nu is het al weer goed en ze blijft ook veel met die andere omgaan. Maar ik vind die andere niet echt zo aardig, maar heb haar toch geaccepteerd . Maar nu doet dat meisje heel lullig en bot tegen me.
Wat moet ik doen? Ik wil geen ruzie met dat meisje anders kwets ik mijn vriendin misschien ;S. En dat wil ik niet. En ik ben toch bang dat mijn vriendin haar helpt inplaats van mij ofzo ;S.

hallo, ik heb een partner. samen zijn wij een goed koppel die af en toe probleempjes hebben. ik heb iemand leren kennen van het andere geslacht die mijn partner ook kent. we hebben een lange tijd contact gehouden. we zijn close en voelen ons goed bij elkaar als vrienden. nu ben ik met hem intiem geweest. en mijn relatie was beeindigd. ik heb veel problemen daardoor gehad met mijn partner zoals ook met mijn 'vriend'. momenteel is er geen contact meer met mijn vriend en mijn relatie heb ik terug opgepikt. m a w we zijn opnieuw begonnen met een nieuwe lei. het probleem is dat ik mijn vriendschap mis die ik had en contact is er momenteel niet. ik voel mij super goed bij mijn partner. het is iets voor het leven zoals je kan zeggen. maar wat de ene niet heeft, heeft de andere. rationeel bekeken is het een goede zaak dat er geen contact meer is. de vriendschap was meer dan gewone vriendschap. het is zo ingewikkeld. ik weet niet goed wat te denken.. uit antwerpen. meisje

Hoi
Ik voel me heel alleen ik heb bijna geen vrienden, ik heb het gevoel dat ik niet de juiste mensen ontmoet. Ik probeer er bij te passen maar dat gaat gewoon niet, ik weet dat het belangrijk is om gewoon mezelf te blijven maar soms lijkt dat niet goed genoeg.
weten jullie waar ik mensen kan leren kennen en vriendschap een kans kan geven.

Hallo ik ben loes en ik ben 10, ik heb een hartsvriendin ee hele goede maar ze mailde me en zegt dat ze een ander meisje als hartsvriendin wilt wat moet ik doen?
xxxloes

ik kwam in een nieuwe klas en leerde daar iemand kennen binnen een week gingen we al veel met elkaar om. we wisten op een gegeven moment zelfs email wachtworden van elkaar en pincodes en we kunnen alles aan elkaar vertellen we zijn heel close is dit echte vriendschap of niet????

Gisteren gingen mijn vrienden de hele dag weg.'S morgens gingen ze zwemmen en 's avonds naar een feestje. ik kon namelijk niet gaan want ik moest mijn vader helpen. Ik heb gistere de hele dag niks van hen gehoord en vandaag ook niet, tot een vriendin mij 's avonds laat op msn vroeg waarom ik niet was gekomen terwijl ze goed wist waarom ik niet kon en ze wou alles weten over mijn dag en ik vond dat het precies leek dat het hun niks kon schelen of ik er was of niet en dat ze gewoon iets vroeg uit beleefdheid en ik werd kwaad en we hadden ruzie gemaakt. Ik ben al heel onzeker van mezelf op elk vlak. Als ik met hun buite ben zijn we meestal met oneven en dan voel ik me alleen gelaten want ze zijn altijd met groepjes van twee aan het praatten. Door die dingens heb ik het gevoel dat ik eigenlijk gwn bij hun ben om er te zijn het lijkt dat ik er niet hoor. Mijn vraag is nu eigenlijk heb ik een grote fout begaan door ruzie te maken of kan ik hun echt niks schelen???

Vroeger, vroeger was het makkelijk. Als je iemand leuk vond dan vroeg je gewoon "wil je Vrienden met me zijn?" En als daar dan een "ja hoor" op geantwoord werd dan wist je het, je was Vrienden. Als de Vriendschap over was, vaak door ruzie of het niet tegen je verlies kunnen met knikkeren, dan weer was dat duidelijk.
" nou, pfff dan zijn we geen Vrienden meer hoor!!" Het klinkt cliche, maar wat was het vroeger zoveel makkelijker.

Op de basisschool wist je wie je Vrienden waren en wie niet meer. Tegenwoordig, in mijn volwassen leven, vind ik het een stuk ingewikkelder. Allereerst: wanneer is iemand een Vriend ?? Is dat na 3x koffie, of na 2x uitgaan. Is iemand een Vriend als je diegene 2x of vaker in de maand ziet ?? Ten 2de: Hoe onderhoud je een vriendschap ?? Drink je elke week samen koffie, of is dat dan weer te opdringerig ??
Kan je iemand die je pas als Vriend beschouwt mee uit vragen of ziet diegene je dan als hopeloos en eenzaam ?? Ten derde: Wanneer is de vriendschap over ?? Als je diegene niet meer dan 1 of meerdere keren per maand of per week of per jaar ziet danwel spreekt ?? Als je elkaar wel spreekt maar het er niet van komt om af te spreken ?? Ingewikkelde materie !!

Mijn voorstel is om het net als vroeger op het schoolplein te doen, gewoon vragen of iemand je vriend wil worden en het ook melden als de vriendschap wat jou betreft over is. Wie doet ermee ??

ik had contact met een man die 11 jaar ouder is dan ik. Hij heeft kinderen ik niet. Wel zijn we beide vrijgezel. Zijn regelmatig intiem met elkaar geweest. Maar daarnaast ook vele diepe, goede gesprekken. Feit wilde dat ik gevoel kreeg. Daardoor n tijdje elkaar niet gezien. Daarna contact weer opgezocht. Er gebeurde t zelfde en toen kreeg hij n relatie. Inmiddels dat voorbij en wij zochten het contact weer. Alleen na een tijd hebben we besloten dat we liever vrienden wilde blijven ipv een intiem contact, aangezien dat altijd moeilijk blijft. Alleen moest het contact onder de voorwaarden dat niemand in de omgeving mocht weten dat wij elkaar regelmatig zagen en het goed met elkaar konden vinden.
Dit punt heeft altijd tussen ons in gestaan. Ik kon daar niet mee dealen en snap er ook niks van. Je bent toch trots op n vriendschap?
Kun je over een vriendschap spreken als de ene partij deze wil verzwijgen?

Ik denk al 5 jaar dat ik een vriendin heb, sinds 2jaar heeft ze een nieuwe vriendin.
Ik heb heel sterk het gevoel dat ik alleen goed ben voor problemen op te lossen, geld te lenen, raad geven,de auto lenen, af en toe eens afspreken,zn dingen.
en de nieuwe vriendin voor de leuke dingen, samen dingen doen, feesten, zn dingen.
verbeeld ik het me maar, of is het miss toch gewoon zo dat ze met haar gewoon beter kan praten en lachen.....
Ik moet toegeven heb vaker gedacht dat het niet echt is, maar steeds weer geprobeerd, omdat ze me (als ik afstand neem) steeds het gevoel weer geeft dat ik wel degelijk haar vriendin ben...?

Beste Mensen,

Sinds gisteren heb ik een grote fout gemaakt in mijn hechtste vriendschap.
Mijn 2 beste vrienden hebben een onterechte aangifte tegen hun gehad. welke nu in proces zit. Ik wist niet dat ik dit niet door mocht vertellen. Iemand vroeg namelijk aan mij waarom ik niet naar de vliegclub zou gaan zaterdag, vanwege problemen.
Ik heb toen uitgelegd wat het probleem was, maar mijn vrienden wilden dit in prive houden met mij.
Nu weet heel de club het. Ik heb het vertrouwen enorm geschaad. Ze zijn erg teleurgesteld in mij. Onze band is wel heel sterk, maar hoe kan ik het beste dit probleem oplossen. Ik weet niet hoe ik dit moet doen? en ik ben heel verdrietig.

Normaal ben ik een heel eerlijk persoon, alleen door rare monstandigheden heb ik tegen mijn beste vriendin gelogen. ze houdt juist van eerlijkheid, en kan er absoluut niet tegen als iemand liegt. toch heb ik dat gedaan. ook al was het maar een klein beetje. ze is teleurgesteld in me, en nu zegt ze dat ze me even niet meer wilt spreken. wat moet ik doen?

Heel veel heb ik gemeen met mijn beste vriendin, ook jammer geoeg het soort mannen waar we op vallen .. Mijn vriendin en haar ex zijn een jaar geleden uit elkaar gegaan,
ik hou van hem, en dat is hard. Ik kan er met haar niet over praten en kan er niets mee beginnen omdat ik dat te gemeen zou vinden. Maar lang hou ik dit niet meer vol, ik kan gewoon niet zwijgen tegen haar. Wat moet ik doen om haar niet te kwetsen?
hem vergeten? er met haar over praten?
groetjes

Mijn hele leven heb ik al een hartsvriendin. Sinds een jaar woont ze op zichzelf met haar vriend en gaat ze dit jaar trouwen. Ik ben zelf 3 jaar jonger dan haar, zij wordt 26 dit jaar. Het probleem is eigenlijk dat ik haar niet meer zie als hartsvriendin omdat ik het gevoel heb dat er een strijd is tussen ons wie het beste is. Dit heb ik alleen bij haar. Bij mijn andere vriendinnen heb ik dat niet. Ik ben zelf ook dit jaar verhuist naar Noord-Holland voor mijn opleiding. Ik spreek haar niet zo heel veel meer, maar ook omdat ik gewoon weer bang ben dat ze dingen gaat zeggen waar ik weer een rot gevoel over krijg. Nu is dit al jaren zo, en heb ik het haar nooit verteld. Vroeger toen wij nog klein waren en er was nog een vriendinnetje bij, liet ze me altijd links liggen en praatte ze over me of pestte ze me. Ik kwam altijd huilend thuis. Maar ik zei er nooit wat over, want zij was juist mijn beste vriendinnetje. Ik heb het eigenlijk altijd van haar gepikt. Ook toen we wat ouder werden, en er was een vriendin bij, waren ze altijd met z'n 2en bezig met pesten. "jij bent echt dom", "lukt je echt niet", "jij bent echt blond", dat soort dingen. Vanaf toen ik klein was, was mijn passie zingen. Dit kon ik ook echt goed en ik wilde er wat mee doen. Ik ging audities doen, ook bij tv programma's en ik kwam ver. Maar hoorde ik nooit iets van "oh ik vind het zo leuk voor je", "ik ben trots op je".. nee nooit. Ik hoorde alleen "oh het is heel moeilijk hoor zoiets", "je moet er echt sterk voor zijn". Misschien wilde ze me beschermen? Maar dan kan je het toch ook anders zeggen?
Nou wilde ik auditie gaan doen voor een conservatorium. Zij zei "nou het is heel moeilijk om daar op te komen, je moet sterk zijn, en goed kunnen dansen en acteren", wat ik dus eigenlijk hoorde was; jij kan het dus niet! En waar ik het inderdaad mee eens was is dat zo'n opleiding heel zwaar is, maar dit is wat ik wilde! Dus ik ging auditie doen en werd aangenomen... Ze zei wel dat ze het leuk vond, maar meer zei ze ook niet. En als zij altijd met iets komt, ben ik altijd heel blij voor haar en zeg ik dat ook. Maar zij niet.
Mijn opleiding is in Alkmaar, krijg ik van haar in een sms: "hoe gaat het in Tilburg?". Of als ik een boek heb gekocht, "ja die heb ik ook, maar dan een veel grotere". En beeldt ze het ook zo uit, "echt zooo'n grote". Of dat we het over werken hebben en ik straks als ik ben afgestudeerd audities ga doen etc. Zegt zij, "ja ik hoef dat niet, ik ga gewoon naar mijn werk en kom lekker thuis, jij moet nog teksten leren, audities doen.." Waar slaat dat op als iemand dat zegt??? ze wordt dan ook helemaal woest van binnen ofzo en dan lijkt het net of ze zegt "ja wat ik doe is gewoon het beste". Ik weet dat ik niet voor andere gedachten moet invullen.. maar zo komt het allemaal wel over hoe ze de dingen tegen mij zegt. Zij werkt zelf in een kledingwinkel. Vind ik heel erg leuk voor haar. Soms probeer ik een beetje te aardig te doen voor haar zodat ik hoop dat ze iets positiefs zegt. Ik heb het gevoel dat ze me niet waardeert en respecteert. Kent iemand zich in mijn verhaal? en hoe moet ik hiermee omgaan?
Na al die jaren ben ik zo veranderd dat ik nu die stap durf te zetten om met haar te praten. Je zou zeggen dat audities erger zijn.. maar toch kan je het niet vergelijken.
Hopelijk kan iemand mij wat raad geven? of misschien vertellen wat het kan zijn waarom ze zo doet?

Wat mij zo opvalt is dat mijn vrienden om me heen heel weinig contact met me zoeken . Het contact begint altijd als ik er moeite voor doe . Als ik dat niet doe dan hoor ik helemaal niks en dan verwateren de contacten . Maar als er iets aan de hand is en ze moeten hun verhaal kwijt dan weten ze me wel te vinden . Ik baal er ontzettend van omdat ik het gevoel heb dat ik alleen maar goed ben als er iets is en voor de leuke dingen niet nodig ben . Maar goed ik word dan wel es verdrietig en denk ik zijn dit nou vriendschappen alleen als de ander je nodig heeft . Sommige ken je al zolang en dan is het moeilijk als je dan zelf niks meer doet de vriendschap gewoon vervaagd .

Ik denk dat je in een vriendschap open en eerlijk moet kunnen zijn. Toch denk ik niet dat je zomaar alles kunt zeggen. Zo ben ik nu zwanger en hou ik er een andere leefwijze op na. Was ik voorheen met vrienden tot in de vroege uurtjes aan het borrelen, nu ben ik sneller moe en ga ik er én minder op uit én als ik uit ga ben ik het om twaalf uur 's nachts wel zat. Nu kregen we (ik en mijn partner) de opmerking van vrienden (die we elk weekend zagen) de opmerking dat we irritant waren geworden en ze ons voorlopig niet wilden zien. Ten eerste vind ik het een heel onvolwassen opmerking, maar vooral ook respectloos. Natuurlijk kan niet iedereen volledig weten hoe je je voelt, maar enig begrip moet toch op te brengen zijn? Als je iets verkeerds zegt, kan ik nog zeggen: 'dat had ik niet moeten zeggen', maar ik niets doen tegen vermoeidheid: 'sorry ik had niet moe mogen zijn.' Waar is het hier nu mis gegaan?

Ik heb/had een vriendin. Ze begon over mij te roddelen omdat ik perongeluk op haar vest had gestip met marker. Ze heeft een weddenschap gedaan met een groepje vriendinnen niet meer met me te praten en ze heeft iedereen tegen me opgestookt. Mijn beste vriendin is ook afgepakt en weet niet meer waar ze mee bezig is. Is ze wel echt een vriendin?

Ik heb sinds sept 08 weer contact met iemand die ik nog van vroeger ken. Uit m´n jeugd. Destijds waren we beide rond de 12-14 jaar. Toen we verleden jaar weer in contact kwamen (hij is getrouwd en ik woonde samen) was het bij de 2e ontmoeting heel heftig. Al snel waren we intiem, maar het voelde mega goed. Hij vertelde al vrij snel problemen met zichzelf te hebben en ging in oktober naar een psycholoog. Tevens kwam zijn vrouw achter onze intimiteit en maakte het voor hem erg moeilijk thuis. Hij is een paar maanden uit huis gegaan en gelijktijdig heb ik mijn relatie verbroken. Hij veranderde enorm, vooral na die gesprekken met die psych. Keerde zich van me af. Terwijl we zo goed konden (en kunnen) praten. Z´n vader is toen hij nog jong was overleden. Ze zaten diep in de schulden. Hij had al 3 jaar geen intieme relatie meer met z´n vrouw etc etc. Hij kon in z´n hoofd onze intieme relatie niet meer aan en wat overbleef was een platonische vriendschap, die voor mij heel belangrijk was. Ik ben erg op hem gesteld en hij zegt dat hij dat ook op mij is. Maar nu hij weer thuis woont (hij kan vanwege die schulden sowieso niet weg, maar wil dat ook niet direct, vindt dat hij ´het´ eerst netjes moet oplossen thuis) heeft ie door mijn smsjes 2x giga ruzie gehad en wil nu dat ik hem niet meer sms om die reden, maar in uiterste noodgevallen alleen maar 1x z´n telf over mag laten gaan, zodat hij me dan (meestal de volgende dag) terug kan bellen zodra dit kan. Hij heeft me wel pas geholpen met verhuizen, dat was wel weer heel lief, maar verder spreken we elkaar alleen telefonisch en alleen als hij me belt. Terwijl ik hem zie als vriend die heel belangrijk is voor me (me heeft gebracht waar ik nu ben) en die ik graag wil spreken op momenten dat ik em nodig heb als vriend. Echt, de intimiteit ben ik allang voorbij en als ik em zie, weet ik dat hij qua uiterlijk, maar ook qua karakter niet mijn type is en ik ook die aantrekkingskracht niet meer voel, maar wel de gesprekken en zijn stem, die zijn belangrijk voor me. Maar hij kan (wil...?) thuis niet keihard gaan voor onze vriendschap. Terwijl ik heel veel voor em over heb gehad. Meer dan een normaal iemand zou doen... En ik daardoor voel dat ik meer wil zijn dan een telefoonvriendin. En ook niet als sociale verplichting, maar gewoon echt. Is dit een vriend? Of kan ik deze vriendschap maar beter verbreken? Of moet ik hem tijd geven tot ie meer tot zichzelf is gekomen met z´n innerlijke problemen?? Ik heb al een paar keer geprobeerd te kappen, maar blijf hem toch weer benaderen... Wat is het advies van een buitenstaander?

Ik heb iemand die zich een vriend noemt en gebonden is, we hebben leuke gesprekken maar we botsen soms ook wel eens en nu is het zo, we hebben heel dit jaar samen van alles beleefd en nu heb ik geeneens een kerstkaart van hem ontvangen dus ik ben zwaar teleurgesteld. Hij heeft zoiets van is het dan altijd voor wat hoort wat maar dat vind ik geen eerlijke mening, ik heb zoiets van in deze tijd van warmte en genegenheid kan hij toch ook wel een kaartje sturen wat is dat nou voor moeite?
Is dit dan een echte vriend?

Ik heb een fijne vriendschap met een man en we betekenen erg veel voor elkaar. beide voelen we meer als vriendschap maar het is niet zo dat we verliefd zijn. we zijn ook wel intiem met elkaar geweest. nu hebben we een gesprek gehad dat we het beide zo dubbel voelen. soms zeggen we echt tegen elkaar dat we niet bij elkaar passen omdat ik een gevoelsmens ben en hij juist op dat gebied wat gesloten is. vandaar dat we vriendschap houden. maar we zien elkaar wel regelmatig en doen veel dingen samen. dagelijks contact sms of bellen. we hebben nu afgesproken niet meer intiem met elkaar te zijn, maar de behoefte om hem aan te raken is zo aanwezig. wat moet ik nou?

Al meerdere keren hebben vrienden me in de steek gelaten en nu zoek ik willen weten hoe je weet dat het echte vrienden zijn

Hallo ik ben een man en heb al jaren een beste vriendin.We bespreken alles met elkaar en zijn allebei vrijgezel mijn vriendin zegt steeds dat als ze een relatie zou krijgen. Hij mij moet accepteren omdat ik heel belangrijk voor haar ben. Ik zeg dat dat veranderd als ze een relatie heeft maar zei zegt dat ze dat niet wil. Voelt ze misschien meer dan alleen vriendschap?

ik heb een hele goede vriendin,
het is mijn aller beste vriendin van allemaal !!
tot dat ze uitgenodigd werd samen met een ander meisje op een beste vriendinnen feest.
ze waren met z'n 3e een weekendje weg naar friesland...
ik dahct, oo dat kan geen kwaad !
tot dat ik er achter kwam dat die 2 een breekhartje hebben en ik van iedereen hoor dat ze al heel lang beste vriendinnen en met dat andere meisje is !
ik ben kapot !
want ze had dat kettinkje aan mij beloofd !
Snik....

Ik vraag me soms af of ik op zoek ben naar iemand die mij volledig begrijpt. Helemaal mijzelf open en eerlijk kan zijn, zonder mij te veroordelen. Zo iemand heb ik nu gevonden. We voelen elkaar heel goed aan. Een blik is al voldoende. Ik voel me vrij als we samen zijn, begrepen en rust. Voel ik nu een dieper liggende vriendschap of iets anders. Ligt dit niet kort bijelkaar?
Wat denken jullie?

Is vriendschap onvolwaardelijk, onbaatzuchtig of allebei? In de liefde weet ik dat wel maar in vriendschap? Ik heb een vriendin waarvan ik altijd zeg dat het mijn beste en dierbaarste vriendin is. Voor mijn gevoel is dit niet wederzijds, zij heeft nl. een heleboel "beste vriendinnen" terwijl ze wel zegt dat ík het meeste van haar weet. Ik heb haar nl 2 jaar bijgestaan met raad en daad tijdens haar scheiding, haar geholpen in haar nieuwe huis enz enz.Zij wilde zelf scheiden, het allemaal alleen doel terwijl ze altijd heel afhankelijk was van haar man. In mijn ogen kon ze niks zelf. Nu gaat het een tijdje minder met mij (dat weet zij) en dan hoor ik niks van haar. Ik dacht, ik neem even afstand, laat even het initiatief aan haar, vervolgens komt zij met de opmerking dat vriendschap onbaatzuchtig en onvoorwaardelijk is, volgens mij is het niet grenzeloos.
Ik ben best wel teleurgesteld en heb er eigenlijk niet zoveel zin meer in. Mijn man zegt uitpraten, streep eronder en opnieuw beginnen, ik weet niet of ik dat kan!!!! We zijn best wel verschillend dat was nooit een probleem maar sinds de scheiding is ze verandert en niet meer de persoon die ik zou kiezen als vriendin.

we hebben alletwee al een scheidining achter de rug en zijn dus een samengesteld gezin...
Mijn twee kinderen wonen bij ons en de kinderen van mijn partner komen om het weekend....
Nu komt mijn partner uit een gezin met een zeer moeilijke jeugd en het lijkt erop of hij dit patroon over gaat nemen....
Kwetsen, kwellen, alles moet leuk en gezellig in de weekenden dat zijn kinderen er zijn en de andere dagen is het verschrikkelijk...
Als we met z'n tween zijn gaat het prima, we hebben lol en genieten van elkaar, maar als het gewone leven weer begint dan begint de ellende weer....
Schreeuwen, verwijten, verbale agressie etc etc, het is vreemd maar we houden ontzettend veel van elkaar......
Moet ik nu weg gaan bij mijn partner want soms houd ik het gewoon net vol, maar bij elkaar weg gaan heeft de nodige consequenties zoals alweer opnieuw verhuizen, financieel enz enz, en wat betekent dit voor de kinderen...
Help me, want ik weet niet wat ik moet doen
Groeten een nachtvlinder...

Mijn 'beste' vriendin is erg goede vrienden tegenwoordig met degene die mij in mijn leven het meest pijn heeft gedaan. Bovendien eist die persoon haar in gezelschap zo op, dat ik er compleet buitenval.
Vraag: is het normaal dat zij zulke goede vrienden is met iemand die ook nog eens negatief doet en praat over mij? En is het raar als ik haar vertel dat dit opeisen van die persoon mij pijn doet?
groetjes

Ik heb iemand ontmoet op mijn werk en we kunnen het goed vinden met elkaar.
Altijd even een praatje sms en mailtjes en wij zijn zelfs uitgeweest.
Wij zijn beiden single en houden van onze vrijheid maar ik twijfel of er van zijn kant vriendschap is of meer.
Bij ons afscheid kreeg ik 3 zoenen en hij trok mij tegen zijn schouder aan.
Hij is doodsbang om opgejaagd te worden dus ik neem geen initatief naar hem toe.
Maar ik twijfel aan zijn gevoelens, hij wil alles van mij weten kijkt mij diep aan en geeft mij een warm gevoel, iets wat ik niet wil omdat ik geen relatie wil.
We hebben veel interesse in dezelfde dingen en ik krijg veel complimenten zoals lief, dus ik twijfel of hij mij als een vriendin ziet.
Ik heb hem gezegd dat hij het initatief maar moet nemen voor een afspraak en ik vraag mij af of ik er goed aan heb gedaan dit zo te zeggen.
ik heb een vervelende relatie achter de rug dus ik ben bang en hij gaf al aan het rustig aan te willen doen.
Ik weet dus niet wat zijn gevoelens zijn en hoe ik daar mee om moet gaan

Hoe gevaarlijk is vriendschap tussen een getrouwde man en vrouw?

Ik weet het niet zeker, maar ik denk iets meer dan vriendschap te voelen voor mijn beste vriendin. Ik durf het haar niet te zeggen omdat ik denk dat ik haar dan afschrik en haar kwijtraak. Wat vinden jullie? Moet ik het haar vertellen?

Antwoord alstublieft.

hallo

Mijn ex vriend is een tijd geleden naar het buitenland verhuist. Mijn beste vriendinnen hebben nooit een 'echte' vriendschap met hem opgebouwd. Nu kwam ik er laatst per ongeluk achter dat hun al een aantal maanden bezig zijn om een bezoek naar hem te plannen.
Mijn ex is ontzettend lastig en gemeen geweest na onze breuk, en tijdens onze relatie is ook sprake geweest van misbruik en emotionele mishandeling. Mijn vriendinnen hebben me hier nooit echt in gesteund.
Ik ben nu ook zwaar teleurgesteld in hun, al verbaast het me niets. Ik kan hun niet verbieden om te gaan maar leuk vind ik het ook niet. We zijn al jaren vriendinnen en mijn beste vriendin heeft altijd beweert niets te zien in het land waar hij naartoe is en hem ook absoluut niet te missen. Toch gaat ze.

Hoe moet ik hiermee omgaan? Ik wil hun na alles toch niet kwijt maar ik voel wel heel bedrogen.

Ik ben een Marokkaanse meisje dus gelovig. Ik heb 3 vriendinnen waarvan 1 lesbi is en de andere bi is, me andere vriendin is gewoon.
Ze zijn verliefd op elkaar en hebben met elkaar. Maar ik vind dat niet leuk. En op school wordt ik ook daarvoor gepest. Ze zeggen dat ik met een hoofddoek ben en met zulke meisjes omga. Als mijn ouders of broers of zussen het horen......
Ik weet niet wat ik moet doen hun kwijtraken?
Groeten help me alstublieft

Ik wou op me vriendin ze hotmail een foto zoeken, ik zag een mail die ze naar me ex had gestuurd (heeft ze contacten mee, jammer genoeg). en ze weet dat ik het al niet leuk vind dat ze contact met hem heeft, hij heeft achter me rug gepraat tegen haar en andere vriendinnen van mij.

In die mail stonden dingen over mij, dat ze teleurgesteld in me is en dat ik haar niet begrijp. bla bla bla. (onzin, maar ze vat het elke keer verkeerd op)
Ze heeft sommige dingen daarvan al tegen mij gezegt en moet ze dit ook nog tegen hem zeggen. nu ben ik dus teleurgesteld in haar en het liefst zeg ik het tegen haar. maar dan weet zei dat ik op haar hotmail heb gezeten.


Iemand tips...?

Mijn beste vriendin heeft sinds eind december verkering. In het begin ging het echt hartstikke goed en hadden wij nog het contact als dat wij daarvoor hadden. Samen gezellig shoppen, elkaar steunen in moeilijke tijden, er voor elkaar zijn, maar boven gewoon veel gezelligheid hebben.
Zij heeft in April haar examen gehaald, had toen vakantie en is toen 3 maanden onafgebroken bij haar vriend geweest.
Ze reageerde nog amper op mijn smsjes, op mijn berichtjes via hyves, ik kon haar gewoon bijna niet meer bereiken. En als ze iets van zich laat horen gaat het alleen maar over haar vriend.
Ik voel mij erg gepasseerd, bedrogen en vooral in de steek gelaten. Dit is niet de vriendschap die wij hadden, het lijkt nu nog maar van 1 kant te komen. En ik weet niet meer wat ik moet doen.

Liefs, Myrna

Ik ben ms patient en heb 2x een beroerte gehad en ben suikerpatient mijn vrienden snappen daar niks van vinden me een aansteller en lui ik zit in een rolstoel kan niet meer lopen en ze ga zo kijken overal of er stof ligt en dan geef ze haar man een seintje kijk daar ligt wat lui wijf en ik heb hun eruit gezet heb alles van mijn ziektes uitgelegt maar ze kunnen of willen het niet begrijpen wat moet ik daar mee aan mijn man wil ze altijd over de vloer ik niet meer daardoor rusie ik weet het niet meer krijg een hekel aan die mensen.

Ik was al beste vriendinnen met haar sinds groep 5 en opeens heeft ze 2 jongen leren kennen heeft ze me gewoon gedumpt.
Ze kende die jongen pas ongeveer een maand en liet mij gewoon helemaal in de steek dat is toch geen echte vriendin!

Niet lang geleden werdt ik omringt door mensen, had erg veel kennisen en 3 vrienden waarvan een, een hele goede vriend. Nu ben ik verhuist en krijg ik geen contact meer met deze mensen ik bel ze wel en mail en nodig ze uit, en probeer wat af te spreken maar ik geloof niet dat het die mensen iets kan schelen wordt zelfs niet uitgenodigt op bruiloften. Voel me eenzaam en durf geen contact meer te maken met nieuwe mensen. omdat dit niet de eerste keer is dat het gebeurt, de 3e eigenlijk. wat nu?

Hoe kan ik v/a de computer vrienden vinden tussen de 65 en 75 jaar .
gewoon vrienden

Het is mij opgevallen dat vriendschap een begrip is wat voor ieder een andere betekenis heeft. Je moet bij de ander aan bepaalde voorwaarden voldoen en als je je anders gedraagt dan het plaatje wat zij in hun hoofd hebben - dan is het afgelopen. Ik mis hier echt, wat ik versta onder, Echte Liefde. Ik heb wel vriendinnen van vroeger die blijven door dik en dun. Maar naarmate je ouder wordt, zijn nieuwe vriendschappen erg moeilijk te starten. Om nog maar te zwijgen over vriendschappen met mannen. Inderdaad komt het meestal neer op iets anders dan vriendschap. En of ik nu van te voren aangeef dat het nooit een lichamelijk intieme relatie kan worden (al in het begin geef ik dit aan), toch na een tijdje blijkt het zo te zijn dat ze eigenlijk iets anders willen en bij weigering van mijn kant, verandert dan toch het karakter van de vriendschap en kan je de vriendschap min of meer als beëindigt beschouwen. Ik vind dit zeer jammer. Mijn vraag is: Bestaat er dan geen vriendschap met Echte Liefde (dus zonder lichamelijke intimiteit of andere voorwaarden)?? Het moet wel klikken natuurlijk, zoals dezelfde interesses, levenswijze e.d. Het lijkt soms zo te zijn, maar tot mijn teleurstelling is het op een bepaald moment toch weer afgelopen met de vriendschap.
M. van Luinen, Apeldoorn

Ik woon in Amsterdam en ben vrouw 40 jaar en zoek gewoon vriendinnen maar weet niet hoe? Ben door straat vrees alles kwijt geraakt en weet niet hoe en waar ik moet beginnen? Wie kan mij helpen?

Ik heb veel vrienden gehad van verschillden culturen en ben ze ook na hoog uit ander half jaar steeds kwijt geraakt. Ik heb nu vrienden van het andere geslacht en ook van mijn eigen geslacht. Alleen nu is er een probleem één van mijn vrienden van het ander geslacht is verliefd op iemand en ik weet niet waarom maar ik voel me hierdoor niet lekker. Geen jarloersie alleen meer bang dat ik hem/haar kwijt ga raken, omdat ik al zo veel vrienden heb kwijt geraakt iedere keer het verkeerde en veel heb mee gemaakt??!! Wat moet ik doen om dit te overleven.

In het begin hadden we nog vaak contact maar nu heb ik ruim 7 weken niks meer van haar gehoord, ze woont zelfs al 4 maanden bij hem en het engiste waar ze me voor belt is of ik iets kan doen voor haar. Maar niet voor bezoek of wat dan ook, zelf zegt ze dat ze druk is( maar ze beantwoord zelfs me smsjes niet). We hebben samen heelveel meegemaakt en ook ruzies gehad wat een dag erna weer goed was, dus ik weet niet wat ik er nu van moet denken en of doen

Vrienden hooren elkaa rniet te verraden afspraken na te komen?

Waar kan ik vriendinnen leren kennen of vrienden op msn en laters elkaar eens te ontmoeten om een terrasje , cinnema ofzo te doen..
Veel liefs Mieke .

De vraag is: met je vrienden ga je leuke dingen doen en je deelt geheimen etc.
Maar wat doe je eigenlijk nog meer behalve dat?

Ik moet een spreekbeurt houden... en ik heb zelf heel veel ervaringen met vriendschappen, en 1 daarvan is: een tijdelijke ruzie tussen 2 vrienden kan de band sterker maken... kan dat kloppen?

Wat is vriendschap?