Recente vragen.

Ik maak sinds kort ook zelf kaarsen en ik gebruikte eerst oude kaarsen om te gieten. Nu meng ik ook zelf paraffine en stearine met een stukje kleurpil erbij. Als het gesmolten is dan is het helder maar na het gieten en afkoelen slaat het vlokkerig wit uit. Hoe kan dit?

Hier kunt u reageren op het onderwerp: Zelf verzorgende crème maken. Alle vragen en reacties worden gecontroleerd voor ze geplaatst worden. Het gebruik van websites adressen, email adressen en huisadressen alleen in overleg met de beheerder toegestaan om uzelf en de lezer te beschermen.

Hier kunt u reageren op het onderwerp: game design / computerspellen maken. Alle vragen en reacties worden gecontroleerd voor ze geplaatst worden. Het gebruik van websites adressen, email adressen en huisadressen alleen in overleg met de beheerder toegestaan om uzelf en de lezer te beschermen.

Hier kunt u reageren op het onderwerp: Zelf badolie of massageolie maken. Alle vragen en reacties worden gecontroleerd voor ze geplaatst worden. Het gebruik van websites adressen, email adressen en huisadressen alleen in overleg met de beheerder toegestaan om uzelf en de lezer te beschermen.

Hier kunt u reageren op het onderwerp: Zelf zeepjes maken. Alle vragen en reacties worden gecontroleerd voor ze geplaatst worden. Het gebruik van websites adressen, email adressen en huisadressen alleen in overleg met de beheerder toegestaan om uzelf en de lezer te beschermen.

Hier kunt u reageren op het onderwerp: Zelf kaarsen maken. Alle vragen en reacties worden gecontroleerd voor ze geplaatst worden. Het gebruik van websites adressen, email adressen en huisadressen alleen in overleg met de beheerder toegestaan om uzelf en de lezer te beschermen.

Hier kunt u reageren op het onderwerp: Creativiteit algemeen. Alle vragen en reacties worden gecontroleerd voor ze geplaatst worden. Wanneer een vraag of reactie kwetsend, beledigend, neerbuigend, provocerend of grof taalgebruik bevat, zal deze niet geplaatst worden. Ook is het gebruik van websites adressen, email adressen en huisadressen alleen in overleg met de beheerder toegestaan om uzelf en de lezer te beschermen.

Ik had op mijn schuur een vrij groot zonnepaneel gezet om de schuur “off grid” te maken. Dit is helaas niet helemaal gelukt, ik heb een schakeling gemaakt die bij onvoldoende stroom uit de batterijen vanzelf weer overschakelt naar een 12 volt netstroom adapter. Toen ik begon met het project besloot ik om de stroom van overdag op te slaan in een gel loodaccu omdat deze een fijne grote capaciteit hebben. In de nacht draaide de tuinverlichting op deze accu en ook de schuur verlichting (12 volt) draaide op deze accu. Echter na ruim een half jaar bleek de accu bijna niet meer bij te laden en leekt het alsof de accu heel snel weer leeg was. Ik leerde toen dat een loodaccu het niet zo fijn vindt wanneer deze elke dag tot het maximum opgeladen wordt en daarna in de nacht weer bijna leeg gaat. Na een aantal maanden gaat de accu er zo op achteruit dat deze niet meer bruikbaar is. Ik heb daarna de accu door Li-Ion batterijen vervangen en ook een schakeling gemaakt die tijdig de batterijen afschakelt (beneden de 8 volt) en dan overschakelt op netstroom. Li-Ion batterijen hebben veel minder last van geheugen effect en deze draaien nu al meerdere jaren prima.

Ik kreeg een acculader aangeboden ter reparatie en bij het nakijken bleek er niets aan de hand te zijn met het apparaat. Wel viel me op dat het een zelf detecterende lader was die zelf kon bepalen of het om een 6 volt of een 12 volt accu ging. Toen we de zaak nog eens goed bekeken vonden we het euvel vrij snel, bij het meten van de spanning van de 12 volt accu bleek deze onder de 6 volt gezakt te zijn waardoor de acculader, ten onrechte dacht dat het om een 6 volt accu ging en dus ook tot 6 volt ging laden. Toen de accu weer bijgeladen was tot 8 volt detecteerde de acculader dat het om een 12 volt accu ging en werd de accu weer goed geladen. Een tip is dus om bij een zelf detecterende acculader eerste even de restspanning van de accu te meten voor u deze aansluit.

Het komt maar al te vaak voor dat een programma (zoals bijvoorbeeld nginx loadbalancer) geen mogelijkheid heeft om als Windows service te draaien. Vaak wilt u dit wel omdat het dan bij het herstarten van de server automatisch weer gestart wordt en omdat het dan onder een service account of localadmin account kan draaien. Hetzelfde gaat op voor executable jar files die vanaf de command prompt kunnen draaien met het java -jar commando. Hiervoor staat er een zeer handig project (WINSW) op Github en voor dotnet versie 4 is de naam: WinSW.NET4.exe. Deze is als binary te downloaden. Met behulp van dit programma kan elke executable als Windows service geinstalleer worden. Het volgende voorbeeld is voor een java microservice in de vorm van een jar file. Kopieer de jar file naar de directory vanwaar het gaat draaien (in dit voorbeeld: C:/micorserv1) en kopieer ook WinSW.exe naar deze directory . Wanneer de java jar file microservice.jar heet dan hernoemd u de WinSW.exe ook naar microservice.exe. Maak dan een config bestand aan met ook de naam microservice.xml. In deze config file zet u het volgende: Open een Command venster en ga naar de C:/micorserv1 directory en type microservice.exe install, waarna de service geïnstalleerd zal worden. U kunt dan in de properties van de Windows service manager het opstart type en het user account instellen en ook vanuit de Windows service manager het programma starten en stoppen. De logging staat in dezelfde directory als de microservice,jar file. WINSW commands: - 'install' - install the service to Windows Service Controller - 'uninstall' - uninstall the service - 'start' - start the service (must be installed before) - 'stop' - stop the service - 'restart' - restart the service - 'restart!' - self-restart (can be called from child processes) - 'status' - check the current status of the service - 'test' - check if the service can be started and then stopped - 'testwait' - starts the service and waits until a key is pressed then stops the service - 'version' - print the version info - 'help' - print the help info (aliases: -h,--help,-?,/?) Extra options: - '/redirect' - redirect the wrapper's STDOUT and STDERR to the specified file

De volgende beschrijving is voor Windows systemen maar syntax van de opelssl en keytool commando's zijn hetzelfde binnen Linux systemen. Maak eerste een directory aan met de naam keystore en open dan een command shell en ga naar deze directory. U dient zowel het certificaat als de private key file in deze directory te plaatsen. Daarna kunt u met de volgende commando’s een certificaat omzetten in een java keystore. Eerst zetten we het cer beatand om in een pem formaat. Daarna zetten we het pem formaat om in een p12 formaat. Dit p12 bestand kunnen we dan rechtstreeks omzetten in een keystore bestand. U moet wel een password verzinnen en invoeren, dit heeft u later weer nodig om mykeystore,jks te benaderen vanuit Tomcat. Vaak zitten de intermediate certificaten ook in de aangeleverde cer file en met deze conversie heeft deze ook tegelijk opgenomen in de keystore. Bij deze conversie zal de alias standaard op “1” gezet worden. Wanneer u deze keystore wilt toevoegen aan Tomcat of Tomee dan moet u de server.xml in de conf directory bewerken, zoek de connector voor ssl / 8443, uncomment deze en vul deze waarden in: (Her) start de Tomcat server en connect naar poort 8443 met https en zie dat de verbinding secure is.

Vaak stelt men de vraag of de mens wel van nature monogaam is, waarbij we dan als eerste wel al vast kunnen vaststellen dat in de meeste culturen mannen en vrouwen met één partner samenleven. Maar het grote aantal mensen dat vreemdgaat, een avontuurtje heeft of op een andere wijze (met of zonder medeweten van de partner) gemeenschap heeft buiten de relatie zou kunnen suggereren dat monogamie niet natuurlijk is. Maar wat is dan monogamie? Monogamie staat voor `monos` = enkel en `gamos` = huwelijk, dus een huwelijk met één enkel persoon. In de huidige maatschappij verstaan we onder monogamie het aangaan van een exclusieve relatie met één persoon. Iemand die van binnen uit monogaam is zal zichzelf exclusief geven en binden aan één partner op emotioneel vlak en op het vlak van lichamelijke intimiteit. Iemand die van binnen uit monogaam is zal dus niet eens in de verleiding komen (of een verleiding afweren) om de partner waar hij of zij voor gekozen heeft te bedriegen of ontrouw te zijn. Helaas moet ik wel constateren dat trouw zijn en monogamie voor veel mensen twee verschillende dingen zijn, een bijna wrange conclusie is dat om vreemd te kunnen gaan men eerst een monogame relatie nodig heeft. Veel mensen denken wel dat monogamie en trouw hetzelfde is waardoor er onduidelijkheid en verwarring binnen een relatie kan ontstaan door verkeerde verwachtingen. Volgens biologen is seriële monogamie het meest natuurlijk, men wordt verliefd, gaat een relatie aan en krijgt eventueel kinderen. Na (gemiddeld) een jaar of vier gaat het gevoel over en beëindigd men de relatie en gaat men op zoek naar een nieuwe partner waarbij hetzelfde patroon zich zal herhalen. In Nederland zien we de gevolgen hiervan in de vele gebroken en nieuw samengestelde gezinnen en het vele echtscheidingsleed. Het lijkt er op dat nog weinig mensen moeite doen om samen oud te worden, veel mensen zijn zo verslaafd aan het gevoel van verliefd zijn dat ze nooit het stadium van echte liefde zullen bereiken. Het wrange is ook dat in trouwen wel het woord trouw en vertrouwen zit en dat dit juist de meest verbroken belofte is. Monogamie van binnen uit is een bewuste keuze voor liefde en stabiliteit, voor trouw en vertrouwen waarbij beide partners zichzelf bewust binden aan elkaar en dit verbond door daad en woord niet in gevaar laten brengen. Monogamie van binnen uit is geen cel of gevangenis maar een bewuste keuze om de relatie die je koestert op geen enkele wijze in gevaar te brengen door verleidingen van buitenaf. Deze verleidingen zullen er soms wel zijn want niet iedereen respecteert de monogame relatie van een ander en iemand die zelf verliefd is denk niet aan een relatie die hij of zij ten gronde kan richten. Monogamie van binnen uit heeft ook niets met jaloezie te maken, mensen die elkaar volledig vertrouwen hoeven per definitie niet jaloers te zijn. In goed vertrouwen kan men elkaar ook erg vrij laten. Mensen die zich monogaam van binnen voelen, zijn er voor elkaar en liggen niet met een vriend of vriendin in bed als de ander het een keer moeilijk heeft. Ook hoeft men binnen een strikt monogame relatie niet bang te zijn dat men (zelf of via de partner) een geslachtsziekte oploopt of buitenechtelijke kinderen veroorzaakt of dat men het kind van een ander als eigen kind opvoedt. Het niet monogame leven kan soms erg gecompliceerd worden. Mensen die monogaam van binnen zijn, die zijn niet per definitie saai of ouderwets maar het zijn wel mensen die bewust kiezen voor een stabiele en zekere relatie, zowel op geestelijk als lichamelijk gebied en waarbij men ook de uitdaging aangaat om zich exclusief te binden en verleidingen buiten de deur te houden in het belang van de relatie en de belofte van trouw die men is aangegaan. Het zijn mensen die aan één partner gewoon genoeg hebben en samen met deze ene partner genoeg uitdaging en liefde delen om samen heel gelukkig te kunnen zijn, ook als het eens niet mooi weer is. Het zijn mensen die samen de schouders er onder zetten als het soms even niet zo goed gaat in plaats van mogelijkheden buiten de relatie gaan zoeken. Als laatste wil ik nog zeggen dat in mijn visie monogamie van binnen uit vanuit de evolutie gezien een product van de menselijke intelligentie is en niet van het (oer) instinct, de keuze is aan u.

Wanneer ik nu terugkijk op het aantal verbroken relaties dat ik in mijn omgeving meegemaakt heb, was daar best wel vaak een derde partij bij betrokken. Ik denk zelf dat vreemdgaan nog veel vaker voorkomt en dat maar een klein gedeelte werkelijk uitkomt. In de vele jaren dat ik musicus was en veel optredens had, heb ik meer overspel gezien dan mij lief was. In de bands waarin ik speelde was overspel altijd ten strengste verboden en hielden we elkaar wel in de gaten. Maar als je werkt in de uitgaan sector dan zie en hoor je veel. Ik heb persoonlijk meegemaakt dat ik op het podium zat en een vrouw die met haar eigen man aan het dansen was telkens oogcontact zocht en me telkens met een bepaalde blik aankeek. Toen ik daarna in de pauze naar de wc ging, stond ze ineens bij de uitgang op te wachten waarna ze met een veelbetekenende knipoog mijn hand pakte en me naar buiten wilde trekken. Toen ik hier niet op inging werd ze boos en vroeg ze wat voor vent is was. Naar ook binnen mijn kennissenkring heb ik meerdere keren meegemaakt dat een vrouw een buitenechtelijk relatie had met een getrouwde man die hun "soulmate" was maar die om een of andere reden zijn vrouw en gezin niet "kon" verlaten. Veel van deze buitenechtelijke relaties kunnen soms jaren duren maar vaak lopen uiteindelijk op niets uit. Vaak weten de echtgenotes van deze mannen niet dat hun echtgenoot vreemdgaat en vaak komen ze het ook nooit te weten. Wat ik wel gemerkt heb is dat de vrouwen die een relatie hadden met een getrouwde man zelf niet vonden dat ze vreemd gingen en ook niet dat de man vreemdging, hij had tenslotte een slecht huwelijk (of zei dat hij een slecht huwelijk had). Ik weet persoonlijk van een aantal relaties waar de man of vrouw niet weet dat de partner een tijd lang een buitenechtelijke relatie heeft gehad. Veel relaties mislukken uiteindelijk vaak door te grote verschillen in karakters, omstandigheden of teleurstellingen in de verwachtingen. Vaak sudderen deze relaties door tot één van de twee iemand anders tegenkomt en vaak eerst een geheime relatie begint omdat men nog vast zit (of denkt te zitten) in de oude relatie. Wanneer de relatie niet goed meer is staan veel mensen erg open voor de aandacht van een ander en door weer verliefd te worden, of de steun van een minnaar(es), kunnen ze de stap om te breken met de oude relatie makkelijker maken. Ik denk dat veel mensen niet weten dat een derde de oorzaak was van het uit elkaar gaan of de echtscheiding en het ook nooit zullen weten. Soms is het denk ik ook beter om het niet te weten omdat meestal mensen die uit elkaar gaan nog kinderen hebben waar ze nog jaren lang als vader en moeder voor moeten zorgen. Verliefdheid en sksuele spanning is een goede afleiding voor schuldgevoelens ten opzichte van de eigen partner. Mensen die verliefd zijn of een spannende affaire hebben kunnen door alle pretstofjes die door hun lichaam stromen niet echt gevoelens (van schuld of begrip of enig inlevingsvermogen) richting hun partner voelen. Zelfs als het vreemdgaan, uitkomt voelen ze zich wel schuldig over het (nu vaak zichtbare) verdriet dat ze hun partner aangedaan hebben, maar zorgen de verliefde hormonen er voor dat ze hier eenvoudig overheen kunnen stappen. Deze schijnbare onverschilligheid kan voor de bedrogen partner nog eens extra pijnlijk zijn en de emoties nog meer laten oplopen, maar dit in gedachten houdende kunt u misschien iets makkelijker het gedrag van de ander relativeren.

Wanneer u bedrogen bent dan is dit een enorme aanslag op uw gevoel van eigenwaarde en het zal zeker in het begin moeilijk zijn om weer te vertrouwen. Wat ik zelf geleerd heb is om voor mijzelf op te komen en overspel nooit meer te accepteren. Maar voor zichzelf opkomen is vaak het grote probleem van de persoon die bedrogen is. Ik heb zelf ooit iemand een tweede kans gegeven waarna ik een tijd daarna weer bedrogen werd. Voor mij is overspel nu het einde van een relatie want de basis van een relatie moet eerlijkheid en vertrouwen zijn. En met deze boodschap voor mijzelf en een eventuele partner heb ik een grens aangegeven waar ik mij ook aan zal houden en dit zorgt er indirect ook voor dat ik niet meer bang ben om bedrogen te worden. Toch is het belangrijk om het vertrouwen in mensen en relaties niet te verliezen, u bent zelf eerlijk en betrouwbaar en er lopen genoeg andere mensen op deze wereld rond, die goede partners kunnen zijn en die ook net zo oprecht en betrouwbaar zijn als u. Wanneer u weer een partner kunt vinden die u kunt vertrouwen en die vertrouwen kan vinden bij u, dan bent u uiteindelijk betere af en gelukkiger dan toen u bedrogen werd. De weg hier naar toe kan moeilijk zijn maar ook de soms heftige emoties van bedrogen zijn helen op de duur, dat weet ik ondertussen uit eigen ervaring. Maar neem de tijd om te helen! Heel vaak zeggen mensen wel dat als de partner vreemdgaat dit voor hen het einde van de relatie is. Maar vaak pakt het toch anders uit en is alles wat u samen heeft opgebouwd ook belangrijk en is het plaatje opeens niet meer zwart / wit. Hoe u er uiteindelijk mee omgaat, is ook afhankelijk van de reden waarom de ander is vreemdgegaan en hoe vaak het al is voorgekomen. De grote vraag is toch of er weer een relatie van vertrouwen op te bouwen is en of de ander oprecht berouw heeft. Dan moet u zelf bepalen of u de ander kunt vergeven, wat u ook doet, de beslissing is aan u. Wanneer het u lukt om uw partner echt te vergeven, dan wacht er een nieuwe uitdaging en dat is de relatie weer opbouwen, samen werken aan eventuele problemen die mogelijk de oorzaak waren en weer werken aan het wederzijdse vertrouwen.

Een van de mogelijke oorzaken van vreemdgaan is de zogenaamde midlifecrisis die voor vrouwen vaak zo rond de 35 jaar en voor mannen vaak zo rond de 40 jaar ligt. Vaak zijn deze mensen al lang getrouwd en is de relatie in een soort van sleur gekomen. Huis, werk, kindjes alles loopt en er is weinig spanning en veel zekerheid. Op dit moment overdenkt de persoon in midlifecrisis zijn of haar bestaan en slaat de twijfel toe of men dit nog wel wil. De angst dat de jonge jaren waarin alles kon nu echt voorbij is en dat dit het is voor de rest van het leven, kan mensen echt aan het twijfelen brengen. Ineens willen ze weer jong en vlot zijn en het gevoel hebben dat ze nog aantrekkelijk zijn en in de markt liggen. Ze gaan flirten om te zien of ze nog in de markt liggen en soms loopt dit uit op een verliefdheid die kan ontaarden in een spannende buitenechtelijke relatie. Wanneer u goed om u heen kijkt dan ziet u veel echtscheidingen waarbij de vrouw rond de 35 en de man rond de 40 jaar oud is. Veel van deze scheidingen zijn het gevolg van een buitenechtelijke (midlifecrisis) relatie. Ik denk zelf dat veel van deze relaties gered hadden kunnen worden wanneer er in een vroeg stadium hulp gezocht was. Wanneer een relatie een soort van punt bereikt waarna men niet meer terug kan, dan is het einde helaas in zicht. Wanneer je pessimistisch kijkt dan komt het helaas heel vaak voor dat mensen die in een relatie zitten die moeizaam loopt, open staan voor een verliefdheid op een buurman of buurvrouw, een kennis of en goede collega op het werk die ook aangeeft in een relatie dip te zitten. Wanneer iemand in zo een situatie aandacht krijgt van iemand van het andere geslacht en deze single / vrijgezel is of aangeeft dat zijn of haar relatie ook niet lekker loopt, wat mensen lotgenoten zal maken, dan ligt emotionele en sksuele ontrouw op de loer. Ik denk zelf dat de meeste gevallen niet uitkomen en dat de scheiding of het verbreken van de relatie op andere redenen zal gebeuren of dat mensen gewoon doorgaan met hun huwelijk zonder dat iemand het ooit zal weten. Ik weet dat het soms beter is om niet alles te weten, omdat je dan makkelijker met je eigen leven door kunt gaan. Daar staat wel tegenover dat wanneer de partner vreemd is gegaan men zich sneller (maar ook heftiger) emotioneel los kan maken van de ex partner.

Wanneer mensen elkaar aankijken analyseren ze het gezicht van de ander. De eerste minuten van een contact zijn belangrijk in deze tijd vormen we namelijk ons al een oordeel over de ander en de ander. Wanneer we naar het gezicht van iemand kijken dan doen we dit in een bepaald patroon, we scannen als het ware het gezicht. Het meest kijken we naar de mond en de ogen. Op de afbeelding hiernaast is te zien hoe men het gezicht bekijkt door de ogen te volgen van een aantal proefpersonen en deze af te beelden op het gezicht. De zwarte lijnen zijn dus de bewegingen die de ogen maken bij het kijken naar een gezicht. Wanneer we door iemand met een ontspannen gezichtsuitdrukking aangekeken worden, vatten we dit vaak op als een teken van sympathie en soms zelfs als een flirt. Toch vinden de meeste mensen het niet prettig om lang aangekeken te worden. Hoe we iemand aankijken, speelt ook een rol tijdens het leggen van contacten en bij het opbouwen van een relatie. Wanneer we met iemand in contact willen komen zal men de ander eerst aankijken en men kijkt langer naarmate men nauwer contact wenst. Wanneer de ander terugkijkt is er sprake van oogcontact en bekijkt, analyseert en beoordeeld men elkaar wederzijds (meestal onbewust).

Het lijkt zo te zijn dan partners die over elkaar praten in termen van "wij"in plaats van "jij en ik" een betere en gelukkigere relatie te hebben dan stellen die niet op deze manier over elkaar praten. Uit onderzoek van Robert Levenson van de Universiteit van Berkeley in Californië blijkt dat stellen die elkaar als team zien stabieler en rustiger zijn. Hij analyseerde 154 stellen in een conflictsituatie terwijl hij hun lichamelijke reacties opnam met een polygraaf. Uit deze test bleek dat vooral oudere koppels goed scoren doordat ze minder last van stress hadden en minder negatieve emotionele reacties vertoonden. Het lijkt er op dat het verwijzen naar de partner met het woord "wij"een rustgevend effect heeft op de partner, terwijl "ik en jij" een afstand tussen de partners veroorzaakt waardoor partner tegenover elkaar komen te staan in plaats van naast elkaar. En dat is erg slecht voor de relatie, bovendien zijn negatieve emoties ook slecht voor de gezondheid. Het omgekeerde komt natuurlijk ook voor, wanneer een relatie niet meer zo goed is zullen partners over kunnen gaan van "wij" naar "ik en jij" maar dan is het meer een symptoom van een slechte relatie en geen oorzaak.

Haat is een zware term die een sterk negatieve lading heeft en kan worden ervaren als een gevoel van afstoting tot iets of iemand en het gevoel om het onderwerp van de haat te willen kwetsen of te vernietigen. Veel mensen zien liefde en haat als twee uiterste tegenstellingen maar soms liggen liefde en haat heel dicht bij elkaar. Wanneer uw geliefde u bijvoorbeeld erg bedrogen heeft en u in alle ellende achterlaat dan kunt u nog steeds de liefde voelen voor de inmiddels ex geliefde en het liefst weer in zijn of haar armen liggen, maar tegelijkertijd zo boos en gekwetst zijn dat dit in de buurt van haten komt. Hoe kan het dat iemand die u ooit zo beminde, u nu zo veel pijn kan doen. De haat gevoelens die dan opkomen zijn ook een deel van het Verwerkingsproces, u moet de ander loslaten en het verbreken van die band kan soms zelfs fysiek pijn doen. Zo lang u niets met de haat gevoelens doet en het weer vanzelf overgaat in een neutraal gevoel is het een volkomen normaal verwerkingsproces. Wel is het belangrijk om niet te blijven hangen in deze gevoelens maar de wonden te likken, voor uzelf kiezen en het leven weer op te pakken. Haat en liefde liggen dus soms dicht bij elkaar, maar zolang u blijft haten heeft u uw ex geliefde niet losgelaten. Wanneer u deze haat vasthoud is er geen plaats meer voor oprechte liefde, wanneer u de ander en uzelf kunt vergeven kunt u het hart weer vrij maken en weer openstellen voor oprechte liefde. Er is zelfs wetenschappelijke onderzoek gedaan naar de dunne lijn tussen haat en liefde, wetenschappers van het Britse University College hebben hersenscans gemaakt tientallen proefpersonen, terwijl ze naar een foto keken van een persoon voor wie ze een diepe haat koesterden terwijl een andere groep keken naar foto's van hun geliefde. Zo probeerde men in kaart te brengen welke hersengebieden actief zijn bij gevoelens van haat en liefde. Wat opviel was dat de hersenactiviteit bij deze twee verschillende emoties grote overeenkomsten vertoonde. Toch was er ook een duidelijk verschil tussen de hersenactiviteit bij haat en liefde. Wanneer mensen naar een geliefde keken werden de hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor logisch redeneren minder actief in tegenstelling tot gevoelens van haat. In de liefde neemt men blijkbaar meer afstand van het logische verstand en bij haat is men vaak meer berekenend bezig. Maar er bestaan ook echte haat liefde relaties waarbij geliefden heel wat minder liefdevol kunnen zijn dan men op het eerste gezicht zou denken. Bij sommige stellen vliegen de vonken er van af, ze kibbelen en delen gemene steken uit. Dit kan zelfs uitlopen in hooglopende ruzies waarbij het stel elkaar in gezelschap de huid staat vol te schelden. Toch blijven deze mensen bij elkaar en kunnen ze niet zonder elkaar. Het lijkt er soms om te gaan zoveel mogelijk spanning te creëren en daarvan een kick te krijgen waarna het stel thuis met veel passie de ruzie bijgelegd zal worden met een heftige vrijpartij. Dingen zijn niet altijd wat men in eerste instantie denkt dat ze zijn en het leven zit in dit opzicht vol verrassingen.

Uit recent onderzoek blijkt dat bijna 50 procent van de volwassenen in Nederland wel eens met een verbroken relatie te maken gehad heeft en een ander onderzoek geeft aan dat zo'n 70 procent van de ondervraagden vinden dat mensen tegenwoordig te snel een relatie verbreken. Wanneer ik zelf om mij heen kijk valt me ook op dat sommige mensen hun relatie wel heel snel "inruilen" voor een andere als het maar even tegenzit of minder leuk is. Zijn we in deze wegwerp wereld nu ook op weg naar de "wegwerprelatie"? Mensen zijn zelfstandiger maar ook minder in staat om zich aan te passen aan een ander en bovendien zijn de verleidingen en de kans om met iemand in contact te komen veel groter dan vroeger. Het viel mij bijvoorbeeld op dat ik meerdere jaren wel eens op een dating site keek en dan in het bijzonder voor mensen in de buurt. Vaak zag ik daar telkens weer dezelfde vrouwen opduiken om na een korte tijd weer te verdwijnen en een half jaar later weer met een nieuwe profiel op dezelfde datingsite te staan. Ook hoor ik van vrouwen verhalen van mannen op datingsites die er leuk uitzien die date na date "proberen". Een vrouw vertelde dat ze op vrijdagavond een date had waar ze na een hele gezellige avond bleef slapen om de volgende dag via een email te horen dat hij het toch niet zag zitten. Toen ze even langsging om uitleg te vragen, kwam de volgende date net aan. Ook ik heb wel eens zo'n "probeer" date meegemaakt en dan is het best wel even slikken als je de volgende dag (na een leuke nacht) met het hoofd nog in de wolken een email krijgt waar ze aangeeft dat ze het toch niet ziet zitten. Seriële monogamie betekent dat men meerdere relaties heeft maar dan wel na elkaar. Sommige mensen refereren aan zichzelf als "happy singles". Dit suggereert dat men geen vaste relatie heeft maar toch een gelukkig leven heeft met intimiteit en verliefdheid alleen als men dat even nodig heeft. Dan lees ik verhalen van mensen die eerlijk toegeven dat dit leuk is wanneer men 24 jaar is maar dat het na dertig jaar al heel wat minder leuk is. Vrienden en vriendinnen gaan samenwonen of trouwen en krijgen kinderen en dan is er niet meer zoveel plaats voor die "happy single". Mensen stellen ook steeds meer eisen aan een relatie naarmate ze ouder worden en een (volgens zichzelf) leuke man van 38 schreef op een forum ook dat hij het gevoel had dat hij nooit zou kunnen voldoen aan alle eisenpakketten van de vrouwen van zijn leeftijd. Het had volgens hem vaak een veel te groot "ik" gehalte. Een leuke Sigmund grap gaat zo, een leuke vlotte vrouw met een brede lach zegt: "Ik ben een happy single, een carrière vrouw, hip en happy, intelligent en onafhankelijk met veel vrienden. Ik woon alleen en als ik zin heb in sks dan neem ik iemand mee uit de kroeg en na het ontbijt trap ik hem de deur uit...". Na een korte stilte kijkt ze iets minder vrolijk en zegt: "U wilt zeker ook niet met mij trouwen?". Dit geeft de spagaat aan waar de meeste mensen zich in bevinden, de wereld lokt met vrijheid blijheid en zelfstandigheid maar diep van binnen willen de meeste mensen toch een vaste liefdevolle relatie. Maar juist omdat ze zo op zichzelf gericht en zo zelfstandig zijn en ze ook zo bang zijn om dit op te geven, zal het aangaan en vooral behouden van een relatie steeds moeilijker worden. Een andere vrouw schreef op een forum dat ze er telkens weer tegenaan liep dat een relatie in het begin geweldig en passioneel was maar dat wanneer de eerste verliefdheid over was en er ook soms over minder leuke dingen en problemen gesproken werd en er soms ook ineens dingen van haar verwacht werden dat ze dan telkens met de schrik om het hart de relatie verbrak. Zo ging ze van verliefdheid naar verliefdheid en bereikte ze nooit het punt van een echte en hechte relatie. Ze vroeg zich af waarom relatie niet altijd zo leuk als in het begin konden blijven. Dit soort relaties noem ik dus soms voorzichtig "wegwerprelaties". Paul van Vliet had ooit eens een mooi lied waarin hij beschreef dat hij niet bang was om dood te gaan, alleen bang was voor de wijze waarop. Hij gaf aan dat hij graag dood wilde gaan, thuis in zijn eigen bed met de liefdevolle verzorging van zijn vrouw. Die kende elke centimeter van zijn lijf beter dan de dokter en wist precies wat hij nodig had zonder te vragen. Dit soort opperste intimiteit bereikt men pas als men vele jaren met lief en leed naar elkaar toegegroeid is en wanneer men echt en oprecht open staat voor de ander. Dit betekent ook meer geven dan nemen, soms ook eens iets inleveren voor de ander, problemen samen oplossen en vaak de ander boven jezelf stellen. Voor veel mensen is dit tegenwoordig ondenkbaar zodat ze nooit verder komen dan de eerste spannende leuke tijd van een relatie en relaties helaas net als de meeste wegwerp dingen in deze wereld ook "wegwerprelaties" worden.

Laatst hoorde ik een leuke prikkelende stelling die volgens mij zelfs het aantal echtscheidingen en veel relatie problemen en ellende die daaromheen hangt kan oplossen. Het idee is simpel, in plaats van het huwelijkscontract voor de rest van het leven aan te gaan (wat wel een heel zware belofte is) gaat men een huwelijk aan voor vijf jaar. Na vijf jaar moeten beide partners het huwelijk opnieuw bekrachtigen voor de volgende vijf jaar. Wanneer beide partners of één van beide partners het huwelijk na de vijf jaar niet langer wil voortzetten, dan is het huwelijk ook onmiddellijk, zonder extra juridische stappen ontbonden. Verplichting tot onderhoud van de kinderen tot ze 21 jaar oud zijn blijft er wel voor beide ouders. Waarom zou dit in mijn visie het aantal mensen dat gaat scheiden en huwelijksproblemen omlaag brengen. Eenvoudig, omdat geen van beide partners het huwelijk meer voor vanzelfsprekend kan aannemen. Wanneer men het risico loopt (en er ook van bewust is) dat de partner er na een paar jaar zonder al te veel problemen onderuit kan, zal men zich meer moeten inzetten om het huwelijk goed te houden. Ik denk dat hierdoor mensen zich dus meer bewust gaan inzetten voor hun huwelijk en dat dus het aantal echtscheidingen omlaag zal gaan. Nu is het vaak zo dat huwelijkspartners maar bij elkaar (moeten) blijven en net zo lang de relatie verzieken tot één van beiden de handdoek in de ring gooit. Deze persoon is dan meestal ook gelijk de schuldige. De periode van ruzie en onbegrip gaat vaak na de echtscheiding gewoon door en hier worden kinderen vooral de dupe van. Door van een echtscheiding een emotioneel drama te maken en het (soms onbewust) inzetten van kinderen om de ex partner terug te pakken of te kwetsen worden kinderen vaak voor de rest van hun leven beschadigd. Dit is in mijn ogen nog een veelgebruikte methode van kindermishandeling. Uit ervaring weet ik dat wanneer ouders als verstandige mensen redelijk vreedzaam uit elkaar gaan en na de echtscheiding vreedzaam als ouders met elkaar omgaan, de kinderen niet echt problemen ondervinden van de echtscheiding van hun ouders. Nu is het vaak zo dat men de ander kwalijk neemt dat deze de belofte voor het leven gebroken heeft. In het vijf jaar systeem is het zo dat men verplicht na vijf jaar het huwelijk kan en mag evalueren en dat uit elkaar gaan gewoon een optie is. Wanneer het uit elkaar gaan geen taboe meer is en ook mensen elkaar niet juridisch kapot kunnen maken uit gekrenkt ego of wraakzucht zullen veel mensen, na een periode van rouw, weer een nahuwelijk kunnen oppakken en beiden weer kunnen doorgaan met hun leven. Voor de mensen die wel levenslang bij elkaar willen blijven is het elke vijf jaar een extra huwelijksfeest dat men kan vieren. Wat denk u van deze stelling?

Hier kunt u vragen stellen of reageren op het onderwerp thuisstudio en zelf opnames maken. Reacties zullen pas na goedkeuring geplaatst worden om de integriteit van deze site te waarborgen. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Hier kunt u vragen stellen of reageren op de gitaren pagina. Reacties zullen pas na goedkeuring geplaatst worden om de integriteit van deze site te waarborgen. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Hier kunt u vragen stellen of reageren op de muziek pagina. Reacties zullen pas na goedkeuring geplaatst worden om de integriteit van deze site te waarborgen. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Hier kunt u reageren op het onderwerp: Emotionele duiveltjes

Hier kunt u reageren of vragen stellen over het onderwerp dating zestig plus. Reacties zullen pas na goedkeuring geplaatst worden ter bescherming van u en de andere bezoekers van deze site. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Hier kunt u vragen stellen of reageren op het onderwerp hedonisme. Vragen en reacties zullen pas na goedkeuring geplaatst worden om de integriteit van deze site te waarborgen. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Hier kunt u reageren of vragen stellen en beantwoorden over het onderwerp liefde en een jongere partner. Reacties zullen pas na goedkeuring geplaatst worden om de integriteit van deze pagina te blijven waarborgen.

Hier kunt u vragen stellen of reageren op het onderwerp denkfouten op deze website. Vragen en reacties zullen pas na goedkeuring geplaatst worden om de integriteit van deze website te beschermen.

Hier kunt u vragen stellen of reageren op het onderwerp introvert versus extravert.

Ik ben zelf senior met een redelijk rijk relatieverleden en de laatste jaren lijkt het steeds moeilijker om nog een geschikte liefdespartner te vinden. 1) De leeftijd speelt ook mee, ik ben er zelf ook niet knapper op geworden maar de meeste dames ook niet. Elkaar ook nog eens lichamelijk aantrekkelijk vinden is een stuk moeilijker geworden. 2) Daarnaast is het ook zo dat de meeste mensen met vallen en opstaan na een aantal relaties eindelijk een goede partner gevonden hebben. Wat er uiteindelijk overblijft zijn de moeilijkere gevallen (en daar reken ik mijzelf dan ook maar onder). 3) Wanneer men jong is past men zich nog makkelijker aan t.o.v. een liefdespartner, wanneer mensen ouder zijn is die wil om zich nog aan te passen aan een ander wat minder geworden. Om eerlijk te zijn heb ik zelf de moed (na een redelijk aantal teleurstellende dates) al meerdere keren opgegeven, net als een aantal vrienden die ook al langere tijd alleen zijn. Het heeft geen zin om de schuld bij vrouwen of mannen te leggen, er zijn gewoon niet zoveel, nog een redelijk aantrekkelijke, niet veel lijken in de kast hebbende, niet te veeleisende partners te vinden. Ik ben blij voor alle mensen die nog op tijd een goede levenspartner gevonden hebben en die gewend zijn geraakt aan elkaar eigenaardigheden en verval door leeftijd, op een bepaalde leeftijd is die kans nog erg klein. Cest la vie. Vriendelijke groet, Hein Pragt

Binnen deze rubriek kunt u vragen stellen of reageren op de pagina over kinderen op deze site.

Mijn geliefde echtgenote, met wie ik al meer dan 30 jaar ben, liegt met grote regelmaat over contacten met mannen. Het liegen en aandacht zoeken bij mannen heeft een aantal keren geresulteerd in iets dat je emotionele ontrouw zou kunnen noemen. Op 23 februari 2009 heb ik het volgende verhaal op dit forum geschreven: Overdrijf ik, dat is ook de vraag die al enige tijd bij mij bovenkomt en in deze dagen weer. Ik ben een kerel, en niet echt thuis in de wereld van emoties en ben zelf niet echt sociaal handig, ik vraag me af of ik overdrijf als ik zeg dat mijn vrouw emotioneel/virtueel is vreemdgegaan, en dat is de reden dat ik ons prive-geheim zomaar op dit forum dump. Ik heb wederom bij toeval ontdekt dat mijn echtgenote al een hele tijd mailt met een totaal onbekende man. Ze heeft hem ontmoet op een forum voor manisch depressieven. De inhoud van de mailtjes zijn vzv ik kan beoordelen, zeer vriendschappelijk van aard, virtuele knuffels en hugs vliegen over en weer, mijn vrouw wordt door de man zeer geprezen:... mag ik even uit m’n dak gaan, je bent een wereldwijf, ik weet dat je getrouwd bent, dikke kus, maar..., zo lief dat je aan mij denkt, ik moet erom huilen, je bent warm en sympathiek, veel liefs... verder vertelt hij intieme zaken van zijn vriendin, en dat ze tijdelijk uit elkaar zijn enz. enz. Mijn vrouw zegt dat het zijn voorstel was het privé mailcontact te beginnen maar het is mijn vrouw die elke keer enthousiast vroeg hoe het met hem is. Verder was het een hele klus om het boven tafel te krijgen: eerst botweg ontkennen, en daarna allerlei uitvluchten als privacy schending enz. Tussen ons tweeën was het niet geweldig de laatste tijd, en daar voel ik me wel schuldig over, dat was een gevolg van onenigheid over therapieën voor haar psychische problemen, reden waarom ze zich terugtrok op het forum en daar en tegen vrienden en bekenden van ons heeft ze zich voortdurend uiterst negatief uitgelaten over man en kinderen, daar ben ik al eens op aangesproken door een van hen. Iets dergelijks (stiekem mailcontact met andere man) heeft mijn vrouw eerder gedaan. Toen heeft ze me plechtig beloofd het nooit weer te zullen doen... Eerlijkheid en trouw zijn de basis voor een goede relatie, maar ik voel me diepgekwetst.... terecht? Bedankt voor het lezen en het meedenken! Dat was 2009. In 2004 had zij al eens een lange tijd emailcontact met een ex vriendje waarop ze vroeger hevig verliefd was. Lange emails, waarin ze haar hele leven besprak met deze man, die daarop weer zijn commentaar gaf. In 2013 vermoedde ik weer iets. Ze was veel met haar telefoon bezig, en toen ik haar eens vroeg of ik mee mocht kijken moest ze opeens naar de WC, waar ze, naar later bleek, alles had gewist. Ik heb nog het een en ander terug kunnen halen, en daaruit bleek dat zij wederom, deze keer via Wordfeud, een man had leren kennen. Via de Wordfeud chat en Whatsapp hadden ze elkaar vele ondubbelzinnige berichten gestuurd, waaruit bleek dat ze beiden hevig verliefd op elkaar waren geworden. Uit één bericht van deze man bleek dat mijn vrouw bij hem was geweest (200 km reizen), maar dat heeft ze stellig ontkend. Wat ik dus niet geloof. Verder schreef ze hem een aantal brieven waarin ze verklaart wat hij voor haar betekent, dat ze zich gestreeld voelt, en noemt hem lieve vriendbroer. En dat ze 22 jaar getrouwd is en in een kooi zit, en (citaat) ‘niet wist dat ze erin zat, en vond met veel strijd een manier om te leven met de man die ze zelf gekozen had’. Ai dat doet pijn na jarenlang het hele gezin draaiend te hebben gehouden omdat ze volgens haar tot niets in staat was, omdat ze volgens haar psychisch ziek was, waarvan achteraf bleek dat ze eigenlijk alleen maar aandacht wilde en zwolg in zelfmedelijden. Nog steeds hebben de oudsten en ik last van haar gedrag destijds, waaronder vele woedeuitbarstingen van haar. Ik heb haar in al die tijd altijd bijgestaan, ontzien in de huishouding, en haar begeleid en geholpen bij haar zogenaamde psychische problematiek. Het ontdekken van dit ontrouw resulteerde, net als in 2009, weer in een groot drama, door haar ten toon gespreid. Haar ouders hebben mij ooit eens gewaarschuwd hoe keihard ze kan liegen. Nou dat heb ik gemerkt. Alleen als ik keihard bewijs heb, erkent ze het ontrouw, tot die tijd ontkent ze het glashard. Volgens mij moet ik daarom bang zijn dat er nog veel meer is dat ik niet weet…. Complicerend is dat zij een bijzonder hartelijke en sociale vrouw is, en als zodanig door iedereen wordt behandeld. De schaduwzijde hiervan weet alleen ik. Door het ontrouw is onze relatie op een zodanige wijze beschadigd dat ik soms meen te bespeuren dat anderen vinden dat ik Els tekort doe. Ik merk dat ik soms kortaf ben, en bijvoorbeeld moeite heb om een afscheidskus/omhelzing te geven, vanwege die ontrouw. Daardoor krijg ik minder leuke reacties van bijv. vrienden, die mij om die reden beschouwen als lomp of bot. Daardoor heb ik nagenoeg geen vrienden meer, maar mijn vrouw wel. Dat zorgt bij mij weer voor een minderwaardigheidsgevoel en frustratie. Ik heb daar erg veel last van. Ik vind het moeilijk om van een vrouw te houden die van tijd tot tijd grenzen overschrijdt in het contact met allerlei mannen, en ondertussen gewaardeerd wordt om haar hartelijkheid enz. In al die jaren ben ik qua verwerking van het ontrouw eigenlijk geen steek verder gekomen, ook omdat het telkens weer gebeurt. De laatste tijd heb ik haar niet meer betrapt, maar ze heeft een nieuwe baan waarin ze, hoe is het mogelijk, alsof ze het zoekt, veel 1-op-1 contact met mannen heeft. Als ik haar vraag hoe die contacten verlopen, krijg ik weer ontwijkende antwoorden. Bovendien kloppen ze aantoonbaar niet. Van 2 mannen weet ik dat ze zeer regelmatig contact met hen heeft, en een stuurt haar per email, whatsapp en facebook regelmatig berichten. Zij zegt dat ze het niet zoekt, maar zij legt een zodanige belangstelling voor de ander aan de dag dat de ander graag de ruimte neemt om haar uitgebreid te antwoorden, en haar te bedanken en complimenteren. Daartegenover moeten vooral de oudste kinderen weinig van haar hebben, ook gelet op de tijd dat ze meende psychisch ziek te zijn, en alles in het honderd liet lopen. Naar mijn mening heb ik echt oprecht geprobeerd haar die aandacht te geven die ze nodig heeft, maar die ze steeds bij anderen zoekt. Ik blijk er echter niet in te slagen. Deze vrouw heeft verschrikkelijk veel aandacht nodig, die ik haar niet kan geven, bovendien blijft ze maar liegen. Bovendien blijkt elke keer weer dat meer loyaal is aan allerlei andere mensen dan aan haar echtgenoot en gezin... Tot zover. Ik zou graag willen weten wat jullie hier van vinden, en sta open voor tips. Ik ben langzamerhand radeloos, en merk dat ik het niet meer trek met deze vrouw. Maar ik wil niet scheiden, als was het alleen al omdat dat nog veel meer schade aan ons gezin toebrengt. Ik moet er niet aan denken dat ik dit ooit aan de kinderen (2 volw, 2 puber) zou moeten vertellen.

Hier kunt u vragen stellen of reageren op het onderwerp eerlijkheid. Reacties worden zo snel mogelijk, na controle op de site weergegeven. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Heb een nieuwe vriend het is nog in het begin stadium nu geeft hij aan dat ik dezelfde sks met hem moet hebben als dat hij met zijn laatste ex had, hier heb ik dus echt geen zin in, alleen het feit al dat hij zijn vorige sksleven met zijn ex in onze relatie brengt vind ik erg vreemd.

Hier kunt u reageren op het onderwerp: De evolutietheorie

Hier kunt u reageren op het onderwerp: Liefde en communicatie.

Goede dag . Ik zie en lees vaak tips en advies voor een vader met een puber die ADD heeft, of voor een man met een vrouw die ADD heeft en vaak het advies is van structuur geven etc. Maar wie o wie heeft tips / advies voor mij, omdat mijn vrouw met ADD de meeste opvoeding geeft aan onze puber met ADD. Ik wordt hier gek van.

Hier kunt u reageren, vragen stellen of beantwoorden over het onderwerp liefde en intimiteit. Reacties zullen pas na goedkeuring op de site geplaatst worden. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Hier kunt u reageren op het onderwerp van deze pagina!

Hoe kan ik eigenlijk uitleggen op een spreekbeurt wat de symbolen zijn van de Islam

O wow, wat herkenbaar. Ook ik een moeder van een 17 jarige dochter, waar een jaar geleden borderline bij gediagnosticeerd is ga kapot van verdriet. Het is inmiddels bijna 3 jaar aan de gang. Ze veranderde van een aanhankelijk lief en behulpzaam meisje dat de wereld best eng vond, naar een jonge vrouw die bij tijd veranderde in een monster. Gillen, krijsen, spullen stuk gooien, bijten en vechtpartijen waren uiteindelijk het gevolg. Ik heb mezelf altijd verweten iets over het hoofd te hebben gezien. Nu is ze al 1-1/2jaar uit huis geplaatst. Dit hebben wij haar aangedaan, vind ze. De waarheid is echter dat de hulpverlening het onverantwoord vond haar nog langer thuis te laten ivm ons andere kind. Ze volgt nu een MBT-a traject. De insteek van de therapeuten is ons dichter bij elkaar te brengen. Echter heeft dit een averechts effect. Zij wil niet over het verleden praten, alles dat " fout" is gegaan ligt aan iedereen behalve aan haar. Inmiddels hebben wij (ouders) besloten het contact te verbreken. We gaan kapot aan loze beloftes en valse hoop op een betere toekomst. Keer op keer weer.

Hallo mede hobbyist, ik had in het begin hetzelfde en ik ben gaan uitzoeken hoe dat kwam. Het blijkt dat dit gebeurt wanneer je teveel stearine erbij doet. Normaal zegt men zo 10 procent stearine, ik heb de stearine iets verminderd en nu zijn de kaarsen mooi egaal. Ik zou iets minder stearine proberen en zien of het dan wel goed gaat. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

Hoi, Klinkt heel ingewikkeld allemaal. Jullie verschillen wel veel jaar, maar als je echt op hem bent, dan houdt je dat toch niet tegen? Als er iemand is die je in vertrouwe kan nemen, dan zou ik het aan diegene vertellen. Dat lucht op.

Na ruim 7 jaar een ingewikkelde relatie te hebben met een getrouwde man wil hij rust Bijna 8 jaar geleden zag hij mij 'staan'....was de buurman verder op...beide getrouwd...we kregen een hele intense relatie...ih begin fysiek..superverliefd...mijn man kwam er achter...keus gemaakt...voor mijn minnaar...gescheiden...alles keurig op de rit...maar mijn minnaar is tot op de dag van vandaag niet gescheiden en dat gaat er ook niet van komen....zo vaak gezegd...ja..ik ga praten met mijn vrouw...(hij mis de intimiteit...oprechte aandacht...sks...de knuffels bij zijn vrouw....heeft zij ook nooit kunnen geven aan hem...niet zo opgevoed...dus dat 'kreeg' hij van mij) Het was niet alleen fysiek...gewoon het bij elkaar zijn...we deelden onze passies voor muziek...sport...skiën....sauna...humor!!.. Hij kwam vaak bij mij langs....ook om samen te zijn...niet zozeer voor de sks...maar vond het steeds lastiger om langs te komen...gaf hem stress...dus hij kwam alleen nog 'als het kon'...dwz als zijn vrouw er niet was....dan was hij echt ontspannen.... Als het hem teveel wordt dan gaat hij 'uit contact '.....dit kost mij zo ontzettend veel stress...pijn en energie... Ik laat hem dan maar Ik heb naast hem een heel rijk sociaal leven Sta positief ih leven... Doe ontzettend veel dingen zonder hem.... Maar het liefst zou ik met hem een gelijkwaardige relatie willen... Iedereen heeft mij al jaren gezegd.....hou er maar mee op....hij gaat nooit voor jou kiezen....nooit....anders had hij dat al lang gedaan... Ik gaf het altijd het voordeel vd twijfel....maar nu... Ik heb altijd al wel gedacht dat ik meer van hem hield dan omgekeerd....het doet ontzettend veel pijn hem te laten gaan.... Heeft zijn vrouw toch 'gewonnen'.... Of zijn vrouw er vanaf weet? Miss wel...miss voelt zij intuïtief aan dat hij vreemd gaat.... Maar heeft ze zoiets van..hij blijft wel... Ik weet dat het zijn angst is wat zijn leven beheerst.... Hij is bang...om te kiezen .... En nu laat hij onze relatie langzasm 'doodbloeden'....ws om mij en hemzelf minder pijn te laten voelen.... Het waren 7 ..bijna 8 intense jaren...veel liefde...maar evenzo veel pijn..veel gedaan...dagjes weg...sauna..wandelen...kleine vakanties weg...Duitsland...Praag...samen op wintersport ...ontzettend vaak in Amersfoort lekker gegeten....genoten van elkaar...hij werkte daar...en zat daar door de week in een kamer.... We deelden alles...ik weet meer van hem dan zijn vrouw...maar alsnog...zij trekt ah langste eind... Als dit eindigt moet ik door heel veel pijn heen....zal ook intens worden....verdriet... Afgelopen 8 jaar heel veel over mezelf geleerd.... Maar de helse pijnen die ik heb gevoeld toen hij met zijn vrouw op vakantie was...in Ierland...New York...Dublin... Terwijl hij wist dat ik daar zo graag met hem nasr toe wilde gaan Ging hij er met zijn vrouw en kinderen naar toe Ik heb altijd het idee gehad dat hij gewoon zijn ding deed en dat ...ook al ging mijn leven verder....ik bleef wachten op hem.. Ik ben nog nooit zo intens verliefd geweest....voelde echt als een soulmate.... Ik ben zo bang dat dit nooit meer zal gebeuren Hij zag mij als voor 'erbij'...dat wat hij bij zijn vrouw miste dat vulde ik aan... Hij zocht ook de 'spanning' op...de randjes...heeft hij voordat hij met mij omging ook al gedaan...(op sks gebied)....dus miss blijft hij dat opzoeken..... Ik zal er doorheen moeten Zal hem los moeten laten.... Geen idee wat deze 'rust' hem brengt... Wat ik wel weet dat hij niet geruisloos uit deze relatie kan stappen....dan zal er toch eerst gepraat moeten worden... Miss komt hij vanuit zijn kant wel met conclusies Maar intuïtief denk ik dat het voorbij is en dat hij geen stress of schuldgevoel meer wil.... Dan stevent hij nu af op een stabiel..rustig. veilig.. vertrouwd leven met zijn vrouw...zijn kinderen zijn nu inmiddels net de deur uit.... Maar ook een leven zonder passie...oprechte interesse .. aandacht en waardering...zonder intimiteit of aanrakingen....niet meer de slappe lach zoals wij dat samen hadden... Hij gaat de spanning missen..... Wish me luck🍀

Mijn dochter heeft de diagnose ook gekregen in 2011. Zij ziet haar vader, mijn ex, als een narsistisch persoon. Zij heeft mij ook laten vallen op 14/42020. Ondertussen is getrouwd en is ze bevallen van een meisje, waar ik niet van op de hoogte werd gebracht. Dit doet mij veel pijn, maar de manipulatie doet eigenlijk nog veel meer pijn. Het doet gewoon heel veel pijn dat je geen gewone dochter-moeder relatie kan opbouwen met “zo iemand”. Je moet steeds op eieren lopen om niet iets verkeerds te zeggen of te doen. Ondertussen ben ik wel een Omi van een baby met het stuge-weber syndroom. Ik weet niet goed of zij dot wel beseft, maar ze vraag geen hulp. Ik ben tandartsassistente en gisteren kwam ze voor een consult maar ze negeerde me totaal. Ik heb nu dus maar afscheid van haar genomen. Gelukkig heb ik nog 2 plus kleinkinderen waar ik dol op ben maar toch...

Ja zit er nu middenin

Correctie van mijn vorige berichtje: “Ik wil over zoiets niet nadenken”, zei mijn huidige vriend

Ik ben 11 jaar samen geweest met mijn ex. Na een paar ruzies er vooral ook gedoe met familie, heb ik het uitgemaakt. Ik heb zelf een huis gekocht in een totaal andere stad. Daar leerde ik al snel mijn huidige vriend kennen waar ik ondertussen al zo’n drie jaar mee samen ben. Hij is heel snel bij mij ingetrokken. Hij is echt lief en ziet mij enorm graag. Vrijwel elke dag zegt hij dat hij van mij houdt en aan zijn blik merk ik dat hij dat ook meent. Ik voel mij schuldig dat ik die gevoelens niet volledig kan beantwoorden. Hoewel ik geloof dat ik geen relatie meer met mijn ex wil, droom ik nog ongeveer elke maand een keer over mijn ex. Mijn huidige vriend wil zowat alles met mij: trouwen, kinderen,... Ik vind het leuk om hem rond mij te hebben en heb zelf een enorme kinderwens. Ik wil dus zeker een kind met hem, ook omdat ik 30 ben en niet tot mijn 50ste kan wachten met kinderen ofzo. Ik heb echter het gevoel dat ik dan ‘settle’ en dat niet mag doen zonder gevoelens. Ik heb dit niet letterlijk tegen hem gezegd, aangezien ik merk dat ik hem enorm kwets iedere keer ik over zoiets begin. Ik heb hem wel gevraagd of hij zou willen dat “wanneer mijn gevoelens voor hem zouden weggaan” (zo verwoord naar hem toe), wat hij dan zou willen. Hij wilt dan nog steeds verder met mij, maar gaf wel aan dat dan te willen weten (zei hij). Wanneer hij begon te wenen bij de gedachte eraan alleen al, brak ik. “Ik wil over zoiets nadenken” zei hij. Ik wil hem niet kwetsen, maar weet dat dat gevoel er van mijn kant niet is en ook nooit geweest is. Die kinderwens blijft er bij mij wel en we willen nu ook echt proberen voor een kind. Doe er ik verkeerd aan om hierin mee te gaan door mijn grote kinderwens en het feit dat ik me ‘wel goed voel’ bij deze persoon? Ik voel mij schuldig naar hem toe, maar weet dat hij mij niet kwijt wilt. Wanneer we ruzie hebben, merk ik steeds meer dat ik over beëindigen van de relatie begin. Hij verwoordt dan meteen dat hij zoiets niet wilt. Ik voel me wel echt oké bij deze persoon, maar merk dat mijn gevoel niet echt bij hem ligt

Hier precies het zelfde alleen zitten we nu in een fase dar mijn schoonzus mij nu negeert en niks zegt. Met mijn man en mijn kids wel. Komt dan gezellig op bezoek en negeert mij volkomen. Mijn man ziet het probleem niet. En vind dat ik geen problemen moet maken. Hoe doe ik het goed. Haar de deur wijzen of het zo door laten lopen? Ben bang dat ik aan het kortste eind trek waardoor mijn gezin hieronder lijd.

Ik verloor mijn vrouw meer dan 2 jaar geleden. Ze had CVS en ik zorgde erg voor haar. Op een ochtend vond ik haar dood in bed. Het was een zware shock. Ze was 15 jaar jonger maar we waren een top koppel. Zomer 19 kreeg ik een relatie met een oncologische verpleegster. Twee maanden later werd bij mij tongkanker vastgesteld.Voorlopig is die onder controle maar ik ging door een zware periode van chemo en bestraling. Mijn vriendin L. heeft wel mijn leven gered. Ze cijferde zichzelf weg:ze gaf mij persoonlijk alle chemo's,bezocht me een maand lang elke dag in het ziekenhuis, deed de was en de plas, hielp me binnen bij alle dokters en bleef bij mij. Stilaan kon ik weer een gewoon leven leiden. We hadden een fijne relatie.Iedereen was gek op haar:een mooie,enthousiaste vrouw. We gingen samen naar de bioscoop,vaak op restaurant, bbq met haar kids en mijn familie. Ik was dol verliefd.In september hadden we een supervakantie in Frankrijk. Ze was wel gescheiden en had voor mij nog twee relaties gehad. Achteraf bekeken was ik gewoon blind. Ze was erg rechtstreeks,zwart / wit, impulsief, perfectionistisch... Op een dag zei ze uit het niets "maar ik heb geen borderline". Ze gaf toe dat ze wel een complexe vrouw was en ik stelde er verder geen vragen over. Ondertussen had ze me wel verteld dat ze in haar eerste relatie een zelfmoordpoging had gedaan tijdens een depressie. Maar ze was blijven werken en naar de psychiater gegaan waar ze antidepressiva kreeg. Ook vertelde ze me dat ze een zeer ongelukkige kindertijd had waarbij haar pleegmoeder haar mishandelde. In november brak ze haar voet en moest noodgedwongen een maand thuiszitten. De hel voor haar. Ze kreeg het lastig met zichzelf. Eind november vertelde ze me dat ze niks meer voelde voor mij. De hemel viel op mijn hoofd. Ik ben met haar kinderen gaan praten, zei dat ze onze relatie beëindigde en dat ze zich slecht voelde. De kinderen vertelden me dat ze wel meer zulke momenten had. Toen ik zei dat ze wel hulp nodig had kreeg ik als antwoord dat hun mama al heel haar leven naar psychologen liep. Allicht heeft één van hen vastgesteld dat ze een vorm van borderline heeft. Ondertussen blijven we elkaar zien als vrienden. Ze vertelde al wenend dat ze zichzelf niet begrijpt,geen toekomst ziet, zich leeg voelt, een muur rond haar heeft en dat ze niet begrijpt waarom ze zichzelf niet toestaat om met mij gelukkig te zijn. Ze heeft ook een laag zelfbeeld en veel nood aan bevestiging. Ze zegt wel over zichzelf dat er iets mis is met haar,een hoek af en dat het heel diep zit. Zelf ben ik in behandeling bij een psychotherapeute maar daar wil mijn vriendin niet van weten. Ze heeft al genoeg met therapeuten gepraat beweert ze. Ik ben door de situatie stik kapot, heb zelfs aan zelfmoord gedacht. Het leven heeft voor mij geen zin meer.Ze was alles voor mij. Mijn therapeute zegt dat mijn vriendin duidelijk borderline heeft maar zoals de meesten het niet onder ogen wil zien. Het woord borderline is dan ook van mijn kant nog nooit gevallen. Ik wil haar ook niet in de steek laten na wat ze allemaal voor mij heeft gedaan. Ik vind het verschrikkelijk maar ik vrees dat ze ongeneeslijk is.Er bestaan weinig hulpmiddelen. Het boek "leven met een borderliner" van Paul Mason heeft wel veel duidelijk gemaakt voor mij. Mijn therapeute zegt dat het normaal is dat ik haar zo mis omdat borderlinierelaties echte achtbanen zijn. De top momenten zijn ook echt hemels maar als het misgaat is het de hel. En je moet als partner sterk in je schoenen staan maar na het verlies van mijn partner en mijn ziekte nu dit. Soms is het teveel. Ik blijf haar dus nog zien en zij blijft op medisch vlak helpen maar telkens ik haar zie breekt mijn hart. Ik vraag me af hoe ik ga reageren als ze ooit een ander heeft. Voorlopig is ze daar niet aan toe. Ze stort zich op haar werk en uren zwerven met haar hond. Het deed deugd dit eens van mij af te schrijven. Willy

mijn schoondochter heeft in het weekend altijd ruzie met mijn zoon over zijn zus mijn dochter,dus ze komt hier niet meer omdat ze haar niet tegen wil komen.dus dan zien we onze kleindochter ook niet meer.Want zij vind dat mijn dochter geen kinderen moet nemen want zij kan er toch niet voor zorgen omdat ze geen werk heeft en een uitkering.

Hey ja maak het niet gekker dan het is hier thuis mijn dochter heeft jaloezieën ze heeft geen vader , een vriend die alle dagen niet ophoud met vragen stellen ,controle uitvoeren ik dacht dat het onschuldig bleek te zijn en nu is het heel erg moeilijk thuis , vreselijke dingen herhalen zich t ov mij agressie en geweld en mijn laag zelfbeeld laat mij niet van zijn beste kant voelen of ik geef mezelf de fout .hier word er op ingespeeld en vind mijn kind van 18 j en hare vriend het blijkbaar plezant dat ik de schuld heb dus als er problemen zijn ben ik de g k of niks aan het vertellen en luistert er hier niemand meer ik heb de schuld ook gekregen door haar en die vriend geloofd haar en zij speelt het slachtoffer en is van mening dat ik geen moeder ben het uit zich in verwijten alles wat ik niet ben ben ik nu nog aan het denken ik leef in een verleden ik wil vooruit jammer genoeg heb ik er veel aan verloren en al die kracht en jaren werk aan mezelf is door boosheid verdriet verkeerde informatie familie druk en mezelf gaan vernederen het heeft mij kapot gemaakt maar ook al redenen hebben mij vooruit geholpen om te zijn wie ik wil zijn en grenzen kan leren aangeven om mezelf goed te voelen jammer genoeg zijn er veel mensen zelf mijn psycholoog zet me in mindere positie en denken zij is zo tja ze wilde mij niet meer helpen terwijl ik daar jaren naar toe ging in vertrouwen hier die van 18 wil ik helpen met oplossingen te vinden voor haar en mij om samen te leven en te leren ons zelf te zijn ? Hier geraak ik soms op het verkeerde spoor maar al bij al die ik mijn best weet u nog enige tips of aanpak die ons kan ondersteunen ...

Lieve moeders, Mijn dochter is nu 23 jaar. Ruim 4,5 jaar geleden heeft ze het contact met mij verbroken. Twee jaar daarvoor ook al met mijn ex-man. Na een paar maanden hoorde ik via via dat ze de diagnose Borderline had gekregen. Ik vond dat ik er weinig over kon vinden en lezen. Meer voor de Borderliner zelf en niet voor bijvoorbeeld ouders. Ik heb wel op internet een en ander gelezen en er veel door het lezen van de symptomen veel op zijn plek. Ik dacht dat het de pubertijd was, maar inmiddels weet ik beter. We hebben echt tropen jaren met haar gehad. Altijd spanning en de enige keren dat ik ruzie met mijn nieuwe huidige man had ging het over haar. We liepen op eieren, maar hielden vast aan onze eigen normen en waarden. En toen kwam haar besluit dat ze niet meer wilde komen. Ik was heel boos en verdrietig tegelijk. Het verdriet blijft, elke dag denk ik aan haar. Maar het "slijt" wel. Ik geniet van mijn andere kinderen en inmiddels kleinkind. En daar ben ik dankbaar voor. Of het ooit nog goed komt met mijn dochter en mij weet ik niet. Ik heb mijzelf wel altijd voor gehouden dat het niet mijn schuld is, ook al zei mijn dochter dat dat wel zo is. Dat ik haar altijd heb gekwetst enz. Het is de schuld van anderen en niet van haar zelf. Ik heb mijzelf altijd voor gehouden dat ik ook maar gewoon een mens ben en ieder mens maakt fouten. Wat ik heel erg jammer vind is dat in de eerdere hulpverleningstrajecten deze diagnose niet gesteld is. Het mag pas vanaf 18 jaar, maar het had mij, mijn gezin en mijn dochter wel veel leed bespaard. Dan hadden we beter geweten hoe we er mee om hadden kunnen gaan en was de breuk wellicht niet gekomen. Ik blijf het heel verdrietig vinden dat zij zoveel mooie dingen mist uit ons gezin. Ik heb wel een hele goede tip. Heel recent kwam ik via via in aanraking met het boek "Leven met een borderliner" van Paul Mason & Randi Kreger. Dit boek is makkelijk leesbaar en zo herkenbaar. Het heeft mij veel goeds gedaan dit te lezen. Het gaf me troost. Had ik dit boek maar eerder ontdekt, toen mijn dochter nog bij ons woonde en ik wist dat ze een borderliner is. Echt een aanrader! Het kan je echt helpen, vooral als je nog wel contact hebt met jouw borderliner.

Beste mensen met Adhd, ADD en de partners van de mensen met Adhd en ADD. Wat jammer is het om telkens er achter te komen dat zowel therapeuten, psychologen, de mensen met de sticker, de partners van de mensen met een sticker ten alle tijden (uitgaande van het goede van de mens) wel de beste intentie hebben voor degene met Adhd en ADD en dat er hier zo veel negativiteit en onbegrip heerst. Enkel mag iedereen zich de vraag stellen of de beste intentie wel juist is in de situatie waar 1 van de 2 add of adhd heeft. De reden dat ik graag mijn ervaring wil delen heeft er mee te maken dat ik vaak veel negativiteit lees over mensen met een sticker of de partner van mensen met een sticker. Ik lees nergens “wat heb ik zelf nu echt gedaan” om de situatie te veranderen, nu denkt je natuurlijk “ja maar ik heb toch alles gedaan”. Mogelijk heb je gedaan wat in jouw kringen duidelijk de oplossing zou moeten zijn of tips van die expert die zelf geen sticker heeft maar wel uit de DSM de nodige kennis heeft opgedaan en deze aanmerkt voor “waar”. Kort gezegd heb je gehandeld naar de mening van je omgeving, vraag het tien mensen en als 6 mensen zeggen dat je links moet gaan zal dat wel kloppen. Alleen jammer dat niemand er bij stilstaat dat maximaal 1 van de 10 mensen zelf maar Adhd of ADD heeft, de kans dat de Adhd of ADD bij de overgebleven 6 zit is minimaal tot nul. Je gekregen advies zal alleen nog maar voor meer ellende zorgen. Ik weet zeker dat er mensen met Adhd en ADD zijn die alles volgens het boekje hebben gedaan maar niet goed genoeg zijn. Na elke mislukte relatie daalt dit zelfvertrouwen waardoor lieve empathische mensen door “de normale” mens kapot gestampt wordt en uiteindelijk nooit meer de weg naar een liefdevol hart zullen vinden. En lieve mensen met Adhd n ADD, jouw normale partner heeft altijd het beste met je voor gehad enkel kan diegene jou gewoon niet meer aan. Niet omdat diegene niet meer van je houd, integendeel! Diegene gaat er zelf aan onderdoor om jou een beter leven te gunnen, wat let, deze verlaat jou. Wat doe jij? Helemaal jezelf verliezen omdat je niks goed doet maar niemand verteld je hoe je het wel moet doen, deze kans krijg je niet meer en je blijft alleen, bang met al je angsten over met een toekomst alleen in het vooruitzicht. JOUW WERELD VERGAAT! Vervolgens als je geluk hebt vindt je na maanden van ellende jezelf weer een beetje terug na mogelijk het verliezen van je baan en wat vrienden door onbegrip om dat je die in de tijd van je relatie verwaarloosd hebt, je veel alcohol en drugs hebt gebruikt maar ga je toch maar weer opzoek naar een nieuwe kans om vervolgens je leuke Adhd en add kant te laten zien en ook daar na verloop van tijd zonder pardon weer aan de kant gestampt te worden. Ik vindt het vervelend om te zeggen, enkel zal je je leven ongelukkig blijven als je maar blijft toepassen van de opgedane vaardigheden volgens de therapie of de tips van jou omgeving om het goed te doen! De kern zit niet in doen wat verwacht wordt! De kern is dat jij en je partner tegen al jouw gevoelens en adviezen van je omgeving en alle opgedane ervaring van de therapie “nadrukkelijk allebei” uit jullie comfort zone moeten stappen. Als je dit durft kun je beginnen aan een liefdevolle gelijkwaardige relatie en je zelfvertrouwen zal groeien. En lieve partners van de mensen met Adhd en ADD, als je op de goede knopjes weet te drukken wil de Adhd en ADD partner onvoorwaardelijk voor je vechten, waarom? Omdat wij Adhd en ADD ons leven zullen geven voor jouw waardering, we willen ons alleen maar thuis en veilig voelen.

Ik zit nu in het zelfde schuitje. Jou verhaal is mijn verhaal. Helaas ziet mijn dochter niet in dat ze iets mankeert. Ik dacht dat ik de enigste was die dit meemaakt. Op dit moment heeft 1.5 week geleden met ons gebroken. Kinderen wonen nu bij hun vader en zij zwerft rond. Doet mijn zo pijn dat ik kleinkinderen niet mag zien. En dat zij hele verkeerde keuzes maakt. Hoe kan ik haar helpen is mijn vraag. Maar helaas is ze volwassen. Dus kan ik haar niet dwingen. Maak me zo zorgen

Ik ben ook een echte ADHD er een vrouw . Heb verschillende relaties gehad maar uiteindelijk ging het na zoveel jaren uiteindelijk mis . Ik ben druk,chaotisch,impulsief ,spontaan en erg onzeker . Ik val juist op types die erg perfectionistisch zijn en uiteindelijk is dat geen match . Ik laat alles vallen,ben wild en druk maar ook empatisch en lief maar uiteindelijk worden mannen gek van mij . Best jammer en slecht voor m’n zelfbeeld . Altijd gewerkt en leuke banen gehad maar ook overal ontslagen omdat ik te chaotisch ben . Uiteindelijk op m’n 40 e medicijnen gaan slikken die mij iets rustiger maken maar niet minder chaotisch . Dus ik woon nu al jaren alleen sinds m’n kind de deur uit is en wil ook nooit meer een partner . Ik liep altijd op m’n tenen om een ander blij te maken maar dat werkt niet . Ik functioneer alleen veel beter en ben eindelijk gelukkig .

mijn zoon is getrouwd en heeft 2 dochters met een dame die borderline heeft. Ze is veel bevestigd in haar denkbeelden en schrijft zichzelf bovennatuurlijke krachten toe. Haar wil is wet. Hierbij is ze inmiddels ook succesvol als healer en schrijft boeken. Haar eigen familie waarin tantes, ooms ,broer en zussen, moeder ziet ze niet meer . Ook wij als ouders, grootouders en broer hebben moeten wijken voor haar gaven. Soms kan de psychiatrie met zijn etiketten deze zaken snapbaar maken en aan de kant van de bordeliner misschien iets van nederigheid ten opzichte van narcisme en naastenleed duiden aan deze geniale mensen.

Ik zit in dezelfde situatie en daarbovenop gaat mijn schoonzus ook nog eens gezellig tafelen met mijn partner zijn exen.

Welk zou de ziektewinst van verlegenheid, sociale angst kunnen zijn ?

Ik (jongen van 13) ben verliefd op mijn wiskunde leerkrachte (+/- 30 jaar) en ik heb al verschillende manieren gezocht waarbij ik (zonder een ingesloten gevoel te hebben) het haar kan duidelijk maken. Ik zou graag eens naar jullie reacties willen kijken om te zien of jullie misschien een goed idee hebben om het haar op een niet zo'n nerveuze manier duidelijk te maken. ik heb het nog aan niemand doorverteld omdat mijn vrienden niet heel betrouwbaar zijn voor deze info i.v.m. lln begeleiding ik zou deze liefst erbuiten willen houden omdat dan meerdere leerkrachten dit te weten komen (ik heb gezien dat leerkrachten geen zwijg plicht hebben (i.v.m. melden aan ouders of voogden) zelf merk ik dat ze niet direct anders doet naar mij (iets doorheeft over mijn verliefdheid) maar ik heb het gevoel dat ik me meer op mijn gemak zal voelen (en betere prestaties zal halen) als ik het zou vertellen hebben jullie info tips... laat maar horen alvat bedankt anoniem

Een verdrietig moeder Ik dacht dat ik me had afgesloten van de pijn maar alles komt boven wanneer ik het verdriet lees van deze moeders. Mijn dochter is nu 30. Heeft twee kinderen van verschillende vaders en is recentelijk een abortus ondergaan. Nog geen maand na de breuk met de vader van haar jongste kind had ze een ander en was meteen zwanger. Goddank dat ze voor een abortus koos want de relatie heeft nog geen twee maanden geduurd totdat haar ex er weer was. Ik steunde haar door alle chaos en drama heen, paste op, nam haar weer in huis, hielp met de vele schulden, reed haar overal naar toe, accepteerde elke nieuwe partner. Ben samen met haar in therapie geweest zodat ze opgekropte emoties naar mij kon uiten. Ik oordeelde nooit. De minste kritiek op haar zou verwijdering betekenen en dan zou ik de kleinkinderen ook niet meer kunnen beschermen. De oudste heeft vermoedelijk een hechtingsstoornis door de emotioneel onveilige thuissituatie. Ze zou in therapie gaan wat ze heeft veel meegemaakt, scheiding van ouders, overlijden van haar vader, verlies van een gehandicapt kindje, maar ook oneindig veel slechte keuzes. Nu haar partner terug is is dat blijkbaar niet meer nodig en valt ze mij en mijn partner constant aan. Uit kritiek die nergens op gebaseerd is. Deze keer heb ik zelf afstand genomen. Ze heeft alle normen en waarden overbord gegooid die haar vader en ik haar met liefde hebben bijgebracht. Ze weet dat ik van haar hou en er altijd voor haar zal zijn maar het is tijd dat ik mijn grenzen aangeef want ik ga er anders zelf aan onderdoor.

Hoi ik ben benieuwd hoe het afgelopen is bij jou. Ik zit namelijk in een vergelijkbare situatie. 35 jaar en al ruim een jaar samen maar niet verliefd maar wel in een stabiele relatie met een hele lieve man en een grote kinderwens.

Hoi, wat een goed artikel! Ik heb zelf add en herken mezelf in grote lijnen wel hierin. Nu denk ik wel dat er veel verschil alsnog zit tussen mensen. Zelf weet ik nu sinds drie jaar ongeveer dat ik add heb (verklaart een hoop) maar juist daardoor ben ik me heel bewust ervan. Ik zal het dus nooit als excuus gebruiken, maar probeer manieren te bedenken om zelf beter met situaties om te gaan. Wel schrik ik van de reacties. Mensen met add hebben geen empathie? Complete onzin. Mensen met ad(h)d zullen nooit kunnen werken? Persoonlijk heb ik een gigantisch verantwoordelijkheidsgevoel en ik weet zeker dat mijn werk ontzettend blij met me is, en dat hebben ze ook vaak uitgesproken. Terug naar het artikel: goed dat je zegt ad(h)d ben je niet, dat heb je. De een wil er aan werken, de ander vindt het een makkelijk excuus. Om gelijk maar iedereen over een kam te scheren lijkt me dus een beetje gek. Nou dat was mijn impulsieve reactie haha. Liefs!

Ondanks dat het een oud artikel is, is het nog steeds actueel. Ik heb zelf ADD en herken sommige dingen wel een beetje. Ook zie ik op een "AD(H)D-facebookpagina" waarvan ik lid ben dat er heel veel maar toegeschreven wordt aan AD(H)D, het wordt als een excuus gebruikt. Vind ikzelf erg irritant. Je mag dan wel iets hebben, maar dat betekent niet dat dat altijd maar een excuus is of dat een ander daar dan maar mee moet dealen. Ik vind het wel jammer om te lezen hoeveel negatieve ervaringen veel mensen hebben met AD(H)Ders. Zelf ben ik ook impulsief en chaotisch van aard. Maar door de jaren heb ik ook geleerd om eerst even tot 10 te tellen voordat ik iets doe/ koop / zeg. Ik heb in mijn jonge jaren aardig wat onstuimige relaties gehad, maar nu heel stabiel. Wat ik wel echt merk is hoe moeilijk ik organiseren en strak plannen vind, ik doe een behoorlijk zware studie die een groot beroep op mijn discipline doet, dat vind ik moeilijk. Alles combineren met mijn gezin, partner enz. De reacties hier hebben me wel aan het denken gezet, ik zal niet zo gauw meer aan iemand vertellen dat ik ADD heb, ook al heb ik een lichte vorm. Ik vertelde dat toch al niet gauw overigens, vanuit het idee dat ik het niet belangrijk vind, en daarnaast ook privé, maar nu ik lees hoe veel het (kan) oproepen bij een ander zal ik er extra voorzichtig mee zijn. Vanuit een andere overweging.

Veel dingen kloppen. Ik denk wel dat je hier enkel focust op iemand met 100% ADHD. ADHD en ADD zitten in hetzelfde spectrum als autisme. Een combi van de 2 zie je dan ook veel... maw niet iedereen met ADHD raakt altijd zijn/haar sleutels kwijt of is altijd te laat. Besef ook dat iemand met ADHD vaak erg goed is in het aanvoelen van iemand anders gevoel. Ik durf zelfs te stellen erg empathisch. Meer dan mensen zonder ADHD. De voorbeelden dat iemand zo ff voor een paar uur is verdwenen heeft vaak te maken met het snel ECHT contact kunnen maken met jan en alleman. Iets wat de partner juist zou moeten bewonderen! Ongeacht wat de initiële reden was dat de persoon de deur uit ging, want ik kan je garanderen dat als iemand met ADHD zich daar dan ook maar 80% voor inzet dan maakt die persoon het dubbel en dwars weer goed.

Oei, heb hier zowat het hele verhaal gelezen. Zo herkenbaar. Schrik er gewoon van. Relatie van bijna 11 jaar achter de rug met een vrouw die vele kenmerken in zich heeft van BL. Heb me er nooit zo in verdiept, maar ik werd hier door enkele mensen op gewezen. Doe ik t nou zo verkeerd dacht ik vaak? Ben ik dan echt zo slecht? Ik ben kapot van de breuk, maar moet rustig blijven. Céline..

ik heb 7 jaar een relatie gehad met een iemand met Bordeline. Aantrekken en afstoten. De ene dag ben je de beste de andere de slechtste! Discussies waar je mee moet omgaan en de rest wat je leest heb ik allemaal beleefd. ik heb enorm aan mijzelf getwijfeld doordat zei precies weten hoe ze je klein kunnen krijgen. door mijn eigen kinderdrama's te hebben opgelost kon ze geen vat meer op me krijgen en dan zijn ze gevlogen. Heeft me zaak en huis gekost en nog hou je van ze. Iedereen die je spreekt zegt afblijven en nooit meer terug. Je moet echt afkicken van een Bordeliner en ontzettend sterk in je schoenen staan om je grenzen weten te bewaken. Ik heb er van geleerd om juist je gevoel te volgen en als die bij iemand zegt klopt niet! Geloof daarin en hoe mooi ze zijn! Ze brengen je rechtstreeks de afgrond in en het je vertrouwen wordt enorm beschadigd. Sluit zoveel mogelijk af en ga er niet meer achteraan. Als ze opstaan en de deksel op hun neus echt krijgen in het leven heb je geluk.. Maar laat je toekomst en leven niet van hun afhangen groet en geluk, Rover

Even voor de goede orde, ik ben een gezonde slanke man van 60 die zich altijd goed verzorgd heeft. Ik zoek ook een vrouw die een gezonde levensstijl heeft en heeft gehad. Ik schrijf me in op relatieplanet en zoek op vrouwen binnen mijn regio van 55 tot 65 jaar en zie dat ik 1500 resultaten heb. Ik filter op niet roken en er zijn nog 1100 over, zijn er echt zoveel mensen die nog roken? Omdat dit nog veel is vul ik bij lichaamsbouw wat vier keuzes heeft, slank en normaal in. Blijven er 15 resultaten over. Zit zegt genoeg, ik ben heel snel weer vertrokken. Ik ben bang dat de spoeling erg dun is geworden...

Mooi verhaal, ik zit nu in een periode van erge stress en ik merk dat ik een extreem kort lontje heb. Soms schrik ik van mijn eigen reacties, vaak is het inderdaad zo dat iets wat ooit gebeurd is wat achtergelaten heeft wat niet opgelost is. Een kleine boosheid die ik onderdrukt heb maar wanneer nu bijna hetzelfde gebeurd lijkt het extra hard aan te komen en komt nu de boosheid er wel uit. Dit veroorzaakt trouwens nog meer stress, ik heb het idee dat ik in een cirkel ronddraai. Vond op uw pagina niet direct een oplossing, maar bedankt voor dit inzicht. Groet, Ben.

Je krijgt waar je om vraagt, hoger opgeleide vrouwen hebben vaak een goede baan, zijn zelfstandig en mondig. Dus achteraf niet klagen dat de vrouwen daar meer eisen hebben. Wat me wel opvalt is dat veel vrouwen op ematching een geweldig leuk leven hebben met nog een beetje ruimte voor een partner ernaast. Men wil zeker niet "wanhopig" of te happig overkomen. Ook vond ik het grappig dat een dame met een hoge functie die waarschijnlijk gewend was om alles te plannen als een project, ook het vinden van een liefdespartner als project aanvloog. Stat 1 - elkaar ontmoeten en leuk vinden. Stap 2 - een vriendschap opbouwen en zien of er liefde ontstaat. Stap 3- een relatie beginnen als dat er in zit. Voor mij is verliefdheid niet iets dat te plannen is, het overkomt je bij de eerste ontmoeting of niet. En ik ben geen puber meer, ik ga / wil het niet meer voorzichtig aan doen. Vriendelijke groet, Hein Pragt.

U geeft aan dat u goede ervaringen heeft met de site ematching, ik heb er juist slechte ervaringen mee. Ik ben nog geen andere datingsite tegengekomen waar vrouwen zoveel eisen hebben. Ik was er na de proefperiode ook snel vertrokken. groet, HB.

Hey. Ik wil je laten weten dat het WEL kan werken tussen 2 borderliners. Borderline is een stempel en maakt niet het individu! Elk persoon heeft zijn eigen coping om het hoofd boven water te houden. En het klopt dat de coping kan botsen binnen een relatie. Maar zie het als coping en niet de persoon zelf. Dan ga je elkaar beter leren begrijpen en leer je beiden te voelen waarom de persoon doet zoals diegene doet. Daarnaast helpt het ons beiden in behandeling te zitten en ons eigen traject te volgen. Want uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen geschiedenis waarmee het gevecht aangegaan moet worden. Dan komen de inzichten en begrip en langzaam een herstel naar beter. Wij hebben juist erg veel steun aan elkaar ondanks dat we andere patronen hebben. Ook ondanks de patronen die lijnrecht tegen over elkaar staan. Ik omarm juist het feit dat we de heftigheid van emotie delen en dat de rest in proces is.

Deze reactie prikkelt mij een beetje, ik denk dat veel mensen als ze wat ouder zijn en wat langer in een relatie zitten iets beter weten wat ze wel willen en wat ze niet willen, ik denk dat de tem veeleisend een beetje gekleurd is. Dat oudere vrouwen per definitie saggerijnig zijn is totaal niet mijn ervaring. En ik heb nog best wat lol met vijftig plus dames, maar het kan zijn dat in uw geval de lol er na zoveel jaren wat af is. Ik denk persoonlijk dat uw wensen weinig met een wel of niet jongere vrouw te maken hebben en dat u dezelfde dingen ook bij een wat oudere vrouw zou kunnen vinden. Mijn ervaring is wel dat oudere vrouwen beter weten wat ze wel en niet willen, maar dat gaat ook voor oudere mannen op. Vriendelijke groet, Hein Pragt

Misschien vallen veel wat oudere mannen op jonge vrouwen omdat veel oudere vrouwen maar al te vaak veranderd zijn in saggerijnige veeleisende vrouwen waar niet veel lol meer mee te beleven valt. Dan verlangen mannen snel weer terug naar de wat meer vrolijke, levenslustigere en minder moeilijke jongere vrouw. Dit is een beetje gebaseerd op mijn eigen ervaring als vijftigplusser.

Soms praat zij zelf over de toekomst samen... Paaien, false hoop geven of het toch menen?

Moest ik nog bij mn ex zijn was ik waarschijnlijk ook niet zo rap wed vertrokken... Zij heeft mij destijds aan deur gezet...

Bovendien zei ze al meerdere malen da zij geen toekomst meer heeft met hem. Is dat dan zo naïef om te geloven. Ze zei ook zonder de kids was ik al weg...

Dan is ze niet eerlijk tegen mij... Ze verwacht dat ik open en eerlijk ben. Ik heb nog altijd hoop. Als ik huil bij haar zegt ze dat alles goed komt. Ze weet dat ze veel tijd vraagt... Waarom doet ze dan zo tegen mij?

Hallo, heel veel gelezen hier om voor mezelf begrip te krijgen in mij situatiesituatie. Ik heb 2 jaar geleden een prachtige en energievolle vrouw ontmoet waar ik een relatie mee heb gehad die intens en geweldig was. Nu is het over en uit en ben totaal van mijn pad. Mijn ex heeft geen diagnose, dus het is gevaarlijk te stellen dat ze BLer is maar al de verhalen en ervaringen hier zijn vrijwel identiek... Leerde haar kennen toen zo nog in een relatie zat, en ik in scheiding. Ze prachtig, blauwe twinkeloogjes en een figuurtje van en 18 jarige, ze was 44 overigens... ze nam me mee naar gevoelsplekken waar ik nog nooit geweest was... liefde die perfect leek. Samen stond de hele wereld om ons heen stil. Alles wat we deden, uitjes, sauna, avondjes weg, gesprekken alles was van een bijzonder hoog Nivo. Ze was hulpeloos soms, en deed net alsof ze van zoveel zaken niets wist, of ik haar kon helpen... heb alles voor haar gedaan... We zagen elkaar elke dag en we stuurden appjes elke dag... honderden, maar als ik eens oversloeg in de ochtend vond ze daar wat van... gaandeweg werd ik steeds onzekerder... haar vraag om aandacht was giga... maar ondertussen ging ze haar eigen gang.. van veel zaken vond ze wat maar luisteren naar me deed ze niet. Ik kreeg een andere en drukkere baan, wat meer tijd kostte.. Dat vond ze maar niks... ze vond het ook niks dat mijn kinderen een extra dag bij kwamen omdat ik dat fijn vond en beter in schema van mijn ex pastte.. Dat heb ik vaak moeten horen.. ze is toen gescheiden en wilde verder met mij... ( al weet ik ook dat ze bekend stond meerdere relaties gehad te hebben tijdens haar huwlijk) een huis voor haar geregeld... Alles... ze was hulpeloos maar ik merkte dat ze na alle vragen en adviezen ze altijd deed wat ze zelf wilde... frustrerend... ik kreeg steeds vaker commentaar op mijn gedrag... niks was goed... ook mijn huis was niks en mijn kinderen ook niet, want daar besteedde ik teveel tijd aan... In december 2019 belde ze.me... ze vond dat haar leven stil stond en ze wilde verder... afgesproken een pauze in te lassen... Mijn verjaardag was ze niet...en met kerst was ze uit met andere mannen... dat lie ze me weten door fotos op haar proefiel te zetten... achteraf krijg ik nu de schuld omdat ik er niet was met kerst en oud en nieuw... en die mannen hadden wel tijd en aandacht... toch hebben we het weer geprobeerd... zo goed als zo kwaad het ging... als we bij elkaar waren was het intens en magisch... maar ik was mezelf niet meer... deed alles voor haar om haar maar tevreden te houden... ze was vaak verbaal erg agressief naar me en ik kreeg zo vaak de schuld van zaken waarvan ik het bestaan niet eens wist... in mei dit jaar belde ze me weer... ze voelde mijn liefde niet meer... het was uit... klaar en over... Prima! Klaar... maar ze bleef me elke dag met lieve appjes bestoken... waar ze was, foto's etc... ik miste de tijd samen... was nog nooit zo verliefd geweest... ik wilde haar...ik.was immer de beste, mooiste en geweldigste man voor haar dat zei ze vaak... ik was iemand! dus er vol voor gegaan... Alles open gegooid... ze deed mee, we gingen elke dag fietsen, onze hobby samen... maar ze was gemeen naar me, kleinerend... ze genoot van ons samen maar jeetje wat was ze gemeen... veel gesproken in die tijd met elkaar... ze twijfelde, wist het niet meer... maar ik wist beter.. ze had vanaf januari al een ander... een rijke vent met een landgoed en alles... ze zei wel: je bent zo lief voor me... ze huilde ook vaak... maar ging vol voor de ander... nu heb ik definitief een einde gemaakt... ze stuurde me nog steeds appjes, en hoorde in het dorp dat ze praat over me... hoe slecht ik ben en hoeveel verdriet ze heeft... heb nu ook alle contact verbroken voor een tijd. Ook gezegd: over een tijdje wil ik je gewoon kunnen zien, maar nu doe je me alleen maar pijn... ik.mis haar, maar alles in me... heb idee gefaald te hebben... ze zei nog dat ze altijd van me zal houden maar heeft nu alles geblokkeerd... en is direct overgegaan naar de ander... ik besta niet meer... het is keihard en ongevoelig... al jullie verhalen een ervaringen lijken exact op mijn verhaal... exact... probeer nu door te leven, maar voel me zo genaaid...

Ik vind het heel vervelend om te zeggen, maar als ze na 1,5 jaar nog niet de knoop heeft doorgehakt, gaat dat waarschijnlijk niet meer gebeuren. En als ze het wel doet/kan zal het een heel langslepende kwestie gaan worden omdat ze haar ex moeilijk of niet kan loslaten. Helaas spreek ik uit ervaring. Ik ben bij mijn vriend weggegaan omdat ik gevoelens kreeg voor iemand anders en in het verleden een keer een affaire heb gehad. Ik vind dat dat betekent dat mijn relatie echt niet goed zat en ik wilde hem niet nogmaals zoveel pijn doen. Daarnaast ook de andere man niet. Inmiddels zijn we bijna een jaar verder en ik kan hem niet goed loslaten. We hebben teveel historie, teveel meegemaakt en ik mis hem heel regelmatig. Ik vraag me nog altijd af of ik de juiste keuze heb gemaakt. Ik weet zeker dat als ik zeker had geweten dat dit de juiste keuze was geweest, ik er inmiddels vrede mee zou hebben gehad. Ik vermoed dat jouw minnares er (ook) (nog) niet aan toe is. En de vraag is of dat moment wel gaat komen. Ik wens je heel veel sterkte.