Heb een nieuwe vriend het is nog in het begin stadium nu geeft hij aan dat ik dezelfde sks met hem moet hebben als dat hij met zijn laatste ex had, hier heb ik dus echt geen zin in, alleen het feit al dat hij zijn vorige sksleven met zijn ex in onze relatie brengt vind ik erg vreemd.

Hier kunt u reageren op het onderwerp: De evolutietheorie

Hier kunt u reageren op het onderwerp: Liefde en communicatie.

Goede dag . Ik zie en lees vaak tips en advies voor een vader met een puber die ADD heeft, of voor een man met een vrouw die ADD heeft en vaak het advies is van structuur geven etc. Maar wie o wie heeft tips / advies voor mij, omdat mijn vrouw met ADD de meeste opvoeding geeft aan onze puber met ADD. Ik wordt hier gek van.

Hier kunt u reageren op de Z80 pagina en Z80-workbench. Here you can reply to the Z80 page and Z80-workbench.

Mijn geliefde echtgenote, met wie ik al meer dan 30 jaar ben, liegt met grote regelmaat over contacten met mannen. Het liegen en aandacht zoeken bij mannen heeft een aantal keren geresulteerd in iets dat je emotionele ontrouw zou kunnen noemen. Op 23 februari 2009 heb ik het volgende verhaal op dit forum geschreven: Overdrijf ik, dat is ook de vraag die al enige tijd bij mij bovenkomt en in deze dagen weer. Ik ben een kerel, en niet echt thuis in de wereld van emoties en ben zelf niet echt sociaal handig, ik vraag me af of ik overdrijf als ik zeg dat mijn vrouw emotioneel/virtueel is vreemdgegaan, en dat is de reden dat ik ons prive-geheim zomaar op dit forum dump. Ik heb wederom bij toeval ontdekt dat mijn echtgenote al een hele tijd mailt met een totaal onbekende man. Ze heeft hem ontmoet op een forum voor manisch depressieven. De inhoud van de mailtjes zijn vzv ik kan beoordelen, zeer vriendschappelijk van aard, virtuele knuffels en hugs vliegen over en weer, mijn vrouw wordt door de man zeer geprezen:... mag ik even uit m’n dak gaan, je bent een wereldwijf, ik weet dat je getrouwd bent, dikke kus, maar..., zo lief dat je aan mij denkt, ik moet erom huilen, je bent warm en sympathiek, veel liefs... verder vertelt hij intieme zaken van zijn vriendin, en dat ze tijdelijk uit elkaar zijn enz. enz. Mijn vrouw zegt dat het zijn voorstel was het privé mailcontact te beginnen maar het is mijn vrouw die elke keer enthousiast vroeg hoe het met hem is. Verder was het een hele klus om het boven tafel te krijgen: eerst botweg ontkennen, en daarna allerlei uitvluchten als privacy schending enz. Tussen ons tweeën was het niet geweldig de laatste tijd, en daar voel ik me wel schuldig over, dat was een gevolg van onenigheid over therapieën voor haar psychische problemen, reden waarom ze zich terugtrok op het forum en daar en tegen vrienden en bekenden van ons heeft ze zich voortdurend uiterst negatief uitgelaten over man en kinderen, daar ben ik al eens op aangesproken door een van hen. Iets dergelijks (stiekem mailcontact met andere man) heeft mijn vrouw eerder gedaan. Toen heeft ze me plechtig beloofd het nooit weer te zullen doen... Eerlijkheid en trouw zijn de basis voor een goede relatie, maar ik voel me diepgekwetst.... terecht? Bedankt voor het lezen en het meedenken! Dat was 2009. In 2004 had zij al eens een lange tijd emailcontact met een ex vriendje waarop ze vroeger hevig verliefd was. Lange emails, waarin ze haar hele leven besprak met deze man, die daarop weer zijn commentaar gaf. In 2013 vermoedde ik weer iets. Ze was veel met haar telefoon bezig, en toen ik haar eens vroeg of ik mee mocht kijken moest ze opeens naar de WC, waar ze, naar later bleek, alles had gewist. Ik heb nog het een en ander terug kunnen halen, en daaruit bleek dat zij wederom, deze keer via Wordfeud, een man had leren kennen. Via de Wordfeud chat en Whatsapp hadden ze elkaar vele ondubbelzinnige berichten gestuurd, waaruit bleek dat ze beiden hevig verliefd op elkaar waren geworden. Uit één bericht van deze man bleek dat mijn vrouw bij hem was geweest (200 km reizen), maar dat heeft ze stellig ontkend. Wat ik dus niet geloof. Verder schreef ze hem een aantal brieven waarin ze verklaart wat hij voor haar betekent, dat ze zich gestreeld voelt, en noemt hem lieve vriendbroer. En dat ze 22 jaar getrouwd is en in een kooi zit, en (citaat) ‘niet wist dat ze erin zat, en vond met veel strijd een manier om te leven met de man die ze zelf gekozen had’. Ai dat doet pijn na jarenlang het hele gezin draaiend te hebben gehouden omdat ze volgens haar tot niets in staat was, omdat ze volgens haar psychisch ziek was, waarvan achteraf bleek dat ze eigenlijk alleen maar aandacht wilde en zwolg in zelfmedelijden. Nog steeds hebben de oudsten en ik last van haar gedrag destijds, waaronder vele woedeuitbarstingen van haar. Ik heb haar in al die tijd altijd bijgestaan, ontzien in de huishouding, en haar begeleid en geholpen bij haar zogenaamde psychische problematiek. Het ontdekken van dit ontrouw resulteerde, net als in 2009, weer in een groot drama, door haar ten toon gespreid. Haar ouders hebben mij ooit eens gewaarschuwd hoe keihard ze kan liegen. Nou dat heb ik gemerkt. Alleen als ik keihard bewijs heb, erkent ze het ontrouw, tot die tijd ontkent ze het glashard. Volgens mij moet ik daarom bang zijn dat er nog veel meer is dat ik niet weet…. Complicerend is dat zij een bijzonder hartelijke en sociale vrouw is, en als zodanig door iedereen wordt behandeld. De schaduwzijde hiervan weet alleen ik. Door het ontrouw is onze relatie op een zodanige wijze beschadigd dat ik soms meen te bespeuren dat anderen vinden dat ik Els tekort doe. Ik merk dat ik soms kortaf ben, en bijvoorbeeld moeite heb om een afscheidskus/omhelzing te geven, vanwege die ontrouw. Daardoor krijg ik minder leuke reacties van bijv. vrienden, die mij om die reden beschouwen als lomp of bot. Daardoor heb ik nagenoeg geen vrienden meer, maar mijn vrouw wel. Dat zorgt bij mij weer voor een minderwaardigheidsgevoel en frustratie. Ik heb daar erg veel last van. Ik vind het moeilijk om van een vrouw te houden die van tijd tot tijd grenzen overschrijdt in het contact met allerlei mannen, en ondertussen gewaardeerd wordt om haar hartelijkheid enz. In al die jaren ben ik qua verwerking van het ontrouw eigenlijk geen steek verder gekomen, ook omdat het telkens weer gebeurt. De laatste tijd heb ik haar niet meer betrapt, maar ze heeft een nieuwe baan waarin ze, hoe is het mogelijk, alsof ze het zoekt, veel 1-op-1 contact met mannen heeft. Als ik haar vraag hoe die contacten verlopen, krijg ik weer ontwijkende antwoorden. Bovendien kloppen ze aantoonbaar niet. Van 2 mannen weet ik dat ze zeer regelmatig contact met hen heeft, en een stuurt haar per email, whatsapp en facebook regelmatig berichten. Zij zegt dat ze het niet zoekt, maar zij legt een zodanige belangstelling voor de ander aan de dag dat de ander graag de ruimte neemt om haar uitgebreid te antwoorden, en haar te bedanken en complimenteren. Daartegenover moeten vooral de oudste kinderen weinig van haar hebben, ook gelet op de tijd dat ze meende psychisch ziek te zijn, en alles in het honderd liet lopen. Naar mijn mening heb ik echt oprecht geprobeerd haar die aandacht te geven die ze nodig heeft, maar die ze steeds bij anderen zoekt. Ik blijk er echter niet in te slagen. Deze vrouw heeft verschrikkelijk veel aandacht nodig, die ik haar niet kan geven, bovendien blijft ze maar liegen. Bovendien blijkt elke keer weer dat meer loyaal is aan allerlei andere mensen dan aan haar echtgenoot en gezin... Tot zover. Ik zou graag willen weten wat jullie hier van vinden, en sta open voor tips. Ik ben langzamerhand radeloos, en merk dat ik het niet meer trek met deze vrouw. Maar ik wil niet scheiden, als was het alleen al omdat dat nog veel meer schade aan ons gezin toebrengt. Ik moet er niet aan denken dat ik dit ooit aan de kinderen (2 volw, 2 puber) zou moeten vertellen.

Hier kunt u reageren, vragen stellen of beantwoorden over het onderwerp liefde en intimiteit. Reacties zullen pas na goedkeuring op de site geplaatst worden. Vriendelijke groet, Hein Pragt .

Hier kunt u reageren op het onderwerp van deze pagina!

Ik heb een schakelaar voor een lamp, 220 volt, daar wil ik een ledsnoer bij doen, zodat beide gelijk aan gaan. Hoe doe ik dat?

Hoe kan ik eigenlijk uitleggen op een spreekbeurt wat de symbolen zijn van de Islam

Hier kunt u reageren, vragen stellen of beantwoorden over het onderwerp licht of milde vorm van autisme. Reacties zullen (meestal dezelfde dag) pas na goedkeuring geplaatst worden. Vriendelijke groet, Hein Pragt .

Hier kunt u reageren op het onderwerp: Gelukkig zijn. Alle vragen en reacties worden gecontroleerd voor ze geplaatst worden. Wanneer een vraag of reactie kwetsend, beledigend, neerbuigend, provocerend of grof taalgebruik bevat, zal deze niet geplaatst worden. Ook is het gebruik van websites adressen, email adressen en huisadressen alleen in overleg met de beheerder toegestaan om uzelf en de lezer te beschermen.

Ik wil graag een munachi amulet kopen

Beste lezer/Hein, Sinds September 2018 heb ik een relatie met werkelijk een prachtvrouw. Wij kennen elkaar reeds 5 jaar maar doordat ik nog getrouwd was en wij beide het christelijk geloof aanhangen was er geen sprake van enige zichtbare connectie. Ik ben in de loop van 2018 plotsklaps gescheiden en opende haar hart voor mij. Na prachtige weken waarin onze relatie intenser en intenser werd en wij ook toekomstplannen maakten (op haar initiatief), kreeg ik op zaterdag 15 december 2018 te horen in een persoonlijk gesprek in een cafe dat zij mij moest loslaten. Haar hart was plotseling op slot, zij zei dat zij versteend is en zo'n gevoel heeft zij nog nooit eerder gehad. Zij wil hier wel aandacht aangeven via de huisarts, maar wil mij niet aan het lijntje houden. Mijn mooie vrouw is 52 jaar en heeft een huwelijk van 20 jaar achter de rug waarin zij zich erg ongelukkig gevoelt heeft. Hierin heeft zij 5 jaar geleden mee gebroken en met 2 kinderen in de afgelopen jaren een huis gekocht en haar leven heeft opgebouwd. De kinderen gaan nu het huis uit en vond zij het fijn om een maatje om haar heen te hebben. Mijn beeld is nu dat de afgelopen weken te heftig voor haar is geweest waardoor zij op slot is geraakt en besloten heeft om het contact met mij te verbreken. Vriendschappelijk contact lukt ook niet omdat zij afgelopen dinsdag toch aan heeft gegeven dat zij alle contact tussen ons wil verbreken en dat zij alleen wil onderzoeken wat er nu met haar aan de hand is. Ik vermoed dat zij aan bindingsangst leidt (zij zelf heeft dat nog niet door maar geeft wel aan dat haar huwelijk haar wellicht beschadigd heeft) en gezien de ervaringen die ik hier lees heb ik niet de juiste stappen gezet waardoor ook de vriendschappelijk contact verbroken is. Ik heb nl. aangegeven hoeveel zij voor mij betekent omdat ik haar het vertrouwen wilde geven dat zij de ware is voor mij. Dit heeft tot gevolg gehad dat zij dus nog meer op slot is komen te zitten. Ik vind het waard om alles te doen om een liefdevolle relatie met deze vrouw op te bouwen, maar ben nu vertwijfeld wat wijze stappen zijn. Dingen waaraan ik zit te denken: 1. Haar de komende maand met rust laten en daarna via whatsapp vragen hoe het gaat om daarmee een eerste contact te bewerkstelligen; 2. Haar hartsvriending inschakelen (lid van de gemeente), ik ken haar ook en met haar de situatie bespreken; 3. ???? Wie kan mij raad geven hoe deze vertwijfelde man toch in contact kan komen met deze mooie vrouw, zodat wij samen oud mogen worden in welke vorm dan ook.

Ben een geschieden vader met 2 kinderen van 13 en 16 en heb een relatie met een lieve gescheiden vrouw met 2 jongere kinderen (5 en 7). Tijdens de scheiding ben ik bij haar gaan wonen op 1 uur afstand van de woonplaats van mijn kinderen/ex. Na een moeizame start (mijn kinderen wilde in eerste instantie niet komen). Gaat het nu veel beter, mijn dochter komt om het weekend maar mijn zoon komt nog steeds niet of nauwelijks (baantje op zaterdag, vrienden en hij geeft aan dat hij niets te doen heeft in die nieuwe woonplaats) De weerstand van mijn kinderen begrijp ik! Zelf ga ik doordeweeks 1 middag avond naar het huis van mijn ex waar ik kook en bij de kinderen ben. Mijn vriendin is heel goed voor mijn kinderen, met mijn dochter is er echt een klik, met mijn zoon heeft ze niet echt de kans om dit op te bouwen. Nu zit ik met het volgende, ik zou dolgraag samen met mijn vriendin een groter huis kopen om zo ook plaats te bieden voor alle kinderen. Zij heeft de kinderen altijd in het weekend en ik om het weekend. Mijn dochter en zoon hebben meermaals aangegeven dat ze liever hebben dat ik in de woonplaats kom wonen bij hun in de buurt. (Mijn dochter wil graag meer bij mij zijn en de mogelijkheid hebben om na school ook langs te komen) Mijn zoon zou ik graag meer zien dan nu het geval is. Ik balanceer tussen 2 keuzes die bepalend zijn (tenminste zo zie ik het) voor de toekomst. Ik denk erover om terug te gaan en de komende jaren (tot mijn dochter 18 is) te zorgen dat ik in de buurt ben. Dit betekent dat de relatie eindigt, mijn vriendin heeft altijd aangeven dat ze niet wil latten. Ze doet ook veel moeite om na te denken over alternatieven (mee verhuizen naar mijn oude woonplaats bijv. maar dit gaat ivm leeftijd en co-ouderschap niet/lastig). Zelf zou ik wel kunnen latten en de komende jaren overbruggen maar dat is geen optie voor haar. Ben bang dat als ik een huis koop samen met mijn vriendin dat de band met mijn kinderen alleen maar minder wordt (ook mijn dochter gaat straks een bijbaantje nemen, heeft sporten en vriendinnen) dit is iets waar ik wakker van lig. Heeft iemand advies of handvaten om een keuze te kunnen maken?

Ik heb een prachtig, antiek beeld gekocht van Notre Dame de Victoires. Als ik hierop google krijg ik allemaal gelijksoortige beelden te zien, maar ik kan nergens de symbolische betekenis van dit beeld vinden. Weet intussen wel dat ze is gewijd aan de overwinning op de Turken bij Lepanto in 1571 maar zou graag wat meer achtergrond van het beeld zelf willen weten. Dank!

Mijn kleindochters van 11 en 15 jaar worden niet op de uitvaart van hun stiefoma uitgenodigd. Ze kennen elkaar al drie jaar en hoewel de familie zeer formeel is hadden ze een goed contact. Mijn dochter is er zeer verdrietig over. Wat te doen, moet ook zij niet gaan?

Ik wil een tatoo laten zetten, een symbool met als betekenis: Respect voor elkaar, respecteer elkaar of 'laat een ieder in zijn of haar waarde' Wie kan mij daarbij helpen?

Hier kunt u reageren op de pagina over mediteren, een vraag stellen of een reactie geven op een vraag. Let op dat elke reactie pas binnen 24 uur geplaatst zal worden na goedkeuring. Vriendelijke groet, Hein Pragt

Ik ben een man van net over de veertig en ik heb mijn hele leven al meer vriendinnen dan vrienden. Ik ben ook altijd een vriend en bijna nooit een minnaar want als het op een luisterend en begripvol oor aankomt ben ik altijd te vinden, maar wanneer het op een minnaar aankomt gaan ze altijd weer naar de klootzakken die ze misbruiken, mishandelen en besodemieteren en dan komen ze bij mij weer uithuilen. Telkens waarschuw ik ze dat ze de verkeerde mannen uitzoeken, maar ze trekken telkens weer naar deze mannen toe. En ik ben dan een lieve, begripvolle man die al jarenlang geen liefdespartner meer kan vinden. Soms heb ik mijn buik er een beetje vol van en denk ik dat ik ook maar een beetje meer de egoïstische klootzak moet uithangen om aan een vrouw te komen, maar dit idee staat me heel erg tegen. Waarom vallen veel vrouwen toch op die klootzakken terwijl er best veel leuke lieve mannen rondlopen. Ik vraag het wel eens en ik krijg er geen goed antwoord op. Wie weet kan hier iemand mij dit uitleggen. Groet, H.

ik heb in de vorm van een gesneden hand in hout en is vijf cm hoog in hout gesneden graag een antwoord

Ik heb onlangs een kruis geërfd, dit kruis bevat een soort A aan de linkerkant van het kruis en een soort W aan de rechterkant. zou iemand mij kunnen vertellen wat deze tekens betekenen?

Mijn vriend is al zijn hele leven chronisch depressief. Sinds 2 jaar zit hij in een diep dal en wordt behandeld bij dagbehandeling. Hier denken ze wellicht aan borderline. Mijn vriend heeft geen vrienden, en heeft nu een leuk meisje leren kennen waar hij intensief contact mee heeft terwijl hij daar normaal geen puf voor had. Dit contact is erg belangrijk voor hem en hij geeft aan hier erg behoefte te hebben. Zo erg, dat dit contact belangrijker is dan zijn relatie met mij. Herkennen mensen dit?

Hoi allemaal, Ik wil graag mijn verhaal kwijt en vraag mij af of dit iets met borderline te maken kan hebben. Ongeveer 3 jaar geleden kreeg ik een nieuwe relatie met een meisje die ongeveer 10 jaar jonger was dan dat ik ben. Zij woonde op kamers en in het begin was ze heel liefdevol en was helemaal verliefd op mij en de sks was geweldig! Na een paar maanden gingen we naar de kroeg en leerde zij een andere jongen kennen tijdens het roken. Ze voelde zich altijd alleen en had niet echt veel vrienden. 2 vriendinnen waar ze goed mee overweg kon. Nu had ik er geen moeite mee dat ze andere mensen wilde leren kennen, maar de setting waarin baarde mij stiekem zorgen. Ze sprak met hem af en loog dan dat ze met haar vriendinnen was. Tot ik zo achterdochtig werd dat ik haar ging controleren en erachter kwam dat ze bij hem was. Ze zei dat dat kwam omdat ik het anders niet goed zou vinden maar dat het gewoon vriendschappelijk was... heb haar toen voor de keus gesteld je kiest voor mij of hem. Ze koos mij. In de periode daarna hebben we hele heftige ruzies gehad en heeft zij mij echt over mijn grenzen laten gaan, ik sloeg een kast kapot en heb haar in die tijd ook een fikse tik verkocht... schaam mij hier diep voor en ben nog nooit zo boos geweest als in die periode. Mensen die mij kennen zeggen hij boos??! Dat gebeurd zelden... in onze relatie was het meer regelmaat dan wat anders. Op dat moment was ik zelf bezig een huis te kopen, woonde zelf ook erg klein op dat moment. Vanwege vorige relatie. En wilde zij in de tussentijd haar kamer opzeggen en bij mij komen wonen, prima zei ik doen we. Op de dag van opzegging van haar kamer kom ik erachter dat ze met mijn beste maat vreemd is gegaan... alleen zoenen is wat beide zeggen, en heb ik haar weer vergeven omdat ik dacht van ja ze heeft een moeilijke tijd achter de rug en hij heeft misbruik gemaakt van de situatie. Heb toen voor haar gekozen... De eerste vakantie die wij hadden was ook geen succes heel veel hevige ruzies en geen pretje, ondertussen was de sks ook tot heel weinig gezakt en intimiteit wilde ze amper. Ik ben in 3 jaar tijd nooit tegen haar aan in slaap gevallen, ze wilde dat niet en andersom wilde ze ook niet. Knuffelen, als ik dat wilde werd ze boos. Een aantal keer heb ik de stekker eruit getrokken en toen begon ze zielig te doen en soms zelfs te dreigen zichzelf wat aan te doen en probeerde mij altijd met sks over te halen haar terug te nemen. Uiteraard hapte ik... telkens had ik weer de hoop dat het beter zou worden. Ze heeft veel meegemaakt in haar jeugd, geen liefdevolle ouders/ geweld, is verkracht etc etc. We gingen vaak weekendjes weg en leuke dingen doen, maar tijdens het weg zijn wilde ze eigenlijk nooit sks. En vond dat ik zeurde terwijl thuis was het er ook amper, misschien als ik heel veel gelukt had 1x in de week maar over het algemeen minder. Toch nam ik genoegen ermee want ik hield van haar. Ik kreeg ook nog de verwijten dat het aan mijzelf lag en ik geloofde dat ook echt. Ze zei anders ga je hulp zoeken, dat heb ik toen gedaan en kwam tot de conclusie dat er niks mis was en of we samen op gesprek konden komen, dat is 1x gebeurd en toen had ze er geen behoefte meer aan. De volgende vakantie was qua ruzies een stuk beter maar qua intimiteit ook helemaal geen. Thuis gekomen hadden we weer fikse ruzies maar minder heftig dan in het begin. Maar op een gegeven moment was ik er zo klaar mee dat ik de relatie weer verbrak maar nu wel echt serieus, mijn huis was net gebouwd en we woonden er net en ik was het zat. Op dit moment is ze echt vertrokken naar haar ouder en daar 3 weken geweest, bijna elke dag had ze wel een reden om langs te komen. En de situatie bij haar ouders was ook erg slecht, dus uiteindelijk toch weer met mijn hand over het hart gestreken en weer geprobeerd. Daarna ging het een periode eigenlijk best goed en begon ik hoop te krijgen. Hetgeen wat ik wel miste was het knuffelen en de sks was nog steeds karig. Als ik daar wat van zei wilde ze er wel aan werken, maar oo een gegeven moment kreeg ik er de schuld van te weinig initiatief. Maar goed als ik het initiatief nam werd ik heel vaak afgewezen en dan probeerde ik het max 2x per week. Dus begon ik het eigenlijk weg te cijferen, ze liet op een andere manier wel merken dat ze om mij gaf gaf ze aan, ik kreeg idd regelmatig een kleinigheidje en ze dacht bij alles wat ze deed en kocht aan mij. Maar weinig ruzies dat was mij al veel waard. Afgelopen zomer zijn we samen op een verre reis geweest en dat was super ondanks dat we geen enkele keer sks hebben gehad. Wel begon ze er toen over dat ze kinderen met mij wilde en of we het zouden gaan proberen thuis. Ik dacht (dom) misschien is dit het en ik was er op dat moment eigenlijk wel aan toe. Dus ik stemde in. Zo gezegd zo gedaan en ze stopte met de pil en hadden het al een aantal keer geprobeerd maar nog heen succes. Zij was wel een stuk gelukkig zo het leek. En ik stond er op dat moment eigenlijk echt achter. Maar na 1,5 maand ging ze naar de huisarts en moest ze aan de antidepressiva en zou ze hele heftige therapie krijgen om haar verleden te verwerken, had ze ooit al gehad voor onze relatie maar heeft dat abrupt afgebroken. Op dat moment besloten we onze kinderwens op hold te zetten. Een paar weken later laaiden onze ruzies weer op en was ik het op een gegeven moment echt zat, en zei ik dat we moesten praten, ze was het met mij eens. Ik zei dat ik wilde stoppen met onze relatie en zij stemde in en zou bij en vriendin gaan wonen. Of ik haar nog wel kon helpen met wat geld en spullen. Ze verdiend zelf niet zoveel en weinig spaargeld. Dus we spraken af dat ze rustig de spullen kon ophalen en we het er over zouden hebben. 2 weken lang is ze een aantal keer langs geweest voor spullen en vroeg ze of ik nog wat geld wilde bijdragen. Uiteraard heb ik dat gedaan omdat ik het beste gunde. Iets later kom ik erachter dat ze al een nieuwe relatie heeft... met iemand die nog ouder is en al 2 kinderen heeft... ondank dat ik er echt klaar mee was steekt het mij wel erg. Helemaal dat ze zielig deed en spullen en geld vroeg, terwijl ze al een nieuwe vriend heeft. Mijn vader zei tegen mij wees maar blij want anders had je haar nog teruggenomen en misschien heeft hij idd gelijk. Toch snap ik het allemaal niet, eerst wil je kinderen met mij en 2,5 maand later heb je een ander. Dit heeft de deur voor mij wel serieus dichtgegooid maar doet wel pijn. Ergens heb ik het idee dat als de nieuwe verliefdheid over is en ze tot zinnen komt en merk dat ze het eigenlijk heel goed had ze wel weer met hangende pootjes terugkomt. Maar dit keer trap ik er niet in, ben het aan het afsluiten en kom steeds meer tot de conclusie, dat ik veels te makkelijk ben geweest en het eigenlijk al had moeten verbreken na de eerste maanden. Nu vraag ik mij wel af of dit met borderline te maken kan hebben. Bedankt voor het lezen van het verhaal. Groeten R.

Hai,hai, Momenteel zit ik met een behoorlijk probleem. Sinds 5 jaar heb ik een lat relatie, in mijn ogen de leukste, mooiste, liefste man van Nederland ). Tot nu ( Sinds maart dit jaar is mijn zoon van 2 weer (tijdelijk)thuis komen wonen ivm relatiebreuk. Hier is mijn vriend het totaal niet mee eens, vind dat hij weer op zichzelf moet gaan wonen. Dit laat hij vooral non-verbaal merken. Minder apjes tussendoor, minder bellen, minder knuffelen, neg houding etc. Op het moment dat ik er inhoudelijk op in wil gaan wordt hij boos en geeft steevast als antwoord: jij jou leven, ik mijn leven. Ik wil niks te maken hebben met jou thuissituatie. Op de vraag wat nu maakt dat hij het niet mee eens is krijg ik niet echt antwoord. Hij ' heeft niks' tegen mijn zoon. Het lijkt op ' a men's struggle'?Mijn zoon werkt full-time, sport veel en heeft een prima sociaal leven. Ik houd verder weinig rekening met hem, hij leeft zijn leven ik het mijne. Ik heb als ultimatum gesteld tot volgend jaar maart. Al met al ben ik de discussies waarin we geen steek verder komen moe. Ik zit wat dat aan gaat in een impasse. Hoe moet ik hier in hemelsnaam mee omgaan?? vr. groet Loes

Ik en mijn man zijn al reeds meer als 10 jaar samen, zo goed als elkaars 1ste liefde ook. (Hij is 28, ik 27jaar) samen hebben we een zoontje van bijna 3 jaar. Onlangs heeft hij een vouw leren kennen op een opleiding. Toen de opleiding bijna rond was, zijn ze met zijn allen iets gaan drinken. Na het eten & drinken zijn ze naar een danscafe getrokken en hebben ze liggen dansen met elkaar. Allebei ook redelijk dronken en dan is het allemaal veel plezanter natuurlijk. Ze zijn verliefd geworden op elkaar (zij heeft ook een relatie van meer als 10jr) ik ben daar heel stom achtergekomen via berichten. (Wat ze naar elkaar stuurden, was echt niet leuk om te lezen) Hebben even op het punt gestaan om uit elkaar te gaan (langs zijn kant) Na veel dagen en uren te praten heeft hij wel ingezien dat hij mij niet kwijt wil.. We hebben zelf beseft dat we echt in een sleur zaten, ik die enkel ‘mama’ was er niet meer was voor hem zoals vroeger. Maar mijn vertrouwen is wel enorm geschaadt. Hij stuurt ook nog bijna elke dag met haar, maar zegt dat hij er niets meer voor voelt. En ik moet hem er vrij in laten, want hij zou niets doen om mijn vertrouwen te schaden. Ikzelf zit elke dag met zoveel emoties, wil continu bevestiging krijgen van hem terwijl hij wat meer ‘ruimte’ wil. Hij zegt elke dag dat hij me graag ziet, maar blijft er wel met sms’en terwijl hij weet dat ik me daar echt niet goed bij voel. Hij heeft met haar over mij gepraat, over ons maar ook soms gewoon de stomste dingen. Vraagt hoe het met haar is en andersom. Ik moet het allemaal niet persoonlijk nemen, dat het spannend maar onschuldig is. Maar in mijn ogen is dit nooit onschuldig geweest. Er is niets fysiek gebeurd, zelfs niet gekust. En toch, voel ik me ‘bedrogen’.. Moet zelfzeker zijn, hem laten doen. Maar dit is elke dag een gevecht met mezelf 😔 Hij wil een ‘openere’ relatie, en ik weet niet of ik me daarbij goed bij ga voelen. Hij heeft er onlangs zelfs met afgesproken terwijl hij zij dat hij iets ging drinken met vrienden. Hij zei dit om me te beschermen, dat ik dan enkel me zot zou maken die dag. En dat is waarschijnlijk wel zo, maar dat neemt niet weg dat hij dit achter mijn rug om heeft gedaan. Wat moet ik nu? Wordt zot van mezelf, moet elke keer men gedachten verzetten of ik denk aan niets anders. Als zijn gsm gaat, denk ik direct ‘dat is zij’ of als hij iets zegt over iets stom, gaan mijn gedachten direct naar haar omdat ik heb gelezen dat hij dit tegen haar ook heeft gezegd. Hem lijkt het niets te doen, hij blijft gewoon zijn gangetje gaan. En ik, ik ga kapot vanbinnen. Hij wil er vrienden met blijven (dat zijn we ook niet gewoon vrouwelijke vrienden vr hem/mannelijke vr mij) maar ik blijf steeds denken dat er meer achter zit. Iemand die hier ook ervaring met heeft, tips of tricks? Ben gewoon even radeloos...

Mijn vrouw is een soort heler, geeft energetische massage. Aan vrouwen. Of dat dacht ik toch. Onze relatie is niet de beste, zij heeft de alternatieve levenswijze en ik eerder conservatief. Dat leidde vaak tot conflicten. Maar we hielden van elkaar, en we hebben kinderen. Een tijdje terug zei ze me dat er een politieagent die ze kende van vroeger aan school stond. Hij was heel hartelijk met haar, kus op de wang, lieve woorden en zo. Een week of 2 geleden ging ze weer massage geven aan een vrouw. Terug gekomen zei ze dat ze bij een man was geweest, en die had haar aangeraakt. Op het been, gewreven. Ze heeft stop gezegd en is naar huis gekomen. Ze zei dat ze erg opgewonden was erdoor. Ze wou sks. Na wat praten bleek dat het om de politieagent te gaan. Ik vroeg of ze er veel contact mee had, nu nog? Neen, alles gestopt. Naderhand zeize wel contact en dat ze er verliefd op was. Daar na zei ze dat ze er verliefd op kon worden. Na een dag of 3 blijkt het een echte vrouwenzot te zijn, en zij stopt de contacten. Ze wil er zogeheten niets van weten, nu ze weet dat hij enkel sks wou. Er is niets gebeurd maar ik voel me nu 2e keus. Als de man het anders had aangepakt weet ik het niet. Ik vertrouw haar niet meer. Ze laat me ook de communicatie niet zien tussen hen. We hebben kinderen. Ik heb veel zin om haar te laten zitten. Ik heb haar stevig aangepakt, verbaal, en de politieagent heeft een klacht aan zijn broek omdat hij in uniform zijn veroveringen doet. Zij voelt zich niet goed bij de klacht en wil ze zien ik denk echter dat zij gestuurd wordt door hem, ook al zegt ze dat ze er geen contact meer mee heeft. Wat doe ik hiermee? Ben ik te streng if maak ik me terecht zorgen?

Geachte Heer Pragt, hartelijk dank eerst en vooral voor deze duidelijke uiteenzettingen. Graag wou ik u vragen wat te doen daar ik mij samen met één zus en één broer in een verschrikkelijke situatie bevind waar men gewoon niet uitkan. Met met het heel het leven meeslepen. Het is een lang verhaal dat ik hierna heel kort tracht uiteen te zetten met de hoop uw reactie te mogen ontvangen maar ook om iemand te kunnen vinden die mij zou kunnen ondersteunen om toch nog een normaal leven te kunnen leiden. Heel mijn (ons) leven zijn wij psychologisch verwaarloosd geworden. Vandaag zet één andere broer en één andere zus (de jongste en meest verwende door mama) deze praktijken verder. Men heeft mooi uw raad op te volgen, dat lukt niet in deze situatie: mama ondersteunt deze twee èn hun partners; zij hebben beiden (op de vijf kinderen) de handtekening op mama's (nu 86j oud) rekening, zij manipuleren er op los met de glimlach want zij staan heel sterk, steunen elkaar en zijn ook de meest materiële en financiële begoeden van de vijf. Het is de jungle wet en de sterkste wint. Ik wordt steeds van alles beschuldigd tot het absurde toe. Ik ben ertegen in gegaan, maar ik ben nu uitgeput, mede ook omdat mijn leven niet op rolletjes loopt. Ik sta overal alleen voor, ben heel sterk, maar vandaag kan ik niet meer. Mama trekt aan en stoot af, meestal krijg ik opmerkingen of wantrouwen!! (terwijl ik doodeerlijk ben en het de jongste is die alle mooie zaken uit het verkochte ouderlijk huis heeft gestolen!! Maar dat mocht blijkbaar. Het feit dat ik mijn moeder nog bezoek remt mij in mijn ontwikkeling en het opbouwen van mijn Eigen leven. Ga ik word ik min of meer gepest of er wordt gezwegen. Ga ik niet dan wordt ik beschuldigd dat ik er niet ben. Trouwens deze zomer ben ik vier maanden niet op bezoek geweest (bij mama in het tehuis) en niemand schijnt het gemerkt te hebben, men heeft er niets van gezegd dit keer. Voor mijzelf is het moeilijk mama helemaal te verlaten, omdat zij zelf ook in zulk (borderline??) milieu is opgevoed geworden en er nooit is uitgeraakt, maar voor mij is het zeer moeilijk om dat steeds voor ogen te houden en haar te vergeven (ze heeft ook veel afgezien met papa, autoritair op haar en zijn kinderen, maar een schaap in zijn relaties met buitenstaanders). Het is gewoon verschrikkelijk. Zelf heb ik ondersteuning nodig. Ik ben alleenstaand omdat ik een relatie met een man NIET begrijp!!! Mannen komen alleen maar voor sx en dat wil ik niet meer buiten een vriendschappelijke, correcte relatie. Ik betaal dit met eenzaamheid. Ook alle juwelen van mama zijn bij de jongste dochter. Ik kreeg wèl de gouden trouwring van papa en een gouden halsketting van mama haar overleden zus (mijn vroegere meter). Zelfs wanneer ik uit mijn hart goed wil doen wordt het niet altijd zo erkend door mijn moeder of door hen. Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik heb een persoon naast mij nodig maar die is er niet. Trouwens wanneer men nieuwe mensen ontmoet kan men zomaar niet over zulke zware problemen gaan praten, daar zitten mensen niet op te wachten. Nochtans bevindt die problematiek zich IN mij en wordt die ook wel aangevoeld. Ik heb het dan ook zeer moeilijk om relaties te leggen, vooral om ze te laten duren. Ik weet het verder niet meer, men gaat eraan tenonder, mede door het onbegrip van de harde maatschappij die een vrouw van 50 (nochtans met heel veel talenten!) niet meer aanvaardt. Ik hoop van harte concreet advies te krijgen, daarvoor zou ik heel dankbaar zijn, alsook iemand te kunnen vinden die met dit soort problematiek ervaring heeft en die mij concreet strategieën en overlevingstips (niet slachtoffer, noch beklaag) zou kunnen helpen. hartelijk dank in ieder geval voor uw aandacht. Dinah

Hier kunt u vragen stellen en antwoorden geven die betrekking hebben op de Arduino boards en Atmel processoren. Reacties zullen pas na goedkeuring geplaatst worden, dit kan enige tijd duren.

Geachte, Mijn vraag is een beetje advies en of steun.. Ik ben op jullie site terechtgekomen omdat ik sinds 2 weken problemen heb met mijn vriendin,die nu helaas mijn ex is.. eerst en vooral wil zeggen dat ik en haar al een jaar een relatie hebben en dat ze 100 km weg van me woont bij haar mama die getrouwd is met een turk daar ... ik zie haar normaal om de 2 weken en nu in de vakantie heb ik haar 2 weken gezien... Wat erg is is dat mijn ex haar papa kwijt is sinds vorig jaar oktober.. we hebben hem zien sterven en door hel gaan samen en dat heeft haar sinds de dood een slag geveven .. ze ging daarvoor dan bij de psycholoog .. nu zei zei overlaatst dat ze een raar gevoel zou krijgen omdat ze elke jaar naar haar papa zou gaan en nu ga dz nmr en dat isid waar ik leef .. Ik denk dat ze nu depressief is daardoor en daardoor in de knoop zit .. Bon dit is het verhaal van de laatste weken dat alles opeens anders was en mag ik erbij zetten dit meisje was zot van me .. Dus .. ik hou heel veel van haar alhoewel ik de afgelopen maand ofso echt nonchalant was en enkel gamede ze vond sommige zaken niet tof, toen ze 2 weken geleden naar hier kwam vond ze dat ik veranderd was en aan haar stem en blik zag ik dat er eigenlijk iets bij haar veranderd was die dag nog deed ik domme dingen zelfs zoals domme berichten sturen naar haar omdat ik gefrustreerd was maar die avond spraken we nog af en was heel goed gekomen alles leek opgelost..de volgende dag was ik een beetje depressief omdat ik erover nadacht hoe het komt dat ze zo deed ik was er eigenlijk zelf geschokeerd van en we spraken weer af .. en weer deed ik moeilijk en een beetje gefrustreed tegen haar .. die dag zei ze zet me af bij mijn oma ik kan het niet meer aan ik werd echt gek en na heel veel geween ging ik dan naar huis alleen wetende dat mijn 1 jaar relatie voorbij leek te zijn .. aldus dezfde avond zag ik haar effe om de hoek om te praten ze zei dat ze van me hield maar dat ze een gevoel heeft dat het niet meer gaat dan heb ik effe met haar gepraat .. ik somde alle dingen die ik deed die haar stoorde en ze zei ja das waar ik kon het zelf niet beter omschrijven dus zei ik haar dat ik eraan ging werken ze vroeg effe tijd .. de komende dagen werd ik echt gek en deed ik domme dingen zoals opeens voor haar bed staan,smeken voor haar huis om me terug te nemen ze zei ik mis je echt erg wss komt alles wel goed maar geef me effe tijd .. aldus van gek naar gekker ze heeft me dan een kans gegeven, onze relatie duurde dan nog ongeveer 1 week ik werkte hard aan mezelf en dat zag ze ik was volledig nieuw zalkt maar zo zegge alleen zag je wel aan mij dak pijn had vooral smorgens als ik haar kwam halen .. ze heeft het dan een week uitgemaakt en zei het ligt niet aan jou ik zie dat je je best doet en ik hou van je maar ik kan het niet ik ga met mijn psycholoog praten want ik lig zo diep in de knoop.. die dag had ze ook haar tante verloren.. en ze wist dat het ging gebeuren we waren haren de week ervoor nog gaan bezoeken... dus ze vroeg weer tijd en die gaf ik haar maar niet genoeg voor haar ik stond elke dag nog kort aan haar oma huis om te zien hoe het met haar gaat .. Ze zag dat ik van haar hield en zei dat we niet uit elkaar waren maar een pauze hadden dat ik haar echt tijd moest geven, dus was het opeens weer aan.. voor een week ofso.. en dan is teruggekeert naar haar mama die woont 120 km hiervandaan .. ik werd echt gek dak haar nmr zag en stuurde haar te vaak enop belde haar teveel en weeral ze zei ik maak het uit maar nu via cam dus ..ze zei dat ze tijd nodig heeft en dat ze het uitmaakt omdat ze vind dat ze me teveel pijn doet .. Nu laat ik haar en het lukt min of meer alleen had ik haar gisteren gebelt om te zien of alled goed ging we hadde 30 minuten gebelt en ze zei dat ze hoopte dat ik haar ging bellen want het was onze datum .. gesprek ging vlot ze zag dat ik haar nu wel tijd gaf en zei geef me nog tijd en mss komt later alles terug ..ze vroeg zelfs of mijn bed opgemaakt was dus je ziet wel dat ze van me houdt anders vraag je toch niet zon dingen... Ik ben van plan haar nu 2 maand met rust te laten en als het school is haar verassen in pak met bloemen .. Tegn dan is ze met mensen om aan het gaan en ik denk dat datze een goed idee zou zijn.. Dit is mijn verhaal ... Bedankt om te lezen Gianni,

Binnen deze vraag/antwoord rubriek kunt u alleen vragen stellen en reageren op het onderwerp borderline en relaties en is bedoeld voor menden die zelf BPS hebben en partners van mensen de BPS hebben en die hier op een positieve wijze over willen praten met elkaar. Voor andere borderline gerelateerde onderwerpen zijn er ook andere rubrieken binnen dit forum. Extreem negatieve of beledigende reacties zullen niet geplaatst worden, aangezien deze vraag en antwoord rubriek vrij gevoelig kan liggen ben ik extra oplettend, deze rubriek moet een positieve bijdrage leveren aan het onderwerp borderline en relaties en is niet bedoeld om gal de spuwen over mensen met BPS maar is bedoeld om een constructieve bijdrage te leveren en kennis en ervaring te delen. Vriendelijke groet, Hein Pragt

Hier kunt u reageren op de pagina over PragtTextUtil. Here you can reply to the page about PragtTextUtel.

Wij hebben sinds een week of zes 4 krielkippen, wayendotjes, en is het normaal dat ze kleine veertjes opeten? Of kan dit geen kwaad? Grotere veren daar rennen ze wel achteraan maar worden niet naar binnen gewerkt. groetjes, sonja

Ik ben gesloopt, het verdriet die zij aanricht richting haar ex partner, mijn vriend. Ik sta op het punt om na alle aantijgingen alsmede het plotseling laten dopen van hun dochter met haar nieuwe partner om haar mijn mening toe te sturen. Ze houdt niet op en gaat maar door, mijn vriend en ik zijn leeg; Wat ik totaal niet begrijp is de onwijze haat van jou naar jouw ex-partner, de vader van jullie dochter. Ik had al heel gauw door dat jij hem emotioneel wil breken. Voor wat? Wat is jouw doel hierin? Ook deze kan ik voor jouw invullen. Sinds jij met je nieuwe vriend samen bent, en hij geen kinderen heeft, wil je met hem het gelukkige gezinnetje zijn zonder toevoeging van haar biologische vader, want deze zit jouw in de weg. Dat is 1 van de redenen waarom jij volhoudt met “de koffer”. Jij kan en wil niet accepteren dat Je dochter een 2e huis heeft en het zolang mogelijk wil rekken, zodat zij het alleen als een logeerpartij ziet. Ze gaat tenslotte naar haar biologische vader, die tot het moment dat jullie uit elkaar gingen iedere dag voor haar heeft gezorgd, maar nu zit hij in de weg. Zo werkt het helaas niet en jij zal het moeten accepteren dat hij in het leven zal blijven van zijn dochter en niet alleen jij en Je nieuwe vriend. Als jij zo ontzettend druk bent met social media ed. en berichten post dat jij het slachtoffer bent dat bewijst maar weer jouw onmacht. Jij bent niet het slachtoffer in tegendeel jij maakt(e) iemand het slachtoffer. En de grootste slachtoffer in jouw zoektocht naar haat is je eigen dochter! Ongekend wat een boosheid er in jouw schuilt en het geen vertrouwen hebben in een ander. Ik heb veel meegemaakt in mijn leven maar zo een persoon nog nooit. Jij ziet niets positief in, terwijl je dochter dat wel doet. Jouw dochter heeft het fijn bij haar vader en ze is relaxed, vrolijk en uitgerust. Op het moment dat het weer tijd wordt om naar de andere ouder te gaan dan moet jij daar vrede mee hebben en alleen maar bedenken hoe gelukkig je kind is en blij en uitgerust als ze weer thuiskomen. Ik weet dat jij de grootste last draagt als moeder zijnde, ik ben 16 jaar moeder, jij komt net om de hoek kijken qua ouderschap en je dochter is de eerste waardoor je sneller overbezorgd bent alleen jij bent in het extreme overbezorgd. Ik heb mijn jongens totdat ik het huis uitging grotendeels alleen opgevoed. Mijn jongens zijn allebei heel erg ziek geweest en heb ziekenhuizen af en aan gezien met mijn jongens. Ik geloof dat jij echt in je handen mag klappen dat jij dat allemaal niet hoeft door te maken. Ik ben zoals ik al zei 16 jaar moeder en heb het enige al meegemaakt en flink veel zorgen gehad en nu nog steeds. Laatst mijn oudste volledig afgetakeld binnen zien komen op de Eerste Hulp. En jij maakt je verdomme druk om een koffer, over de gedachte dat jij tekort wordt gedaan als je dochter naar haar vader gaat. Of over de gedachte dat een kind van 13 slaapt in dezelfde kamer als een kind van 7, dat jij dan denkt dat er iets gebeurt tussen die 2. En dan er geen vertrouwen op hebben dat er hier ook 2 volwassenen rondlopen? Dat is gewoon misselijkmakend. Je dochter mag volgens jouw verliefd zijn, maar geloof dat jij echt nog even een kinderbrein moet leren kennen, .... is 13, en heeft geen interesse in een meisje van 7. Dat kan ik je met zekerheid vertellen. .... is 16 en heeft ook geen interesse in een meisje van 7. Ook dat kan ik je met zekerheid vertellen. Ook kan ik je met zekerheid vertellen dat zowel .... als jouw dochter als .... alle 3 een eigen slaapgelegenheid hebben. Jouw dochter heeft hier een grotere ruimte voor haar zelf dan In de woning van haar vader met haar eigen kastje en bed en vol met knuffels en waar haar eigen spulletjes in liggen, een eigen ruimte waar ze zich kan terugtrekken, vriendjes die ze steeds meer ontmoet hier in de straat, liefdevol aandacht krijgt en haar trampoline in de tuin. De jongens vinden het net zo gezellig met haar als dat zij met hen vindt. Alleen dat baart jouw zorgen, dat het allemaal iets te gezellig wordt! Of dat jouw ex-partner gelukkig is nu en niet in de tijd samen met jouw. Dat hij niet met jouw het gelukkige gezinnetje kon spelen heeft ook grotendeels aan jezelf te danken. Dat jij voor mijn verjaardag iets had gekocht ed had geregeld toen dacht ik nog; goh ze kan best sympathiek zijn. Maar zoals jij tekeergaat naar je ex en loopt te zeiken over een koffer of de ruimte waar je dochter slaapt en alles wat los en vastzit dwars kunt leggen als het om je ex-partner gaat zak jij bij mij nog steeds lager in het kleine beetje respect wat ik had. Kleding die hij koopt voor zijn dochter niet teruggeeft maar wel zeurt als er hier ondergoed ed van jouw blijft liggen. Jij gebruikt jouw dochter om te chanteren en zolang jij dat doet weet jij dat jouw ex geen kant op kan en uiteindelijk jij toch door je manipulerende emotionele manier je zin krijgt. Is dit jouw manier in het leven? Mensen tot op het bot manipuleren? En zelf niet inziet dat jij je dochter hiermee juist slachtoffer maakt? Dat zij door dit gedrag juist er tussenin komt te staan? Zij is nog maar 7 en jij bent nu heilig voor haar maar wat als zij over 3 jaar 10 is en een eigen wil krijgt en een eigen mening en als jij zo om blijft gaan met mensen en haar vader? Denk jij dan echt dat zij dit zal pikken? Ook die koffer is gewoon echt onzin! Jij verslaapt jezelf, jij komt je afspraken niet na ed. Ik heb ook oren en heb genoeg aangehoord. Of dat jij via FaceTime tekeer ging tegen Tegen je dochter omdat ze geen zin had om met jou te praten? Dat hele FaceTimen is onzin. Als Zij zin heeft om met jou te bellen dan zal ze dat echt doen en als zij erom vraagt dan zal jouw ex-partner absoluut daar niet op tegen zijn. Gezien je dat contact niet mag ontkennen. Daarnaast het feit dat jij de ouders van je ex lastig valt en voor alles en nog wat uitmaakt en daarentegen het privéleven van jouw ex en mij klaarblijkelijk zeer interessant vindt dat is ook iets waar jij je totaal niet mee bezig zou moeten houden. Net zo min als dat er zeker niet met jou en je vriend wordt bezig gehouden hier. Ik adviseer jouw om hier ook met je dochter over te praten, over jou en je vriend. Gewoon een advies. Ook adviseer ik jouw om te stoppen met roken in huis. Ik rook zelf ook maar heb nog nooit binnenshuis gerookt, mede, omdat ik niet wil dat mijn kinderen slapen in een woning wat stinkt alsmede dat ik niet mijn schoongewassen kleding met rooklucht wil besmetten. Het gaat hier om de gezondheid van je kind. En in dit geval qua rokers hoeven wij niet onze slechte gewoontes over te brengen. Ook als jij je tot het Kerkelijke geloof hebt bekeerd dan moet je ook de goedheid van mensen in kunnen zien en mensen kunnen vergeven voor hun fouten. Dat is bij jouw ver te zoeken, jij misgunt je ex-partner van alles. Beter nog als jij echt gelukkig bent dan straal je die geluk ook over naar anderen en dan maak je jezelf een stuk minder druk om kleine zaken zoals hierboven genoemd. Ik weet dat ik vanaf mijn kant er niet mee mag bemoeien, maar ik “nieuwe slachtoffer” word er wel degelijk in betrokken gezien jij mijn vertrouwen beschaamt jegens mijn kinderen! Ik zou als ik jouw was even tot bezinning gaan en aan Here Jezus om vergeving vragen en een nieuw gelukkig leven opbouwen en even de website villapinedo bekijken en daar reacties van kinderen van gescheiden ouders lezen hoe zij erover denken om continu met een tasje en/of koffer te slepen tussen beide ouders! En wat voor emotionele slachtoffers zij zijn bij ruziënde ouders. Het ga je goed en ik wens je alle geluk toe en bemoei je niet met ons privéleven, wees blij om jezelf, dat je nu de juiste man om je heen hebt en om je prachtige dochter. Ik heb dit niet verstuurd gezien dit mijn mening is en ik echt de laatste persoon mag zijn om dit toe te sturen, maar wat er allemaal gaande is zijn wij op! We weten niet meer hoe wij haar moeten stoppen. En ik mag letterlijk zelf in mijn handen klappen dat ik wel een goede band met mijn ex hebt. Dit is wat emotionele manipulatie doet met mensen.

Hallo, Mijn naam is Brenda en ik ben 35 jaar. Sinds kort date ik met een vakantieliefde en alhoewel we een hele leuke tijd hebben (gehad), zijn er toch een aantal dingen die ik lastig te peilen vind. Dit maakt het misschien vaker frustrerend dan echt leuk. Toch blijf ik een soort van 'verslaafd', ik weet niet wat het is. Misschien herkent iemand onderstaand gedrag? Ik vind het iets van Autisme weg hebben, maar het zou ook hersenbeschadiging kunnen zijn ten gevolge van een eerder ongeluk (dit heeft hij wel verteld). Alvast bedankt voor het meedenken! - een wat stuurse/onverschillige houding (in het algemeen) - heeft geen tot weinig contact met leeftijdsgenoten en knoopte op zijn 15e een relatie aan met iemand van 25 - lijkt slecht emoties/gezichtsuitdrukkingen te herkennen bij anderen soms botte/te eerlijke opmerkingen ("wat een lelijk sieraad") - veel oog voor detail, kan slecht tegen rommel - valt stil in groepen - lijkt soms een beetje in een andere wereld te leven; geen tot weinig kennis op het gebied van films, tv, muziek - bepaalde (woord)grapjes niet snappen of heel serieus nemen - onzekerheid/om bevestiging vragen, maar complimenten ook weer onderuit halen - slechte concentratie - korte aandachtsboog - lijkt een onnatuurlijke hekel aan foto's/beelden van zichzelf te hebben - reageert nooit heel empathisch "wat leuk voor je", maar reageert vaak sarcastisch (of dit lijkt zo) - is heel graag alleen en gaat ook altijd alleen op reis geeft aan geen kinderen te willen, omwille van persoonlijke dingen (bang voor overdracht van iets erfelijks?) Groetjes, Brenda.

Hier kunt u vragen stellen of beantwoorden op opmerking plaatsen over het onderwerp milieu en energie. Vragen en antwoorden worden eerst nagekeken voordat ze geplaatst worden (uit veiligheid) en worden meestal binnen een paar uur goedgekeurd. Vriendelijke groet, Hein Pragt .

Hier kunt u reageren op het onderwerp: Hedonisme. Alle vragen en reacties worden gecontroleerd voor ze geplaatst worden. Wanneer een vraag of reactie kwetsend, beledigend, neerbuigend, provocerend of grof taalgebruik bevat, zal deze niet geplaatst worden. Ook is het gebruik van websites adressen, email adressen en huisadressen alleen in overleg met de beheerder toegestaan om uzelf en de lezer te beschermen.

Tijdens de tentoonstelling over de kruistochten in het Catharijneconvent enige jaren geleden werd, naar ik me herinner gemeld dat het bijgeloof van 13 als ongeluksgetal vanuit Perzië de Westerse wereld is binnengekomen. Op internet vind ik in de verklaringen over de oorsprong van 13 als ongeluksgetal niets terug. Klopt mijn herinnering niet? Niet goed gekeken op internet? Met vriendelijke groet, Ariane Röell PS Zoek deze informatie omdat ik er een stukje in ons kerkblad over wil schrijven.

Hoe werken de hersens, de gedachten van de narcist door compleet overtuigd te zijn dat zijn partner vol lelijke karaktertrekken zit maar zijn eigen gedrag niet ziet?

Hier kunt u reageren op de onderwerpen op de pagina over altruisme, reacties en vragen zullen pas na goedkeuring geplaatst worden, dit kan enkele uren duren. Vriendelijke groet, Hein Pragt .