Iets waar ik de laatste tijd vaak mee bezig ben is duurzaamheid, we zijn in onze consumptiemaatschappij waar alles om steeds hogere winsten gaat, in een snel tempo bezig om alle grondstoffen te verspillen. Niet alleen dat stoort me maar ook de invloed van grote bedrijven die de consumenten keuzevrijheid willen ontnemen om de consument te dwingen om maar steeds nieuwe dingen te blijven kopen. In de jaren 60 kocht men een radio en die ging met een beetje geluk een heel leven mee. Er zijn nu nog steeds Philips radio’s die al meer dan 60 jaar oud zijn, die het nog steeds prima doen. Tegenwoordig zijn apparaten speciaal zo zwak en slecht gemaakt dat ze maar een paar jaar meegaan zodat de consument dan weer een nieuwe moet kopen waardoor de fabrikant steeds weer nieuwe toestellen kan verkopen. Maar niet alleen maken ze kwalitatief slechte toestellen, ze bouwen ook soms bewust in een toestel dat zogenaamd van uitstekende kwaliteit is waar toch bewust een of een paar onderdelen ingezet worden die wel binnen een paar jaar stuk zullen gaan. Het ergste wat ik las was dat fabrikanten van Led lampen die soms wel 15 jaar mee kunnen gaan, bewust een chipje inbouwen die de lamp na 10000 keer aan en uit schakelen expres kapot maakt.
We zijn er ondertussen al aan gewend geraakt en de meeste mensen accepteren het ook maar lijdzaam. En natuurlijk is het ook leuk om om de twee jaar met de nieuwste en modernste telefoon rond te lopen. Bijna elke Nederlander heeft momenteel wel een aantal oude ongebruikte mobieltjes thuis liggen. Dat we zo wel alle schaarse grondstoffen verbruiken en een enorme berg afval veroorzaken schijnt de meeste mensen niet meer te deren. We zijn zo gewend aan het weggooien en nieuw kopen dat we ook niet meer herstellen of repareren. Wanneer ik vertel dat ik nog sokken stop en kleding herstel verklaren sommige mensen me voor gek. Dat kan toch niet uit, de tijd dat je besteed aan het herstellen van die sok, had je een paar exemplaren kunnen verdienen. Ze begrijpen blijkbaar niet dat het mijn niet om het geld gaat maar dat ik zonde vind om dingen weg te gooien die nog makkelijk hersteld kunnen worden.
Deze weggooi mentaliteit zie je door de hele maatschappij heen momenteel, of het nu om spullen, relaties of mensen gaat, we wegen in veel te veel dingen economische belangen af en lijken ook geen investering meer te willen doen in duurzaamheid. Soms baart me dit zorgen, ik probeer mensen enthousiast te maken om weer dingen zelf te maken, voor duurzaamheid en vooral ontsnappen aan de macht van de grote multinationals. We hebben maar één wereld en we zijn langzaam bezig deze onbewoonbaar te maken. We zijn in heel veel opzichten langzaam gewend geraakt aan een weggooi maatschappij in heel veel opzichten en hedonisme lijkt zo mooi, maar is ook een enorme valkuil. Mijn enige invloed kan zijn om zelf het goede voorbeeld te geven en mensen bewust te maken. Ieder mens moet doen op deze wereld waar hij of zij voor bedoeld is en dit zal wel de bedoeling van mijn leven zijn 🙂
Tot schrijfs, Hein.
